Actueel
Precies 23 jaar na aanslag op Pim Fortuyn wordt koelbloedige dader joggend in park gespot!
De aanslag op Pim Fortuyn: een politieke schokgolf die Nederland blijvend veranderde
Op 6 mei 2002 werd Nederland opgeschrikt door een gebeurtenis die diepe sporen naliet in de politieke en maatschappelijke geschiedenis van het land. Pim Fortuyn, de omstreden maar charismatische politicus die met zijn eigen lijst storm liep in de peilingen, werd op het Media Park in Hilversum verm00rd. Negen dagen voor de Tweede Kamerverkiezingen werd hij op brute wijze neergesch0ten op een parkeerterrein bij het Audiocentrum, direct na een radio-interview.
De dader: Volkert van der Graaf, een milieuactivist met een achtergrond in het links-extremistische activisme. Hij werd vrijwel onmiddellijk na de m00rd gearr*steerd. Zijn daad was bedoeld, zo verklaarde hij later, om te voorkomen dat Fortuyn naar zijn inzicht kwetsbare groepen in de samenleving zou “demoniseren”. De m00rd werd daarmee niet alleen een persoonlijke tragedie, maar ook een aantasting van het democratische proces. Het land r0uwde — en discussieerde.
Een golf van nationale en internationale verontwaardiging
De m00rd op Fortuyn veroorzaakte direct een golf van verbijstering, verdriet en woede. Nooit eerder in de recente Nederlandse geschiedenis was een politicus op deze manier het zwijgen opgelegd. De gebeurtenis haalde wereldwijd het nieuws en werd vergeleken met politieke m00rden zoals die op John F. Kennedy. Binnen Nederland barstte een felle discussie los over de grenzen van de vrijheid van meningsuiting, de rol van activisme, en de veiligheid van politici.
Er ontstonden ook snel complottheorieën. Was Van der Graaf wel alleen? Had de staat gefaald in haar taak om Fortuyn te beschermen? Er verschenen tal van boeken en documentaires die deze vragen onderzochten. Hoewel de officiële lezing nooit is weerlegd, is het wantrouwen bij een deel van de bevolking tot op de dag van vandaag voelbaar.
Fortuyns politieke erfenis en verkiezingssucces
Ondanks zijn overlijden bleef Fortuyn op de kieslijst staan voor de Tweede Kamerverkiezingen van 15 mei 2002. Het resultaat was historisch: zijn partij, de Lijst Pim Fortuyn (LPF), behaalde met 1.358.942 stemmen maar liefst 26 zetels. Nog nooit had een nieuwe partij bij haar debuut zo’n groot aandeel in de Kamer veroverd.
Toch bleek het succes kortstondig. De LPF had moeite zich te organiseren zonder haar leider, en interne conflicten domineerden het nieuws. Bij de verkiezingen van 2006 keerde de partij niet meer terug in de Tweede Kamer. Toch wordt Fortuyns naam nog vaak genoemd in het politieke debat. Veel thema’s die hij aansneed — zoals immigratie, integratie en bestuurlijke openheid — zijn vandaag de dag nog steeds actueel.
De rechtszaak tegen Volkert van der Graaf
Op 15 april 2003 werd Volkert van der Graaf veroordeeld tot 18 jaar gev*ngenisstraf. De rechtbank oordeelde dat de m00rd weliswaar schokkend was en op br*te wijze werd gepleegd, maar vond de inbreuk op het democratisch proces “niet ernstig genoeg” om een levenslange c*lstraf te rechtvaardigen. De kans op herhaling werd volgens een psychiatrisch rapport als klein ingeschat.
Toch woog de rechtbank wel degelijk zwaar mee dat de rechtsorde ernstig was geschokt. Naast moord werd Van der Graaf ook veroordeeld voor verboden w*penbezit en het bedreigen van Hans Smolders, Fortuyns chauffeur en lijfwacht, die de dader direct na de aansl*g achterna zat.
De strafmaat leidde tot publieke discussie. Was 18 jaar genoeg voor zo’n daad? Had levenslang niet meer recht gedaan aan de ernst van het feit en de maatschappelijke gevolgen?
Vroegtijdige vrijlating en een ongemakkelijk beeld
Na het uitzitten van twee derde van zijn straf — 12 jaar — kwam Van der Graaf in 2014 voorwaardelijk vrij. Hij kreeg te maken met diverse beperkingen, waaronder een meldplicht, contactverbod met media en een locatieverbod voor het Media Park en politieke bijeenkomsten. In 2020 kwamen deze beperkingen te vervallen. Sindsdien leeft Van der Graaf als vrij man, zonder toezicht van justitie.
