Actueel
Nieuw leven, nieuwe start? Peter Gillis zegt Nederland voorgoed vaarwel!
Peter Gillis verkoopt Nederlandse vakantieparken: het einde van een tijdperk?
Peter Gillis, de flamboyante vastgoedondernemer en realityster, heeft zijn negen Nederlandse vakantieparken verkocht. Wat ooit begon als een bloeiend familiebedrijf, eindigt nu in een golf van juridische en financiële problemen. De verkoop is geen promotiestunt voor zijn realityshow, Massa is Kassa, maar een noodzakelijke beslissing door toenemende druk van de overheid. Toch blijft er één vraag onbeantwoord: wie is de mysterieuze koper?
Waarom verkoopt Peter Gillis zijn vakantieparken?
Volgens Gillis had hij geen keuze. Hij beweert dat hij het slachtoffer is van een “samenzwering” en dat het agressieve optreden van de overheid hem heeft gedwongen om zijn geliefde parken van de hand te doen. Hoewel de exacte juridische details niet volledig openbaar zijn, is bekend dat hij al langer onder vuur lag vanwege onder meer illegale bewoning, slechte hygiëne op de parken en belastingkwesties.
Jarenlang voerde hij een strijd tegen de autoriteiten, maar uiteindelijk bleek dit een gevecht dat hij niet kon winnen. De verkoop van de vakantieparken markeert een definitief einde aan de Nederlandse tak van de Oostappen Groep, een naam die tientallen jaren synoniem stond voor budgetvriendelijke vakanties.
Het einde van een familiebedrijf
Met de verkoop komt een einde aan een tijdperk. De Oostappen Groep werd in 1986 opgericht toen de familie Gillis hun eerste vakantiepark, Prinsenmeer in Ommel, overnam. Wat begon als een bescheiden onderneming groeide uit tot een begrip in de Nederlandse recreatiesector.
“We hebben altijd met veel toewijding gewerkt om onze parken succesvol te maken,” aldus de familie in een officiële verklaring. Toch viel het afscheid hen zwaar: “De toekomst van ons familiebedrijf in Nederland hadden we ons anders voorgesteld.”
De parken waren jarenlang een bron van inkomsten voor Gillis en zijn familie, en het is dan ook een bittere pil om deze nu van de hand te doen. Toch lijkt er ook een opluchting te zijn, gezien de aanhoudende juridische problemen en negatieve media-aandacht waarmee Gillis werd geconfronteerd.
Wie is de geheime koper?
Eén van de grootste mysteries rondom de verkoop is de identiteit van de koper. De naam wordt angstvallig geheimgehouden, wat leidt tot speculaties in de vastgoedwereld. Is het een grote concurrent die zijn marktaandeel wil uitbreiden? Of een buitenlandse investeerder die de Nederlandse recreatiemarkt wil betreden?
Wat wel bekend is, is dat de koper heeft beloofd de werkgelegenheid op de parken te behouden. Dit is een belangrijke geruststelling voor de vele medewerkers die onzeker waren over hun toekomst.
Toch blijven er vragen: zal de nieuwe eigenaar de huidige koers van de vakantieparken voortzetten? Of worden de parken volledig opnieuw ingericht en gemoderniseerd? Voorlopig blijft het gissen.
Juridische problemen blijven zich opstapelen
Hoewel de verkoop van zijn vakantieparken een einde maakt aan een hoofdstuk in Nederland, betekent dit niet dat Peter Gillis nu een zorgeloos leven kan leiden. Hij wordt nog steeds geconfronteerd met juridische problemen die zijn imago blijven schaden.
Zijn voormalige vriendin, Nicol Kremers, heeft hem beschuldigd van mishandeling, wat leidde tot een juridische procedure die nog steeds loopt. Dit komt bovenop eerdere kwesties, waaronder beschuldigingen van belastingontduiking en overtredingen van vergunningseisen op zijn parken.
Deze problemen zorgen ervoor dat de verkoop van zijn parken niet direct betekent dat hij zonder zorgen verder kan. Hij zal zich moeten blijven verdedigen tegen de aantijgingen, terwijl hij tegelijkertijd op zoek gaat naar nieuwe zakelijke kansen.
