Actueel
Koper van rampvilla Maxime Meiland trekt zich terug, Maxime in financiële noodsituatie!
Maxime Meiland in zwaar weer: miljoenenvilla onverkocht en torenhoge lasten stapelen zich op
Dat het leven van de Meilandjes verre van standaard is, weten we inmiddels. Maar dit keer lijkt het sprookje even op pauze te staan voor Maxime Meiland. De dochter van Martien Meiland, bekend van de populaire realityserie Chateau Meiland, zit verwikkeld in een financiële nachtmerrie waar menig Nederlander nachten van zou wakker liggen.
Een droomvilla van ruim 2,2 miljoen euro, torenhoge maandlasten, meerdere hypotheken én een koper die zich op het laatste moment terugtrekt – het zijn ingrediënten voor een verhaal dat zelfs de schrijvers van haar eigen realityshow niet hadden kunnen verzinnen.
Spontane aankoop van een miljoenenvilla met energielabel G
Het begon allemaal met een impulsieve beslissing. Maxime en haar partner Leroy Molkenboer besloten vorig jaar tot de aankoop van een luxe villa, met een prijskaartje van maar liefst €2.200.000. Geen kattenpis – zeker niet voor iemand die zelf vaak zegt nuchter met geld om te gaan.
Maar er zat een flinke adder onder het gras. De villa, die van buiten oogverblindend is, bleek van binnen een energievretend monster te zijn. Met een energielabel G is het huis amper geïsoleerd, en dus zijn de stookkosten torenhoog. Combineer dat met een maandelijkse hypotheek van ongeveer €14.000, en je begrijpt: dit droompaleis veranderde al snel in een financieel hoofdpijndossier.
Wanhopige verkoop: van Funda-droom naar Funda-drama
Lang konden Maxime en Leroy het niet uitzingen in de villa. De lasten bleken simpelweg onhoudbaar, zeker toen ook besloten werd om afscheid te nemen van hun dure auto’s – een duidelijk signaal dat de spaarpot sneller leegraakte dan gehoopt.
De villa werd opnieuw op Funda geplaatst – met dezelfde vraagprijs van €2.200.000. Maar de interesse bleef uit. Ondanks de bekendheid van de Meilandjes en het feit dat het huis prachtig gelegen is, bleek niemand bereid de volle mep te betalen voor een huis dat voelt als een koude schuur met gouden kozijnen.
Prijsverlaging na prijsverlaging
Toen duidelijk werd dat de villa moeilijk te slijten was, werd de vraagprijs meerdere keren aangepast. Inmiddels staat de woning te koop voor €1.950.000, wat betekent dat Maxime en Leroy bereid zijn om een verlies van €250.000 te slikken. En dat is exclusief overdrachtsbelasting, notariskosten en de rente die inmiddels betaald is.
Een bittere pil, maar waarschijnlijk noodzakelijk om het hoofdstuk snel af te sluiten – want het leven en de uitgaven gaan gewoon door.
Driedubbele lasten: nóg een huis en een tinyhouse
Alsof de financiële druk nog niet hoog genoeg was, besloot Maxime ondertussen om alweer een nieuw huis te laten bouwen. En daar blijft het niet bij: ze heeft ook nog een tinyhouse aangeschaft, eveneens gefinancierd via een hypotheek.
Dat betekent concreet dat het gezin op dit moment drie panden bezit, allemaal met bijbehorende financiële verplichtingen. Eén woning in de verkoop, één in aanbouw, en één klein huis dat mogelijk als overbrugging dient, maar ook weer geld kost. Driedubbele lasten dus – en dat drukt zwaar op het gezinsleven.
Verkoop leek rond: Amerikaans stel haakte af
Even leek er licht aan het eind van de tunnel te zijn. Er werd enthousiast gemeld dat een Amerikaans stel het huis had gekocht, zonder het zelfs maar te bezichtigen. Een bijna sprookjesachtig verhaal, dat perfect in het Meiland-universum paste.
Maar zoals zo vaak: als iets te mooi lijkt om waar te zijn, dan is het dat meestal ook. Het koppel trok zich terug. Volgens Evert Santegoeds, die het nieuws bracht in Shownieuws, bleek het regelen van een hypotheek in Nederland voor buitenlandse kopers lastiger dan gedacht.
