Actueel
Rachel Hazes (55) doet zelfmoordpoging
Rachel Hazes openhartig: “Ik wilde naar boven, naar de mensen van wie ik zoveel houd”
Rachel Hazes (52), weduwe van volkszanger André Hazes, heeft na een lange zoektocht in de liefde eindelijk haar geluk gevonden bij Klaas Otto. De voormalige motorclubleider en de publieke persoonlijkheid vormen samen een opvallend paar, maar volgens Rachel is deze relatie precies wat ze nodig had. In een zeldzaam openhartig interview spreekt ze niet alleen over haar nieuwe liefde, maar ook over de diepe dalen die ze in haar leven heeft gekend — inclusief een periode waarin ze het leven niet meer zag zitten.
Een onverwachte, maar oprechte liefde
Wanneer Rachel op de afgesproken locatie arriveert voor het interview, verrast ze met de komst van Klaas Otto. Hoewel hij zelf liever uit de schijnwerpers blijft, wil hij zijn geliefde ondersteunen. Het stel straalt: liefdevolle blikken, zachte aanrakingen en kleine grapjes vullen het gesprek met warmte. Rachel vertelt over hun band: “We kennen elkaar al jaren. Eerst was het vriendschappelijk, maar dat is gegroeid. Ik ben echt stapel op Klaas. Alles aan hem vind ik leuk. Hij is lief, grappig en sterk. Ik heb het echt getroffen.”
Klaas, die bekend is van zijn verleden bij een motorclub, verdwijnt na een kop koffie discreet uit beeld. “Hij gaat ‘naar de zaak’, maar ik vraag daar nooit naar,” zegt Rachel glimlachend. Ze vertrouwt hem volledig.
Liefde met een randje
De relatie tussen Rachel en Klaas trekt veel aandacht, mede door Klaas’ verleden. Toch laat Rachel zich daar niet door afschrikken. “Iedereen heeft een rugzakje. Ik ook. Dat maakt je wie je bent. Ik wil geen man zonder ruggengraat. Ik heb iemand nodig die me tegengas kan geven. Anders loop ik over iemand heen.”
Rachel zegt dat ze zich veilig en begrepen voelt bij Klaas. En dat is precies wat ze op dit moment in haar leven nodig heeft. Na een eerdere relatie met een Italiaanse man die te veel te snel wilde, koos ze nu voor rust, stabiliteit en oprechte liefde.
Diepe dalen en persoonlijke groei
In het interview wordt ook teruggeblikt op een zeer donkere periode in Rachel’s leven. Vijf jaar geleden bereikte ze een dieptepunt. De combinatie van persoonlijke tegenslagen, een complexe relatie met haar zoon André, en de constante druk vanuit de buitenwereld leidde ertoe dat ze het leven niet meer zag zitten.
Ze vertelt openhartig over haar zelfm00rdpoging: “Ik had het helemaal gepland. Afscheidsbrief geschreven. Een mes gekocht. Ik was echt klaar met het leven hier beneden.” Ze toont zelfs de littekens op haar arm. “Het was geen schreeuw om aandacht. Ik was teleurgesteld dat het niet gelukt was.”
De reden? “Ik wilde naar boven, naar de mensen van wie ik zoveel houd. Naar André (senior), naar mijn moeder. Ik miste ze ontzettend.”
Masker van kracht
Rachel benadrukt dat niemand in haar omgeving iets doorhad. “Ik heb het heel lang verborgen gehouden. Ook voor mijn dochter. Shirt erover, arm ingetapet. Niemand heeft het gezien.” Ze wilde niemand tot last zijn, en dat werd uiteindelijk haar valkuil. “Iedereen dacht altijd dat het goed ging. Want ik lachte, ik werkte, ik ging door.”
Pas na die donkere periode begon Rachel haar leven anders te waarderen. Ze leerde opnieuw genieten van de kleine dingen. “Een vogeltje dat fluit, de zon op je gezicht. Vroeger ging het me om uiterlijk vertoon, maar nu? Geef mij maar rust en echtheid.”
Boek als therapie én boodschap
Rachel werkt aan een boek waarin ze haar volledige verhaal zal vertellen. “Het is oprecht en eerlijk. Ik spaar mezelf niet.” Ze schrijft alles met de hand, op papier. Geen ghostwriter, enkel een editor die helpt met de eindredactie.
“Ik wil dat mensen begrijpen waarom ik ben wie ik ben. Het boek is niet bedoeld om medelijden te wekken, maar om te laten zien dat het leven een weg is van vallen en opstaan.” Ze hoopt dat haar verhaal anderen kan helpen. “Als ik ook maar één persoon kan redden met mijn verhaal, dan is mijn missie geslaagd.”
