Actueel
Frans Duijts doet schokkende onthulling over Rachel Hazes: “Ze is door en door slecht!” Ben er helemaal klaar mee het zit me tot hier!
Frans Duijts koestert al jarenlang de wens om postuum een duet op te nemen met zijn idool André Hazes. De volkszanger, die ooit begon als Hazes-imitator, ziet dit als een ultieme bekroning op zijn carrière. Helaas lijkt deze droom ver weg, want Rachel Hazes, de weduwe en rechthebbende op de muzikale nalatenschap van André, houdt het plan tegen. Volgens Frans is er simpelweg ‘geen match’ tussen hen.
Een droom die uitblijft
Frans Duijts, die inmiddels twintig jaar actief is in de muziekwereld, ziet het als een eerbetoon om in duet te gaan met de stem van André Hazes. Toch lijkt Rachel Hazes roet in het eten te gooien. “Dat zou nog steeds kunnen, maar ik denk niet dat Rachel dat ooit vrij gaat geven. Nee, dat denk ik niet”, vertelt hij teleurgesteld in een interview met Shownieuws.
Rachel Hazes bepaalt wie toegang krijgt tot de muziek en stem van haar overleden echtgenoot. Haar toestemming is nodig om een postuum duet te realiseren, en die toestemming lijkt niet snel te komen. Frans vindt het bijzonder jammer, omdat hij zich zo verbonden voelt met het repertoire van André. “Er zijn hele albums samen met Dré, en ik had zo de hoop dat ik daar tussen zou zitten, maar helaas. Rachel en Frans zijn geen match. Helaas.”
De invloed van Rachel Hazes
De macht van Rachel Hazes over de muzikale erfenis van André is al langer een punt van discussie. Wie iets wil doen met zijn stem of werk, moet eerst goedkeuring krijgen van haar. Volgens insiders draait het daarbij niet alleen om geld, maar ook om persoonlijke voorkeuren. Rachel moet je simpelweg mogen, en dat lijkt bij Frans niet het geval te zijn.
Frans Duijts begon zijn carrière als Hazes-imitator en bouwde vanuit daar een eigen muzikale loopbaan op. Maar juist dat verleden als imitator zou hem nu parten spelen. Volgens Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds zit daar de kern van het probleem. “Daar begon de schoen toen al te wringen, want Rachel Hazes hield helemaal niet van André Hazes-imitators, want daar verdiende ze niks aan natuurlijk. Daar begon het mee.”
Een mogelijke uitweg
Er is echter nog een sprankje hoop voor Frans. De nalatenschap van André Hazes zou in de toekomst in handen kunnen komen van Roxeanne Hazes, de dochter van André en Rachel. Frans heeft een goede band met haar, wat het scenario mogelijk gunstiger zou maken. Mocht zij de rechten in handen krijgen, dan zou zijn duet alsnog kunnen plaatsvinden.
Frans blijft hoopvol. “Het is jammer, want dat had ik wel graag gedaan. Ik had heel graag op dat album Samen met Dré gezeten en nu nog. Als ik de kans krijg om een liedje met Dré te doen op die manier, dan ga ik vanmiddag de studio nog in.”
Een moeizame relatie
De gespannen relatie tussen Rachel Hazes en diverse artiesten is geen nieuw fenomeen. Ze staat erom bekend niet snel iets bij te leggen of van gedachten te veranderen. Volgens Evert Santegoeds is het dan ook onwaarschijnlijk dat de situatie tussen haar en Frans ooit zal verbeteren. “Rachel legt niet heel veel dingen bij. Dat is wel de reputatie die ze heeft opgebouwd de afgelopen jaren. Als het nu niet goed is, dan komt het ook niet goed.”
Frans heeft dan ook weinig illusies dat Rachel van gedachten zal veranderen. “Het is wat het is. Ik kan er niks aan veranderen. Maar het blijft jammer.”
Ondertussen blijft Frans verder bouwen aan zijn eigen carrière, maar het blijft knagen dat een eerbetoon aan zijn grote idool voorlopig buiten bereik blijft. “Ik heb zoveel respect voor André, zijn muziek heeft me gevormd. Ik zou het fantastisch vinden om dat op een mooie manier te kunnen eren, maar helaas ligt dat nu niet in mijn handen.”
Of er ooit verandering in de situatie komt, is onzeker. Maar één ding is duidelijk: zolang Rachel Hazes de touwtjes in handen heeft, zal Frans Duijts zijn droom nog even in de ijskast moeten zetten.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.