Actueel
Thérèse Boer breekt in bijzijn van haar kinderen: ‘Ik trok het niet meer’
De Librije herrijst in liefdevolle handen: nalatenschap van Jonnie Boer leeft voort in familie en team
Sinds het onverwachte 0verlijden van sterrenchef Jonnie Boer op 23 april is het stil in de Nederlandse culinaire wereld. De geliefde chef-kok 0verleed op 60-jarige leeftijd tijdens een vakantie op Bonaire aan de gevolgen van een longembolie. Zijn heengaan liet diepe sporen na – niet alleen bij foodliefhebbers, collega’s en volgers wereldwijd, maar vooral bij zijn gezin en het hechte team van zijn levenswerk: restaurant De Librije in Zwolle.
Toch blijkt dat liefde, herinnering en vakmanschap sterker zijn dan verdriet. Zijn vrouw, Thérèse Boer (54), en hun kinderen staan samen met het personeel op om zijn droom voort te zetten. Niet met weemoed, maar met overtuiging. En bovenal: met toewijding.
“We gaan hem trots maken”: Een belofte uit het hart
Op sociale media deelde Thérèse kort na het verlies een indringende foto: zij, haar kinderen en het volledige team van De Librije, samen op één beeld. In het bijschrift stond simpelweg: “We gaan hem trots maken.” Die woorden bleven hangen – krachtig in hun eenvoud, gedragen door verdriet maar gevuld met toekomst.
Waar veel families zich na zulk verlies zouden terugtrekken, kiest de familie Boer ervoor om zichtbaar, verbonden en daadkrachtig te blijven. Want De Librije is meer dan een restaurant: het is een familie, een verhaal, en een baken van liefde voor smaak, sfeer en samenzijn.
Jonnie’s laatste wens: geen einde, maar een nieuw begin
Voor zijn 0verlijden sprak Jonnie Boer nog over de toekomst van zijn restaurant. Zijn wens was duidelijk: De Librije moest blijven bestaan, niet als museum van het verleden, maar als levend organisme. Hij droomde van een keuken waarin traditie én innovatie samenkomen. Waar chefs met passie blijven zoeken naar de perfecte balans tussen smaak, beleving en duurzaamheid.
Jonnie wilde geen kopie van zijn werk, maar een voortzetting van zijn filosofie: gerechten die mensen raken, oprechte gastvrijheid en een omgeving waar vakmanschap wordt gekoesterd. Zijn idealen worden nu vertaald naar plannen voor een gerichte renovatie van de keuken – geen rigoureuze verbouwing, maar een verfijnde upgrade zoals hij het zelf zou hebben gewild.
Twee weken stilte, daarna een krachtig gebaar
Na het verdrietige nieuws bleef De Librije twee weken gesloten. Het team kreeg ruimte om te r0uwen, te herdenken en zich voor te bereiden op de toekomst. De stilte in het restaurant voelde als een eerbetoon – een pauze die meer zei dan duizend woorden.
Op 7 mei heropende De Librije opnieuw de deuren. Niet als afsluiting, maar als belofte. In elke gang die geserveerd wordt, leeft Jonnie’s visie voort. Elke gast wordt niet alleen ontvangen met een glimlach, maar ook met het gevoel dat ze deel uitmaken van iets groters: een eerbetoon aan een leven vol smaak en ziel.
De familie blijft bouwen – met het hart als kompas
Voor Thérèse is de heropening emotioneel. Samen met haar kinderen – die al langere tijd actief betrokken zijn bij het restaurant – staat ze symbool voor de verbinding tussen verleden en toekomst. Ze vormen geen schaduw van Jonnie, maar eerder de voortzetting van zijn licht. Met elke service, elke toast, en elke nieuwe menuontwikkeling wordt zijn gedachtegoed voortgezet.
Thérèse was al sinds de beginjaren méér dan de gastvrouw van De Librije. Zij is mede-architect van de sfeer en het succes. Haar kennis van wijn, gevoel voor detail en persoonlijke warmte maken haar tot een spilfiguur in het restaurant. Dat zij nu, samen met het team, de leiding op zich neemt, voelt voor velen als vanzelfsprekend én troostend.
De Librije: meer dan een restaurant
Met drie Michelinsterren is De Librije al decennialang een culinaire parel in Nederland – en ver daarbuiten. Wat ooit begon als een klein restaurantje in een voormalig klooster, groeide onder leiding van Jonnie en Thérèse uit tot een gastronomisch icoon. Maar belangrijker nog: De Librije werd een plek waar mensen samenkomen. Voor bijzondere gelegenheden, om te vieren, te ontdekken en te genieten.
Nu, na het verlies van zijn geestelijk vader, krijgt De Librije een extra dimensie. Het restaurant is niet alleen een instituut van topgastronomie, maar ook een levend monument van liefde, doorzettingsvermogen en verbondenheid.
Internationaal medeleven
De reacties op Jonnie’s 0verlijden kwamen vanuit de hele wereld. Chef-koks, culinaire critici en trouwe gasten deelden hun herinneringen, foto’s en anekdotes. Van Japan tot Spanje, van New York tot Stockholm – overal klonk dezelfde boodschap: Jonnie Boer was een pionier, maar bovenal een man van het hart.
