Actueel
Bekendste nieuwslezer van Nederland onverwachts overleden
In Memoriam: Harmen Siezen (1939 – 2024), het vertrouwde gezicht van het NOS Journaal
Met droefenis is bekendgemaakt dat Harmen Siezen, jarenlang hét gezicht van het NOS Journaal, op 84-jarige leeftijd is overleden. Zijn nabestaanden hebben het nieuws bevestigd aan de omroep, waarmee een tijdperk in de Nederlandse journalistiek definitief tot een einde komt. Siezen wordt herinnerd als een van de meest herkenbare en geliefde nieuwslezers van Nederland, een man met een onmiskenbare stem, kalme uitstraling en jarenlange toewijding aan het brengen van betrouwbaar nieuws.
De stem van het NOS Journaal
Harmen Siezen begon zijn loopbaan bij de NOS in 1969. Aanvankelijk werkte hij als verslaggever, maar het duurde niet lang voordat zijn talent voor presenteren opviel. In de decennia die volgden groeide hij uit tot een vertrouwd gezicht op de Nederlandse televisie. Meer dan 30 jaar lang opende hij voor miljoenen Nederlanders de journaaluitzendingen, en deed dat op zijn kenmerkende manier: rustig, beheerst en altijd professioneel.
Met meer dan 17.000 gepresenteerde journaals is het geen overdrijving om Siezen een icoon te noemen. Voor velen was hij het baken van informatie in turbulente tijden. Zijn stem gaf duiding aan historische gebeurtenissen, van politieke omwentelingen tot wereldwijde rampen, maar ook aan mooie momenten die het land samenbrachten.
Vertrouwen en vakmanschap
Wat Harmen Siezen onderscheidde van andere nieuwslezers was zijn vermogen om het nieuws toegankelijk te maken zonder in te boeten op inhoud. Hij straalde rust en gezag uit, wat kijkers een gevoel van vertrouwen gaf – precies wat je zoekt in een journaalpresentator. Het nieuws was bij hem in goede handen.
Giselle van Cann, hoofdredacteur van het NOS Journaal, verwoordde het treffend in een officiële reactie: “Harmen was voor een hele generatie dé nieuwslezer, hét gezicht van het NOS Journaal. Een man die beheerst en kalm het nieuws bracht, met soms een glimlach als dat kon.”
Zijn stijl werd vaak omschreven als ingetogen en waardig. Hij stond bekend om zijn neutrale toon, zonder opsmuk, maar mét empathie waar dat gepast was. Siezen had geen behoefte aan show of sensatie; zijn kracht lag juist in de eenvoud en helderheid waarmee hij het nieuws presenteerde.
Na het journaal
In 2002 nam Siezen afscheid van het NOS Journaal. Zijn laatste uitzending markeerde het einde van een tijdperk. Hoewel hij sindsdien grotendeels uit de publiciteit verdween, was zijn impact op de Nederlandse media blijvend voelbaar.
Toch was hij na zijn pensioen niet helemaal uit beeld. Hij presenteerde nog vier jaar lang de Nationale Nieuwsquiz, een jaarlijkse quiz waarin kennis van actualiteiten centraal stond. Het paste perfect bij zijn profiel: inhoudelijk sterk, met een lichte toets van humor. Ook dook hij af en toe op in programma’s zoals Dit Was Het Nieuws, waar hij als voormalige nieuwslezer met een knipoog terugkeek op het vak.
Hoewel hij zichzelf geen mediapersoonlijkheid vond, genoot hij zichtbaar van deze incidentele uitstapjes – zolang ze niet ten koste gingen van zijn geliefde rust en privacy. Hij bleef trouw aan zijn nuchtere aard, wars van sensatie en overmatige aandacht.
Een onverwacht verlies
Het overlijden van Harmen Siezen kwam voor velen als een verrassing. De precieze oorzaak van zijn overlijden is op het moment van schrijven nog niet bekendgemaakt. De NOS heeft aangegeven dat het verlies diep wordt gevoeld binnen de organisatie, waar hij bij velen nog altijd bekendstaat als een leermeester en inspirator.
Collega’s herinneren hem als een warme, betrokken man met een scherp oog voor detail en een oprechte liefde voor het vak. Jongere presentatoren en redacteuren keken naar hem op, niet alleen vanwege zijn ervaring, maar ook vanwege zijn bescheidenheid en zijn vermogen om op precies het juiste moment de juiste toon aan te slaan.
Een nationale herinnering
Voor veel kijkers roept de naam Harmen Siezen herinneringen op aan het journaal kijken met het gezin aan tafel, aan breaking news-momenten waarin zijn stem als eerste uitleg gaf, en aan het vertrouwde begin van de avond. In een tijd waarin het medialandschap voortdurend verandert, vormde Siezen een ankerpunt. Zijn aanwezigheid was bijna ritueel, en zijn afwezigheid viel meteen op toen hij in 2002 met pensioen ging.
