Actueel
Droevig nieuws over Jan Slagter: ´Muziek kiezen voor mijn uitvaart´
Jan Slagter, die binnenkort afscheid neemt als directeur van Omroep MAX, kijkt terug op zijn carrière en het leven dat hij heeft opgebouwd. In een interview met het AD spreekt de 70-jarige televisiepionier openhartig over sterfelijkheid, toekomstplannen en kritiek uit de media.
Reflectie op het Leven
Met zijn 71e verjaardag in zicht, erkent Jan dat hij meer nadenkt over het levenseinde. “Ik hoop natuurlijk dat er iets is na het overlijden. Alleen geloof ik het niet meer,” zegt hij. Hoewel de gedachte aan de d00d hem niet meer benauwt, voelt hij de eindigheid van het leven vooral door zijn gezin. “Ik denk aan mijn vrouw, kinderen en mijn eerste kleinkind dat eraan zit te komen. Jammer dat het leven eindig is.”
Opvallend is dat hij nog geen muziek heeft uitgekozen voor zijn uitvaart. “Ik ga wel steeds meer dingen loslaten. Mensen van mijn leeftijd kunnen plots overlijden. Daar ben ik wel wat meer mee bezig, al heb ik de liturgie en de muziek nog niet klaarliggen!”
Feestelijkheden in 2025
Ondanks zijn vertrek bij Omroep MAX kijkt Jan uit naar 2025, wanneer de omroep haar 20-jarig jubileum viert. Hij plant grootschalige vieringen met de 430.000 leden van de omroep. “We gaan het land in met ledendagen en organiseren weer Max Proms,” vertelt hij enthousiast. Deze plannen weerspiegelen zijn toewijding aan de omroep, zelfs na zijn afscheid als directeur.
Kritiek van Johan Derksen
Niet iedereen is even enthousiast over Jan’s werk bij Omroep MAX. Johan Derksen, een van de gezichten van Vandaag Inside, uit stevige kritiek. Hij beschuldigt Jan ervan te profiteren van belastinggeld zonder echte verantwoordelijkheid te dragen. “Hij zit in een fluwelen zetel: hij krijgt ons belastinggeld en daar mag hij leuke programmaatjes van maken. Hij moet eens een commerciële omroep gaan runnen,” aldus Johan.
De kritiek komt nadat de publieke omroep aankondigde 150 miljoen euro te moeten bezuinigen. Volgens Derksen gedraagt Jan zich alsof hem onrecht wordt aangedaan, terwijl hij jarenlang zou hebben geprofiteerd van overheidsgeld.
Persoonlijke Ambities
Naast de festiviteiten kijkt Jan uit naar een rustiger leven. Zijn focus ligt op het gezin en op genieten van de kleine dingen. “Het leven mag dan eindig zijn, maar dat betekent niet dat je niet kunt blijven vieren wat je hebt bereikt,” besluit hij.
Hoewel Jan’s tijd als omroepbaas bijna voorbij is, blijft hij een belangrijke stem in de Nederlandse televisie. Zijn nalatenschap bij Omroep MAX zal naar verwachting nog jarenlang voortleven, ongeacht de kritiek.
Familie in shock na tragedie met Klaas Bijl, Jeffrey en Emma: ‘Niet te bevatten’
Het familiedrama rond de vermissing van Jeffrey (10) en Emma (8), die samen met hun vader Klaas Bijl d00d werden aangetroffen in een auto in Winschoten, heeft diepe sporen nagelaten binnen de familiekring. De pijn, het ongeloof en de vragen die achterblijven, maken duidelijk hoe intens het verdriet is.
Een ondenkbare wending
In gesprek met Hart van Nederland doet Mariska, de voormalige stiefdochter van Klaas Bijl, voor het eerst haar verhaal. Terwijl de emoties zichtbaar op haar gezicht staan geschreven, spreekt ze over de verwarring, het verdriet en de verwoesting die deze gebeurtenis heeft veroorzaakt.
“Dat je jezelf iets aandoet, is al moeilijk te begrijpen. Maar dat je ook nog je eigen kinderen meeneemt… dat snap ik écht niet,” zegt ze, zichtbaar aangedaan. “Ongelooflijk. Het grijpt me bij de keel.”
Klaas Bijl had in het verleden een relatie met Mariska’s moeder. “Hij was ooit mijn stiefvader. Mijn moeder is inmiddels bijna twaalf jaar geleden overleden.” Ze kende hem dus door en door, en toch had ze dit nooit aan zien komen. “Ik vind dit echt heel heftig. Dat hij zoiets zou doen? Nooit verwacht. Echt totaal niet.”