Op 6 mei 2025, exact 23 jaar na de m00rd, werd Van der Graaf gesignaleerd tijdens een wandeling door een park in Apeldoorn. Op sociale media leidde dit tot veel beroering. Sommigen uitten hun afkeer over het feit dat de m00rdenaar van Fortuyn ogenschijnlijk ongestoord van zijn vrijheid geniet op de herdenkingsdag van zijn daad. Anderen riepen juist op tot kalmte en verwezen naar de rechtsstaat, die hem volgens de wet een tweede kans heeft gegeven.
De impact op nabestaanden en de samenleving
Voor de familie van Pim Fortuyn, zijn vrienden en zijn trouwe aanhang is de pijn nog altijd voelbaar. Elk jaar wordt er rond 6 mei een moment van herdenking gehouden bij het standbeeld van Fortuyn in Rotterdam. De herinnering aan zijn bijdrage aan het politieke debat blijft levend, net als de schok die zijn d00d teweegbracht.
Voor velen blijft het confronterend dat Van der Graaf inmiddels in volledige vrijheid leeft. De vraag hoe een samenleving omgaat met veroordeelden van zware misdr!jven — zeker met een duidelijke politieke lading — is geen makkelijke. Het raakt aan diepere vragen over straf, vergiffenis, veiligheid en rechtvaardigheid.
De herdenking en zijn laatste rustplaats
Fortuyn werd op 10 mei 2002 begraven op begraafplaats Westerveld in zijn geboortedorp Driehuis, na een indrukwekkende requiemmis in de Kathedraal van Rotterdam. Op 20 juli 2002 werden zijn st0ffelijke resten overgebracht naar een praalgraf in het Italiaanse Provesano, waar Fortuyn een vakantiewoning bezat. De herbegrafenis gebeurde op verzoek van zijn familie, in alle rust, ver weg van de hectiek van de Nederlandse politiek.
Conclusie: een open wond in de Nederlandse geschiedenis
De m00rd op Pim Fortuyn markeert een kantelpunt in de moderne Nederlandse geschiedenis. Het was niet alleen een persoonlijke tragedie, maar ook een aanv*l op het vrije politieke debat. De discussie over de balans tussen vrijheid van meningsuiting, veiligheid en activisme leeft tot op de dag van vandaag voort.
Dat Volkert van der Graaf inmiddels zonder beperkingen door het leven gaat, roept bij velen emotie en onbegrip op — zeker rond de herdenkingsdatum van de m00rd. Maar het herinnert ons er ook aan hoe complex de werking van een rechtsstaat is. Want zelfs voor wie onherstelbaar leed veroorzaakte, geldt uiteindelijk het principe van straf, herstel en — hoe moeilijk ook — wederopname in de samenleving.
De liveshow van The Tribute: Battle of the Bands op SBS6 zorgde gisteravond niet alleen voor muzikaal spektakel, maar ook voor flinke beroering onder de kijkers. Zes tributebands streden om een plek in het prestigieuze concert in de Ziggo Dome, maar het waren vooral de juryoordelen die de gemoederen bezighielden. Wat een feestelijke finale had moeten zijn, mondde op sociale media uit in een felle discussie over rechtvaardigheid, smaak en de rol van de jury.
Zes bands, één droom
In de beslissende aflevering stonden zes acts op het podium van The Tribute: Battle of the Bands. Elke band bracht een eerbetoon aan een iconische artiest of groep en deed dat met zichtbaar vakmanschap en passie.
-
The Child of Destiny liet het publiek meezingen met de hits van Destiny’s Child.
-
Donna’s Hot Stuff bracht disco en soul tot leven met het repertoire van Donna Summer.
-
Beach Boys’ Best zette een zomerse sfeer neer met de tijdloze muziek van The Beach Boys.
-
Coming on Strong blies het publiek omver met Golden Earring-klassiekers.
-
The Cosmic Carnival nam de zaal mee in de wereld van Fleetwood Mac.
-
Carl zingt Shaffy eerde het werk van Ramses Shaffy met emotionele intensiteit.
Het niveau lag dit seizoen bijzonder hoog. Dat was niet alleen zichtbaar in de optredens, maar ook hoorbaar in de beoordelingen: de cijfers bleven overwegend hoog en de jury gaf herhaaldelijk aan hoe moeilijk het was om keuzes te maken.
