Actueel
Martijn Krabbé deelt verdrietig bericht: ‘Zo lang heb ik nog’
Het nieuws over Martijn Krabbé’s ongeneeslijke z!ekte heeft Nederland afgelopen dagen diep geraakt. De 56-jarige presentator, bekend van programma’s zoals The Voice of Holland, Kopen Zonder Kijken en Uitstel van Executie, vertelde in een openhartig interview in tijdschrift LINDA. over zijn strijd tegen uitgezaaide longk*nker. Dit zorgde voor een golf van steunbetuigingen uit alle hoeken van het land.
Openbaring over uitgezaaide k*nker
In november vorig jaar deelde Krabbé al dat hij k*nker had, maar zonder details over de diagnose. Hij gaf aan dat hij niet wilde dat mensen uit sensatiezucht zijn situatie zouden googelen. Inmiddels is bekend dat het om uitgezaaide longk*nker gaat, een diagnose die hij in eerste instantie ontdekte tijdens een vakantie in Thailand. Tijdens die reis kreeg hij een hersenbl0eding, veroorzaakt door uitzaaiingen van de k*nker naar zijn hersenen.
Onzekere toekomst
Krabbé gaf in het interview aan dat zijn toekomst onzeker is. „Mijn casemanager zegt dat ik mazzel heb dat ik die eerste maanden ben doorgekomen,” vertelde hij. Hij ondergaat momenteel immunotherapie en krijgt regelmatig scans om te zien hoe de z!ekte zich ontwikkelt. „Je rolt elke zes weken opnieuw de dobbelsteen,” zegt hij over de onvoorspelbaarheid van zijn situatie.
Positiviteit te midden van strijd
Ondanks de ernst van zijn z!ekte blijft Krabbé opvallend positief. In het interview met LINDA. zegt hij dat hij zich gelukkiger voelt dan ooit. Dit optimisme heeft diepe indruk gemaakt op zowel zijn fans als zijn collega’s, die zijn veerkracht bewonderen.
Reacties van bekend Nederland
De bekendmaking bracht een stortvloed aan reacties teweeg van zowel fans als collega’s. Wendy van Dijk, zijn oud-collega bij The Voice of Holland, plaatste een hartje onder zijn bericht. RTL-collega Froukje de Both noemde Krabbé een inspiratiebron: „Lieve Martijn, je bent zo moedig en sterk en ook zo mooi kwetsbaar om dit te delen. Een inspiratie. Alle liefs.”
Monica Geuze, Vivienne van den Assem en Jamai Loman sloten zich hierbij aan met warme woorden. Fotograaf William Rutten schreef: „Lieve Tijn, een hele dikke knuffel voor jullie allemaal.”
Een bijzonder contrast
Filmmaker Linda Hakeboom, die zelf een k*nkeroverlevende is, stond stil bij Krabbé’s situatie in een bericht waarin ze vertelde dat ze net te horen had gekregen dat haar scans schoon waren. „Het voelt gek om dat te zeggen na zo’n verdrietig bericht van Martijn, maar ik ben zelf net gebeld dat de uitslag van mijn scan goed is,” deelde ze. Ze sprak over de willekeur van k*nker: „De afslag die het leven bij de een wel neemt, en bij de ander niet.”
RTL biedt steun
RTL, waar Krabbé een van de bekendste gezichten is, liet in een verklaring weten in nauw contact met hem te staan. „We hebben enorme bewondering voor zijn positiviteit en doorzettingsvermogen. We gunnen hem alle rust en privacy die hij en zijn gezin nodig hebben en wensen hen alle liefde en kracht toe.”
Een indrukwekkend moment bij De Oranjewinter
Het nieuws over Martijn Krabbé kwam ook ter sprake in het programma De Oranjewinter. Presentatrice Hélène Hendriks opende de uitzending met de woorden: „Ik schrok eerlijk gezegd best wel van het bericht van Martijn Krabbé. Het interview in LINDA. is echt heel heftig, maar ook heel mooi. Vanuit deze kant ontzettend veel sterkte, wat moet je anders zeggen?”
Tafelgast Hugo Borst, zelf een overlever van blaask*nker, sprak over de schok die zo’n diagnose teweegbrengt. „Je schrikt je het lazarus. Je denkt dat het jou niet kan overkomen,” zei hij. Hij prees Krabbé’s vermogen om optimistisch te blijven. „Het is fascinerend dat iemand zo positief kan blijven, zelfs in zo’n zware situatie.”
Rutger Castricum bewondert Krabbé’s kracht
Ook Rutger Castricum uitte zijn bewondering voor Krabbé’s kracht en optimisme. „Hij wist al heel lang dat hij dit had en dat het niet meer te genezen is, maar hij blijft zo optimistisch. In het interview zegt hij zelfs dat hij gelukkiger dan ooit is. Het is zo moeilijk om je dat voor te stellen als je er zelf niets mee te maken hebt.”
Familie en steun
Krabbé, die sinds 2019 getrouwd is met Deborah, heeft vier kinderen uit een eerder huwelijk met zijn ex Amanda: Bickel (24), Michelle (20), Jasmijn (18) en Achilles (16). Hij benadrukt in het interview hoe belangrijk zijn familie voor hem is in deze moeilijke tijd. De liefde en steun van zijn gezin geven hem kracht om door te gaan.
De impact van k*nker op het leven
K*nker is een z!ekte die niet alleen fysiek, maar ook mentaal en emotioneel verwoestend kan zijn. „Een op de twee mensen krijgt k*nker,” merkte Hélène Hendriks op in De Oranjewinter. Dit maakt Krabbé’s openheid des te belangrijker, omdat het niet alleen zijn eigen veerkracht toont, maar ook aandacht vestigt op de uitdagingen waar miljoenen mensen wereldwijd mee te maken hebben.
Hoop en bewustwording
Krabbé’s verhaal benadrukt niet alleen de willekeur en het onvoorspelbare karakter van k*nker, maar biedt ook een belangrijke les over hoop en het waarderen van het leven. Zijn keuze om zijn verhaal te delen, inspireert velen om met compassie en begrip naar deze z!ekte te kijken.
Een leven van betekenis
Martijn Krabbé heeft met zijn indrukwekkende carrière een blijvende indruk gemaakt op het Nederlandse publiek. Zijn programma’s hebben ontelbare mensen geraakt, en nu doet zijn persoonlijke verhaal hetzelfde. Zijn optimisme en vastberadenheid om door te gaan, ondanks de zware omstandigheden, maken hem een inspiratiebron.
Conclusie
Martijn Krabbé’s onthulling over zijn z!ekte heeft diepe indruk gemaakt op Nederland. Zijn openheid en optimisme bieden niet alleen hoop, maar inspireren ook tot bewustwording over de impact van k*nker. Met de liefde en steun van zijn familie, vrienden en collega’s blijft hij vechten tegen deze verschrikkelijke z!ekte. Zijn verhaal is een krachtige herinnering aan de veerkracht van de menselijke geest.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.