Wat brengt de toekomst voor Peter Gillis?
Met zijn Nederlandse vakantieparken verkocht, blijft de vraag wat de volgende stap is voor Peter Gillis. Hij bezit nog steeds vakantieparken in België, en er gaan geruchten dat hij daar zijn focus op zal leggen. Maar is dat genoeg voor een man met zijn ondernemersdrang?
Sommigen speculeren dat hij zal investeren in vastgoed in het buitenland, mogelijk aan de Spaanse Costa’s, waar veel Nederlanders een vakantiehuis kopen. Anderen denken dat hij zich zal storten op nieuwe media- en entertainmentprojecten, zoals een nieuwe realityshow waarin hij zijn juridische en zakelijke avonturen deelt.
Wat de toekomst ook brengt, één ding is zeker: Peter Gillis is niet iemand die stilzit. Zijn uitgesproken persoonlijkheid en zijn drang naar publiciteit zullen hem waarschijnlijk weer in het nieuws brengen, of dat nu als ondernemer, televisiepersoonlijkheid of iets totaal anders is.
Einde Peter Gillis show. #massaiskassa = dood pic.twitter.com/mazeIm1WJO
— Sander van Betten© (@SandervanBetten) January 15, 2025
Impact op de Nederlandse vakantiebranche
De verkoop van de Oostappen Groep-parken betekent niet alleen een verandering voor Gillis zelf, maar ook voor de Nederlandse vakantiebranche. Budgetvakantieparken waren een belangrijk segment in de markt, en veel gezinnen wisten de weg naar Oostappen te vinden voor een betaalbare vakantie.
De vraag is nu of de nieuwe eigenaar deze markt zal blijven bedienen of dat er een complete herpositionering van de parken komt. Worden de huidige faciliteiten verbeterd en gemoderniseerd? Of zal de nieuwe eigenaar de prijzen verhogen en zich richten op een ander type klant?
Ook voor concurrenten in de recreatiesector is deze verkoop interessant. Als de nieuwe eigenaar de parken nieuw leven inblaast en de concurrentie aangaat met andere vakantieparken, kan dit de markt opschudden. Aan de andere kant kan het ook ruimte geven aan andere bedrijven om een deel van de klanten van Oostappen over te nemen.
Conclusie: Een nieuw hoofdstuk voor Peter Gillis en de recreatiesector
De verkoop van de Nederlandse vakantieparken van Peter Gillis markeert het einde van een tijdperk. Wat begon als een familiebedrijf groeide uit tot een bekend merk, maar werd uiteindelijk overschaduwd door juridische problemen en overheidsdruk.
Hoewel de naam van de koper geheim blijft, is duidelijk dat de vakantieparken een nieuwe richting zullen inslaan. Of dit een positieve ontwikkeling is voor de branche en de klanten, zal de tijd moeten uitwijzen.
Ondertussen blijft Peter Gillis een man die de aandacht trekt, of het nu door zijn zakelijke beslissingen, juridische gevechten of mogelijke nieuwe projecten is. Wat zijn volgende stap ook wordt, het lijkt onwaarschijnlijk dat hij uit de schijnwerpers zal verdwijnen.
Eén ding is zeker: de saga rond Peter Gillis en zijn imperium is nog lang niet voorbij.
Mona Keijzer presenteert strenger opvangbeleid: wat betekenen de nieuwe plannen voor Oekraïense vluchtelingen in Nederland?
Asielminister Mona Keijzer (BBB) heeft een uitgebreid maatregelenpakket aangekondigd dat mogelijk grote gevolgen heeft voor duizenden Oekraïners die sinds 2022 in Nederland verblijven. Haar boodschap is glashelder: wie werkt, moet gaan bijdragen aan woonkosten, zelf een zorgverzekering afsluiten en rekening houden met een nieuwe, tijdelijke verblijfsstatus die gericht is op terugkeer zodra dat veilig kan.
De aankondiging zet direct een fel debat in gang. Gemeenten, werkgevers, hulporganisaties en juristen reageren verdeeld. Sommigen noemen het een logische stap richting meer eerlijkheid en balans in de opvang; anderen vrezen dat een kwetsbare groep juist verder onder druk komt te staan.
