Connect with us

Actueel

Expert: Zoveel fooi moet je geven op het terras of in een restaurant

Avatar foto

Published

on

Fooi geven: een traditie die steeds meer verdwijnt

Waar het vroeger vanzelfsprekend was om een fooi achter te laten in de horeca, is dat tegenwoordig allerminst het geval. Steeds minder mensen geven een extraatje na een drankje op het terras of een etentje in een restaurant. Maar wat ligt hieraan ten grondslag? Waarom lijken we afscheid te nemen van deze traditie?


De dalende trend van fooi geven

Het aantal mensen dat nog fooi geeft, neemt al jaren gestaag af. Dat komt door meerdere factoren, waaronder een verschuiving in de manier waarop we betalen. In een tijd waarin contant geld steeds minder vaak wordt gebruikt, lijkt de traditionele manier van een paar muntjes op tafel leggen langzaam uit te sterven. Tegenwoordig rekent de overgrote meerderheid van de horecabezoekers af met een pinpas of zelfs via een QR-code. Dit lijkt een directe impact te hebben op het aantal fooien.

Een poging om dit probleem op te lossen, was de introductie van een ‘fooifunctie’ op pinapparaten. Deze functie stelt klanten in staat om bij het betalen van de rekening eenvoudig een bedrag voor fooi aan te tikken. Hoewel dit bedoeld was om het geven van een fooi makkelijker te maken, heeft het vaak het tegenovergestelde effect. Klanten vinden de functie opdringerig en voelen zich soms zelfs onder druk gezet om meer te betalen. In plaats van de gewenste positieve impact, lijkt het juist weerstand op te roepen.


Wantrouwen over digitale fooien

Naast de technische veranderingen is er ook sprake van een groeiend wantrouwen over wat er met digitale fooien gebeurt. Wanneer iemand contant geld op tafel laat liggen, weet je zeker dat dit rechtstreeks naar het personeel gaat. Bij een digitale fooi via een pinapparaat is dat veel minder duidelijk. Veel mensen hebben het idee dat deze fooien niet bij de werknemers belanden, maar in plaats daarvan in de zak van de ondernemer verdwijnen. Dit idee maakt mensen huiverig om digitaal een extraatje te geven.

Daarnaast is er kritiek op het systeem zelf. Sommigen vinden dat fooien niet zouden moeten bestaan in een moderne werkomgeving, omdat het personeel gewoon een fatsoenlijk salaris hoort te krijgen. “Als je in een restaurant werkt, zou je een eerlijk loon moeten ontvangen zonder afhankelijk te zijn van fooien,” klinkt het vaak.


Discussie over het horecasysteem

Niet iedereen heeft begrip voor de traditie van fooi geven. Irene, een criticus van het systeem, legt haar standpunt uit: “Je krijgt een menukaart met prijzen, maar eigenlijk ben je bijna verplicht om 30 procent meer te betalen voor het loon van de medewerkers.” Zij pleit voor een andere aanpak: “Waarom verhoog je de prijzen niet gewoon en betaal je je personeel een normaal salaris?”

Aan de andere kant staat Henk, die juist boos reageert op mensen die in de horeca klagen over een gebrek aan fooien. “Die horecamedewerkers moeten maar gaan klagen bij hun baas in plaats van bij de klant. Wij betalen al genoeg voor een drankje, en dan durven ze ook nog te zeuren dat ze geen fooi krijgen.”

De discussie over fooien roept duidelijk heftige emoties op, zowel bij horecamedewerkers als bij consumenten.


Wat is de etiquette rondom fooi geven?

Om wat meer duidelijkheid te scheppen, legt Anne-Marie van Leggelo, directeur van het Etiquette Bureau, de ongeschreven regels uit. Volgens haar zijn er bepaalde normen die mensen kunnen hanteren bij het geven van fooien. “In een restaurant is een fooi van 5 tot 10 procent van de rekening gebruikelijk,” legt ze uit. “Op een terras is het naar boven afronden al voldoende.”

Deze regels lijken echter minder breed gedragen te worden. Waar sommige mensen nog trouw de etiquette volgen, zien anderen de stijgende prijzen in de horeca als reden om geen extraatje meer te geven. Toch benadrukt Van Leggelo dat het personeel in de horeca vaak hun uiterste best doet om gasten een fijne ervaring te geven, en dat een fooi een blijk van waardering is.

Deskundige Reinildis van Ditzhuyzen voegt hieraan toe dat mensen “niet krenterig” moeten zijn als ze besluiten een fooi te geven. “Als je fooi geeft, doe het dan goed,” zegt ze. “Je geeft niet een paar losse centen of vraagt wisselgeld terug als je een biljet hebt overhandigd. Dat is niet netjes.”


Waarom geven we steeds minder fooi?

