Actueel
Frans Duijts doet schokkende onthulling over Rachel Hazes: “Ze is door en door slecht!” Ben er helemaal klaar mee het zit me tot hier!
Frans Duijts koestert al jarenlang de wens om postuum een duet op te nemen met zijn idool André Hazes. De volkszanger, die ooit begon als Hazes-imitator, ziet dit als een ultieme bekroning op zijn carrière. Helaas lijkt deze droom ver weg, want Rachel Hazes, de weduwe en rechthebbende op de muzikale nalatenschap van André, houdt het plan tegen. Volgens Frans is er simpelweg ‘geen match’ tussen hen.
Een droom die uitblijft
Frans Duijts, die inmiddels twintig jaar actief is in de muziekwereld, ziet het als een eerbetoon om in duet te gaan met de stem van André Hazes. Toch lijkt Rachel Hazes roet in het eten te gooien. “Dat zou nog steeds kunnen, maar ik denk niet dat Rachel dat ooit vrij gaat geven. Nee, dat denk ik niet”, vertelt hij teleurgesteld in een interview met Shownieuws.
Rachel Hazes bepaalt wie toegang krijgt tot de muziek en stem van haar overleden echtgenoot. Haar toestemming is nodig om een postuum duet te realiseren, en die toestemming lijkt niet snel te komen. Frans vindt het bijzonder jammer, omdat hij zich zo verbonden voelt met het repertoire van André. “Er zijn hele albums samen met Dré, en ik had zo de hoop dat ik daar tussen zou zitten, maar helaas. Rachel en Frans zijn geen match. Helaas.”
De invloed van Rachel Hazes
De macht van Rachel Hazes over de muzikale erfenis van André is al langer een punt van discussie. Wie iets wil doen met zijn stem of werk, moet eerst goedkeuring krijgen van haar. Volgens insiders draait het daarbij niet alleen om geld, maar ook om persoonlijke voorkeuren. Rachel moet je simpelweg mogen, en dat lijkt bij Frans niet het geval te zijn.
Frans Duijts begon zijn carrière als Hazes-imitator en bouwde vanuit daar een eigen muzikale loopbaan op. Maar juist dat verleden als imitator zou hem nu parten spelen. Volgens Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds zit daar de kern van het probleem. “Daar begon de schoen toen al te wringen, want Rachel Hazes hield helemaal niet van André Hazes-imitators, want daar verdiende ze niks aan natuurlijk. Daar begon het mee.”
Een mogelijke uitweg
Er is echter nog een sprankje hoop voor Frans. De nalatenschap van André Hazes zou in de toekomst in handen kunnen komen van Roxeanne Hazes, de dochter van André en Rachel. Frans heeft een goede band met haar, wat het scenario mogelijk gunstiger zou maken. Mocht zij de rechten in handen krijgen, dan zou zijn duet alsnog kunnen plaatsvinden.
Frans blijft hoopvol. “Het is jammer, want dat had ik wel graag gedaan. Ik had heel graag op dat album Samen met Dré gezeten en nu nog. Als ik de kans krijg om een liedje met Dré te doen op die manier, dan ga ik vanmiddag de studio nog in.”
Een moeizame relatie
De gespannen relatie tussen Rachel Hazes en diverse artiesten is geen nieuw fenomeen. Ze staat erom bekend niet snel iets bij te leggen of van gedachten te veranderen. Volgens Evert Santegoeds is het dan ook onwaarschijnlijk dat de situatie tussen haar en Frans ooit zal verbeteren. “Rachel legt niet heel veel dingen bij. Dat is wel de reputatie die ze heeft opgebouwd de afgelopen jaren. Als het nu niet goed is, dan komt het ook niet goed.”
Frans heeft dan ook weinig illusies dat Rachel van gedachten zal veranderen. “Het is wat het is. Ik kan er niks aan veranderen. Maar het blijft jammer.”
Ondertussen blijft Frans verder bouwen aan zijn eigen carrière, maar het blijft knagen dat een eerbetoon aan zijn grote idool voorlopig buiten bereik blijft. “Ik heb zoveel respect voor André, zijn muziek heeft me gevormd. Ik zou het fantastisch vinden om dat op een mooie manier te kunnen eren, maar helaas ligt dat nu niet in mijn handen.”
