Actueel
Martijn Krabbé deelt verdrietig bericht: ‘Zo lang heb ik nog’
Het nieuws over Martijn Krabbé’s ongeneeslijke z!ekte heeft Nederland afgelopen dagen diep geraakt. De 56-jarige presentator, bekend van programma’s zoals The Voice of Holland, Kopen Zonder Kijken en Uitstel van Executie, vertelde in een openhartig interview in tijdschrift LINDA. over zijn strijd tegen uitgezaaide longk*nker. Dit zorgde voor een golf van steunbetuigingen uit alle hoeken van het land.
Openbaring over uitgezaaide k*nker
In november vorig jaar deelde Krabbé al dat hij k*nker had, maar zonder details over de diagnose. Hij gaf aan dat hij niet wilde dat mensen uit sensatiezucht zijn situatie zouden googelen. Inmiddels is bekend dat het om uitgezaaide longk*nker gaat, een diagnose die hij in eerste instantie ontdekte tijdens een vakantie in Thailand. Tijdens die reis kreeg hij een hersenbl0eding, veroorzaakt door uitzaaiingen van de k*nker naar zijn hersenen.
Onzekere toekomst
Krabbé gaf in het interview aan dat zijn toekomst onzeker is. „Mijn casemanager zegt dat ik mazzel heb dat ik die eerste maanden ben doorgekomen,” vertelde hij. Hij ondergaat momenteel immunotherapie en krijgt regelmatig scans om te zien hoe de z!ekte zich ontwikkelt. „Je rolt elke zes weken opnieuw de dobbelsteen,” zegt hij over de onvoorspelbaarheid van zijn situatie.
Positiviteit te midden van strijd
Ondanks de ernst van zijn z!ekte blijft Krabbé opvallend positief. In het interview met LINDA. zegt hij dat hij zich gelukkiger voelt dan ooit. Dit optimisme heeft diepe indruk gemaakt op zowel zijn fans als zijn collega’s, die zijn veerkracht bewonderen.
Reacties van bekend Nederland
De bekendmaking bracht een stortvloed aan reacties teweeg van zowel fans als collega’s. Wendy van Dijk, zijn oud-collega bij The Voice of Holland, plaatste een hartje onder zijn bericht. RTL-collega Froukje de Both noemde Krabbé een inspiratiebron: „Lieve Martijn, je bent zo moedig en sterk en ook zo mooi kwetsbaar om dit te delen. Een inspiratie. Alle liefs.”
Monica Geuze, Vivienne van den Assem en Jamai Loman sloten zich hierbij aan met warme woorden. Fotograaf William Rutten schreef: „Lieve Tijn, een hele dikke knuffel voor jullie allemaal.”
Een bijzonder contrast
Filmmaker Linda Hakeboom, die zelf een k*nkeroverlevende is, stond stil bij Krabbé’s situatie in een bericht waarin ze vertelde dat ze net te horen had gekregen dat haar scans schoon waren. „Het voelt gek om dat te zeggen na zo’n verdrietig bericht van Martijn, maar ik ben zelf net gebeld dat de uitslag van mijn scan goed is,” deelde ze. Ze sprak over de willekeur van k*nker: „De afslag die het leven bij de een wel neemt, en bij de ander niet.”
RTL biedt steun
RTL, waar Krabbé een van de bekendste gezichten is, liet in een verklaring weten in nauw contact met hem te staan. „We hebben enorme bewondering voor zijn positiviteit en doorzettingsvermogen. We gunnen hem alle rust en privacy die hij en zijn gezin nodig hebben en wensen hen alle liefde en kracht toe.”
Een indrukwekkend moment bij De Oranjewinter
Het nieuws over Martijn Krabbé kwam ook ter sprake in het programma De Oranjewinter. Presentatrice Hélène Hendriks opende de uitzending met de woorden: „Ik schrok eerlijk gezegd best wel van het bericht van Martijn Krabbé. Het interview in LINDA. is echt heel heftig, maar ook heel mooi. Vanuit deze kant ontzettend veel sterkte, wat moet je anders zeggen?”
Tafelgast Hugo Borst, zelf een overlever van blaask*nker, sprak over de schok die zo’n diagnose teweegbrengt. „Je schrikt je het lazarus. Je denkt dat het jou niet kan overkomen,” zei hij. Hij prees Krabbé’s vermogen om optimistisch te blijven. „Het is fascinerend dat iemand zo positief kan blijven, zelfs in zo’n zware situatie.”
