Actueel
Een kandidaat uit Winter vol Liefde ligt op sterven 😭
Zeven maanden geleden kreeg Winter Vol Liefde-deelnemer Maarten van Gent slecht nieuws. Artsen vertelden hem dat hij alvleesklierk*nker heeft en nog maar drie maanden te leven had. Toch blijft hij opvallend kalm onder zijn situatie. “Ik maak me er totaal niet druk om,” zegt hij in een openhartig interview met Story.
Een keiharde diagnose
Toen Maarten te horen kreeg dat hij ongeneeslijk z!ek was, stond zijn wereld even stil. Toch koos hij ervoor om zijn leven niet door angst te laten bepalen. “Mensen zeggen tegen me dat ik moet v*chten, maar daar heb ik geen boodschap aan,” zegt hij. “Ik geloof niet in v*chten tegen k*nker. Wat komt, dat komt.”
Zijn nuchtere houding is iets wat kijkers van Winter Vol Liefde al eerder opviel. Hij was een man van weinig woorden en hield zijn emoties vaak voor zichzelf. In het programma kwam hij soms wat afstandelijk over, en datzelfde lijkt nu het geval te zijn bij zijn z!ekte.
“Veel mensen zeggen: ‘Sterkte,’ maar ik begrijp niet goed waarom,” vertelt hij. “Wat moet ik doen met sterkte wensen? Met d00dgaan? Ze bedoelen het vast goed, maar voor mij heeft het geen zin.”
Een onverwachte behandeling
In eerste instantie zag Maarten er geen nut in om een behandeling te starten. Hij wilde geen zware chemotherapie ondergaan om zijn leven een paar maanden te rekken. Toch dachten zijn zonen Jan Aare (29) en Robin (20), en hun moeder Piret daar anders over. Zij drongen erop aan dat hij toch een poging zou wagen.
Uiteindelijk besloot Maarten mee te gaan in hun wens en startte hij een chemokuur. “Ik deed het vooral voor hen,” geeft hij toe. “Ze hadden er veel moeite mee en wilden niet dat ik zomaar opgaf.”
De kans op succes was klein, maar tot ieders verrassing sloeg de behandeling enigszins aan. Zijn gezondheid stabiliseerde, en hij kreeg meer tijd dan aanvankelijk werd verwacht. Toch koos Maarten er na een paar maanden voor om te stoppen met de chemo. “Ik zag er het nut niet meer van in,” legt hij uit. “Ik voelde me zwak en misselijk, en het leverde me niets op.”
Leven met de d00d in zicht
Sinds zijn diagnose is Maarten dertig kilo afgevallen, maar zijn nuchterheid heeft hij niet verloren. “Mijn enige zorg is dat ik geen pijn wil lijden,” zegt hij. Gelukkig heeft hij daarvoor medicatie. “Ik heb oxycodon en die pillen helpen goed.”
Hij maakt zich niet druk over zijn eigen lot, maar wel over het verdriet dat hij achterlaat. “Voor mijn dierbaren is dit veel erger dan voor mij,” vertelt hij. “Zij moeten straks zonder mij verder, en dat is moeilijk. Maar ik probeer hen zo goed mogelijk voor te bereiden.”
Ondertussen krijgt hij veel steunbetuigingen van mensen om hem heen. De reacties zijn hartverwarmend, maar soms ook lastig. “Mensen hebben vaak meer moeite met mijn situatie dan ikzelf,” merkt hij op. “Ze weten niet goed wat ze moeten zeggen.”
Winter Vol Liefde: geen liefde, wel prachtige beelden van Estland
Zijn deelname aan Winter Vol Liefde leverde hem uiteindelijk geen relatie op. Vrouwen vonden hem afstandelijk en moeilijk te peilen. Zelf kijkt hij er niet rouwig op terug. “Ik wist van tevoren dat het lastig zou worden,” zegt hij.
Voor Maarten draaide het avontuur niet alleen om de liefde. “Ik wilde vooral Estland laten zien,” vertelt hij. “Het is een prachtig land en ik hoop dat mensen door het programma nieuwsgierig zijn geworden.”
Hij kijkt met tevredenheid terug op zijn deelname, ook al vond hij niet de ware liefde. “Het was een mooie ervaring. Ik heb mezelf laten zien zoals ik ben, zonder fratsen.”
