Actueel
Boerderij van Dorst valt compleet door de mand: ‘Het is niet eens een boerderij!’
Boerderij van Dorst, gepresenteerd door Raven van Dorst, is een van de meest geliefde programma’s op de Nederlandse televisie. In een landschap vol scripted realityshows en gecaste formats lijkt het programma zich te onderscheiden door authenticiteit. Het concept klinkt simpel en oprecht: Raven trekt zich terug op het platteland om zelfvoorzienend te leven, terwijl er wekelijks twee BN’ers langskomen om te helpen op de boerderij. Maar hoe echt is dit alles eigenlijk?
Het concept: Authentiek of slechts een façade?
De premisse van het programma is aantrekkelijk: Van Dorst ontvangt gasten die meehelpen op de boerderij en ondertussen worden ze openhartig geïnterviewd. Het lijkt een ontspannen en eerlijk kijkje in het leven van de flamboyante presentator en muzikant. Maar niet alles is wat het lijkt.
Zangeres Ellen ten Damme, die onlangs te gast was in het programma, deelt in een interview met het AD haar teleurstelling over hoe het er achter de schermen aan toe ging. “Op zich leuk,” begint ze, “maar ik vergeet altijd dat het om tv gaat en dat alles nep is.” Volgens Ten Damme was de ervaring een stuk minder authentiek dan ze had verwacht.
Koken voor de camera: Een toneelstukje
Een belangrijk onderdeel van de show is het samen bereiden van een maaltijd, iets dat de sfeer tussen de gasten en de gastheer of -vrouw intiemer zou moeten maken. Maar ook hier blijkt een flinke dosis televisie-magie aan te pas te komen. “Het lijkt alsof ik kook en lang heb nagedacht over een menu. Maar ik sneed wat groenten in beeld en vervolgens kwam er iets op tafel van de catering,” onthult Ten Damme. “Dan moet je een soort versie van jezelf spelen: graag gedaan, vinden jullie het lekker?”
Deze onthulling plaatst vraagtekens bij de oprechtheid van het programma. Veel kijkers waren in de veronderstelling dat de gasten daadwerkelijk betrokken werden bij het bereiden van een eerlijke, zelf verbouwde maaltijd. Dit lijkt echter eerder een toneelstukje te zijn voor de camera’s.
De ‘boerderij’ is niet eens van Raven
Een andere schokkende onthulling komt van kijkcijferspecialist Tina Nijkamp, die de ware eigenaar van de zogenoemde ‘boerderij’ aan het licht bracht. “Hoe nep is dat nou, dat Boerderij van Dorst?” begint Nijkamp in haar analyse. “Nou, de boerderij is helemaal niet van Raven! Die boerderij is eigendom van de gemeente Apeldoorn.”
Volgens Nijkamp heeft de gemeente Apeldoorn de locatie tijdelijk beschikbaar gesteld voor de opnames van het programma, maar het gebouw heeft een heel andere bestemming. “In het bestemmingsplan staat dat het uiteindelijk een cultureel centrum wordt of iets dergelijks. Het is dus niet écht de boerderij van Raven van Dorst,” legt ze uit.
Deze onthulling is een klap voor de geloofwaardigheid van het programma, dat zich presenteert als een authentiek kijkje in het leven op een boerderij. De locatie blijkt echter slechts een decor, gehuurd voor de duur van de opnames.
Ellen ten Damme: “Het brengt me in de war”
Voor gasten zoals Ten Damme is de onoprechtheid van het programma lastig te verwerken. “Ik vind dat lastig en raak op zo’n moment helemaal in de war,” zegt ze. “Terwijl een rol acteren, in de huid van een ander kruipen, mij juist geen moeite kost.” Deze opmerking benadrukt dat zelfs ervaren artiesten zoals Ten Damme moeite hebben met de balans tussen echtheid en televisieproductie.
Ten Damme vertelde ook over haar eigen toekomstplannen, los van het programma. “Ik heb woonboten in Amsterdam, een loods in Wormerveer, schuren en een huis in Frankrijk. Ik zou met pensioen kunnen gaan als ik dat zou willen,” zegt ze. Hoewel dit losstaat van het programma, biedt het wel een interessant perspectief: misschien is het juist die onoprechtheid die haar minder enthousiast maakt over televisie.
De populariteit blijft groot
Ondanks deze onthullingen blijft Boerderij van Dorst ongekend populair. De charme van het programma zit hem voor veel kijkers in de ontspannen sfeer, de onverwachte gesprekken en het charisma van Raven. Maar naarmate er meer details naar buiten komen over de productie, kan de vraag niet worden genegeerd: is het imago van authenticiteit slechts een goedgekozen marketingstrategie?