“Die mensen hadden het geld dus niet meteen paraat. Ze moesten een hypotheek regelen. En dat is voor Amerikanen niet bepaald eenvoudig hier,” aldus Santegoeds.
Volgens hem moeten buitenlandse kopers minstens bij drie banken worden afgewezen om zonder boete onder het koopcontract uit te kunnen komen. Dat zou het proces hebben vertraagd – en uiteindelijk laten ontsporen.
Maxime in onzekere afwachtmodus
Ondertussen tikt de klok door en blijven de lasten oplopen. Volgens bronnen dichtbij de familie is Maxime zichtbaar gespannen, en begint ze zich steeds meer zorgen te maken. Niet alleen over de verkoop van het huidige huis, maar ook over de financiering van het nieuwe bouwproject en de extra hypotheek van het tinyhouse.
Een vastgoedexpert in de uitzending van Shownieuws vatte het als volgt samen:
“De overwaarde die ze dacht te krijgen uit de verkoop van de villa was waarschijnlijk bedoeld om deels het nieuwe project te financieren. Als die verkoop blijft steken, komt alles onder druk te staan.”
Publieke opinie: sympathie én verbazing
De reacties op social media zijn gemengd. Sommigen leven mee met Maxime, wijzen op de menselijke kant van het verhaal en prijzen haar openheid. Anderen uiten kritiek en vragen zich hardop af hoe verstandig het was om zo’n dure woning met slechte energieprestaties aan te schaffen – zeker in een tijd waarin duurzaamheid en woonlasten actueler zijn dan ooit.
Op platforms als X en Facebook lezen we reacties als:
-
“Ik snap niet dat je een huis van meer dan 2 miljoen koopt met energielabel G…”
-
“Wel stoer dat ze probeert te bouwen aan een toekomst voor haar gezin, maar financieel lijkt dit onverantwoord.”
-
“Ze laat tenminste zien dat BN’ers ook gewoon met tegenslagen te maken krijgen.”
Wat nu?
De toekomst is op dit moment onzeker voor Maxime Meiland. Blijft de villa langer in de verkoop? Komt er een nieuwe koper, of zal de prijs nóg verder omlaag moeten? En wat als ook het nieuwe huis of tinyhouse niet op tijd klaar zijn, of duurder uitvallen dan gepland?
Voor nu blijft het afwachten. Maxime en Leroy houden zich grotendeels stil op social media over de details van de situatie, maar insiders vermoeden dat er spannende maanden aankomen. Wat wel zeker is: dit wordt ongetwijfeld een belangrijk onderdeel van het nieuwe seizoen Chateau Meiland.
Conclusie: van droomvilla naar financiële realiteit
Wat begon als een droom van luxe en ruimte is voor Maxime Meiland uitgegroeid tot een testcase in volwassen financieel beheer. De impulsieve aankoop van een miljoenenhuis zonder goede isolatie en de combinatie van meerdere hypotheken zorgen voor een zeldzaam inkijkje in de realiteit achter de glamour.
Of het Maxime lukt om zonder al te veel kleerscheuren uit deze situatie te komen, zal de tijd leren. Maar één ding is zeker: haar leven blijft een bron van publieke fascinatie, drama en – misschien – uiteindelijk toch weer een happy end.
Mona Keijzer presenteert strenger opvangbeleid: wat betekenen de nieuwe plannen voor Oekraïense vluchtelingen in Nederland?
Asielminister Mona Keijzer (BBB) heeft een uitgebreid maatregelenpakket aangekondigd dat mogelijk grote gevolgen heeft voor duizenden Oekraïners die sinds 2022 in Nederland verblijven. Haar boodschap is glashelder: wie werkt, moet gaan bijdragen aan woonkosten, zelf een zorgverzekering afsluiten en rekening houden met een nieuwe, tijdelijke verblijfsstatus die gericht is op terugkeer zodra dat veilig kan.