Rutger Castricum bewondert Krabbé’s kracht
Ook Rutger Castricum uitte zijn bewondering voor Krabbé’s kracht en optimisme. „Hij wist al heel lang dat hij dit had en dat het niet meer te genezen is, maar hij blijft zo optimistisch. In het interview zegt hij zelfs dat hij gelukkiger dan ooit is. Het is zo moeilijk om je dat voor te stellen als je er zelf niets mee te maken hebt.”
Familie en steun
Krabbé, die sinds 2019 getrouwd is met Deborah, heeft vier kinderen uit een eerder huwelijk met zijn ex Amanda: Bickel (24), Michelle (20), Jasmijn (18) en Achilles (16). Hij benadrukt in het interview hoe belangrijk zijn familie voor hem is in deze moeilijke tijd. De liefde en steun van zijn gezin geven hem kracht om door te gaan.
De impact van k*nker op het leven
K*nker is een z!ekte die niet alleen fysiek, maar ook mentaal en emotioneel verwoestend kan zijn. „Een op de twee mensen krijgt k*nker,” merkte Hélène Hendriks op in De Oranjewinter. Dit maakt Krabbé’s openheid des te belangrijker, omdat het niet alleen zijn eigen veerkracht toont, maar ook aandacht vestigt op de uitdagingen waar miljoenen mensen wereldwijd mee te maken hebben.
Hoop en bewustwording
Krabbé’s verhaal benadrukt niet alleen de willekeur en het onvoorspelbare karakter van k*nker, maar biedt ook een belangrijke les over hoop en het waarderen van het leven. Zijn keuze om zijn verhaal te delen, inspireert velen om met compassie en begrip naar deze z!ekte te kijken.
Een leven van betekenis
Martijn Krabbé heeft met zijn indrukwekkende carrière een blijvende indruk gemaakt op het Nederlandse publiek. Zijn programma’s hebben ontelbare mensen geraakt, en nu doet zijn persoonlijke verhaal hetzelfde. Zijn optimisme en vastberadenheid om door te gaan, ondanks de zware omstandigheden, maken hem een inspiratiebron.
Conclusie
Martijn Krabbé’s onthulling over zijn z!ekte heeft diepe indruk gemaakt op Nederland. Zijn openheid en optimisme bieden niet alleen hoop, maar inspireren ook tot bewustwording over de impact van k*nker. Met de liefde en steun van zijn familie, vrienden en collega’s blijft hij vechten tegen deze verschrikkelijke z!ekte. Zijn verhaal is een krachtige herinnering aan de veerkracht van de menselijke geest.
De familie Brandsteder heeft in stilte een lange en zware weg afgelegd. Achter de bekende televisiegezichten en het publieke leven schuilt al jaren een verhaal van zorg, aanpassing en blijvende beperkingen. Het draait om Bob Brandsteder, de minder bekende zoon van Ron Brandsteder en broer van Rick Brandsteder, wiens leven in 2017 abrupt veranderde door een ingrijpend 0ngeluk.
Een moment dat alles veranderde
Wat begon als een alledaagse situatie, eindigde in een drama met levenslange gevolgen. Bob kwam in 2017 ongelukkig ten val op een trap. De impact was direct voelbaar, maar de volledige ernst werd pas duidelijk na medische onderzoeken in het z!ekenhuis. Een MRI-scan bracht aan het licht dat de zenuwen in zijn arm losgeraakt waren van het ruggenmerg — een zeldzame en ingrijpende aandoening die grote gevolgen heeft voor bewegingsvrijheid en dagelijks functioneren.
Sinds dat moment kan Bob zijn arm niet meer gebruiken. Artsen waren duidelijk: herstel zoals hij dat ooit kende, is niet mogelijk. Het is een diagnose die niet alleen lichamelijk zwaar is, maar ook mentaal diepe sporen nalaat.
Leven met blijvende beperkingen
In de jaren na het 0ngeluk is de situatie nauwelijks veranderd. Ondanks intensieve begeleiding, fysiotherapie en medische consulten bleef de verlamming bestaan. Behandeling kon hooguit bijdragen aan kleine verbeteringen in houding en compensatie, maar de fundamentele schade bleef.
Voor de familie Brandsteder betekende dit een complete herinrichting van het dagelijks leven. Bob werd plotseling afhankelijker van zijn omgeving, iets wat voor iemand die gewend is zelfstandig te functioneren bijzonder confronterend kan zijn.
Zijn moeder Yvonne sprak daar eerder openhartig over. Ze gaf aan dat de fysieke situatie al jaren stabiel is, maar dat dit niet betekent dat het makkelijk wordt. “Je leert ermee leven,” zei ze, “maar het went nooit helemaal.”