Eerste schifting: verbazing en onbegrip
Al vroeg in de uitzending viel de eerste beslissing. The Cosmic Carnival moest het programma verlaten, terwijl The Child of Destiny zich ternauwernood plaatste voor de volgende ronde. Precies dát moment zorgde voor opschudding bij het publiek thuis. Op sociale media regende het reacties van kijkers die zich afvroegen hoe deze uitslag tot stand was gekomen.
De kritiek richtte zich vooral op jurylid Angela Groothuizen, die een hoog cijfer gaf aan The Child of Destiny. Volgens veel kijkers had dat cijfer doorslaggevende invloed op de rangschikking. “Als ze iets realistischer had beoordeeld, was de uitslag anders geweest,” klonk het op X. Voor sommigen voelde het alsof het publieksoordeel te weinig gewicht kreeg.
De finale: een historische wending
Toen de finale eenmaal was bereikt, leek alles weer open te liggen. De spanning was voelbaar, zowel in de zaal als bij de kijkers thuis. En toen gebeurde iets wat in de vijfjarige geschiedenis van het programma nog nooit was voorgekomen: Donna’s Hot Stuff en Beach Boys’ Best eindigden exact gelijk op de eerste plaats.
Het scorebord liet geen ruimte voor interpretatie. Twee bands, dezelfde totaalscore. De verbazing was groot, niet alleen bij het publiek maar ook bij de deelnemers zelf. Toch besloot de organisatie snel: beide bands werden uitgeroepen tot winnaar.
Twee winnaars, één groot podium
De gedeelde winst heeft grote gevolgen voor het liveconcert in de Ziggo Dome. Normaal gesproken bepaalt de eindklassering hoe lang een band mag spelen:
-
de laagst geplaatste act opent met 15 minuten,
-
hogere plekken krijgen steeds meer speeltijd,
-
de winnaar sluit traditioneel af met een set van een uur.
Door de dubbele overwinning krijgen nu twee acts een hoofdrol. Zowel Donna’s Hot Stuff als Beach Boys’ Best mag een volledig uur vullen in de Ziggo Dome. Dat maakt het concert extra bijzonder, maar roept ook vragen op: hoe wordt de avond ingedeeld en wie sluit uiteindelijk af?
Top vier compleet
Naast de twee winnaars eindigden Coming on Strong en The Child of Destiny in de top vier. Ook zij mogen optreden tijdens The Tribute – Live in Concert, maar met een kortere set. Daarmee is het programma voor het Ziggo Dome-concert nu definitief bepaald.
Kijkers laten zich horen
De reacties op sociale media waren fel en emotioneel. Veel kijkers vonden dat het publieksoordeel zwaarder had moeten wegen dan dat van de jury. Anderen verdedigden juist de deskundigheid van de juryleden en wezen erop dat smaak nu eenmaal subjectief is.
Sommige berichten waren mild kritisch, andere ronduit boos. Kijkers spraken van “een verstoorde balans” en vonden dat één jurylid te veel invloed had gehad op het eindresultaat. Tegelijkertijd waren er ook fans die juist blij waren met de dubbele winst en spraken van een mooie erkenning voor twee ijzersterke acts.
Een succes ondanks de discussie
Los van de controverse staat vast dat het programma dit seizoen veel losmaakt. De kijkcijfers bleven hoog, de betrokkenheid op sociale media was enorm en de bands kregen een podium dat voor velen een droom is. Voor de artiesten zelf overheerst trots: optreden in de Ziggo Dome is een mijlpaal, ongeacht de discussie eromheen.
Live in de Ziggo Dome
Fans die de tributebands live willen zien, kunnen terecht bij The Tribute – Live in Concert op 16, 17, 18 en 19 april 2026 in de Ziggo Dome. De belangstelling is groot, maar er is wel een kanttekening: kaarten zijn uitsluitend verkrijgbaar voor Vodafone- en Ziggo-abonnees via de Priority-site. De ticketprijzen liggen tussen de €49 en €64. Zonder abonnement is toegang helaas niet mogelijk.
Conclusie
De finale van The Tribute: Battle of the Bands zal de boeken ingaan als een van de meest besproken afleveringen ooit. Niet alleen vanwege het hoge muzikale niveau, maar vooral door de unieke dubbele overwinning en de stevige kritiek op de jury. Of je het nu eens bent met de uitslag of niet: het programma heeft zijn doel bereikt. Het gesprek over muziek, smaak en rechtvaardigheid is volop losgebarsten — en dat is misschien wel het grootste succes van deze editie.