Actueel
Albert Heijn roept product terug: je kan er ernstig ziek van worden! 😱
Albert Heijn heeft met onmiddellijke ingang een terugroepactie aangekondigd voor een van hun meest populaire diepvriesproducten. De supermarktketen waarschuwt dat het betreffende product mogelijk besm*t is met het hepatitis A-vir*s. Consumenten worden met klem gevraagd om het niet te consumeren en het product terug te brengen naar de winkel.
Specifieke terugroepactie: AH Zakje Blauwe Bessen
Het gaat om het AH Zakje Blauwe Bessen (1 kilo) uit de diepvriesafdeling. De terugroepactie geldt voor zakken met een houdbaarheidsdatum van 14 april 2026 of eerder. Dit product, dat door veel huishoudens wordt gebruikt in smoothies, ontbijtgerechten of als gezonde snack, kan gezondheidsklachten veroorzaken indien het besm*t is.
Albert Heijn heeft alle zakken met deze specifieke blauwe bessen direct uit de schappen gehaald om verdere consumptie te voorkomen. Consumenten die het product in hun vriezer hebben, kunnen het terugbrengen naar een Albert Heijn-winkel en krijgen het volledige aankoopbedrag vergoed. De supermarkt biedt bovendien excuses aan voor het ongemak dat deze situatie mogelijk veroorzaakt.
Gezondheidsrisico’s van besm*tte bessen
Het RIVM waarschuwt dat consumptie van de besm*tte blauwe bessen kan leiden tot een infect!e met het hepatitis A-v!rus. Dit virus verspreidt zich meestal via voedsel of water dat in contact is geweest met besm*tte ontlasting.
Symptomen van hepatitis A kunnen zijn:
- Vermoeidheid
- Koorts
- Buikpijn
- Misselijkheid
- Geelzucht (waarbij de huid en het oogwit geel verkleuren)
Hoewel sommige mensen, vooral jonge kinderen, slechts milde symptomen ervaren of volledig symptoomvrij blijven, kan de ziekte bij anderen ernstiger verlopen. De symptomen treden meestal twee tot zes weken na besm*tting op.
Het is belangrijk te weten dat hepatitis A geen chronische infectie veroorzaakt en doorgaans vanzelf geneest binnen enkele weken tot maanden. Toch wordt mensen die klachten ervaren, geadviseerd om direct contact op te nemen met hun huisarts.
Wat als je al van de bessen hebt gegeten?
Voor mensen die de betreffende blauwe bessen al hebben gegeten, luidt het advies alert te zijn op klachten. Mocht je symptomen ervaren zoals de hierboven genoemde, dan wordt geadviseerd contact op te nemen met de huisarts. Ook als je nog geen klachten hebt, kan het nuttig zijn om medische hulp in te schakelen, zeker als je een verhoogd risico loopt of in contact bent geweest met kwetsbare groepen.
Informatie en preventie
Albert Heijn biedt op hun website meer informatie over de terugroepactie en de specifieke risico’s van het hepatitis A-virus. Daarnaast kunnen klanten terecht bij het RIVM voor meer inzicht in de symptomen en preventieve maatregelen.
Hepatitis A is wereldwijd een bekende infectieziekte die vooral voorkomt in landen met beperkte toegang tot schoon drinkwater en hygiënische voorzieningen. Hoewel er geen specifieke behandeling is voor de ziekte, herstellen de meeste mensen volledig. Het advies is om tijdens herstel voldoende rust te nemen en goed gehydrateerd te blijven.
Belang van voedselveiligheid
Terugroepacties zoals deze benadrukken het belang van strikte voedselveiligheid en kwaliteitscontroles. Hoewel Albert Heijn snel heeft ingegrepen, kan de ontdekking van een besm*tting zoals deze consumenten ongerust maken. De supermarktketen geeft aan dat zij alles in het werk stellen om de oorzaak van de besm*tting te achterhalen en toekomstige risico’s te voorkomen.
Wat moet je doen als je het product in huis hebt?
Als je de diepvrieszak met blauwe bessen in kwestie hebt gekocht, volg dan deze stappen:
- Controleer de houdbaarheidsdatum op de verpakking. Als de datum 14 april 2026 of eerder is, breng het product dan terug naar de winkel.
