Actueel
Nieuw leven, nieuwe start? Peter Gillis zegt Nederland voorgoed vaarwel!
Peter Gillis verkoopt Nederlandse vakantieparken: het einde van een tijdperk?
Peter Gillis, de flamboyante vastgoedondernemer en realityster, heeft zijn negen Nederlandse vakantieparken verkocht. Wat ooit begon als een bloeiend familiebedrijf, eindigt nu in een golf van juridische en financiële problemen. De verkoop is geen promotiestunt voor zijn realityshow, Massa is Kassa, maar een noodzakelijke beslissing door toenemende druk van de overheid. Toch blijft er één vraag onbeantwoord: wie is de mysterieuze koper?
Waarom verkoopt Peter Gillis zijn vakantieparken?
Volgens Gillis had hij geen keuze. Hij beweert dat hij het slachtoffer is van een “samenzwering” en dat het agressieve optreden van de overheid hem heeft gedwongen om zijn geliefde parken van de hand te doen. Hoewel de exacte juridische details niet volledig openbaar zijn, is bekend dat hij al langer onder vuur lag vanwege onder meer illegale bewoning, slechte hygiëne op de parken en belastingkwesties.
Jarenlang voerde hij een strijd tegen de autoriteiten, maar uiteindelijk bleek dit een gevecht dat hij niet kon winnen. De verkoop van de vakantieparken markeert een definitief einde aan de Nederlandse tak van de Oostappen Groep, een naam die tientallen jaren synoniem stond voor budgetvriendelijke vakanties.
Het einde van een familiebedrijf
Met de verkoop komt een einde aan een tijdperk. De Oostappen Groep werd in 1986 opgericht toen de familie Gillis hun eerste vakantiepark, Prinsenmeer in Ommel, overnam. Wat begon als een bescheiden onderneming groeide uit tot een begrip in de Nederlandse recreatiesector.
“We hebben altijd met veel toewijding gewerkt om onze parken succesvol te maken,” aldus de familie in een officiële verklaring. Toch viel het afscheid hen zwaar: “De toekomst van ons familiebedrijf in Nederland hadden we ons anders voorgesteld.”
De parken waren jarenlang een bron van inkomsten voor Gillis en zijn familie, en het is dan ook een bittere pil om deze nu van de hand te doen. Toch lijkt er ook een opluchting te zijn, gezien de aanhoudende juridische problemen en negatieve media-aandacht waarmee Gillis werd geconfronteerd.
Wie is de geheime koper?
Eén van de grootste mysteries rondom de verkoop is de identiteit van de koper. De naam wordt angstvallig geheimgehouden, wat leidt tot speculaties in de vastgoedwereld. Is het een grote concurrent die zijn marktaandeel wil uitbreiden? Of een buitenlandse investeerder die de Nederlandse recreatiemarkt wil betreden?
Wat wel bekend is, is dat de koper heeft beloofd de werkgelegenheid op de parken te behouden. Dit is een belangrijke geruststelling voor de vele medewerkers die onzeker waren over hun toekomst.
Toch blijven er vragen: zal de nieuwe eigenaar de huidige koers van de vakantieparken voortzetten? Of worden de parken volledig opnieuw ingericht en gemoderniseerd? Voorlopig blijft het gissen.
Juridische problemen blijven zich opstapelen
Hoewel de verkoop van zijn vakantieparken een einde maakt aan een hoofdstuk in Nederland, betekent dit niet dat Peter Gillis nu een zorgeloos leven kan leiden. Hij wordt nog steeds geconfronteerd met juridische problemen die zijn imago blijven schaden.
Zijn voormalige vriendin, Nicol Kremers, heeft hem beschuldigd van mishandeling, wat leidde tot een juridische procedure die nog steeds loopt. Dit komt bovenop eerdere kwesties, waaronder beschuldigingen van belastingontduiking en overtredingen van vergunningseisen op zijn parken.
Deze problemen zorgen ervoor dat de verkoop van zijn parken niet direct betekent dat hij zonder zorgen verder kan. Hij zal zich moeten blijven verdedigen tegen de aantijgingen, terwijl hij tegelijkertijd op zoek gaat naar nieuwe zakelijke kansen.
Wat brengt de toekomst voor Peter Gillis?
Met zijn Nederlandse vakantieparken verkocht, blijft de vraag wat de volgende stap is voor Peter Gillis. Hij bezit nog steeds vakantieparken in België, en er gaan geruchten dat hij daar zijn focus op zal leggen. Maar is dat genoeg voor een man met zijn ondernemersdrang?
Sommigen speculeren dat hij zal investeren in vastgoed in het buitenland, mogelijk aan de Spaanse Costa’s, waar veel Nederlanders een vakantiehuis kopen. Anderen denken dat hij zich zal storten op nieuwe media- en entertainmentprojecten, zoals een nieuwe realityshow waarin hij zijn juridische en zakelijke avonturen deelt.
Wat de toekomst ook brengt, één ding is zeker: Peter Gillis is niet iemand die stilzit. Zijn uitgesproken persoonlijkheid en zijn drang naar publiciteit zullen hem waarschijnlijk weer in het nieuws brengen, of dat nu als ondernemer, televisiepersoonlijkheid of iets totaal anders is.
Einde Peter Gillis show. #massaiskassa = dood pic.twitter.com/mazeIm1WJO
— Sander van Betten© (@SandervanBetten) January 15, 2025
Impact op de Nederlandse vakantiebranche
De verkoop van de Oostappen Groep-parken betekent niet alleen een verandering voor Gillis zelf, maar ook voor de Nederlandse vakantiebranche. Budgetvakantieparken waren een belangrijk segment in de markt, en veel gezinnen wisten de weg naar Oostappen te vinden voor een betaalbare vakantie.
De vraag is nu of de nieuwe eigenaar deze markt zal blijven bedienen of dat er een complete herpositionering van de parken komt. Worden de huidige faciliteiten verbeterd en gemoderniseerd? Of zal de nieuwe eigenaar de prijzen verhogen en zich richten op een ander type klant?
Ook voor concurrenten in de recreatiesector is deze verkoop interessant. Als de nieuwe eigenaar de parken nieuw leven inblaast en de concurrentie aangaat met andere vakantieparken, kan dit de markt opschudden. Aan de andere kant kan het ook ruimte geven aan andere bedrijven om een deel van de klanten van Oostappen over te nemen.
Conclusie: Een nieuw hoofdstuk voor Peter Gillis en de recreatiesector
De verkoop van de Nederlandse vakantieparken van Peter Gillis markeert het einde van een tijdperk. Wat begon als een familiebedrijf groeide uit tot een bekend merk, maar werd uiteindelijk overschaduwd door juridische problemen en overheidsdruk.
Hoewel de naam van de koper geheim blijft, is duidelijk dat de vakantieparken een nieuwe richting zullen inslaan. Of dit een positieve ontwikkeling is voor de branche en de klanten, zal de tijd moeten uitwijzen.
Ondertussen blijft Peter Gillis een man die de aandacht trekt, of het nu door zijn zakelijke beslissingen, juridische gevechten of mogelijke nieuwe projecten is. Wat zijn volgende stap ook wordt, het lijkt onwaarschijnlijk dat hij uit de schijnwerpers zal verdwijnen.
Eén ding is zeker: de saga rond Peter Gillis en zijn imperium is nog lang niet voorbij.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
