Actueel
Rachel Hazes (55) doet zelfmoordpoging
Rachel Hazes openhartig: “Ik wilde naar boven, naar de mensen van wie ik zoveel houd”
Rachel Hazes (52), weduwe van volkszanger André Hazes, heeft na een lange zoektocht in de liefde eindelijk haar geluk gevonden bij Klaas Otto. De voormalige motorclubleider en de publieke persoonlijkheid vormen samen een opvallend paar, maar volgens Rachel is deze relatie precies wat ze nodig had. In een zeldzaam openhartig interview spreekt ze niet alleen over haar nieuwe liefde, maar ook over de diepe dalen die ze in haar leven heeft gekend — inclusief een periode waarin ze het leven niet meer zag zitten.
Een onverwachte, maar oprechte liefde
Wanneer Rachel op de afgesproken locatie arriveert voor het interview, verrast ze met de komst van Klaas Otto. Hoewel hij zelf liever uit de schijnwerpers blijft, wil hij zijn geliefde ondersteunen. Het stel straalt: liefdevolle blikken, zachte aanrakingen en kleine grapjes vullen het gesprek met warmte. Rachel vertelt over hun band: “We kennen elkaar al jaren. Eerst was het vriendschappelijk, maar dat is gegroeid. Ik ben echt stapel op Klaas. Alles aan hem vind ik leuk. Hij is lief, grappig en sterk. Ik heb het echt getroffen.”
Klaas, die bekend is van zijn verleden bij een motorclub, verdwijnt na een kop koffie discreet uit beeld. “Hij gaat ‘naar de zaak’, maar ik vraag daar nooit naar,” zegt Rachel glimlachend. Ze vertrouwt hem volledig.
Liefde met een randje
De relatie tussen Rachel en Klaas trekt veel aandacht, mede door Klaas’ verleden. Toch laat Rachel zich daar niet door afschrikken. “Iedereen heeft een rugzakje. Ik ook. Dat maakt je wie je bent. Ik wil geen man zonder ruggengraat. Ik heb iemand nodig die me tegengas kan geven. Anders loop ik over iemand heen.”
Rachel zegt dat ze zich veilig en begrepen voelt bij Klaas. En dat is precies wat ze op dit moment in haar leven nodig heeft. Na een eerdere relatie met een Italiaanse man die te veel te snel wilde, koos ze nu voor rust, stabiliteit en oprechte liefde.
Diepe dalen en persoonlijke groei
In het interview wordt ook teruggeblikt op een zeer donkere periode in Rachel’s leven. Vijf jaar geleden bereikte ze een dieptepunt. De combinatie van persoonlijke tegenslagen, een complexe relatie met haar zoon André, en de constante druk vanuit de buitenwereld leidde ertoe dat ze het leven niet meer zag zitten.
Ze vertelt openhartig over haar zelfm00rdpoging: “Ik had het helemaal gepland. Afscheidsbrief geschreven. Een mes gekocht. Ik was echt klaar met het leven hier beneden.” Ze toont zelfs de littekens op haar arm. “Het was geen schreeuw om aandacht. Ik was teleurgesteld dat het niet gelukt was.”
De reden? “Ik wilde naar boven, naar de mensen van wie ik zoveel houd. Naar André (senior), naar mijn moeder. Ik miste ze ontzettend.”
Masker van kracht
Rachel benadrukt dat niemand in haar omgeving iets doorhad. “Ik heb het heel lang verborgen gehouden. Ook voor mijn dochter. Shirt erover, arm ingetapet. Niemand heeft het gezien.” Ze wilde niemand tot last zijn, en dat werd uiteindelijk haar valkuil. “Iedereen dacht altijd dat het goed ging. Want ik lachte, ik werkte, ik ging door.”
Pas na die donkere periode begon Rachel haar leven anders te waarderen. Ze leerde opnieuw genieten van de kleine dingen. “Een vogeltje dat fluit, de zon op je gezicht. Vroeger ging het me om uiterlijk vertoon, maar nu? Geef mij maar rust en echtheid.”
Boek als therapie én boodschap
Rachel werkt aan een boek waarin ze haar volledige verhaal zal vertellen. “Het is oprecht en eerlijk. Ik spaar mezelf niet.” Ze schrijft alles met de hand, op papier. Geen ghostwriter, enkel een editor die helpt met de eindredactie.
“Ik wil dat mensen begrijpen waarom ik ben wie ik ben. Het boek is niet bedoeld om medelijden te wekken, maar om te laten zien dat het leven een weg is van vallen en opstaan.” Ze hoopt dat haar verhaal anderen kan helpen. “Als ik ook maar één persoon kan redden met mijn verhaal, dan is mijn missie geslaagd.”