Een gezin dat bijspringt
Om Bob zo goed mogelijk te ondersteunen, besloot de familie hem dichter bij zijn broer Rick te laten wonen. Er werd een woning voor hem geregeld in de buurt, zodat er altijd iemand in de nabijheid was die kon helpen waar nodig.
Dat besluit zegt veel over de onderlinge band binnen het gezin. Ondanks bekendheid, middelen en een druk bestaan koos de familie voor nabijheid en praktische steun. Niet vanuit plicht, maar vanuit zorg en betrokkenheid.
Toch blijft er ook een harde realiteit: geld, connecties en bekendheid kunnen veel mogelijk maken, maar ze kunnen geen wonderen verrichten. De medische wereld bood geen oplossing die Bob zijn oude leven kon teruggeven.
Mentale klap en langzaam herstel
Naast de fysieke gevolgen had het 0ngeluk ook een zware mentale impact. Ron Brandsteder vertelde eerder dat zijn zoon lange tijd diep zat. Het verlies van bewegingsvrijheid, toekomstplannen en vanzelfsprekendheid liet sporen na.
Voor een ouder is dat misschien wel het zwaarst: machteloos moeten toekijken hoe je kind worstelt met iets waar je niets aan kunt veranderen. Ron verwoordde het ooit treffend: hij zou zich niet kunnen voorstellen zelf met zo’n beperking te moeten leven.
Toch kwam er, na verloop van tijd, een kentering. Bob begon langzaam zijn nieuwe werkelijkheid te accepteren. Niet omdat hij geen verdriet meer voelde, maar omdat blijven vechten tegen het onvermijdelijke te veel energie kostte.
Leren leven met een nieuw perspectief
Acceptatie betekent niet opgeven. In het geval van Bob betekende het zoeken naar manieren om zijn leven opnieuw vorm te geven, binnen de grenzen die er nu eenmaal zijn. Kleine stappen, nieuwe routines en het opnieuw vinden van eigenwaarde buiten fysieke mogelijkheden.
Ron sprak daar met trots over. Over hoe zijn zoon, ondanks alles, weer vooruit durfde te kijken. Dat proces gaat met vallen en opstaan, maar het getuigt van veerkracht.
Voor buitenstaanders is zo’n traject vaak onzichtbaar. Er zijn geen grote interviews, geen publieke updates, geen dramatische momenten op televisie. Het is een stil gevecht, dat zich grotendeels achter gesloten deuren afspeelt.
Een bewuste keuze voor privacy
Die behoefte aan rust en afscherming werd onlangs opnieuw duidelijk bij het afscheid van Ron Brandsteder. De plechtigheid vond plaats in zeer besloten kring. Geen camera’s, geen publieke aanwezigheid, geen media-aandacht.
In de podcast Strikt Privé lichtte Evert Santegoeds toe dat hier bewust voor gekozen is. Hij gaf aan dat hij voldoende informatie had om pers te sturen, maar dat hij dat niet heeft gedaan uit respect voor de wens van de familie.
Volgens Santegoeds speelt Bob hierin een belangrijke rol. Hij zou er sterk de voorkeur aan geven om buiten beeld te blijven. Geen publieke aandacht, geen foto’s, geen verhalen — alleen ruimte om in rust te rouwen en te verwerken.
Respect boven sensatie
Die keuze werd breed gerespecteerd. In een tijd waarin alles wordt gedeeld en vastgelegd, is het opvallend en veelzeggend wanneer een bekende familie expliciet kiest voor stilte. Het onderstreept dat niet alles bedoeld is voor het publieke domein.
Voor Bob is die afscherming extra belangrijk. Zijn leven is al ingrijpend veranderd; extra aandacht zou weinig toevoegen en mogelijk zelfs belastend zijn.
Het laat zien dat achter bekende namen gewone mensen schuilgaan, met gewone zorgen, verdriet en kwetsbaarheid. Soms is het grootste gebaar juist het respecteren van grenzen.
Een verhaal dat blijft
Het verhaal van Bob Brandsteder is geen verhaal van snelle oplossingen of wonderbaarlijk herstel. Het is een verhaal over blijvende beperkingen, maar ook over aanpassing, familiebanden en menselijke veerkracht.
Het herinnert eraan dat niet elke strijd zichtbaar is en dat sommige gevolgen een leven lang meegaan. Tegelijk toont het hoe belangrijk steun, begrip en rust zijn in zulke situaties.
Voor de familie Brandsteder blijft Bob, boven alles, zoon en broer — niet een medisch dossier of een publiek verhaal. En misschien is dat wel de belangrijkste les uit dit stille, maar indringende verhaal.