Connect with us

Actueel

Robine (34): “Ik ben vegan en het is absurd dat de meeste restaurants nog steeds geen vegan opties bieden”

Avatar foto

Published

on

De strijd voor betere vegan opties: Robine’s frustratie over restaurants zonder creativiteit

Robine, een 34-jarige veganist, heeft zich al jarenlang met volle overtuiging ingezet voor een plantaardige levensstijl. Voor haar is veganisme meer dan alleen een dieet; het is een bewuste keuze die voortkomt uit haar liefde voor dieren, haar zorg voor het milieu en haar streven naar een gezondere levensstijl. Maar ondanks haar passie en toewijding blijft er één hardnekkig probleem waar ze tegenaan loopt: de beperkte en vaak teleurstellende vegan opties in de meeste restaurants.

De teleurstelling van uit eten gaan

Voor veel mensen is uit eten gaan een plezierige ervaring, een kans om nieuwe smaken te ontdekken en zich culinair te laten verrassen. Maar voor Robine is het vaak een bron van frustratie. “Het is echt belachelijk dat zoveel restaurants anno 2024 nog steeds geen fatsoenlijke vegan gerechten aanbieden,” zegt ze met een gefronste blik. “Je zou denken dat we in een tijd leven waarin restaurants begrijpen dat veganisten geen konijnenvoer willen eten, maar dat is helaas nog lang niet altijd het geval.”

Wanneer ze met vrienden of familie uit eten gaat, is het inmiddels een standaard ritueel: eerst de menukaart van boven naar beneden scannen, op zoek naar iets dat niet alleen veganistisch is, maar ook smakelijk en vullend. “Je kunt er bijna op rekenen dat de enige optie een standaard salade is, met een paar tomaten en komkommer,” zucht ze. “Dat is het dan. Alsof we geen recht hebben op een volwaardig, lekker gerecht.”

Saaie en smakeloze gerechten

Robine herinnert zich nog goed een recente ervaring in een hip restaurant in haar stad. “Ik was echt enthousiast over hun nieuwe menu, tot ik zag dat de enige vegan optie een ‘burger’ van kikkererwten was. Het smaakte alsof het rechtstreeks uit een fabriek kwam, zonder enige creativiteit of smaak.” Ze wil geen concessies doen op haar eetervaring. “Waarom kunnen chefs wel spectaculaire vleesgerechten maken, maar denken ze dat een vegan burger genoeg is?”

En het blijft niet bij burgers. “Veel restaurants lijken niet te begrijpen dat plantaardig eten zoveel meer kan zijn dan een paar gegrilde groenten of een gepureerde avocado op toast. Het lijkt alsof ze denken: ‘Ach, die veganisten eten toch alles zolang er geen dierlijke producten in zitten.’ Maar dat is gewoon lui denken.”

Gebrek aan creativiteit en begrip

Robine is niet de enige met deze frustraties. Haar vegan vrienden hebben allemaal soortgelijke ervaringen. “We hebben een groepschat waarin we restaurants bespreken. Vaak komt het neer op: ‘Zullen we hier proberen of weer naar die ene plek gaan waar we wéten dat ze iets fatsoenlijks hebben?’”

Wat haar het meest ergert, is dat veel restaurants wel ‘vegan opties’ aanbieden, maar zonder echte inspanning. “Je ziet restaurants pronken met een vegan menu, maar als je kijkt wat erop staat, is het gewoon een willekeurig gerecht zonder kaas of vlees. Dat is niet hetzelfde als een volwaardig, lekker vegan gerecht.”

Daarnaast ziet ze vaak dat restaurants niet eens goed begrijpen wat veganistisch eten inhoudt. “Ik heb meegemaakt dat ik pasta zonder kaas bestelde en de serveerster vroeg of ik dan ook de saus wilde weglaten. Hoe dan? De saus was tomatenpuree! Dit laat zien hoe weinig mensen echt weten over plantaardig eten.”

Sommige restaurants doen het alleen voor de hype

Robine heeft het gevoel dat sommige restaurants alleen vegan opties aanbieden om mee te liften op de trend. “Ik kwam laatst in een restaurant dat een ‘vegan’ menu had en dacht: eindelijk! Maar toen bleek dat de enige optie een salade was met gesneden avocado. Dat is geen gerecht, dat is een bijgerecht.”

Volgens haar is het een teken dat veganisme nog steeds niet serieus wordt genomen. “Kijk naar landen als het Verenigd Koninkrijk, waar vegan restaurants in opkomst zijn en chefs echte culinaire hoogstandjes maken met plantaardige ingrediënten. Hier in Nederland lijkt het soms alsof we nog in de prehistorie zitten wat betreft vegan eten.”