De kritiek van gasten zoals Ten Damme en de onthullingen over de locatie zouden voor sommige kijkers een reden kunnen zijn om het programma met andere ogen te bekijken. Aan de andere kant bewijst de populariteit van het programma dat veel kijkers genoegen nemen met een beetje illusie, zolang het eindproduct maar vermakelijk is.
Wat maakt een programma ‘echt’?
De vraag wat een programma ‘echt’ maakt, is in de wereld van televisieproductie altijd al relevant geweest. Veel shows presenteren zich als realistisch, maar gebruiken een combinatie van scripts, montage en productie om een bepaalde sfeer te creëren. In het geval van Boerderij van Dorst lijkt die grens tussen realiteit en fictie vooral te liggen in hoe het programma zichzelf presenteert.
Als kijkers het programma blijven zien als een platform voor openhartige gesprekken en interessante interacties tussen BN’ers, zal de onthulling over de locatie en de catering waarschijnlijk weinig impact hebben. Maar voor wie op zoek is naar puurheid en echtheid, kunnen deze details toch een domper zijn.
Toekomst van Boerderij van Dorst
Met de populariteit van het programma lijkt er voorlopig geen einde in zicht. Maar de onthullingen over de neppe aspecten kunnen wel een aanleiding zijn voor veranderingen in hoe het programma wordt gemaakt en gepresenteerd. Misschien kan er in toekomstige seizoenen meer transparantie komen over de productie, zonder dat dit ten koste gaat van de charme.
Conclusie:
Hoewel Boerderij van Dorst zichzelf
presenteert als een authentiek en ongepolijst programma, blijkt er
achter de schermen veel meer regie te zijn dan kijkers zouden
verwachten. Van gekookte maaltijden die door een cateraar worden
geleverd tot een locatie die slechts tijdelijk is gehuurd, er zijn
genoeg aspecten die de oprechtheid in twijfel trekken. Toch blijft
het programma razend populair, vooral dankzij Raven van Dorst en de
interessante gesprekken met BN’ers. Of deze onthullingen iets
veranderen aan de kijkbeleving, zal de toekomst moeten
uitwijzen.
Jan Kooijman deelt ontroerende laatste foto van Gerard Cox: “Het ga je goed, mooie baas”
De Nederlandse entertainmentwereld is in rouw na het heengaan van Gerard Cox, een icoon van theater, muziek en televisie. Daags na zijn 0verlijden heeft acteur Jan Kooijman een bijzondere foto gedeeld op Instagram, die volgens hem de warmte en vriendelijkheid van Cox in één beeld samenvat. Het gaat om de laatste foto die Kooijman van de 85-jarige acteur maakte – een moment dat voor hem, en velen met hem, een diepe emotionele betekenis draagt.
Een markante carrière en een persoonlijke vriendschap
Gerard Cox stond decennialang bekend als een veelzijdig artiest. Hij maakte naam als cabaretier, zanger, acteur en presentator, en werd geliefd om zijn herkenbare stemgeluid en nuchtere Rotterdamse humor. Zijn werk, variërend van soloprogramma’s tot rollen in series en films, liet hem uitgroeien tot een publiekslieveling.
Maar naast zijn carrière waren er ook talloze persoonlijke connecties die Cox onvergetelijk maakten. Een van die connecties liep via de familie van Jan Kooijman. De band tussen Cox en de familie Blanker, waartoe Kooijmans oom Peter behoort, gaat namelijk terug tot de jaren zestig. Deze lange vriendschap leverde bijzondere momenten op – ook in de laatste weken van Cox’ leven.
Open over zijn gezondheid
Vorige maand maakte Cox bekend dat hij leed aan uitgezaaide slokdarmk*nker. Hij koos er bewust voor om geen behandeling te ondergaan en zijn laatste maanden op eigen wijze in te vullen. Deze openhartigheid raakte velen. Bekenden en fans prezen hem om de moed waarmee hij deze boodschap deelde.
Ondanks zijn kwetsbare gezondheid bleef Cox actief en sociaal aanwezig. Hij bezocht nog bijeenkomsten en maakte tijd voor vrienden, waarmee hij benadrukte dat verbondenheid voor hem belangrijker was dan zich terugtrekken. Juist dat maakt de foto die Kooijman nu heeft gedeeld zo bijzonder: het beeld toont dat Cox tot het einde toe zichzelf bleef.
Bezoek aan een huwelijksjubileum
Een van de meest opmerkelijke momenten in die laatste periode was het zestigjarig huwelijksjubileum van Peter Blanker (88), dichter en zanger, bekend van het iconische lied Het is moeilijk bescheiden te blijven. Het feest vond plaats twee weken voor Cox’ 0verlijden.
