Actueel
Martijn Krabbé behandeld met immunotherapie: wat is dat en waarom wordt longkanker vaak pas laat ontdekt?
Het nieuws dat Martijn Krabbé wordt behandeld met immunotherapie na een diagnose van longk*nker, heeft diepe indruk gemaakt op het publiek. De geliefde presentator heeft openheid gegeven over zijn medische situatie, wat niet alleen steun heeft opgeroepen, maar ook vragen heeft doen rijzen over de aard van zijn behandeling en de kenmerken van longk*nker. In dit artikel verkennen we wat immunotherapie precies inhoudt en waarom longk*nker vaak pas in een laat stadium wordt ontdekt.
Wat is Immunotherapie?
Immunotherapie is een relatief nieuwe behandelmethode die gebruikmaakt van het eigen immuunsysteem om k*nker te bestrijden. In plaats van direct de tumorcellen aan te vallen, zoals bij chemotherapie of bestraling, versterkt immunotherapie het immuunsysteem zodat het k*nkercellen kan herkennen en vernietigen. Dit gebeurt via verschillende mechanismen, zoals:
- Checkpoint-remmers: Deze medicijnen helpen het immuunsysteem om k*nkercellen te herkennen en aan te vallen door de ‘remmen’ van immuuncellen los te maken.
- Vaccins: Sommige immunotherapieën stimuleren het immuunsysteem door middel van vaccins die gericht zijn tegen specifieke k*nkercellen.
- Monoklonale antilichamen: Deze eiwitten binden zich aan k*nkercellen en maken ze zichtbaar voor het immuunsysteem.
Bij Martijn Krabbé wordt vermoedelijk een van deze technieken ingezet om de k*nker onder controle te houden. Immunotherapie heeft in de afgelopen jaren aanzienlijke vooruitgang geboekt, vooral bij de behandeling van longk*nker.
Waarom is Longk*nker Zo Moeilijk Te Detecteren?
Een van de grootste uitdagingen bij longk*nker is dat de z!ekte vaak pas in een laat stadium wordt ontdekt. Dit komt door verschillende factoren:
- Weinig of Geen Vroege Symptomen: In de vroege stadia van longk*nker zijn de symptomen vaak vaag of volledig afwezig. Dit kan variëren van een lichte hoest tot vermoeidheid, klachten die vaak worden genegeerd of toegeschreven aan andere oorzaken.
- Specifieke Risicogroepen: Longk*nker wordt vaak geassocieerd met roken, maar ook niet-r0kers kunnen de z!ekte ontwikkelen, bijvoorbeeld door blootstelling aan fijnstof of genetische aanleg. Dit maakt het moeilijk om op basis van risicoprofielen vroege screening uit te voeren.
- Lokalisatie: Longen hebben geen zenuwuiteinden die pijn kunnen signaleren. Hierdoor kunnen tumoren lang groeien zonder dat ze fysieke klachten veroorzaken.
Deze combinatie van factoren betekent dat veel mensen pas een diagnose krijgen wanneer de k*nker al is uitgezaaid, zoals bij Martijn Krabbé.
De Impact van Immunotherapie op Longk*nker
Vooruitgang in immunotherapie heeft de vooruitzichten voor veel longk*nkerpatiënten aanzienlijk verbeterd. Waar traditionele behandelingen vaak beperkt succes hadden bij uitgezaaide longk*nker, biedt immunotherapie nieuwe hoop. Enkele voordelen van deze aanpak zijn:
- Langdurige Controle: Immunotherapie kan in sommige gevallen zorgen voor langdurige remissie, zelfs bij gevorderde k*nkers.
- Minder Bijwerkingen: Hoewel immunotherapie ook bijwerkingen heeft, zoals vermoeidheid en ontstekingen, zijn deze vaak minder zwaar dan bij chemotherapie.
- Aanpasbaarheid: Immunotherapie kan worden gecombineerd met andere behandelingen, zoals chemotherapie of bestraling, om de effectiviteit te vergroten.
Bij Martijn Krabbé lijkt immunotherapie een belangrijke rol te spelen in zijn strijd tegen de z!ekte. Het is een behandeling die hoop biedt, maar ook een proces dat geduld en doorzettingsvermogen vereist.
Hoe Wordt Longk*nker Vastgesteld?
Diagnose van longk*nker omvat meestal een combinatie van medische geschiedenis, beeldvormend onderzoek en weefselonderzoek:
- Beeldvorming: Röntgenfoto’s en CT-scans worden gebruikt om afwijkingen in de longen te detecteren.
- Biopsie: Bij een verdacht gebied wordt vaak een stukje weefsel verwijderd voor nader onderzoek.
- PET-scan: Deze scan toont de verspreiding van de k*nker naar andere delen van het lichaam.
Bij een vroege diagnose kan longk*nker vaak worden behandeld met chirurgie of bestraling. In gevorderde stadia wordt meestal gekozen voor chemotherapie, immunotherapie of een combinatie hiervan.
Het Belang van Vroege Opsporing
Hoewel longk*nker vaak pas laat wordt ontdekt, zijn er initiatieven om de z!ekte eerder op te sporen. Periodieke screening met een lage-dosis CT-scan wordt steeds vaker toegepast bij mensen met een hoog risico, zoals langdurige r0kers. Onderzoek toont aan dat dit de sterfte aan longk*nker kan verminderen.
Bewustwording van symptomen zoals aanhoudende hoest, bl0ed ophoesten, onverklaarbaar gewichtsverlies of kortademigheid is cruciaal. Het tijdig consulteren van een arts kan levens redden.
De Kracht van Openheid
Martijn Krabbé’s beslissing om open te zijn over zijn z!ekte heeft niet alleen geleid tot een golf van steunbetuigingen, maar heeft ook de aandacht gevestigd op longk*nker en de vooruitgang in behandelingen. Zijn verhaal benadrukt hoe belangrijk het is om hoop te houden, zelfs in de moeilijkste omstandigheden.
Zijn openheid heeft anderen aangemoedigd om bewust om te gaan met hun gezondheid en om symptomen serieus te nemen. Daarnaast werpt het een licht op de mogelijkheden die immunotherapie biedt, wat voor velen nog een relatief onbekende behandeling is.
Conclusie
Martijn Krabbé wordt behandeld met immunotherapie, een veelbelovende techniek die het immuunsysteem gebruikt om k*nker te bestrijden. Longk*nker blijft echter een uitdagende z!ekte vanwege de late diagnose, het gebrek aan vroege symptomen en de snelle verspreiding. Vooruitgang in technologie en behandelingen, zoals immunotherapie, biedt hoop voor patiënten over de hele wereld.
Het verhaal van Martijn is een krachtige herinnering aan de waarde van medische innovatie, vroegtijdige detectie en het belang van openheid. Zijn moed en vastberadenheid inspireren niet alleen zijn naasten, maar ook een breder publiek om de strijd tegen k*nker met een positieve instelling tegemoet te treden.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