Hoop op verandering

Ondanks haar frustraties blijft Robine optimistisch. “Ik geloof dat als meer mensen vragen om betere vegan opties, restaurants uiteindelijk wel moeten luisteren.” De vraag naar plantaardige maaltijden groeit, en ze ziet dat sommige restaurants al inzien dat er een markt is voor hoogwaardige vegan gerechten. “We zijn niet alleen ‘die gezonde eters’. We houden van lekker eten en willen gewoon genieten van een maaltijd zoals iedereen.”

Robine doet een oproep aan alle restaurants: “Neem veganisme serieus. Stop met ons als een afterthought te behandelen. Creëer gerechten die evenveel aandacht en liefde krijgen als de rest van je menu. We willen niet alleen iets eten, we willen een culinaire ervaring.”

De toekomst van veganistisch uit eten gaan

Steeds meer restaurants beginnen zich te realiseren dat plantaardig eten een blijvende trend is en geen tijdelijke hype. “Ik hoop dat de komende jaren chefs echt creatief worden en laten zien dat vegan eten méér is dan een noodoplossing.”

Ondertussen blijft Robine restaurants vermijden die haar niet serieus nemen en kiest ze liever voor plekken waar plantaardig eten met passie wordt bereid. “Als een restaurant mij als klant niet waardeert, waarom zou ik daar dan mijn geld laten?”

Ze blijft vol hoop en moedigt andere veganisten aan om hun stem te laten horen. “De toekomst van veganistisch eten in restaurants ligt in onze handen. Laten we blijven vragen om betere opties en ervoor zorgen dat plantaardig eten net zo normaal wordt als een biefstuk op het menu.”

Actueel

Rico Verhoeven wint weer, maar kijkers hebben het allemaal ergens anders over 👀

Avatar foto

Published

on

Rico Verhoeven wint opnieuw tijdens Glory 100, maar kijkers zijn kritisch: “Weer geen spektakel”

Rico Verhoeven blijft ook na Glory 100 de onbetwiste koning van het kickboksen. De 36-jarige wereldkampioen stapte zaterdagavond opnieuw als winnaar uit de ring, ditmaal na een strategisch duel tegen de Russische vechter Artem Vakhitov. Ondanks de winst zijn veel fans kritisch: waar men had gehoopt op vuurwerk, kregen zij vooral tactiek te zien. Op sociale media stromen de reacties binnen: “Weer zo saai,” klinkt het.

De verwachtingen voor Glory 100 waren hooggespannen. Niet alleen omdat het een jubileumeditie van het vechtsportevenement betrof, maar ook omdat Verhoeven al meer dan 4.000 dagen ongeslagen wereldkampioen is in het zwaargewicht. Toch verliep het gevecht minder spectaculair dan gehoopt.

Een schaakspel in plaats van een knock-out

Voorafgaand aan het duel gaf Verhoeven zelf al aan dat het een strategische wedstrijd zou worden. In interviews vergeleek hij het gevecht met een schaakpartij: geen wilde stoten, maar doordachte bewegingen, timing en controle. “Deze man is geen standaard tegenstander. Hij is technisch, ervaren en gevaarlijk,” waarschuwde Rico.

Die verwachting kwam uit. Van een explosieve confrontatie was nauwelijks sprake. De eerste ronde verliep kalm, waarbij beide vechters vooral aftastten. Pas in de tweede ronde kwam er iets van spanning toen Vakhitov indruk maakte met een spinning backfist, een draaiende vuistslag die Verhoeven vol op de buik trof.

De Nederlander wankelde even en leek kort buiten adem, maar wist zich snel te herpakken. Toch kwam er in de daaropvolgende ronden geen moment waarop het publiek op het puntje van de stoel zat.

Het publiek laat zich horen

In de zaal werd het gebrek aan actie duidelijk gevoeld. Het publiek liet meerdere keren luidkeels merken dat het meer spektakel wilde. Kreten als “Actie, actie, actie!” galmden door de arena, vooral tijdens de vierde en vijfde ronde.

Verhoeven probeerde in de derde ronde nog de druk op te voeren, maar het lukte hem niet om Vakhitov echt in de problemen te brengen. De Rus, zelf voormalig kampioen in het lichtzwaargewicht, hield stand en speelde het tactisch slim.

Na vijf ronden wees de jury Verhoeven unaniem aan als winnaar op basis van punten. Daarmee blijft hij wereldkampioen zwaargewicht in Glory, een titel die hij al sinds 2014 verdedigt. Zijn totale dominantie in de sport blijft dus overeind, al was het deze keer niet met een daverend applaus.