Of er ooit verandering in de situatie komt, is onzeker. Maar één ding is duidelijk: zolang Rachel Hazes de touwtjes in handen heeft, zal Frans Duijts zijn droom nog even in de ijskast moeten zetten.
Actueel
Beelden: Frans Timmermans barst los op partijcongres en verliest volledig zijn zelfbeheersing
Frans Timmermans roept op tot eenheid: “Houd elkaar vast, laat elkaar niet los”
Het congres van GroenLinks-PvdA stond dit weekend in het teken van verbinding, reflectie en soms stevige discussie. Het was vooral de toespraak van partijleider Frans Timmermans die indruk maakte. In een opvallend persoonlijke en warme speech riep hij zijn achterban op om de rijen gesloten te houden. Zijn boodschap: juist in een tijd van verdeeldheid is het belangrijk om samen koers te houden.
Zijn woorden kwamen op een belangrijk moment. De partij werkt aan een gezamenlijke identiteit, terwijl er binnen de achterban uiteenlopende standpunten leven over internationale kwesties, zoals de situatie in het Midden-Oosten. De zaal reageerde zichtbaar betrokken; er klonk zowel enthousiasme als een nadenkende stilte.
Motie over Israël zet discussie op scherp
De aanleiding voor de nadruk op eenheid was een motie van Kamerlid Kati Piri, die pleitte voor het tijdelijk stopzetten van wapenleveranties aan Israël. De motie kreeg steun van 35 partijleden, maar haalde uiteindelijk geen meerderheid.
Het onderwerp raakte een gevoelige snaar binnen de partij. Voorstanders van de motie benadrukten dat Nederland trouw moet blijven aan internationale mensenrechten en het humanitair oorlogsrecht. Tegenstanders wezen juist op het belang van duurzame samenwerking met bondgenoten en waarschuwden voor mogelijke diplomatieke gevolgen.
Het debat liet zien dat GroenLinks-PvdA, als fusiepartij, nog steeds zoekt naar een manier om idealisme en politieke realiteit te combineren. Veel leden spraken na afloop over de uitdaging om beide perspectieven recht te doen.
Bekende namen mengen zich in het debat
De discussie werd extra beladen doordat oud-politici zoals Lodewijk Asscher, Job Cohen en Ad Melkert zich mengden in het gesprek. Zij benadrukten dat Israël het recht heeft om zichzelf te verdedigen en waarschuwden voor onbedoelde consequenties van een wapenstop.
Hun inbreng gaf het debat extra gewicht. Het maakte duidelijk dat de kwestie niet alleen speelt in de Tweede Kamer, maar ook binnen de bredere achterban. Sommige leden riepen op tot een compromis waarin zowel principiële waarden als praktische overwegingen een plaats krijgen, terwijl anderen pleitten voor een heldere, scherpe positionering.
Botsende overtuigingen binnen de partij
Timmermans gebruikte zijn toespraak om het spanningsveld te benoemen. Volgens hem staat Nederland voor internationale rechtsprincipes en moet het consequent zijn in de manier waarop het omgaat met landen die verdragen schenden. “Wie zich niet aan afspraken houdt, zou geen wapens moeten ontvangen,” aldus de partijleider.
Zijn woorden werden door veel aanwezigen positief ontvangen, maar ze zorgden ook voor debat over de praktische uitvoering. Hoe ver kan een land gaan zonder de eigen veiligheid en internationale relaties te schaden? Het werd duidelijk dat GroenLinks-PvdA worstelt met de vraag hoe idealen te combineren zijn met geopolitieke realiteit.
Oproep tot dialoog en wederzijds respect
Timmermans erkende de verschillen, maar benadrukte dat deze niet tot blijvende verdeeldheid mogen leiden. “Blijf elkaar zien, blijf met elkaar in gesprek, ook wanneer je het niet eens bent,” riep hij de zaal toe. Hij legde uit dat wederzijds respect de basis vormt voor samenwerking en dat dit essentieel is om als partij vooruit te komen.