Naast de praktische veranderingen in hoe we betalen, speelt ook de economische realiteit een rol. Voor veel mensen worden uit eten gaan of een drankje doen steeds duurder, mede door inflatie en hogere kosten in de horeca. Dit zorgt ervoor dat consumenten kritischer kijken naar hun uitgaven. Waar een fooi vroeger een vanzelfsprekendheid was, is het nu eerder een afweging.

Daarnaast lijkt er een generatiewisseling plaats te vinden. Jongere generaties lijken minder waarde te hechten aan het geven van fooien dan oudere generaties. Voor hen voelt het eerder als een vrijwillige keuze dan een sociale verplichting.


Hoe reageert de horeca op het dalende aantal fooien?

Horecamedewerkers voelen de gevolgen van het dalende aantal fooien direct in hun portemonnee. Voor veel medewerkers zijn fooien een belangrijk onderdeel van hun inkomsten. Toch lijkt het horecapersoneel begrip te hebben voor de veranderende tijdgeest.

Sommige horecabedrijven proberen het systeem aan te passen. Zo experimenteren sommige restaurants met het opnemen van een servicetoeslag in de rekening, waardoor klanten niet meer expliciet om een fooi worden gevraagd. Dit systeem wordt in andere landen, zoals de Verenigde Staten, al langer gehanteerd.

Een cultuurverschil

Het debat rondom fooien is niet uniek voor Nederland. In sommige landen, zoals Japan, wordt fooi geven zelfs als beledigend beschouwd, terwijl het in andere landen, zoals de Verenigde Staten, juist als een sociale norm wordt gezien. De Nederlandse cultuur lijkt ergens tussenin te zitten.

Aan de ene kant waarderen Nederlanders goede service en laten ze dat graag blijken met een fooi. Aan de andere kant hechten ze ook veel waarde aan gelijkheid en vinden ze dat een goede beloning voor horecapersoneel niet afhankelijk zou moeten zijn van de klant.


Wat nu? De toekomst van fooien

De vraag of fooi geven een traditie is die langzaam zal verdwijnen, blijft voorlopig onbeantwoord. Met de opkomst van digitale betalingen en een veranderende houding onder consumenten, lijkt het in ieder geval minder vanzelfsprekend te worden.

Wat wel duidelijk is, is dat het onderwerp veel discussie oproept. Terwijl sommige mensen trouw een extraatje blijven geven, zien anderen het als een achterhaald concept dat niet meer past in de moderne tijd.


Praat mee: geef jij fooi?

De meningen over fooi geven lopen uiteen. Ben jij iemand die altijd een fooi geeft, of kies je er juist bewust voor om dat niet te doen? Deel je mening en ervaringen over dit onderwerp. Het blijft een discussie die relevant is voor iedereen die van tijd tot tijd een terrasje pakt of uit eten gaat.

Actueel

Grote zorgen om Shania Gooris

Avatar foto

Published

on

Shania Gooris zet grote stappen: “Ik ben klaar voor mijn eigen leven”

Voor Shania Gooris, de kleindochter van voetbalicoon Jean-Marie Pfaff en dochter van mediapersoonlijkheden Kelly Pfaff en Sam Gooris, breekt een spannend nieuw hoofdstuk aan. Na jaren in de warme schaduw van haar bekende familie, staat ze nu aan de vooravond van een leven waarin ze zelf de touwtjes in handen neemt. En daar kijkt ze met een flinke dosis enthousiasme én zelfvertrouwen naar uit.

In een openhartig interview met Story blikt Shania terug op de voorbije periode en kijkt ze vooruit naar wat nog komen gaat. Eén ding is zeker: Shania is klaar om haar eigen weg te gaan — met een nieuwe woonplek, een eigen job en een hernieuwd zelfbeeld als stevige basis.

Zelfstandig worden: meer dan een plan

Shania droomt al even van een eigen stek, weg van het ouderlijke nest. Niet omdat ze het thuis niet naar haar zin heeft, integendeel. Ze spreekt vol liefde over haar ouders en hun hechte band. Maar toch: het kriebelt. “Ik wil mijn leven in eigen handen nemen,” zegt ze. “Zelf een huishouden runnen, eigen verantwoordelijkheden dragen, leren van fouten. Daar ben ik klaar voor.”

Naast die zelfstandige woonst droomt ze ook van een eerste vaste job. Wat die precies moet zijn, laat ze voorlopig open. “Ik sta voor veel dingen open. Het moet iets zijn waar ik mijn creativiteit in kwijt kan, maar ook mijn discipline.” Die discipline heeft ze volgens haarzelf het afgelopen jaar pas écht ontdekt.