Een sportieve boodschap en excuses van Rico

Wat opviel na afloop, was de manier waarop Verhoeven het publiek toesprak. In een zeldzaam eerlijke toespraak bood hij zijn excuses aan voor het gebrek aan spektakel. “Sorry jongens, dit werd niet het vuurwerk waar jullie op hoopten. Maar deze man is zó gevaarlijk, je kunt geen risico’s nemen,” sprak hij, verwijzend naar Vakhitov.

Het komt niet vaak voor dat een vechter zijn supporters publiekelijk aanspreekt op deze manier, zeker niet na een overwinning. Verhoeven toonde zich daarmee niet alleen een kampioen in de ring, maar ook een sportman met gevoel voor zijn publiek.

Na zijn woorden over het gevecht vroeg hij ook nog om een moment van stilte voor Gaza, wat hem bij sommigen op lof en bij anderen op discussie kwam te staan. Toch bleef het respectvol en ingetogen, en werd zijn verzoek door het publiek ingewilligd.

Kritiek op social media: “Kampioen, maar geen entertainer meer”

Op sociale media is de kritiek op Verhoevens optreden niet mals. Vooral fans die rekenden op een gevecht met meer flair, uiten hun teleurstelling. “Het voelt alsof ik naar een herhaling kijk van zijn vorige partijen,” schrijft een gebruiker. Een ander stelt: “Rico is een machine, maar de vonk is eraf.”

Sommige volgers vergelijken de wedstrijd met eerdere, meer dynamische partijen uit zijn carrière, waarin Verhoeven wel wist te verrassen met krachtige combinaties en beslissende knock-outs. Sinds enkele jaren lijkt hij echter steeds vaker te kiezen voor controle en puntenwinst.

Toch zijn er ook fans die begrip tonen voor zijn strategie. “Je blijft geen kampioen als je domme risico’s neemt,” schrijft iemand op X (voorheen Twitter). “Hij blijft tactisch een meester, al is het soms lastig om naar te kijken.”

Vakhitov: waardige tegenstander

Hoewel Artem Vakhitov uiteindelijk verloor op punten, krijgt hij veel lof voor zijn optreden. De Rus, voormalig Glory-kampioen in een lagere gewichtsklasse, liet zien dat hij technisch goed onderlegd is en over een sterke verdediging beschikt. Zijn spinning backfist was een van de weinige hoogtepunten van het gevecht, en leverde hem zelfs tijdelijk het initiatief op.

Voor Vakhitov was het zijn debuut in het zwaargewicht bij Glory. Hij maakte het Verhoeven moeilijker dan velen vooraf hadden verwacht, en zal waarschijnlijk terugkeren in toekomstige line-ups.

Kampioen sinds 2014: indrukwekkende reeks

Ondanks de kritiek blijft Rico Verhoeven een klasse apart. Hij is al meer dan 4.000 dagen onafgebroken wereldkampioen, iets wat in het moderne kickboksen nauwelijks voorkomt. Zijn laatste verlies dateert van vóór zijn Glory-periode, en sindsdien versloeg hij grote namen zoals Badr Hari, Jamal Ben Saddik en Benjamin Adegbuyi.

Met zijn overwinning op Vakhitov zet hij zijn reeks voort, al groeit de roep om een nieuwe, spannende uitdager. Glory zal ongetwijfeld nadenken over hoe toekomstige partijen weer meer spektakel kunnen bieden zonder de sportieve integriteit te verliezen.

 

 

 

 

 

 

Wat nu voor Rico Verhoeven?

Verhoeven zelf liet na afloop weten eerst rust te willen nemen. “Ik heb me maandenlang voorbereid op deze partij. Nu is het tijd om weer even bij familie te zijn en het hoofd leeg te maken,” aldus de kampioen.

Over een volgende tegenstander is nog niets bekendgemaakt, maar fans hopen dat Glory in 2025 met een nieuwe uitdager komt die Verhoeven echt tot het uiterste kan dwingen. Namen als Antonio Plazibat of een mogelijke rematch met Badr Hari worden al voorzichtig genoemd.

 

 

Conclusie: overwinning met gemengde gevoelens

Rico Verhoeven behoudt zijn titel, blijft ongeslagen en toont zich een tactisch meester. Maar het uitblijven van spektakel zorgt ervoor dat zijn overwinning tijdens Glory 100 met gemengde gevoelens wordt ontvangen.

De kampioen zelf is zich daarvan bewust en toonde na afloop meer dan ooit zijn menselijke kant. Met respect voor zijn tegenstander, een verontschuldiging aan zijn fans en een moment van stilte voor wereldproblematiek, liet hij zien dat sport ook gaat over verbinding en verantwoordelijkheid.

Continue Reading