Zijn overlijden zorgt dan ook voor een golf van reacties, niet alleen uit de mediawereld, maar ook van het grote publiek. Op sociale media worden herinneringen gedeeld aan uitzendingen uit het verleden, aan de stem waarmee hij nieuwsberichten las, en aan de rust die hij wist over te brengen – ook in tijden van onzekerheid.
Harmen Siezen als symbool
Siezen was niet zomaar een presentator; hij stond symbool voor een tijdperk waarin televisie het primaire kanaal was voor nieuwsvoorziening. In een tijd voor sociale media en pushmeldingen, vertrouwden mensen op het NOS Journaal voor hun dagelijkse portie informatie. Siezen was daarvan jarenlang het gezicht, en die rol vervulde hij met toewijding, nauwkeurigheid en een diep verantwoordelijkheidsgevoel.
Zijn nalatenschap is dan ook groter dan de journaals die hij presenteerde. Hij belichaamde een stijl van journalistiek die draait om betrouwbaarheid, integriteit en kalme, degelijke berichtgeving. In die zin is zijn overlijden niet alleen een persoonlijk verlies, maar ook een moment van reflectie op hoe nieuws gebracht werd – en misschien weer zou kunnen worden.
Een dankbare nagedachtenis
Hoewel Harmen Siezen de laatste jaren bewust buiten de schijnwerpers bleef, leeft zijn nalatenschap voort in de herinneringen van collega’s, kijkers en iedereen die waarde hecht aan serieuze, professionele journalistiek. Zijn stem mag zijn verstomd, maar zijn impact klinkt na.
Namens velen: dank, Harmen Siezen. Voor je rustige toon, je journalistieke precisie, en je jarenlange toewijding aan het informeren van Nederland. We wensen de familie, vrienden en oud-collega’s veel sterkte in deze periode van verlies.
Rust zacht, Harmen. Je was en blijft een vertrouwd gezicht en een inspirerend voorbeeld.
Actueel
Groot verlies voor Frans Duijts: “Wat ga ik je missen, bedankt voor de mooie en liefdevolle jaren”
Frans Duijts neemt afscheid van zijn geliefde hond Presley: “Bedankt voor alles, lieve vriendin”
Zanger Frans Duijts heeft zijn volgers op een zeer emotionele manier deelgenoot gemaakt van een persoonlijk verlies dat hem en zijn gezin diep heeft geraakt. Via zijn Instagram-account deelt hij het hartverscheurende nieuws dat hun hond Presley, al meer dan tien jaar een trouwe en liefdevolle metgezel, is overleden. De zanger beschrijft openhartig hoe groot het gemis is en hoe belangrijk Presley voor hem en zijn gezin is geweest.
Een familielid met vier poten
Voor Frans Duijts was Presley niet zomaar een hond. Ze maakte ruim een decennium deel uit van zijn leven en groeide uit tot een volwaardig lid van het gezin. “Vandaag hebben we ons meisje moeten laten inslapen,” schrijft hij onder een foto van de viervoeter, zichtbaar aangedaan. “Wat ga ik je missen. Ruim 10 jaar ben je mijn vriendinnetje geweest. Bedankt lieve Presley voor de mooie en liefdevolle jaren.”
Presley was vernoemd naar zijn grote idool Elvis Presley, en die naam gaf de hond voor Frans nog een extra betekenis. De zanger heeft vaker laten blijken hoe belangrijk loyaliteit en gezelschap zijn voor hem, en Presley was daarvan het toonbeeld.
Een pijnlijk verlies, opnieuw
Het overlijden van Presley is niet de eerste keer dat Frans Duijts zo’n verlies moet verwerken. Enkele jaren geleden moest hij ook al afscheid nemen van zijn andere hond, Diva. Ook dat was een zware klap. Diva werd destijds geopereerd aan haar darmen, maar de ingreep liep fataal af. “We hebben er alles aan gedaan. Helaas heeft Diva het niet overleefd,” schreef Frans toen, onder een foto die net zo emotioneel was als zijn recente bericht over Presley.
Dat eerdere verlies maakte deze nieuwe klap alleen maar intenser. Het verlies van een huisdier raakt vaak net zo diep als dat van een familielid, zeker wanneer die jarenlange liefde en onvoorwaardelijke steun heeft gegeven. Voor Frans is het duidelijk: Presley was meer dan een huisdier – ze was een vriendin, een vertrouweling, een stille getuige van alles wat er de afgelopen tien jaar in zijn leven gebeurde.
Liefde voor dieren, liefde voor het leven
Frans Duijts heeft altijd veel liefde getoond voor zijn gezin, zijn fans én zijn dieren. In zijn openbaringen op social media en in interviews is te zien hoe groot zijn hart is. Dat hij zijn verdriet zo openlijk deelt, raakt veel mensen. Talloze fans steken hem een hart onder de riem. Onder het bericht op Instagram stromen de reacties binnen. Medeleven, troostende woorden en herkenning. Want veel mensen weten: het verlies van een hond is rauw en echt.