In veel posts werd niet alleen zijn kookkunst geprezen, maar ook zijn bescheidenheid, zijn oprechte nieuwsgierigheid en zijn vermogen om mensen te raken met eenvoud en elegantie. Die reputatie is niet te koop – die bouw je op met decennia van trouw aan je waarden.
Een nieuwe energie in de keuken
Hoewel Jonnie’s fysieke aanwezigheid ontbreekt, voelt zijn energie nog steeds overal in De Librije. In het ritme van de keuken, de precisie van de gerechten, de sfeer in het restaurant. Medewerkers vertellen dat ze extra scherp zijn, extra toegewijd – niet omdat het moet, maar omdat ze voelen dat ze werken aan iets groters.
De aangekondigde renovatie van de keuken wordt gezien als symbolisch. Niet alleen een praktisch project, maar ook een manier om het restaurant klaar te stomen voor de toekomst. Jonnie wilde een werkomgeving die energie gaf, die uitnodigde tot creativiteit en rust bood voor concentratie. Die wens wordt nu werkelijkheid.
De toekomst in eigen handen
De grote vraag blijft: hoe ziet de toekomst van De Librije eruit zonder Jonnie? Het antwoord is verrassend hoopvol. Want hoewel zijn aanwezigheid wordt gemist, is zijn invloed voelbaarder dan ooit. Het team blijft samen, de missie blijft duidelijk, en het vertrouwen is groot.
Met Thérèse aan het roer en een team dat al jarenlang op elkaar is ingespeeld, lijkt De Librije niet alleen in veilige handen, maar in warme handen. De komende jaren zullen niet draaien om het kopiëren van wat was, maar om het voortbouwen op wat is.
Een inspirerend afscheid met een open einde
Het 0verlijden van Jonnie Boer is een verlies dat nog lang zal worden gevoeld. Maar wat blijft, is de geest van zijn werk: een diepgewortelde liefde voor het ambacht, een onuitputtelijke nieuwsgierigheid en een vermogen om mensen samen te brengen rondom een tafel.
De Librije is geen hoofdstuk dat eindigt, maar een verhaal dat doorloopt – nu geschreven door zijn geliefden en collega’s. Het is een toonbeeld van wat er kan ontstaan als mensen zich verbinden door passie, herinnering en liefde.
Jonnie zou trots zijn.
In de aflevering van maandag van Dagelijkse Kost zorgde Jeroen Meus opnieuw voor de nodige opschudding, maar dit keer niet door een bijzonder ingewikkeld recept. De klassieker die hij klaarmaakte, was een eenvoudig gerecht: spaghettisaus met gehakt. Hoewel dit gerecht normaal gesproken een veilige keuze is en geliefd bij velen, leidde Meus’ versie tot flinke discussie onder de kijkers.
“Twee kilo gehakt voor vier personen?”
De aanleiding voor de felle reacties was de enorme hoeveelheid gehakt die Jeroen gebruikte in zijn recept. Twee kilogram gehakt voor vier personen is voor veel kijkers simpelweg te veel. “Is dat een grap? Dat is toch veel te veel,” werd er op sociale media geschreven. Deze hoeveelheid werd door velen als overdreven beschouwd, en de vraag werd gesteld of dit gerecht echt voor vier personen was, of voor een veel groter gezelschap.
Daarnaast werd er veel aandacht besteed aan de hoeveelheid wijn die in de saus ging. Jeroen gieter een volledige fles wijn in zijn saus, iets wat voor sommige kijkers moeilijk te verteren was.
“Een ganse fles wijn in het eten, dat kan je dan niet meer aan je kinderen geven,” klonk het kritisch. Toch werd het door andere kijkers juist als een positief aspect gezien, en velen waren nieuwsgierig om het recept uit te proberen.
Gemengde reacties na het proeven
Na de uitzending waren de reacties van kijkers die het recept thuis probeerden, net zo verdeeld. Sommigen probeerden de saus exact na te maken, maar waren niet overtuigd. “Heb ze exact nagemaakt, maar nee. Wij kiezen toch voor de homemade spaghetti,” zei een kijker. Andere fans waren echter laaiend enthousiast. “Net klaargemaakt. Het was heel lekker,” schreef een ander. “Dit is een spaghettisaus zoals die hoort te zijn: heel veel smaak en makkelijk te bereiden.”
Dit geeft aan dat de meningen over dit gerecht sterk uiteenliepen. De hoeveelheid gehakt en de wijnkeuze zorgden voor discussie, maar het lijkt erop dat Jeroen Meus’ recept zijn charme niet verloren heeft.
Recept dat blijft beroeren
Het feit dat een eenvoudige spaghettisaus zoveel reacties uitlokt, onderstreept de populariteit van Dagelijkse Kost. Jeroen Meus weet keer op keer het gesprek op gang te brengen, of het nu gaat om de hoeveelheden ingrediënten, zijn persoonlijke stijl, of de recepten zelf. Dit recept, hoewel een klassieker, bewijst eens te meer dat koken een onderwerp is waar menig fan zijn of haar mening over heeft.
Of je nu een fan bent van Jeroen Meus’ stijl of niet, het is duidelijk dat zijn recepten blijven intrigeren en gesprekken blijven starten. In een land waar koken een passie is, blijft Dagelijkse Kost een belangrijk platform om inspiratie op te doen, zelfs al leidt het af en toe tot wat kritiek.