Actueel
René van der Gijp doet heftige onthulling: ´Gewoon waardeloos!´
René van der Gijp heeft niet bepaald genoten van de oudejaarsviering op Ibiza. In een gesprek met Shownieuws vertelt de voetbalanalist eerlijk over zijn ervaring op het populaire eiland tijdens de feestdagen. Hij vloog erheen met zijn geliefde Minouche van der Gijp, ondanks een recente huwelijkscrisis die hij hoopt te hebben overwonnen.
Teleurstelling bij Oud en Nieuw
René was duidelijk niet onder de indruk van de oudejaarsviering op Ibiza. “Oud en nieuw hadden we op Ibiza, ja. Ik raad mensen dat niet aan hoor. Nee, joh,” begint hij. “Je krijgt een zak chips en daar zitten dan hoedjes en petjes en toetertjes in en dan gaan die mensen daar om tien voor twaalf op zitten blazen en met rolfluitjes.” Het lijkt erop dat de feestvreugde op het eiland niet helemaal aan zijn verwachtingen voldeed.
René legt uit dat, ondanks de festiviteiten, de sfeer niet het feestelijke karakter had dat hij had gehoopt. “En om tien over twaalf douwen ze het weer terug in die zak en gaan ze naar huis. Nee, het wordt daar niet gevierd. Kerst vieren ze tot aan 5 januari, maar oud en nieuw is niet echt een dingetje daar. Zonde.” Voor René was de ervaring dan ook geen hoogtepunt van de feestdagen.
René’s Nieuwe Rol bij Vandaag Inside
Na de rustige feestdagen begint René enthousiast aan het nieuwe seizoen van Vandaag Inside, waarin hij een wijziging in zijn werkrooster heeft. Hij zal niet meer vijf, maar vier dagen per week aan tafel zitten. “Ik vind het best lekker om weer te beginnen. Ik vind het sowieso leuk om de mensen waarmee ik aan tafel zit weer te zien,” zegt hij. De verandering lijkt René goed te bevallen, en hij kijkt ernaar uit om zijn collega’s weer regelmatig te ontmoeten.
Albert Verlinde als Vervanger
René vertelt ook over zijn woensdagse vervanger, Albert Verlinde. “Ik vind Albert Verlinde een prima gozer. Dat is wel een mannetje waarvan ik iedereen hoor zeggen: ‘Hij weet wel wat tv-maken is.’” René lijkt Albert te waarderen, al maakt hij een grappige opmerking over het tv-leven: “Voor iemand die het allemaal vrij plat relativeert, is iedere dag op tv best wel veel, want ook ik denk heel vaak: daar gaan we weer.” Het lijkt erop dat René een nuchtere kijk heeft op het drukke tv-leven.
De Oprechte Woorden Over Johan Derksen
René gaat ook in op de werkethiek van zijn collega Johan Derksen, die vaak veel tijd in de studio doorbrengt. “Het liefst had Wilfred ook nog het Nieuws van de Dag om zes uur gedaan. Het is veel. Wat is de drive van Johan om vanuit daar naar Hilversum te rijden en tien seconden na afloop van het ding weer in de auto te zitten? Ja, ik heb echt geen idee. Voor mij is het bijzonder dat je zo bent.” René lijkt gefascineerd door Johan’s gedrevenheid, maar het is duidelijk dat hij zelf meer geniet van een minder intensieve werkweek.
De Relatie met Minouche
Tot slot spreekt René ook over zijn relatie met Minouche. Na de geruchten over hun huwelijkscrisis, lijkt alles nu weer op de goede weg te zijn. “Ja, prima. Nee, prima. Joh, dat komt allemaal wel goed. Daar maak ik me niet zo’n zorgen over,” zegt René op een geruststellende toon. Het lijkt erop dat het paar zijn relatie weer op de rails heeft gekregen, ondanks de moeilijke periode die ze doormaakten.
Conclusie
René van der Gijp deelt met zijn kenmerkende nuchterheid en humor zijn ervaring op Ibiza en zijn kijk op zijn werk en persoonlijke leven. Ondanks de teleurstelling over het oudejaarsfeest op Ibiza, lijkt René weer vol energie en optimisme vooruit te kijken naar zijn werk bij Vandaag Inside. Zijn verhaal over zijn huwelijksleven en het tv-leven geeft een interessante blik op de man achter de schermen van een van de bekendste talkshows van Nederland.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.