Over haar kinderen
Hoewel ze in het interview geen vragen over haar kinderen André en Roxeanne wil beantwoorden, komt hun relatie wel aan bod in haar boek. “Soms is loslaten ook houden van,” zegt ze. “Ik heb mijn kinderen altijd onvoorwaardelijk lief. De deur staat altijd open.”
Over haar zoon André, die momenteel weer bij haar in huis woont, zegt ze met zachte stem: “Hij weet dat ik er altijd voor hem ben.” Over haar dochter Roxeanne spreekt ze met hoop. “Het komt goed. Alles heeft tijd nodig.”
Dankbaarheid en nieuwe perspectieven
Na haar zware periode heeft Rachel opnieuw geleerd om te leven. Ze heeft haar leven opnieuw opgebouwd, omarmt rust, en laat zich niet meer meeslepen in de hectiek van de showbizz. “Ik ben blij met wat ik heb. Ik hoef niet meer, ik wil gewoon zijn. Gelukkig zijn met de kleine dingen.”
Ze benadrukt dat psychische problemen iedereen kunnen treffen. “Mensen oordelen zo snel. Maar je weet nooit wat er écht in iemand omgaat. Daarom is openheid zo belangrijk. Ik hoop dat ik met mijn verhaal een taboe kan doorbreken.”
Toekomst met Klaas
Rachel kijkt uit naar een toekomst met Klaas. Ze noemt hem haar steun en toeverlaat. “Hij begrijpt me, zonder dat ik iets hoef uit te leggen. En dat is zeldzaam.” Ze plant rust, reizen, en vooral: genieten. “Ik wil gewoon gelukkig zijn. Zonder poespas. Gewoon, met de mensen van wie ik hou.”
Slotwoorden: een boodschap aan de lezer
Rachel besluit het gesprek met een oproep aan iedereen die het moeilijk heeft: “Praat. Deel je gevoelens. Zoek hulp. Je bent niet alleen. Het leven kan soms zwaar zijn, maar het is het waard om voor te blijven vechten.”
Vishwash Kumar Ramesh overleeft vliegtuigr*mp in India: “Ik stond op, keek om me heen en begon te rennen”
De nasleep van een zware vliegtuigcr*sh in India houdt de wereld in zijn greep. Een toestel van India Air, een Boeing 787, stortte kort na het opstijgen neer bij de stad Ahmedabad. Aan boord bevonden zich 242 mensen, onder wie twaalf bemanningsleden. De r*mp heeft het leven gekost aan bijna alle inzittenden én tientallen mensen op de grond. Slechts één passagier overleefde de cr*sh: Vishwash Kumar Ramesh, een 40-jarige man uit Londen.
Zijn getuigenis, gedeeld met de Hindustan Times, biedt een zeldzaam inkijkje in wat zich aan boord van het toestel afspeelde in de seconden vóór en ná de r*mp. Terwijl hij zelf nog herstellende is van zijn verw0ndingen in een z!ekenhuis in Ahmedabad, spreekt hij over angst, verwarring en hoop – en over zijn broer, die nog altijd vermist is.
Een reis om familie te bezoeken
Ramesh was enkele dagen in India om familie te bezoeken, samen met zijn broer Ajay Kumar Ramesh (45). De broers hadden samen het eiland Diu bezocht en vlogen op de dag van de r*mp terug naar hun woonplaats Londen. Ze zaten niet naast elkaar in het vliegtuig: Vishwash op stoel 11A, zijn broer enkele rijen verderop.
De vlucht leek aanvankelijk routineus te verlopen. Maar nauwelijks een halve minuut na het opstijgen ging het gruwelijk mis.
“Er klonk een knal. Toen werd alles zwart”
In zijn eerste gesprek met de pers beschrijft Ramesh het moment waarop alles veranderde. “Ongeveer dertig seconden na het opstijgen hoorde ik een luide knal. Daarna weet ik alleen nog dat alles donker werd en ik wakker werd tussen het puin.”
Wat volgt, is een beeld dat de meeste mensen enkel uit films kennen, maar voor Ramesh gruwelijke realiteit werd. “Toen ik opstond, lagen er overal lichamen. Ik was verward en in paniek. Maar ik wist dat ik moest bewegen. Ik begon te lopen, te rennen bijna, over brokstukken en bagage heen.”