De aankondiging zet direct een fel debat in gang. Gemeenten, werkgevers, hulporganisaties en juristen reageren verdeeld. Sommigen noemen het een logische stap richting meer eerlijkheid en balans in de opvang; anderen vrezen dat een kwetsbare groep juist verder onder druk komt te staan.
In deze longread lees je wat Keijzer precies voorstelt, waarom het kabinet deze richting kiest en welke gevolgen dat kan hebben voor de Oekraïense gemeenschap én voor Nederland.
Waarom het kabinet kiest voor een koerswijziging
Sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne vangt Nederland mensen op onder de Europese Tijdelijke Beschermingsrichtlijn. Deze noodregeling biedt een snelle opvang zonder asielprocedure en garandeert directe toegang tot zorg, onderwijs en werk.
De regeling heeft echter een uiterste looptijd: maart 2027. Gemeenten waarschuwen al langer dat de opvangcapaciteit onder enorme druk staat. Tussen reguliere asielzoekers, statushouders die wachten op woonruimte en Oekraïense ontheemden die blijven instromen, is de rek er volledig uit.
Volgens Keijzer moet Nederland zich nu al voorbereiden op de overgang naar een nieuwe situatie. Haar doel: duidelijkheid scheppen, zowel voor Oekraïners als voor gemeenten en werkgevers.
Drie grote veranderingen in Keijzers plannen
Het voorstel bestaat uit drie hoofdonderdelen die vanaf de overgangsfase in werking moeten treden.
1. Werkenden gaan bijdragen aan woonkosten
Oekraïners in gemeentelijke opvang betalen nu geen huur. In het nieuwe systeem gaan werkenden een inkomensafhankelijke bijdrage leveren aan hun woonlasten. Dat wordt door het kabinet gepresenteerd als eerlijk en in lijn met hoe Nederlanders hun woonkosten betalen.
-
Wie een stabiel inkomen heeft, draagt méér bij.
-
Wie weinig of niets verdient, kan rekenen op een vangnet.
-
Niemand mag zijn plek in de opvang verliezen door financiële problemen.
Gemeenten krijgen hiervoor extra administratieve taken, want zij moeten inkomsten toetsen en bijdragen vaststellen. Toch zien sommige gemeenten deze aanpassing als verlichting, omdat ze nu zelf veel kosten dragen.
2. Een reguliere zorgverzekering wordt verplicht
Op dit moment ontvangen Oekraïners medische zorg via een aparte, door de overheid bekostigde regeling. Deze constructie zou verdwijnen. Net als andere inwoners van Nederland worden werkenden straks verplicht om:
-
een zorgverzekering af te sluiten
-
maandelijks premie te betalen
-
eventueel zorgtoeslag aan te vragen als hun inkomen laag is
Voor mensen zonder werk of met een heel wisselend contract moet het kabinet nog uitwerken hoe de premie-inning wordt geregeld. Verzekeraars en gemeenten worden nauw bij dit proces betrokken.
3. Een nieuwe nationale, tijdelijke verblijfsstatus
Het meest ingrijpend is het voornemen om na 2027 een tijdelijke nationale status in te voeren. Deze vervangt de Europese regeling en maakt expliciet dat het verblijf in Nederland bedoeld is als tijdelijke bescherming, niet als permanente vestiging.
Belangrijke uitgangspunten:
-
bescherming zolang het nodig is
-
terugkeer zodra de situatie in Oekraïne veilig wordt
-
duidelijkheid over rechten, plichten en verblijfsduur
Deze nieuwe status moet juridische zekerheid geven en voorkomen dat mensen plots zonder rechten komen te zitten.
Waarom juist nú deze plannen?
Naast opvangdruk spelen twee structurele problemen een grote rol in het debat.
Woningnood
De woningmarkt is al jaren vastgelopen. Gemeenten proberen opvangplekken te creëren, maar lopen keer op keer tegen grenzen aan:
-
te weinig beschikbare locaties
-
hoge kosten voor noodopvang
-
druk op lokale voorzieningen
Door werkenden te laten bijdragen aan hun woonlasten ontstaat volgens het kabinet een eerlijker kostenstructuur.