In deze longread lees je wat Keijzer precies voorstelt, waarom het kabinet deze richting kiest en welke gevolgen dat kan hebben voor de Oekraïense gemeenschap én voor Nederland.
Waarom het kabinet kiest voor een koerswijziging
Sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne vangt Nederland mensen op onder de Europese Tijdelijke Beschermingsrichtlijn. Deze noodregeling biedt een snelle opvang zonder asielprocedure en garandeert directe toegang tot zorg, onderwijs en werk.
De regeling heeft echter een uiterste looptijd: maart 2027. Gemeenten waarschuwen al langer dat de opvangcapaciteit onder enorme druk staat. Tussen reguliere asielzoekers, statushouders die wachten op woonruimte en Oekraïense ontheemden die blijven instromen, is de rek er volledig uit.
Volgens Keijzer moet Nederland zich nu al voorbereiden op de overgang naar een nieuwe situatie. Haar doel: duidelijkheid scheppen, zowel voor Oekraïners als voor gemeenten en werkgevers.
Drie grote veranderingen in Keijzers plannen
Het voorstel bestaat uit drie hoofdonderdelen die vanaf de overgangsfase in werking moeten treden.
1. Werkenden gaan bijdragen aan woonkosten
Oekraïners in gemeentelijke opvang betalen nu geen huur. In het nieuwe systeem gaan werkenden een inkomensafhankelijke bijdrage leveren aan hun woonlasten. Dat wordt door het kabinet gepresenteerd als eerlijk en in lijn met hoe Nederlanders hun woonkosten betalen.
-
Wie een stabiel inkomen heeft, draagt méér bij.
-
Wie weinig of niets verdient, kan rekenen op een vangnet.
-
Niemand mag zijn plek in de opvang verliezen door financiële problemen.
Gemeenten krijgen hiervoor extra administratieve taken, want zij moeten inkomsten toetsen en bijdragen vaststellen. Toch zien sommige gemeenten deze aanpassing als verlichting, omdat ze nu zelf veel kosten dragen.
2. Een reguliere zorgverzekering wordt verplicht
Op dit moment ontvangen Oekraïners medische zorg via een aparte, door de overheid bekostigde regeling. Deze constructie zou verdwijnen. Net als andere inwoners van Nederland worden werkenden straks verplicht om:
-
een zorgverzekering af te sluiten
-
maandelijks premie te betalen
-
eventueel zorgtoeslag aan te vragen als hun inkomen laag is
Voor mensen zonder werk of met een heel wisselend contract moet het kabinet nog uitwerken hoe de premie-inning wordt geregeld. Verzekeraars en gemeenten worden nauw bij dit proces betrokken.
3. Een nieuwe nationale, tijdelijke verblijfsstatus
Het meest ingrijpend is het voornemen om na 2027 een tijdelijke nationale status in te voeren. Deze vervangt de Europese regeling en maakt expliciet dat het verblijf in Nederland bedoeld is als tijdelijke bescherming, niet als permanente vestiging.
Belangrijke uitgangspunten:
-
bescherming zolang het nodig is
-
terugkeer zodra de situatie in Oekraïne veilig wordt
-
duidelijkheid over rechten, plichten en verblijfsduur
Deze nieuwe status moet juridische zekerheid geven en voorkomen dat mensen plots zonder rechten komen te zitten.
Waarom juist nú deze plannen?
Naast opvangdruk spelen twee structurele problemen een grote rol in het debat.
Woningnood
De woningmarkt is al jaren vastgelopen. Gemeenten proberen opvangplekken te creëren, maar lopen keer op keer tegen grenzen aan:
-
te weinig beschikbare locaties
-
hoge kosten voor noodopvang
-
druk op lokale voorzieningen
Door werkenden te laten bijdragen aan hun woonlasten ontstaat volgens het kabinet een eerlijker kostenstructuur.