De woorden riepen een zichtbare reactie op. Sommige leden knikten instemmend, anderen luisterden in stilte, alsof ze de boodschap eerst moesten laten bezinken.
Een emotioneel moment
Het meest besproken fragment van de dag was het moment waarop Timmermans zijn stem verhief en, zichtbaar geraakt, zei:
“Wij zijn de sociale meerderheid in Nederland. Houd elkaar vast en laat elkaar nooit los!”
De zaal reageerde met applaus en enkele aanwezigen kregen tranen in de ogen. Voor veel leden voelde dit als een krachtig signaal van leiderschap en verbondenheid.
Toch waren er ook leden die de emotie als heftig ervoeren en zich afvroegen of deze stijl nieuwe kiezers wel aanspreekt. Het congres werd daarmee een spiegel van de partij: eensgezind in de wens om vooruit te gaan, maar divers in toon en stijl.
Reacties op sociale media
Zoals vaak het geval is, verplaatste de discussie zich al snel naar sociale media. Op X en Facebook deelden leden en kiezers hun mening over de toespraak. Sommigen prezen de menselijke toon van Timmermans en noemden zijn woorden “inspirerend en verbindend.” Anderen vroegen zich af of de emotie niet te zwaar aangezet was voor een partij die kiezers wil winnen met inhoudelijke standpunten.
Opvallend was dat veel berichten duizenden keren werden gedeeld, wat laat zien dat de speech ook buiten de partij een snaar heeft geraakt. Journalisten en commentatoren analyseerden de stijl van Timmermans en vroegen zich af of deze aanpak op lange termijn meer kiezers kan aantrekken.
Electoralere realiteit
De partij staat voor de uitdaging om kiezers te binden in een tijd waarin concurrenten met eenvoudige, directe taal veel steun weten te vergaren. De emotionele stijl van Timmermans kan zowel een kracht als een risico zijn. Het kan sympathie oproepen bij kiezers die verlangen naar menselijkheid in de politiek, maar ook scepticisme bij wie liever een zakelijk en pragmatisch verhaal hoort.
Politieke tegenstanders grepen de gelegenheid aan om de eigen standpunten te benadrukken. Zo werd de discussie over wapenleveranties direct onderdeel van het bredere verkiezingsdebat.
Op zoek naar balans
De centrale uitdaging voor GroenLinks-PvdA blijft het vinden van de juiste balans tussen idealisme en politieke haalbaarheid. Leden gaven na afloop aan dat het gesprek hierover belangrijk is voor de geloofwaardigheid van de partij. Het congres liet zien dat er ruimte is voor dialoog, maar dat die dialoog zorgvuldig gevoerd moet worden om een breuk in de achterban te voorkomen.
Vooruitblik: cruciale maanden
De komende maanden worden cruciaal. Met verkiezingen op komst is het van belang dat GroenLinks-PvdA een duidelijke koers communiceert die zowel de eigen achterban als twijfelende kiezers aanspreekt. Timmermans lijkt met zijn toespraak de eerste stap te hebben gezet naar een verhaal dat gaat over verbinding en gedeelde waarden.
De vraag blijft of dat genoeg is om de partij stabiel te houden én te laten groeien. Voor nu overheerst de indruk dat de leden zich gehoord voelen en dat de oproep tot eenheid een belangrijke basis biedt voor de komende campagneperiode.
Belangrijkste punten op een rij
-
Frans Timmermans hield een opvallend persoonlijke en emotionele toespraak op het GroenLinks-PvdA-congres.
-
De motie van Kati Piri over wapenleveranties aan Israël zorgde voor intens debat.
-
Oud-politici als Asscher, Cohen en Melkert uitten hun zorgen en gaven gewicht aan de discussie.
-
De toespraak benadrukte de noodzaak van eenheid en respectvolle dialoog binnen de partij.
-
Reacties op sociale media waren gemengd, maar de speech werd breed gedeeld en besproken.
-
De partij zoekt naar een balans tussen idealisme en realpolitik, met verkiezingen in aantocht.