Over haar kinderen
Hoewel ze in het interview geen vragen over haar kinderen André en Roxeanne wil beantwoorden, komt hun relatie wel aan bod in haar boek. “Soms is loslaten ook houden van,” zegt ze. “Ik heb mijn kinderen altijd onvoorwaardelijk lief. De deur staat altijd open.”
Over haar zoon André, die momenteel weer bij haar in huis woont, zegt ze met zachte stem: “Hij weet dat ik er altijd voor hem ben.” Over haar dochter Roxeanne spreekt ze met hoop. “Het komt goed. Alles heeft tijd nodig.”
Dankbaarheid en nieuwe perspectieven
Na haar zware periode heeft Rachel opnieuw geleerd om te leven. Ze heeft haar leven opnieuw opgebouwd, omarmt rust, en laat zich niet meer meeslepen in de hectiek van de showbizz. “Ik ben blij met wat ik heb. Ik hoef niet meer, ik wil gewoon zijn. Gelukkig zijn met de kleine dingen.”
Ze benadrukt dat psychische problemen iedereen kunnen treffen. “Mensen oordelen zo snel. Maar je weet nooit wat er écht in iemand omgaat. Daarom is openheid zo belangrijk. Ik hoop dat ik met mijn verhaal een taboe kan doorbreken.”
Toekomst met Klaas
Rachel kijkt uit naar een toekomst met Klaas. Ze noemt hem haar steun en toeverlaat. “Hij begrijpt me, zonder dat ik iets hoef uit te leggen. En dat is zeldzaam.” Ze plant rust, reizen, en vooral: genieten. “Ik wil gewoon gelukkig zijn. Zonder poespas. Gewoon, met de mensen van wie ik hou.”
Slotwoorden: een boodschap aan de lezer
Rachel besluit het gesprek met een oproep aan iedereen die het moeilijk heeft: “Praat. Deel je gevoelens. Zoek hulp. Je bent niet alleen. Het leven kan soms zwaar zijn, maar het is het waard om voor te blijven vechten.”
Na twaalf intensieve jaren zet prinses Astrid een punt achter een van de meest zichtbare, maar tegelijk minst begrepen taken binnen het Belgische koningshuis. Ze stopt als koninklijk begeleider van handelsmissies naar het buitenland en draagt haar rol stap voor stap over. Eerst neemt koningin Mathilde een deel van die verantwoordelijkheid op zich, later volgt kroonprinses Elisabeth. Op papier lijkt het een logische wissel van generaties, maar achter deze beslissing gaat een veel groter verhaal schuil over inzet, belasting en stille toewijding.
Een rol die vaak wordt onderschat
Wie denkt dat het begeleiden van handelsmissies vooral bestaat uit lintjes doorknippen en handen schudden, vergist zich grondig. Dat benadrukt ook Emmanuel Flaam, CEO van Netalux, die meerdere missies meemaakte. In Het Nieuwsblad zegt hij: “Mensen onderschatten wat zij doet. Je moet altijd scherp staan, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat.”
Tijdens zo’n missie volgen de dagen elkaar in hoog tempo op. Er zijn officiële ontvangsten, seminaries, bedrijfsbezoeken, ontmoetingen met lokale autoriteiten en gesprekken met investeerders. Alles verloopt volgens een strak schema, vaak in verschillende talen en culturele contexten. “En dan is er nog die jetlag, meerdere keren per jaar,” voegt Flaam eraan toe. Het vraagt niet alleen fysieke energie, maar ook mentale scherpte en diplomatiek inzicht.
Meer dan een ceremonieel gezicht
Volgens het Koninklijk Paleis was de rol van prinses Astrid allesbehalve symbolisch. “De belangrijkste opdracht is optreden als boegbeeld van de missie,” legt woordvoerder Lore Vandoorne uit. “In de landen waar we naartoe reisden, was Prinses Astrid degene die de missie leidde.”
Haar aanwezigheid gaf Belgische delegaties een duidelijke meerwaarde. In veel landen opent een lid van het koningshuis deuren die anders gesloten blijven. Bedrijven kregen toegang tot gesprekspartners op hoog niveau, simpelweg omdat Astrid het voortouw nam. Haar agenda zat doorgaans overvol, met nauwelijks ruimte voor rustmomenten. Toch stond ze bekend om haar constante professionaliteit en betrokkenheid.