Cox en Blanker waren al sinds de jaren zestig bevriend en deelden veel herinneringen. Zo was Cox destijds aanwezig op Blankers bruiloft. Tijdens het jubileum kwamen de twee oude vrienden opnieuw samen, dit keer in een andere levensfase. Blanker zat in een rolstoel, terwijl Cox leunde op een stok.
Volgens Kooijman was het een indrukwekkend moment. “Twee oude vrienden die elkaar jaren niet hadden gezien. Ik kon het niet laten dit tafereel van een afstandje te fotograferen,” schreef hij op Instagram.
De kracht van een foto
De foto die Kooijman deelde, toont meer dan alleen twee mannen die samen herinneringen ophalen. Het beeld straalt warmte, verbondenheid en een zekere melancholie uit. Voor veel volgers voelde het als een tijdloos moment: een vriendschap die, ondanks de tand des tijds en fysieke beperkingen, overeind blijft.
Dat maakt de foto extra waardevol. Het is niet zomaar een laatste beeld van Cox, maar een tastbare herinnering aan de mens achter de artiest. Iemand die, ondanks alles, hartelijk bleef lachen en liefdevol in contact bleef met de mensen om hem heen.
“Hartelijk en lief”
In zijn bericht benadrukte Kooijman hoe hij Cox persoonlijk kende. “Toen ik Gerard groette, was hij nog net zo hartelijk en lief als toen ik hem jaren geleden leerde kennen bij het jubileum van onze gemeenschappelijke vriendin Joke Bruijs,” schreef hij.
Deze woorden onderstrepen wat veel mensen over Cox zeggen: dat hij, ongeacht zijn status als bekende Nederlander, altijd benaderbaar en warm bleef. Fans en collega’s wisten hem te waarderen om zijn directheid, maar ook om zijn zachte kant, die vaak zichtbaar werd in persoonlijke ontmoetingen.
Een mooi afscheid in woorden
Kooijman sloot zijn bericht af met een korte, maar krachtige boodschap: “Het ga je goed, mooie baas, waar je ook bent.” Deze zin werd veel gedeeld en opgepikt in de media. Het raakte volgers omdat het zowel een persoonlijk afscheid was als een groet namens velen die Cox in hun hart meedragen.
De term “mooie baas” klinkt typisch Rotterdams en past bij de manier waarop Cox vaak werd omschreven: een man van het volk, recht door zee, maar altijd met warmte en humor.
Reacties van volgers en publiek
Onder de foto die Kooijman deelde, verschenen honderden reacties. Fans en bekenden spraken hun steun uit en deelden eigen herinneringen aan Cox. Sommigen vertelden hoe zijn liedjes een rol speelden in hun jeugd, anderen memoreerden ontmoetingen waarbij hij hen altijd vriendelijk had begroet.
“Een prachtige foto die zoveel zegt,” schreef iemand. Een ander reageerde: “Dank voor het delen van dit moment, dit is precies hoe wij Gerard willen herinneren.”
De reacties lieten zien dat Cox niet alleen op televisie en in theaters indruk maakte, maar ook in persoonlijke contacten en herinneringen van mensen een bijzondere plek inneemt.
Gerard Cox als symbool van verbondenheid
De foto benadrukt een belangrijk aspect van Cox’ leven: zijn vermogen om mensen samen te brengen. Of het nu ging om zijn samenwerking met collega’s, zijn optredens voor publiek of zijn vriendschappen buiten de spotlights, Cox wist altijd verbinding te maken.
Dat juist een familielid van Jan Kooijman deze laatste foto maakte, maakt het verhaal extra gelaagd. Het toont hoe levens elkaar kruisen en hoe vriendschappen over generaties heen betekenisvol blijven.
Een nalatenschap die blijft
Het 0verlijden van Gerard Cox betekent dat Nederland afscheid neemt van een groot artiest. Toch leeft zijn werk voort in talloze liedjes, cabaretprogramma’s en televisiemomenten die nog steeds geliefd zijn.
Daarnaast zijn er de persoonlijke verhalen, zoals die van Kooijman, die duidelijk maken dat Cox niet alleen op het podium schitterde, maar ook in zijn persoonlijke relaties indruk maakte.
Zijn nalatenschap is dus tweeledig: enerzijds een rijke artistieke erfenis, anderzijds de herinnering aan een man die altijd zichzelf bleef.
Conclusie
De foto die Jan Kooijman deelde, is meer dan een laatste beeld van een geliefde artiest. Het is een symbool voor vriendschap, warmte en menselijkheid – eigenschappen die Gerard Cox zijn leven lang uitstraalde.
Voor de familie, vrienden en fans biedt dit beeld troost: het laat zien dat Cox tot het einde toe zichzelf bleef, hartelijk en liefdevol. En dankzij de woorden van Kooijman – “Het ga je goed, mooie baas” – blijft ook zijn menselijke kant voorgoed in ons geheugen gegrift.