Het overlijden van Presley zorgt er ook voor dat eerdere herinneringen aan Diva opnieuw naar boven komen. En zo krijgt het verdriet een dubbele lading. In korte tijd verliest Frans twee trouwe viervoeters die onlosmakelijk verbonden zijn met zijn gezinsleven. Voor veel mensen blijft het moeilijk om uit te leggen hoeveel pijn zo’n verlies doet. Frans doet dat in een paar krachtige, oprechte zinnen.
De keerzijde van bekendheid
Wie Frans Duijts alleen kent van het podium, ziet misschien vooral een goedlachse zanger die moeiteloos de ene hit na de andere zingt. Maar wie wat verder kijkt, ontdekt een man die zich heel bewust is van de schaduwkant van het artiestenbestaan. In de online serie Alles Voor De Show vertelt hij op eerlijke wijze over de impact die bekendheid op zijn gezinsleven heeft.
Hij geeft daarin aan dat hij altijd openstaat voor zijn fans. “Als ik ergens kom, zal ik nooit zeggen: ‘Nee, geen foto. Nee, laat me met rust.’ Altijd een fotootje,” vertelt hij. Die toegankelijkheid siert hem, maar brengt ook uitdagingen met zich mee. Vooral wanneer hij met zijn gezin op pad is.
Een pretpark vol ogen
Een voorbeeld daarvan is een bezoek aan een pretpark, iets dat voor veel gezinnen een uitje is om naar uit te kijken. Maar voor het gezin Duijts blijkt het soms minder ontspannen te zijn. “Als wij in een pretpark lopen, zijn wij een attractie op zich. En als je dan lekker een broodje staat te eten en je wordt aan je schouder omgetrokken, van: we gaan nu op de foto… die is effe iets minder leuk,” vertelt hij.
Het zijn vooral de reacties van zijn kinderen die bij hem binnenkomen. Hij herinnert zich dat zijn kinderen aan het einde van zo’n dag uitriepen: “Pap, ben je eindelijk klaar met werken?” Dat was voor hem een harde realisatie. “Dat is gewoon echt… een dolk in je hart, zeg maar. Maar inmiddels zijn ze niet anders gewend.”
De balans tussen werk en privé
Toch blijft hij streven naar een balans tussen zijn carrière en zijn gezinsleven. De steun van zijn gezin is daarin onmisbaar. Zijn vrouw en kinderen begrijpen inmiddels beter wat zijn werk inhoudt, en dat helpt om alles beter te kunnen dragen. Maar op momenten zoals nu – wanneer verdriet en verlies het hart raken – blijkt eens te meer hoe belangrijk de mensen (en dieren) om je heen zijn.
Frans toont zich in deze moeilijke tijden niet alleen als zanger, maar vooral als mens. Een vader, een echtgenoot en een baasje die rouwt om het verlies van een dierbare metgezel.
Een leven vol herinneringen
Presley was er op goede én slechte dagen. Tijdens optredens, bij thuiskomsten, op luie zondagmiddagen. Een hond is er altijd – in stilte, met kwispelende staart en een liefdevolle blik. Die onvoorwaardelijkheid is iets wat je in weinig andere relaties vindt. En precies dat maakt het zo moeilijk om afscheid te nemen.
De herinneringen zullen blijven. Aan wandelingen, aan spelmomenten, aan het simpele feit dat ze er altijd was. Aan de nachten waarin Presley misschien stilletjes naast zijn bed lag, en aan de ochtenden waarop ze hem kwispelend begroette.
Een verdriet dat gedeeld wordt
De reacties op social media maken duidelijk hoe groot het medeleven is. Fans delen hun eigen ervaringen met het verlies van huisdieren. Sommigen schrijven dat ze door Frans’ openheid de ruimte voelen om ook hun eigen verdriet te uiten. Het delen van verlies werkt verbindend, en daarin toont Frans opnieuw zijn menselijke kant.
Veel mensen herkennen zich in zijn woorden. Want ook al is het verdriet persoonlijk, het raakt iets universeels: het gemis van een trouwe vriend. En dat maakt het verhaal van Frans Duijts tot meer dan alleen het afscheid van een hond. Het is het verhaal van liefde, loyaliteit en het hart dat soms breekt, juist omdat het zo vol heeft gezeten.
Screenshot
Een laatste groet aan Presley
Frans sluit zijn bericht op Instagram af met een simpel, maar krachtig “Bedankt lieve Presley.” Die woorden zeggen alles. Dankbaarheid, liefde en afscheid – verpakt in één zin. Voor Frans is het nu tijd om te rouwen, om terug te kijken op alles wat Presley voor hem en zijn gezin heeft betekend. En om die herinneringen een plek te geven in zijn hart.
Presley is er niet meer, maar leeft voort in de verhalen, de foto’s en vooral in de liefde die nooit verdwijnt. Rust zacht, lieve Presley. Je was meer dan een hond – je was familie.