Tekorten op de arbeidsmarkt
Een ander aspect dat meespeelt: veel werkgevers zijn inmiddels sterk afhankelijk van Oekraïense werknemers. Vooral in:
-
logistiek
-
zorg
-
horeca
-
productie
-
landbouw
Werkgevers vrezen dat strengere regels mensen kunnen ontmoedigen om te blijven, terwijl zij juist hard nodig zijn.
Wat vinden gemeenten en werkgevers van de plannen?
De reacties zijn gemengd.
Gemeenten
Gemeenten zien voordelen, zoals extra financiële ruimte, maar waarschuwen voor nieuwe administratieve druk. Ze benadrukken dat elk nieuw systeem werkbaar, eerlijk en uitvoerbaar moet zijn.
Werkgevers
Werkgevers signaleren risico’s:
-
Extra regels kunnen personeelskrapte vergroten.
-
Onzekerheid over verblijfsduur maakt het moeilijker om te investeren in scholing of contracten.
Tegelijkertijd biedt een tijdelijke status volgens sommigen juist duidelijkheid voor werknemers.
Politieke en maatschappelijke reacties
Zoals verwacht lopen de meningen uiteen:
Voorstanders
Zij vinden dat het tijd is om de regels gelijk te trekken: wie in Nederland werkt, draagt net als Nederlanders bij aan zorg en wonen. Daarnaast benadrukken ze dat opvang altijd tijdelijk bedoeld is.
Critici
Zij vrezen dat kwetsbare groepen tussen wal en schip belanden.
Vragen die zij stellen:
-
Wat als iemand ziek wordt en tijdelijk stopt met werken?
-
Wat als lonen sterk schommelen door seizoenswerk?
-
Wat als gezinnen de kosten niet kunnen dragen?
-
En hoe verhoudt een nationale status zich tot EU-regels?
NGO’s zijn vooral alert op de gevolgen voor kinderen, scholing, mentale gezondheid en continuïteit van zorg.
Onbeantwoorde vragen die nog grote impact kunnen hebben
Veel onderdelen moeten nog worden uitgewerkt. Cruciale openstaande vragen zijn:
-
Hoe hoog wordt de bijdrage aan woonkosten precies?
-
Komt er een overgangsregeling voor mensen die net werk hebben?
-
Hoe worden wisselende contracten verwerkt in de berekening?
-
Wordt zorgtoeslag toegankelijk voor Oekraïners?
-
Welke uitzonderingen komen er voor alleenstaande ouders en chronisch zieken?
Zonder heldere afspraken blijft de discussie voortduren.
De rol van Vandaag Inside en het rumoer rondom de plannen
De plannen kregen extra aandacht nadat Mona Keijzer te gast was bij Vandaag Inside. Wat begon als een beleidsmatig gesprek, liep door opmerkingen van Johan Derksen en René van der Gijp uit op een rumoerige discussie. Hoewel de inhoud soms naar de achtergrond verdween, leidde het optreden wel tot meer landelijke aandacht en debat over het meebetalen aan huur en zorg.
Wat gebeurt er nu?
De komende maanden werkt het kabinet samen met gemeenten, verzekeraars en werkgevers aan concrete regelgeving. Daarna volgen:
-
Advies van de Raad van State
-
Debat en stemming in de Tweede Kamer
-
Behandeling in de Eerste Kamer
-
Overleg met Brussel over Europese regels
Pas na deze stappen wordt duidelijk welke versoepelingen, uitzonderingen en veiligheidsmechanismen daadwerkelijk worden ingevoerd.
Samenvatting: Nederland maakt zich klaar voor de toekomst van de opvang
-
In 2027 loopt de Europese beschermingsregeling af.
-
Mona Keijzer wil dat werkende Oekraïners een bijdrage gaan leveren aan huur en zorgpremie.
-
Er komt mogelijk een nieuwe, tijdelijke nationale verblijfsstatus met terugkeer als uitgangspunt.
-
Gemeenten, werkgevers en hulporganisaties reageren verdeeld.
-
Veel details moeten nog worden ingevuld; vooral kwetsbare groepen verdienen extra bescherming.
De komende tijd zal duidelijk worden hoe streng of soepel het beleid uiteindelijk wordt — en hoe groot de impact is voor duizenden mensen die nu in Nederland wonen en werken.