Rust vinden in de laatste fase
Met de tijd die hij nog heeft, probeert Maarten zo normaal mogelijk te leven. Hij brengt tijd door met zijn familie, geniet van de kleine dingen en blijft in zijn geliefde Estland. “Ik voel me hier thuis. Hier wil ik mijn laatste dagen doorbrengen.”
Zijn nuchtere instelling helpt hem om het onvermijdelijke te accepteren. “Ik heb een mooi leven gehad,” zegt hij. “En als het straks voorbij is, dan is het voorbij.”
Zijn verhaal is er een van acceptatie, liefde en loslaten. Ondanks de zware diagnose blijft hij trouw aan zichzelf. Voor Maarten draait het niet om v*chten tegen het onvermijdelijke, maar om het waarderen van wat er nog is. En dat is misschien wel de krachtigste boodschap die hij achterlaat.
Siska Schoeters, bekend van haar veelzijdige werkzaamheden in de media, deelt in een openhartig interview met Story dat ze jarenlang haar gezondheid had verwaarloosd door haar hectische werkagenda. Het combineren van verschillende projecten, zonder pauze, bracht haar op een punt waar haar lichaam haar dwong om in te grijpen. “Het scheelde niet veel,” vertelt ze, verwijzend naar een periode waarin ze gevaarlijk dicht bij een burn-out zat.
Gevaarlijk dicht bij een burn-out
Siska beschrijft een tijd waarin haar gezondheid ernstig onder druk stond en haar lichaam letterlijk “de handrem” aantrok. De stress van haar drukke werkleven, waarbij ze constant verschillende rollen en verplichtingen combineerde, had haar bijna tot het uiterste gebracht. “Alles kwam tegelijk op me af,” zegt ze. De gevolgen van die overbelasting waren onmiskenbaar, en uiteindelijk kon ze niet anders dan stoppen. Gelukkig had ze de mogelijkheid om zich tijdelijk terug te trekken, gesteund door mensen die haar serieus namen. Dit werd volgens haar een cruciaal moment om even stil te staan en te luisteren naar de signalen van haar lichaam.
Hoewel Siska niet spreekt van een volledige burn-out, erkent ze dat ze er zeer dicht bij was. Die ervaring heeft haar aan het denken gezet over de manier waarop ze haar leven en werk in de toekomst wil inrichten. Ze beseft nu dat ze de grenzen van haar fysieke en mentale gezondheid niet langer kan negeren, en dat het belangrijk is om tijdig te stoppen voordat het te laat is.
Rust en eenvoud
Tijdens haar rustperiode besloot Siska de drukte van het werk los te laten en te kiezen voor eenvoud. Ze luisterde veel naar Klara, wat haar hielp om langzaam haar energie weer op te bouwen. “Het is belangrijk om de rust te nemen die je nodig hebt,” zegt ze, “en om niet te wachten tot het te laat is.” De tijd voor zelfzorg heeft haar geholpen om haar herstel niet uit te stellen, wat ze als een belangrijk leerpunt beschouwt.
Reacties van buitenaf
Wat Siska het meeste raakte tijdens deze periode van herstel, waren de reacties van de buitenwereld. “Sommige mensen wuifden het weg, noemden het ‘gewoon moe zijn,’ en dat deed pijn,” vertelt ze. Ze benadrukt dat er vaak te snel geoordeeld wordt over mensen die moeite hebben met hun gezondheid, terwijl het belangrijker is om te luisteren en begrip te tonen.
Siska pleit voor meer empathie en minder oordeel, omdat zulke ervaringen een diepgaande impact kunnen hebben op iemand’s welzijn.
Met haar openhartigheid hoopt ze anderen aan te moedigen om beter naar zichzelf te luisteren en tijdig in te grijpen wanneer ze zich overweldigd voelen. Siska wil vooral dat mensen begrijpen dat het nemen van een stap terug een teken van kracht is, geen zwakte. “Ik ben dankbaar dat ik de tijd heb genomen om mijn herstel niet uit te stellen,” zegt ze. Ze kijkt met vertrouwen naar de toekomst, met de les dat het belangrijk is om niet alleen fysiek, maar ook mentaal goed voor jezelf te zorgen.