Actueel
Jayden (34): “Mijn buurman parkeert iedere dag zijn vervuilende auto op de enige 2 plekken met een laadpaal”
Elektrische rijder Jayden gefrustreerd: buurman kaapt laadpaal met benzineauto – en niemand doet iets!
Elke avond hetzelfde ritueel. Jayden (34) rijdt zijn straat in, op zoek naar een laadpaal voor zijn elektrische auto. En elke avond gebeurt het weer: de laadplekken zijn bezet. Niet door andere EV-rijders, maar door de benzineauto van zijn buurman.
“Ik kan hem wel wat aandoen,” verzucht hij terwijl hij zijn wagen verderop moet parkeren, zonder laadmogelijkheid. De frustratie bouwt zich op, want hoe kan het dat iemand consequent laadplekken bezet zonder enig gevolg?
Een groeiende ergernis
Het probleem begon ruim een jaar geleden, toen de gemeente besloot om in Jaydens woonwijk twee openbare laadpalen te plaatsen. Als voorstander van elektrisch rijden vond hij dit een geweldige stap. Maar de vreugde verdween al snel toen bleek dat sommige buurtbewoners het niet zo nauw nemen met de regels.
Jayden zag het keer op keer gebeuren: zijn buurman parkeert zijn grote diesel zonder pardon op de laadplek. “En het is niet alsof hij er af en toe staat – nee, hij beschouwt die plekken als zijn eigen privéparkeerplaatsen.”
Het ironische? Zijn buurman heeft geen elektrische auto en lijkt er zelfs een hekel aan te hebben. “Hij is zo’n type dat altijd loopt te klagen over hoe ‘slecht’ elektrisch rijden is, maar ondertussen wel de laadpalen blokkeert voor de mensen die ze echt nodig hebben.”
Praten helpt niet
Natuurlijk heeft Jayden geprobeerd het op een nette manier op te lossen. Maar al snel bleek dat een gesprek voeren geen enkele zin had.
“De eerste keer vroeg ik het nog beleefd.” Hij stapte op zijn buurman af en zei: “Hey, weet je dat deze plekken bedoeld zijn voor elektrische auto’s? Misschien kun je ergens anders parkeren?”
De reactie? Zijn buurman haalde zijn schouders op. “Ach joh, wat maakt dat nou uit? Ik sta hier maar een paar uurtjes.”
Maar het bleef niet bij een paar uurtjes. Elke ochtend reed hij weg naar zijn werk en elke avond parkeerde hij pontificaal op de laadplek. Wanneer Jayden hem er nogmaals op aansprak, werd het gesprek steeds vijandiger.
“Als je zo nodig wilt laden, installeer dan je eigen laadpaal in je tuin,” beet de buurman hem toe. Alsof dat zomaar even kan!
De gemeente grijpt niet in
Jayden klopte vol frustratie aan bij de gemeente. Want als dit verboden is, moeten er toch boetes voor uitgeschreven kunnen worden?
Maar nee. De gemeente gaf een
standaardantwoord:
“We zullen het monitoren,
maar er is weinig dat we kunnen doen.”
“Wat is dan het nut van die laadpalen?” vraagt Jayden zich boos af.
Waarom doet handhaving niks?
Het probleem ligt in de regelgeving. In veel gemeenten is parkeren op een laadplek zonder elektrische auto niet eens officieel verboden – tenzij er een specifiek verkeersbord bij staat.
“En zelfs als dat bord er staat,” legt Jayden uit, “moet je nog maar hopen dat er handhaving langskomt.” Maar in zijn wijk zijn die zelden te vinden.
“Ik heb in een jaar tijd misschien twee keer een handhaver gezien.” En zelfs dan gebeurt er niets. De kans dat iemand een boete krijgt is zo goed als nul.
Elke dag een laadpaal zoeken
Door de actie van zijn buurman moet Jayden telkens elders zoeken naar een laadplek.
“Soms rijd ik wel twintig minuten rond in de buurt, hopend dat er ergens een paal vrij is.”
Als hij er dan eindelijk een vindt, is het meestal kilometers verderop. Zijn opties?
- Of hij loopt een half uur terug naar huis.
- Of hij neemt een taxi.
“Absurd eigenlijk, hé?” verzucht hij. “Dat ik extra geld moet uitgeven omdat iemand anders lak heeft aan de regels.”
De frustratie wordt nog groter als hij thuiskomt en zijn vrouw ook boos is. “Niet op mij, maar op de situatie.”
“Ik kom thuis na een lange dag werken, en in plaats van een rustige avond moet ik eerst een laadpaal zien te vinden.”
Buren delen dezelfde ergernis
Jayden is niet de enige die zich kapot ergert.
Zijn buurt is een mix van elektrische en niet-elektrische rijders. En bijna iedereen met een EV heeft hetzelfde probleem.