Tekorten op de arbeidsmarkt
Een ander aspect dat meespeelt: veel werkgevers zijn inmiddels sterk afhankelijk van Oekraïense werknemers. Vooral in:
-
logistiek
-
zorg
-
horeca
-
productie
-
landbouw
Werkgevers vrezen dat strengere regels mensen kunnen ontmoedigen om te blijven, terwijl zij juist hard nodig zijn.
Wat vinden gemeenten en werkgevers van de plannen?
De reacties zijn gemengd.
Gemeenten
Gemeenten zien voordelen, zoals extra financiële ruimte, maar waarschuwen voor nieuwe administratieve druk. Ze benadrukken dat elk nieuw systeem werkbaar, eerlijk en uitvoerbaar moet zijn.
Werkgevers
Werkgevers signaleren risico’s:
-
Extra regels kunnen personeelskrapte vergroten.
-
Onzekerheid over verblijfsduur maakt het moeilijker om te investeren in scholing of contracten.
Tegelijkertijd biedt een tijdelijke status volgens sommigen juist duidelijkheid voor werknemers.
Politieke en maatschappelijke reacties
Zoals verwacht lopen de meningen uiteen:
Voorstanders
Zij vinden dat het tijd is om de regels gelijk te trekken: wie in Nederland werkt, draagt net als Nederlanders bij aan zorg en wonen. Daarnaast benadrukken ze dat opvang altijd tijdelijk bedoeld is.
Critici
Zij vrezen dat kwetsbare groepen tussen wal en schip belanden.
Vragen die zij stellen:
-
Wat als iemand ziek wordt en tijdelijk stopt met werken?
-
Wat als lonen sterk schommelen door seizoenswerk?
-
Wat als gezinnen de kosten niet kunnen dragen?
-
En hoe verhoudt een nationale status zich tot EU-regels?
NGO’s zijn vooral alert op de gevolgen voor kinderen, scholing, mentale gezondheid en continuïteit van zorg.
Onbeantwoorde vragen die nog grote impact kunnen hebben
Veel onderdelen moeten nog worden uitgewerkt. Cruciale openstaande vragen zijn:
-
Hoe hoog wordt de bijdrage aan woonkosten precies?
-
Komt er een overgangsregeling voor mensen die net werk hebben?
-
Hoe worden wisselende contracten verwerkt in de berekening?
-
Wordt zorgtoeslag toegankelijk voor Oekraïners?
-
Welke uitzonderingen komen er voor alleenstaande ouders en chronisch zieken?
Zonder heldere afspraken blijft de discussie voortduren.
De rol van Vandaag Inside en het rumoer rondom de plannen
De plannen kregen extra aandacht nadat Mona Keijzer te gast was bij Vandaag Inside. Wat begon als een beleidsmatig gesprek, liep door opmerkingen van Johan Derksen en René van der Gijp uit op een rumoerige discussie. Hoewel de inhoud soms naar de achtergrond verdween, leidde het optreden wel tot meer landelijke aandacht en debat over het meebetalen aan huur en zorg.
Wat gebeurt er nu?
De komende maanden werkt het kabinet samen met gemeenten, verzekeraars en werkgevers aan concrete regelgeving. Daarna volgen:
-
Advies van de Raad van State
-
Debat en stemming in de Tweede Kamer
-
Behandeling in de Eerste Kamer
-
Overleg met Brussel over Europese regels
Pas na deze stappen wordt duidelijk welke versoepelingen, uitzonderingen en veiligheidsmechanismen daadwerkelijk worden ingevoerd.
Samenvatting: Nederland maakt zich klaar voor de toekomst van de opvang
-
In 2027 loopt de Europese beschermingsregeling af.
-
Mona Keijzer wil dat werkende Oekraïners een bijdrage gaan leveren aan huur en zorgpremie.
-
Er komt mogelijk een nieuwe, tijdelijke nationale verblijfsstatus met terugkeer als uitgangspunt.
-
Gemeenten, werkgevers en hulporganisaties reageren verdeeld.
-
Veel details moeten nog worden ingevuld; vooral kwetsbare groepen verdienen extra bescherming.
De komende tijd zal duidelijk worden hoe streng of soepel het beleid uiteindelijk wordt — en hoe groot de impact is voor duizenden mensen die nu in Nederland wonen en werken.