Actueel
Heftige gebeurtenis bij uitvaart Manuëla Kemp: “Erg ongepast”
Eergisteren namen vrienden en familie afscheid van zangeres en televisiepersoonlijkheid Manuëla Kemp op begraafplaats Zorgvlied in Amsterdam. Wat een ingetogen en respectvolle bijeenkomst had moeten zijn, werd overschaduwd door de aanwezigheid van cameraploegen voor de ingang. Veel mensen spraken hun verontwaardiging uit over deze gang van zaken.
Het tragische einde van een iconische vrouw
Manuëla Kemp, geliefd om haar humor, talent en warme
persoonlijkheid, lag sinds 7 december vorig jaar in coma na een
scooterongeval in Portugal. Na weken van onzekerheid werd duidelijk
dat herstel niet meer mogelijk was. Ze werd via een speciale vlucht
teruggebracht naar Nederland, waar ze op 17 januari 2024 0verleed.
Haar uitvaart vond plaats op vrijdag, een emotionele dag voor
iedereen die haar kende en bewonderde.
Jeroen Pauw’s speciale aanwezigheid
De uitvaart trok ook de aandacht vanwege de aanwezigheid van Jeroen
Pauw, Kemp’s voormalige partner. De presentator, die normaal
gesproken de wintermaanden op Curaçao doorbrengt, keerde speciaal
terug naar Nederland om afscheid te nemen. Dit gebaar getuigt van
de diepe band die de twee jarenlang hebben gedeeld.
Een intiem moment, verstoord door media
Hoewel familie en vrienden hoopten in rust afscheid te kunnen
nemen, verliep de dag niet zonder verstoringen. Voor de ingang van
Zorgvlied hadden cameraploegen van RTL
Boulevard en Shownieuws zich
opgesteld. Deze verslaggevers probeerden bekende bezoekers,
waaronder Jeroen Pauw, te interviewen op een moment dat duidelijk
emotioneel beladen was.
De confrontatie met Jeroen Pauw
Jeroen Pauw werd door een verslaggever van RTL
Boulevard gevraagd om iets over Manuëla te zeggen. Hoewel
hij zichtbaar geëmotioneerd was, probeerde hij beleefd te blijven.
“Ja, dat kan niet kort,” zei hij. “Als je vraagt wat Manuëla voor
mij betekent, dan kan ik je dat niet kort zeggen. Dus dan laat ik
hem even voor nu. Sorry, ja sorry, ik ben er vandaag even niet zo
goed in.”
Respect voor Pauw’s reactie
De reacties op Pauw’s woorden waren overwegend begripvol. Tv-kenner
Rob Goossens merkte in de studio van RTL
Boulevard op dat het duidelijk was dat Jeroen moeite had
om zijn emoties te verwoorden. “Dat is natuurlijk volkomen
logisch,” voegde hij toe.
Online kritiek op media-aanpak
De manier waarop de media met deze situatie omgingen, zorgde voor
veel ophef. Mediacourant hield een poll onder
haar lezers waarin werd gevraagd of het ongepast was dat
cameraploegen bezoekers van Manuëla’s uitvaart opwachtten. Maar
liefst 87 procent van de stemmers vond dit inderdaad te ver
gaan.
Een verstoring van een kwetsbaar moment
Voor veel mensen voelde de aanwezigheid van de media als een
inbreuk op een privé- en kwetsbaar moment. Een uitvaart is een tijd
om stil te staan bij het leven van de 0verledene en biedt de
nabesta*nden een moment van troost. Dat dit werd verstoord, leidde
tot felle discussies op sociale media en in de commentarsecties van
nieuwswebsites.
De balans tussen nieuws en privacy
Hoewel media de taak hebben om verslag te doen van gebeurtenissen,
blijft de grens tussen nieuwsgaring en privacy dun. Bij publieke
figuren, zoals Manuëla Kemp, is de verleiding groot om ook op
emotionele momenten verslag te doen. Maar wanneer dit het
r0uwproces van familie en vrienden verstoort, roept dat terecht
vragen op over de ethiek van deze praktijk.
Verwachtingen van de nabesta*nden
De familie van Manuëla had waarschijnlijk gehoopt op een rustige
bijeenkomst, zonder flitsende camera’s en indringende vragen. Het
respecteren van dergelijke wensen zou een teken zijn van empathie
en begrip, iets wat in deze situatie lijkt te hebben ontbroken.
Manuëla’s nalatenschap
Ondanks de verstoringen blijft het leven van Manuëla Kemp een
inspiratiebron voor velen. Haar humor, talent en warme
persoonlijkheid maakten haar tot een unieke figuur in de
Nederlandse entertainmentwereld. Haar 0verlijden markeert het einde
van een tijdperk, maar haar nalatenschap zal voortleven in de
herinneringen van degenen die haar kenden en bewonderden.
Reacties van bekende Nederlanders
Veel bekende Nederlanders spraken hun verdriet uit na het
0verlijden van Manuëla. Presentatrice Patty Brard noemde haar “een
sprankelende persoonlijkheid die iedereen aan het lachen kon
maken”. Ook anderen, zoals Matthijs van Nieuwkerk en Jan Smit,
spraken hun respect en medeleven uit.
De kracht van herinneringen
Hoewel de dag niet helemaal vlekkeloos verliep, staat één ding
buiten kijf: de impact die Manuëla Kemp op haar omgeving had. Haar
vrienden en familie kwamen samen om verhalen te delen, te lachen en
te huilen. Deze herinneringen vormen een blijvende verbinding met
haar en zullen haar nalatenschap levend houden.
Een les voor de media
De gebeurtenissen rondom de uitvaart van Manuëla Kemp zijn een
belangrijke les voor de media. Het is essentieel om te begrijpen
wanneer het moment is om verslag te doen en wanneer het beter is om
op de achtergrond te blijven. In situaties van r0uw en verlies
verdient privacy altijd de voorkeur.
De veerkracht van nabesta*nden
Ondanks de verstoringen bleven de nabesta*nden van Manuëla sterk.
Ze wisten het moment te gebruiken om haar leven te vieren en hun
liefde voor haar te tonen. Deze veerkracht is een voorbeeld voor
iedereen die met verlies te maken heeft.
Een voorbeeld van respect en liefde
Jeroen Pauw’s speciale terugkeer naar Nederland en zijn emotionele
woorden laten zien hoe belangrijk Manuëla voor hem was. Zijn
aanwezigheid op de uitvaart was een teken van respect en liefde,
een herinnering aan hun gedeelde geschiedenis.
Manuëla’s erfenis
Hoewel haar fysieke aanwezigheid niet meer voelbaar is, laat
Manuëla een rijke erfenis achter. Haar werk in de media, haar
persoonlijke warmte en haar humor blijven voortleven in de
herinneringen van haar vrienden, familie en fans.
Een oproep tot verandering
De ophef rondom de media-aandacht bij Manuëla’s uitvaart benadrukt
de noodzaak van een meer empathische aanpak bij dergelijke
gebeurtenissen. Hopelijk dienen deze ervaringen als wake-upcall
voor journalisten en redacties om meer respect te tonen voor de
privacy van r0uwende families.
Een laatste groet aan een icoon
De uitvaart van Manuëla Kemp markeerde het einde van een hoofdstuk
in de Nederlandse entertainmentwereld. Ondanks de verstoringen was
het vooral een dag van liefde, herinneringen en het vieren van een
leven dat zoveel mensen heeft geraakt. Haar naam zal nog lang met
respect en bewondering worden genoemd.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.