“We hebben zelfs een groepsapp,” zegt hij lachend. “Daarin delen we updates: waar een laadpaal vrij is en wie de buurman weer betrapt heeft.”
Maar de meesten durven er niks van te zeggen. “Hij reageert agressief en intimiderend. Mensen willen die confrontatie niet aan.”
Sommige buren hebben handhaving gebeld, maar het resultaat was hetzelfde. Geen boete. Geen waarschuwing. Helemaal niks.
Het meest frustrerende? Het is niet eens illegaal
“Technisch gezien doet mijn buurman niets verkeerd.”
Het parkeervak heeft geen officieel verbodsbord. De gemeente heeft verzuimd om een duidelijk ‘uitsluitend voor elektrische voertuigen’-regel te plaatsen.
“Het draait om fatsoen. Maar fatsoen is blijkbaar niet voor iedereen vanzelfsprekend.”
En dat is de kern van het probleem.
De gemeente wil elektrisch rijden stimuleren, maar doet niets om EV-rijders te beschermen.
Wat heeft het voor zin om laadpalen te plaatsen als niemand handhaaft wie ze mag gebruiken?
De oplossing?
Volgens Jayden moet er snel iets veranderen.
“Er zijn maar twee manieren om dit aan te pakken”:
-
Strengere regelgeving
- Er moet een duidelijk verkeersbord komen dat het verbiedt om zonder EV op de laadplek te staan.
-
Hogere boetes
- Maak de boetes fors, net als bij foutparkeren op een invalideplek.
- “Als je €380 moet betalen, denk je wel twee keer na.“
Tot die tijd blijft hij iedere avond hetzelfde doen:
- Zijn straat inrijden.
- Turen naar de laadplekken.
- En hopen dat zijn buurman er voor één keer niet staat.
Maar diep van binnen weet hij het antwoord al.
Joren Dumont kijkt met veel warmte naar zijn relatie met Ianthe Tavernier en vertelt in TV Familie hoe gelukkig hij zich voelt. Hij beschrijft hun relatie als bijzonder en compleet, maar geeft toe dat er één stap ontbreekt: een huwelijksaanzoek.
Een huwelijksaanzoek is het enige dat nog ontbreekt
Joren voelt dat hun verhaal perfect is, maar dat een huwelijksaanzoek de kers op de taart zou zijn. “Een huwelijksaanzoek is het enige wat nog ontbreekt in ons unieke en mooie verhaal,” zegt hij openhartig. Hij is duidelijk in zijn wens en laat geen ruimte voor twijfel. Het is voor hem een logische volgende stap, en hij lijkt er al goed over na te denken. “En ik zie dat ook helemaal zitten hoor,” voegt hij eraan toe, wat aangeeft dat het voor hem geen vage droom is, maar een serieuze gedachte.
Plannen voor de toekomst
Joren geeft aan dat hij niet zomaar over het idee van een aanzoek spreekt. Hij heeft al een paar ideeën in gedachten over hoe hij het zou willen aanpakken. “Ik heb zelfs al een paar ideeën,” zegt hij, wat erop wijst dat hij daadwerkelijk bezig is met het plannen van deze stap. Zijn woorden geven de indruk dat hij zoekt naar het perfecte moment om deze stap te zetten, wat alleen maar meer warmte toevoegt aan zijn gevoelens voor Ianthe.
Een huwelijk als de “kers op de taart”
Voor Joren zou een huwelijk met Ianthe het ultieme moment zijn in hun relatie. “Ja, een huwelijk zou de kers op de taart zijn,” zegt hij met overtuiging. Het klinkt niet als iets dat hij moet overwegen, maar als iets dat een natuurlijke volgende fase in hun leven is. De manier waarop hij het zegt, met zoveel rust en vreugde, toont aan dat hij geen druk voelt, maar gewoon geniet van de liefde die hij voor Ianthe heeft en het vooruitzicht om samen verder te groeien.
Vol vertrouwen in hun toekomst
Hoewel Joren niet precies vertelt wanneer of hoe het huwelijksaanzoek zal gebeuren, spreekt hij met veel vertrouwen over hun toekomst samen. Hij is duidelijk gelukkig met hoe hun leven zich ontvouwt en kijkt uit naar de volgende stap. Het idee van een huwelijk voelt voor hem als de logische en gewenste afsluiting van hun huidige hoofdstuk.
Met zijn openhartige woorden maakt Joren duidelijk dat hij klaar is voor een nieuw hoofdstuk in zijn leven, en het lijkt slechts een kwestie van tijd voordat hij Ianthe de vraag van zijn leven stelt. De relatie is stevig, en de liefde is duidelijk aanwezig – nu is het wachten op dat speciale moment.