- Consumeer het product niet.
- Lever de zak in bij een Albert Heijn-winkel, waar je het volledige aankoopbedrag vergoed krijgt.
Reacties en maatregelen
Albert Heijn heeft in een officiële verklaring laten weten dat zij diep betreuren dat deze situatie zich heeft voorgedaan. Het bedrijf werkt nauw samen met de betrokken leveranciers en de voedselveiligheidsautoriteiten om de bron van de besm*tting te identificeren.
De supermarktketen benadrukt dat voedselveiligheid een topprioriteit blijft en dat zij de nodige maatregelen zullen treffen om soortgelijke incidenten in de toekomst te voorkomen.
Conclusie
De terugroepactie van Albert Heijn voor de AH Zakje Blauwe Bessen (1 kilo) herinnert ons eraan hoe belangrijk voedselveiligheid is. Het hepatitis A-virus, dat via deze bessen kan worden overgedragen, vormt een risico voor de gezondheid. Gelukkig heeft Albert Heijn snel gereageerd door de producten uit de schappen te halen en klanten te waarschuwen.
Als consument is het belangrijk om alert te blijven en het product niet te consumeren. Bij twijfel of klachten kun je het beste direct contact opnemen met je huisarts. Albert Heijn en het RIVM bieden uitgebreide informatie en ondersteuning voor klanten die vragen hebben.
Door snel handelen en transparante communicatie hoopt Albert Heijn het vertrouwen van consumenten te behouden, terwijl zij werken aan een oplossing voor dit incident.
Actueel
“Mijn lichaam kende geen seconde rust” – Rudy Morren na zware hersenoperatie door Parkinson: “Ik was er klaar voor”
Rudy Morren klinkt vandaag anders dan vroeger. Zijn stem is rustiger, minder gejaagd, maar draagt een gewicht dat er voorheen niet was. De acteur en schrijver is 62 en heeft een ingrijpende periode achter de rug. Na jaren van leven met de z!ekte van Parkinson onderging hij onlangs een zware hersenoperatie. Een beslissing die zijn leven op zijn kop zette en tegelijk een pijnlijke waarheid blootlegde waar hij lange tijd nauwelijks woorden aan gaf.
“Geen seconde vond mijn lichaam
rust,” zegt hij vandaag.
“Ik was op. Echt op.”
Een z!ekte die niet schreeuwt, maar sluipt
Parkinson kwam niet als een plotselinge mokerslag. Het begon subtiel, bijna onmerkbaar. Kleine trillingen. Spanning in het lichaam. Een gevoel van onrust dat niet meer wegging. In het begin probeerde Rudy het te negeren. Hij werkte door, schreef, stond op podia, sprak met mensen. Maar langzaam werd duidelijk dat zijn lichaam hem niet meer volgde zoals vroeger.
Wat de z!ekte voor hem zo slopend maakte, was niet alleen de pijn of de zichtbare symptomen. Het was vooral het gebrek aan stilte. Zelfs in rust bleef zijn lichaam gespannen, alert, alsof het nooit meer mocht ontspannen. Slapen werd moeilijk. Ontspannen onmogelijk.
“Zelfs wanneer ik stil lag, ging het door,” vertelt hij. “Mijn lichaam zweeg nooit. Dat vreet aan je.”
Zeven jaar vechten zonder pauze
Jarenlang leefde Rudy op wilskracht. Mensen in zijn omgeving zagen iemand die bleef functioneren, bleef creëren, bleef praten. Wat ze minder zagen, was de prijs die hij daarvoor betaalde. Elke dag was een gevecht. Elk optreden, elk gesprek, elke verplaatsing vergde energie die hij eigenlijk niet meer had.
Volgens mensen dicht bij hem kwam hij op een punt waarop zelfs de dingen die hem altijd overeind hielden, te zwaar werden. Zijn lichaam protesteerde steeds harder, terwijl zijn hoofd bleef aandringen om door te gaan.
“Het ergste was niet dat ik pijn had,” zegt Rudy. “Het ergste was dat ik geen moment meer had waarop ik even mezelf kon zijn, zonder strijd.”