Twaalf jaar op het hoogste tempo
Sinds 2011 was prinses Astrid het vaste gezicht van de Belgische handelsmissies. Jaar na jaar reisde ze naar alle uithoeken van de wereld om Belgische ondernemingen te ondersteunen bij hun internationale ambities. Dat betekende niet alleen aanwezig zijn, maar ook grondige voorbereiding. Ze verdiepte zich in economische dossiers, sectoren en lokale gevoeligheden, zodat ze tijdens gesprekken inhoudelijk mee kon spreken.
Royaltykenner Joëlle Vanden Houden benadrukt hoe ver Astrid daarin ging. “Ze wilde het misschien té goed doen,” zegt ze. “Ze bereidde zich altijd tot in de puntjes voor.” Die gedrevenheid leverde haar veel respect op in economische en diplomatieke kringen, maar eiste tegelijk een hoge tol.
Signalen van overbelasting
Hoewel prinses Astrid zich naar buiten toe altijd sterk en toegewijd toonde, waren er achter de schermen al langer signalen dat de constante druk haar parten speelde. “Ik vernam dat ze last had van rugproblemen en slecht sliep,” vertelt Vanden Houden. Het zijn klachten die vaak voorkomen bij mensen die langdurig onder hoge spanning staan en weinig herstelmomenten kennen.
Het besluit om te stoppen komt dan ook niet uit de lucht vallen. Na twaalf jaar intensief reizen, voorbereiden en presteren, trekt Astrid een duidelijke grens. Niet uit onwil, maar uit zorg voor haar gezondheid en balans. In een tijd waarin mentale en fysieke belasting steeds vaker bespreekbaar worden, past haar keuze in een bredere maatschappelijke ontwikkeling.
Een zorgvuldig geplande overdracht
De overgang verloopt niet abrupt. Het Koninklijk Huis kiest bewust voor een gefaseerde overdracht. Op korte termijn neemt koningin Mathilde al twee handelsmissies voor haar rekening. Daarmee blijft de continuïteit gewaarborgd en kunnen bedrijven blijven rekenen op koninklijke ondersteuning.
Mathilde brengt haar eigen kwaliteiten mee. Ze staat bekend om haar empathische stijl, talenkennis en sterke internationale uitstraling. Haar ervaring met sociale en economische thema’s sluit goed aan bij de doelen van handelsmissies, waarin niet alleen cijfers tellen, maar ook relaties en vertrouwen.
De toekomst: kroonprinses Elisabeth
Op langere termijn ligt de rol klaar voor kroonprinses Elisabeth. Daarmee krijgt de volgende generatie de kans om ervaring op te doen in een internationaal en economisch kader. Volgens Claire Tillekaerts, voormalig topvrouw van Flanders Investment and Trade, is dat een logische stap. “Elisabeth heeft een natuurlijk charisma en komt toegankelijk over,” zegt zij.
Ook Emmanuel Flaam ziet veel potentieel in de jonge kroonprinses. “Wie haar ziet speechen, merkt dat zij een brok energie is.” Elisabeth combineert een moderne uitstraling met een sterke opleiding en internationale ervaring. Handelsmissies kunnen voor haar een belangrijke leerschool worden in diplomatie, economie en representatie.
Respect voor wat was
Hoewel de focus nu verschuift naar de toekomst, overheerst er vooral waardering voor wat prinses Astrid in twaalf jaar heeft opgebouwd. Ze gaf een duidelijke invulling aan haar rol en zette de lat hoog, zowel voor zichzelf als voor haar opvolgers. Belgische bedrijven kijken met respect terug op haar inzet en de concrete resultaten die handelsmissies onder haar leiding opleverden.
Haar afscheid markeert geen einde, maar een overgang. Astrid blijft actief binnen het koningshuis, zij het met een andere focus en minder intensieve verplichtingen. De ervaring die zij meebrengt, blijft waardevol als achtergrond en klankbord.
Een stille kracht binnen het koningshuis
Het verhaal van prinses Astrid laat zien hoe veeleisend bepaalde koninklijke taken zijn, ook al spelen ze zich grotendeels buiten de schijnwerpers af. Handelsmissies zijn geen glamourreizen, maar complexe operaties waarin diplomatie, economie en menselijk contact samenkomen.
Na twaalf jaar heeft Astrid haar bijdrage geleverd, met toewijding en discipline. Door nu een stap terug te zetten, geeft ze ruimte aan herstel én aan een nieuwe generatie. Het is een beslissing die respect afdwingt en tegelijk vertrouwen uitstraalt in wat komt.