Klaas in het verleden: drank en egoïsme
Mariska vertelt dat de relatie van haar moeder met Klaas niet altijd eenvoudig was. “Hij was een egoïstische man. Altijd met zichzelf bezig. Dat hij dronk, ja, dat speelde zeker mee.” Volgens haar stelde Klaas zijn eigen noden vaak boven die van anderen. Het schetst een beeld van iemand die al langere tijd worstelde met persoonlijke demonen, al blijft het moeilijk te verklaren wat hem uiteindelijk tot deze daad heeft gebracht.
Wat Klaas bezielde om deze fatale beslissing te nemen, blijft onduidelijk. Wel geeft Mariska aan dat hij eerder dreigde met het ondernemen van drastische stappen. “Hij heeft vaker dingen gezegd. Achteraf denk je: we hadden alarm moeten slaan. Maar het is zo lastig. Je denkt toch: hij meent het niet, het zijn woorden in een boze bui.”
Nauwe band met het gezin
De afgelopen dagen stond Mariska dicht bij het getroffen gezin. Haar zoon heeft veel contact met de familie van Jeffrey en Emma. “We waren hier gisteravond nog. Mijn zoon is er vaak, dus ik ken ze ook goed. Wat er is gebeurd, raakt ons allemaal.”
De impact op de familie is enorm. “Ze zijn kapot van verdriet. Dat is logisch. Dit is zoiets afschuwelijks. Je kan het niet bevatten. Dit komt zo hard binnen, bij iedereen.”
De plek van de vondst: een litteken in het landschap
Dat de auto met de lichamen van Klaas en zijn kinderen werd gevonden aan de Renselweg in Winschoten, maakt diepe indruk. Voor Mariska is het een plek geworden die voor altijd beladen zal blijven. “Het is nu een gekke plek. Een plek van verdriet, van ongeloof. Ik wil het niet geloven, maar het is helaas wel echt gebeurd.”
Volgens haar kende Klaas de omgeving goed. “Hij kwam hier vaker. Het is typisch dat hij juist hier is heen gegaan. Misschien heeft hij het allemaal van tevoren bedacht. Die gedachte maakt het extra wrang.”
Reconstructie van een tragedie
De afgelopen dagen werd steeds duidelijker dat er tekenen waren die wezen op een zorgwekkende toestand van Klaas Bijl. De dag vóór de verdwijning stuurde hij verontrustende berichten naar de moeder van de kinderen, waarin hij schreef dat er ‘iets zou gaan gebeuren’ en dat ze het ‘wel te boven zou komen’. De moeder nam deze signalen serieus en schakelde de p0litie in.
Agenten bezochten het huis van Klaas, maar zagen destijds geen directe aanleiding om de kinderen bij hem weg te halen. De volgende dag nam Klaas de kinderen mee in zijn grijze Toyota Avensis, met de belofte dat ze naar McDonald’s zouden gaan. Tegen een vriendin, Mirka, zei hij echter dat ze ‘naar het paradijs’ gingen.
Later op zondag belde Klaas nog kort met een kennis, om te zeggen dat het goed ging met de kinderen en dat ze aardappelen en schnitzel hadden gegeten. Het bleek het enige en laatste teken van leven.
De brief en de vondst
Op dinsdagochtend maakte de p0litie bekend dat er een handgeschreven brief van Klaas was gevonden. De inhoud riep ernstige zorgen op. Er stonden aanwijzingen in dat hij zichzelf en zijn kinderen van het leven wilde beroven. Het was een dramatische wending in een zaak die het hele land in de greep hield.
Diezelfde avond werd de auto van Klaas gevonden in het water bij de Renselweg in Winschoten. Forensisch onderzoek bevestigde later dat zich meerdere lichamen in het voertuig bevonden. Daarmee kwam een tragisch einde aan de dagenlange zoekactie, waarin honderden mensen hadden meegezocht.
Verbijstering in de gemeenschap
In Beerta en Winschoten heerst diepe rouw. Scholen, sportclubs en buren zijn geraakt door het verlies van twee jonge kinderen. “Iedereen kende ze wel een beetje,” zegt een buurtbewoner. “Altijd vrolijk, altijd samen.” Er worden herdenkingsmomenten voorbereid en er is een stroom van bloemen neergelegd op plekken waar het gezin werd gezien.
Reflectie en vragen
De tragedie roept, naast intens verdriet, ook fundamentele vragen op. Hoe kon dit gebeuren, ondanks de signalen? Wat kunnen we leren over omgangsregelingen, conflicten na scheiding, en de signalering van psychische nood?
Mariska is daar duidelijk over. “Er moeten betere manieren komen om in te grijpen als er zulke duidelijke signalen zijn. Want dit mag nooit meer gebeuren. Geen enkel kind verdient dit. Geen enkele familie verdient dit.”
Voor nu overheerst de stilte, de r0uw en de poging om te begrijpen. Wat rest is een familie die zich door een onvoorstelbare tragedie moet worstelen — en een samenleving die achterblijft met de opdracht om te waken, beschermen en leren van het ondenkbare.