Het moment waarop alles te zwaar werd
Wat Rudy vandaag zo openlijk benoemt, is iets waar weinig mensen graag over spreken. Er kwam een moment waarop hij zich afvroeg hoe lang dit nog zin had. Niet uit drama, niet uit impulsiviteit, maar uit pure uitputting.
“Ik heb tegen dokters gezegd: als dit mijn eindstation is, dan hoeft het voor mij niet meer,” zegt hij zonder omwegen.
Het zijn woorden die hard aankomen. Ze tonen geen d00dswens, maar een grens. De grens van wat een mens kan dragen wanneer het lijden uitzichtloos lijkt. Rudy benadrukt dat hij niet d00d wilde, maar dat hij zo niet verder kon leven.
“Ik was er klaar voor,” zegt hij. “Niet omdat ik weg wilde, maar omdat ik geen perspectief meer voelde.”
Een ingreep zonder garanties
Na jaren van behandelingen, medicatie en zoeken naar verlichting, kwam er een optie op tafel: een complexe hersenoperatie. Geen eenvoudige ingreep. Geen belofte op succes. Alleen een kans. Een sprankje hoop.
Een half jaar geleden hakte Rudy de knoop door. Hij wist dat het alles kon veranderen, maar ook dat het kon mislukken. Toch voelde niets doen niet langer als een optie.
“Je komt op een punt waarop je denkt: of dit, of niets,” zegt hij. “En dat is een heel eenzame beslissing.”
De stilte na de storm
Wat volgde na de operatie, omschrijft Rudy als onwerkelijk. Voor het eerst in jaren werd het stil in zijn lichaam. Geen constante spanning meer. Geen eindeloze innerlijke onrust. Gewoon… rust.
“Het is alsof mijn gezondheid mij eerst is afgenomen,” zegt hij, “en nu plots deels is teruggegeven.”
Die rust voelt als een cadeau, maar ook als iets waar hij voorzichtig mee omgaat. Alsof hij het nog niet helemaal durft te geloven. De operatie bracht verlichting, maar geen volledige genezing. Parkinson is er nog steeds. Alleen is de strijd niet langer allesoverheersend.
Herstel is meer dan cijfers
Toch wil Rudy niet dat zijn verhaal gelezen wordt als een simpel succesverhaal. De operatie heeft veel veranderd, maar wist het verleden niet uit. De jaren van spanning, angst en uitputting hebben hun sporen nagelaten.
“Je vergeet niet hoe diep je gezeten hebt,” zegt hij. “Dat draag je mee.”
Herstel is voor hem niet alleen fysiek. Het gaat ook over vertrouwen in zijn lichaam, over durven ontspannen zonder bang te zijn dat het weer ontspoort. Over opnieuw leren leven zonder voortdurend op je hoede te zijn.
Een eerlijk verhaal dat raakt
Rudy’s openheid raakt een gevoelige snaar. Niet alleen bij mensen met Parkinson, maar bij iedereen die ooit heeft gevoeld hoe dun de grens kan zijn tussen volhouden en op zijn. Zijn verhaal roept vragen op over lijden, autonomie en hoe ver iemand moet blijven gaan wanneer het leven vooral pijn doet.
Sommigen noemen zijn woorden moedig. Anderen vinden ze confronterend. Maar niemand kan ontkennen dat ze echt zijn.
“Ik heb het overleefd,” zegt
Rudy.
“Maar ik weet ook hoe dun die lijn was.”
Voorzichtig vooruitkijken
Vandaag kijkt Rudy voorzichtig vooruit. Met dankbaarheid voor wat er is teruggekomen, maar ook met respect voor wat hij heeft doorstaan. Hij weet dat niets vanzelfsprekend is. Dat zijn lichaam kwetsbaar blijft. Maar hij voelt weer ruimte om te ademen.
Zijn stem, rustiger dan vroeger, draagt het verhaal van iemand die tot het uiterste is gegaan en terugkeerde met een nieuwe blik op leven en grenzen. Geen grootse verklaringen. Geen valse hoop. Alleen eerlijkheid.
En misschien is dat precies waarom zijn verhaal zo blijft nazinderen. Omdat het niet alleen over z!ekte gaat, maar over mens zijn. Over hoe ver je kunt gaan. En over de kracht – én kwetsbaarheid – van toegeven dat het soms genoeg is geweest.