Een omstander, vermoedelijk een hulpverlener, hielp hem uiteindelijk een ambulance in. Sindsdien ligt Ramesh in het z!ekenhuis. Hij heeft verw0ndingen aan zijn borst, ogen en voeten, maar is stabiel en bij kennis.
Zijn broer is nog steeds vermist
Wat Ramesh het meest bezighoudt, is het lot van zijn broer Ajay. De twee reisden samen, maar zaten gescheiden in het toestel. “Ik kan hem niet vinden. Niemand kan me vertellen waar hij is. Ik roep iedereen op: help me om mijn broer te vinden.”
De autoriteiten hebben tot nu toe geen melding gemaakt van andere 0verlevenden. Ajay staat op de lijst van passagiers, maar zijn lot blijft onzeker. De zoektocht naar vermiste personen is nog gaande, maar wordt bemoeilijkt door de enorme ravage op de plek van de cr*sh.
Ook slacht0ffers op de grond
De r*mp had niet alleen gevolgen voor de mensen aan boord. Het toestel kwam na de cr*sh neer op een gebouw in de stad Ahmedabad dat dienstdeed als hostel voor medische studenten en jonge artsen. Daarbij kwamen bijna 50 mensen op de grond om het leven, wat het totale aantal officiële slacht0ffers op 290 brengt.
De impact van de cr*sh is daarmee niet alleen persoonlijk, maar ook maatschappelijk groot. Families r0uwen niet alleen om passagiers, maar ook om geliefden die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren.
Steun voor nabestaanden en gew0nden
In reactie op de tragedie heeft de Tata Group, eigenaar van India Air, aangekondigd de nabestaanden van de slacht0ffers financieel te ondersteunen. Elke familie ontvangt 10 miljoen roepies, omgerekend ruim 74.000 euro, als schadevergoeding.
Daarnaast zal het bedrijf ook de volledige medische kosten van gew0nden op zich nemen, waaronder die van Vishwash Kumar Ramesh. Ook heeft Tata toegezegd te helpen met de heropbouw van het hostel dat werd verwoest.
Deze maatregelen bieden financiële verlichting, maar voor veel nabestaanden zal het gemis nog lang voelbaar blijven.
Hoe kon dit gebeuren?
De precieze oorzaak van de cr*sh wordt nog onderzocht door luchtvaartautoriteiten. Eerste aanwijzingen wijzen op een technisch mankement kort na het opstijgen, maar er is nog geen officiële conclusie getrokken. Specialisten uit binnen- en buitenland zijn betrokken bij het onderzoek.
De Boeing 787 staat bekend als een veilig en modern toestel, wat de vragen rond de oorzaak des te urgenter maakt. India Air werkt intussen volledig mee aan het onderzoek en benadrukt dat veiligheid voorop staat.
Overleven als uitzondering
Vishwash Kumar Ramesh is de enige van 242 passagiers die het ongeluk tot nu toe heeft overleefd. Dat feit alleen al is bijna niet te bevatten. Zijn lichamelijke w0nden zijn ernstig, maar het mentale trauma is minstens zo groot. Hij moet herstellen van wat velen de zwaarste dag van zijn leven zouden noemen.
Zijn verhaal doet denken aan andere zeldzame overlevenden van r*mpen: mensen die door een samenloop van omstandigheden op het juiste moment op de juiste plek zaten. Maar Ramesh zelf spreekt niet over geluk. Hij denkt vooral aan zijn broer – en aan de andere families die nu in onzekerheid verkeren.
Een wereld die meeleeft
De r*mp in India heeft wereldwijd tot reacties geleid. Staatsleiders, luchtvaartinstanties en hulporganisaties spreken hun medeleven uit en roepen op tot grondig onderzoek. Ook op sociale media wordt massaal meegeleefd met de slacht0ffers en hun families.
Voor velen is het verhaal van Vishwash Kumar Ramesh een symbool van hoop temidden van verdriet. Zijn overleving is een lichtpuntje, maar ook een herinnering aan wat er verloren ging.
Wat nu?
Voor Vishwash Kumar Ramesh begint nu een lange weg van herstel – zowel fysiek als emotioneel. Terwijl hij in het z!ekenhuis wacht op nieuws over zijn broer, probeert hij zijn verhaal te delen. Hij hoopt dat dat anderen kan helpen om antwoorden te vinden.
De komende weken blijven onderzoekers werken aan het achterhalen van de oorzaak van de r*mp. Intussen buigt India zich over hoe dergelijke tragedies in de toekomst voorkomen kunnen worden – en hoe de getroffen families de steun krijgen die ze verdienen.