Dancing With The Stars: een kantelpunt

Een van de belangrijkste ervaringen van het afgelopen jaar was haar deelname aan Dancing With The Stars. Wat begon als een sprong in het diepe, groeide uit tot een traject dat haar niet alleen fysiek uitdaagde, maar ook mentaal enorm versterkte.

“Dankzij Dancing With The Stars heb ik geleerd hoe gedisciplineerd ik eigenlijk ben,” zegt Shania. “Als ik ergens voor ga, dan doe ik dat ook echt voluit. Die focus en doorzettingskracht kende ik van mezelf nog niet op die manier.” De intensieve trainingen, het publieke optreden, de prestatiedruk — het maakte haar sterker dan ooit tevoren.

En ook op emotioneel vlak was het een eye-opener. “Ik weet nu dat ik niet bezwijk onder stress. Ik klap niet dicht als het erop aankomt. Integendeel: ik floreer onder druk,” deelt ze trots. Een geruststellende gedachte, zeker nu ze op eigen benen staat en nieuwe uitdagingen tegemoet gaat.

Een ad rem karakter

Wie Shania recent op televisie zag, kon moeilijk om haar gevatte en spontane reacties heen. Tijdens Dancing With The Stars liet ze geregeld haar scherpe tong en gevoel voor humor zien, vooral in de interactie met presentatoren Peter Van den Begin en Jonas Van Geel.

Maar daar zit volgens Shania geen bravoure of arrogantie achter. “Dat is gewoon plagerij tussen mensen die elkaar al jaren kennen,” legt ze uit. “Peter en Jonas zijn voor mij geen onbekenden. Dat maakt het makkelijker om los te komen. Dan durf je al eens iets terug te zeggen.”

Toch beseft ze dat niet iedereen die context kent. “Op televisie kan het snel overkomen alsof ik een grote mond heb. Maar ik hoop dat de mensen begrijpen dat dat niet zo bedoeld is. Als ik die twee niet kende, zou ik nooit zo ad rem uit de hoek komen. Het is gewoon speelsheid.”

Media-ervaring van huis uit

Als dochter van Kelly Pfaff en Sam Gooris is Shania opgegroeid in een omgeving waar camera’s, optredens en media-aandacht alledaags zijn. Toch heeft ze haar eigen pad gevonden binnen dat publieke leven. Ze kiest bewust wat ze deelt, en wat niet.

“Ik ben niet iemand die alles zomaar op sociale media gooit,” zegt ze. “Privacy blijft belangrijk. En ik wil mezelf de tijd geven om te ontdekken wie ik echt ben, los van mijn achternaam.”

Dat ze daarbij altijd kan rekenen op haar ouders, is voor haar een enorme steun. “Mijn mama en papa hebben me altijd vrijgelaten in mijn keuzes, maar staan wel klaar als ik advies nodig heb. Ze weten hoe het is om in de schijnwerpers te staan, en daar leer ik enorm veel van.”

De kracht van familie

De band met haar familie is en blijft voor Shania een fundament. Ze noemt haar ouders haar vertrouwenspersonen, haar safe space. “We kunnen over alles praten. Er is geen taboe. Dat geeft mij het vertrouwen om stappen te zetten, ook als het spannend is.”

Hoewel ze droomt van haar eigen woning, sluit ze niet uit dat ze regelmatig nog thuis zal zijn. “Ik ben graag bij mijn familie. Dat zal nooit veranderen. Alleen wil ik leren hoe het is om zelf te zorgen, zelf te plannen en te organiseren. Een eigen plek betekent vrijheid, maar ook verantwoordelijkheid. En die wil ik nu aangaan.”

Wat brengt de toekomst?

Hoewel er nog veel openligt, lijkt Shania klaar voor elke uitdaging die op haar pad komt. Ze sluit geen enkele richting uit: media, creatie, communicatie, of iets totaal onverwachts. “Zolang het iets is waar ik met hart en ziel aan kan werken, ben ik gelukkig,” zegt ze.

Of we haar binnenkort opnieuw op tv zullen zien? “Misschien,” knipoogt ze. “Ik sluit niets uit. Maar eerst wil ik een goede basis leggen. Werken, leren, groeien. En wie weet, ooit iets opbouwen dat helemaal van mezelf is.”

Shania Gooris: meer dan een bekende achternaam

Met haar nieuwe plannen, nuchtere kijk op bekendheid en warme persoonlijkheid laat Shania zien dat ze meer is dan alleen een ‘dochter van’. Ze is ambitieus, zelfstandig en vastberaden om haar eigen leven in te kleuren. Haar deelname aan Dancing With The Stars markeerde niet alleen een televisiehoogtepunt, maar ook een innerlijke groei. En die beweging zet zich nu voort, buiten de spotlights, op haar eigen tempo.

Eén ding is zeker: we hebben nog lang niet het laatste gehoord van Shania Gooris.

Continue Reading