Actueel
Amalia wil het liefst geen Nederlandse jongen: ”Man moet Turk met status zijn” 🤔
Prinses Amalia en haar toekomstige partner: liefde binnen en buiten de koninklijke kringen
Prinses Amalia mag natuurlijk helemaal zelf bepalen met wie ze haar leven wil delen, maar volgens royalty-experts is de kans klein dat ze zal vallen voor een ‘gewone’ jongen. Koningshuiskenner Jeroen Snel onthult dat Amalia een uitgesproken voorkeur heeft als het gaat om haar ideale partner.
De ideale partner van Amalia
“Ze valt op mannen met een bepaalde uitstraling, en Turkse mannen met status lijken haar wel te kunnen bekoren,” aldus de expert. Deze uitspraken zorgen direct voor speculaties over haar toekomstige partner. Want wie zou de gelukkige kunnen zijn? En is er ruimte voor een relatie met iemand buiten de koninklijke kringen?
Valentijnsdag en Amalia’s liefdesleven
Met Valentijnsdag nog vers in het geheugen, vonden de royalty-experts van RTL Boulevard het de perfecte gelegenheid om het liefdesleven van de prinses onder de loep te nemen. Hoewel Amalia momenteel in Amsterdam studeert, lijkt ze vooralsnog geen serieuze relatie te hebben.
Jarenlang deden geruchten de ronde dat ze een romance had met prins Boris, een lid van een adellijke familie, maar het koningshuis heeft dat nooit officieel bevestigd. Dit voedt de speculaties over wie de toekomstige man aan haar zijde zal zijn. De vraag blijft dan ook: met wie zal de troonopvolgster uiteindelijk haar leven delen?
Kan een ‘gewone’ jongen haar hart veroveren?
Boulevard-presentator Luuk Ikink stelde de vraag die velen zich afvragen: wat als Amalia verliefd wordt op een jongen met een doodnormale baan, zoals een hbo-student commerciële economie?
Jeroen Snel is daar duidelijk over: “Die kans is heel klein. Ze beweegt zich in bepaalde kringen en heeft een natuurlijke antenne voor de juiste types.”
Dit betekent niet dat Amalia niet open zou staan voor liefde, maar het koningshuis heeft nu eenmaal een bepaalde standaard als het gaat om levenspartners. De geschiedenis laat zien dat leden van koninklijke families meestal trouwen binnen hun eigen sociale klasse. Dit heeft alles te maken met tradities, protocollen en het behouden van een bepaalde status binnen de samenleving.
Geen feestbeest voor Amalia
In haar boek met Claudia de Breij gaf Amalia al eens een inkijkje in haar voorkeuren. “Ze houdt van mannen die nog waarde hechten aan tradities en etiquette,” legt Snel uit.
Een student die elk weekend twintig biertjes achterover tikt en losgaat in de kroeg? Nee, daar zal ze niet op vallen. Dit betekent echter niet dat de prinses helemaal niet romantisch is. Ze zoekt juist iemand die past binnen de waarden en normen van het koningshuis, iemand met charisma en klasse.
Amalia is een nuchtere jonge vrouw die zich bewust is van haar rol en positie. Ze weet dat haar keuze in een partner niet alleen persoonlijke gevolgen heeft, maar ook een impact kan hebben op het koningshuis en het beeld dat mensen van haar hebben. Dit maakt haar liefdesleven extra gecompliceerd.
Internationale huwelijksmarkt
Volgens royaltykenner Annemarie de Klunder is de kans groot dat Amalia uiteindelijk haar liefde buiten Nederland vindt. “Ze leert veel nieuwe mensen kennen via haar studie en studentenvereniging, maar haar connecties reiken veel verder,” legt De Klunder uit. “Ze is regelmatig in het buitenland voor koninklijke festiviteiten en bruiloften, bijvoorbeeld in Spanje en Oostenrijk, waar ze omringd is door Europese adel.”
Opmerkelijk genoeg zou Amalia al eens hebben laten doorschemeren een zwak te hebben voor Turkse mannen met status. Of daar al een potentiële huwelijkskandidaat tussen zit, blijft voorlopig een mysterie.
Koninklijke huwelijken zijn in het verleden vaker internationale verbintenissen geweest. Zo trouwde haar oma, prinses Beatrix, met een Duitse prins, en koos haar vader, koning Willem-Alexander, voor een Argentijnse bruid. Het zou dus niet verrassend zijn als Amalia uiteindelijk kiest voor een buitenlandse partner.
De impact van liefde op het koningshuis
Wanneer een troonopvolger een relatie aangaat, wordt deze niet alleen beoordeeld op basis van liefde, maar ook op basis van geschiktheid. Past de partner binnen de koninklijke normen en waarden? Is hij of zij in staat om publieke taken op zich te nemen? En hoe zal het volk reageren op de keuze?
In het verleden hebben koninklijke huwelijken geleid tot opschudding wanneer een partner niet aan de traditionele eisen voldeed. Denk bijvoorbeeld aan het huwelijk van koning Edward VIII van Engeland, die afstand moest doen van de troon om met Wallis Simpson te trouwen. Ook in Nederland zagen we eerder strubbelingen rondom prinses Irene en prinses Margarita, die beiden kozen voor een partner die niet door het hof werd geaccepteerd.
Voor Amalia is het dus van groot belang dat haar partner niet alleen een liefdevolle keuze is, maar ook iemand die geschikt is voor de zware rol die bij het koningshuis komt kijken.
Toekomstige prins-gemaal?
Hoe haar liefdesleven zich zal ontwikkelen, blijft gissen. Eén ding is echter duidelijk: Amalia zal geen doorsnee man kiezen, maar iemand die niet alleen haar hart verovert, maar ook past binnen de koninklijke wereld. De vraag blijft: zal zij haar hart verliezen aan een Europese prins, een aristocraat of toch iemand uit de zakenwereld?
Tot die tijd zal haar liefdesleven een bron van speculatie blijven. Eén ding is zeker: als toekomstige koningin van Nederland zal Amalia haar keuze zorgvuldig maken. En wie weet horen we binnenkort meer over de mysterieuze man die haar hart sneller laat kloppen…
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
