Actueel
Maxime Meiland denkt ein-de-lijk peperdure villa te hebben verkocht, maar dan gebeurt er dit!
Maxime Meiland zet peperdure villa in de uitverkoop: worsteling op de huizenmarkt
De huizenmarkt mag dan voor sommige verkopers gunstig zijn, voor Maxime Meiland en haar partner Leroy Molkenboer blijkt het verkopen van hun luxe villa een enorme uitdaging. Al ruim een jaar probeert het stel hun droomhuis van de hand te doen, maar kopers lijken niet bepaald in de rij te staan.
Ooit kochten ze de woning vol enthousiasme voor een fors bedrag van 2.175.000 euro, met een hypotheek van 2,2 miljoen euro. Nu, na maanden van tegenslagen en prijsverlagingen, zit het stel met de handen in het haar. Hoe heeft het zo ver kunnen komen, en waarom blijft de verkoop zo moeizaam verlopen?
Villa te koop, maar geen kopers te vinden
Toen Maxime en Leroy hun exclusieve villa in 2023 aanschaften, leek het een investering voor de toekomst. De woning, gelegen in een prachtige omgeving, moest hun ultieme gezinswoning worden. Maar al snel werd duidelijk dat er meer haken en ogen aan het huis zaten dan ze aanvankelijk dachten.
Eind 2023 besloten ze hun villa toch te verkopen, met een initiële vraagprijs van 2,2 miljoen euro. Gezien de huidige huizenprijzen leek dat geen onrealistisch bedrag, maar de praktijk bleek weerbarstiger. Maandenlang kwamen er amper biedingen binnen, en het huis bleef onverkocht op de markt staan.
Volgens experts heeft de hoge vraagprijs hier een belangrijke rol in gespeeld. Makelaar Alex van Keulen, bekend van het programma Kopen Zonder Kijken, licht toe:
“Voor dit bedrag kun je tegenwoordig een moderne villa kopen met energielabel A, die volledig duurzaam is en nauwelijks onderhoud vergt. Kopers in deze prijsklasse willen kwaliteit en comfort, en dit huis kan daar simpelweg niet aan tippen.”
Achterstallig onderhoud en slecht energielabel
Naast de fors hoge vraagprijs, blijken ook de staat van de woning en het energielabel een probleem. De villa heeft achterstallig onderhoud, waardoor kopers extra investeringen moeten doen om het huis naar hedendaagse maatstaven te brengen.
Daar komt bij dat het huis een energielabel G heeft – het slechtste energielabel dat een woning kan krijgen. Dit betekent dat de villa slecht geïsoleerd is, veel energie verbruikt en hoge maandlasten met zich meebrengt.
In een tijd waarin duurzaamheid steeds belangrijker wordt, is zo’n energielabel een dealbreaker voor veel potentiële kopers. Niemand wil een huis kopen dat binnen een paar jaar verplicht verduurzaamd moet worden, met alle bijkomende kosten van dien.
Prijsverlaging: van 2,2 miljoen naar 1,95 miljoen euro
Na maandenlang zonder succes, zagen Maxime en Leroy geen andere optie dan de vraagprijs van hun villa te verlagen. Eerst werd er een kleine korting gegeven van 75.000 euro, maar toen dat niet genoeg bleek, werd besloten om de prijs met maar liefst 2,5 ton te laten zakken.
Momenteel staat het huis te koop voor 1.950.000 euro. Een flinke prijsverlaging, maar nog altijd een fors bedrag. Het betekent ook dat het stel mogelijk een verlies van 250.000 euro zal moeten incasseren.
Daarnaast hebben ze ook nog eens tienduizenden euro’s geïnvesteerd in het verduurzamen van de woning. Zo zijn er zonnepanelen geplaatst en is het zwembad voorzien van een warmtepomp om het huis aantrekkelijker te maken voor kopers.
Maar of deze maatregelen voldoende zijn om de villa te verkopen, blijft de grote vraag.
Problemen met de locatie
Behalve de hoge kosten en het slechte energielabel, heeft de woning nóg een uitdaging: de ligging.
Hoewel de omgeving op het eerste gezicht prachtig lijkt, bevindt de villa zich aan een drukke weg. Dit betekent veel verkeerslawaai, wat niet bepaald aantrekkelijk is voor kopers in deze prijsklasse.
In het luxesegment verwachten kopers rust en privacy. Niemand wil een miljoenenwoning kopen om vervolgens dagelijks het lawaai van voorbijrazend verkeer te moeten horen.
Dit verklaart mogelijk waarom er tot nu toe geen serieuze biedingen zijn binnengekomen, ondanks de prijsverlaging en verduurzamingspogingen.
Erica Meiland hint op verkoop, maar onzekerheid blijft
Vorige week liet Erica Meiland doorschemeren dat er mogelijk een koper is gevonden voor de villa van Maxime en Leroy. Dit nieuws zorgde kortstondig voor opluchting, maar inmiddels is er nog steeds geen definitieve bevestiging.
Volgens de gegevens van het kadaster is er namelijk nog geen verkoop geregistreerd. Dit kan erop wijzen dat de potentiële koper zich tijdens de bedenktijd heeft teruggetrokken of dat er nog onderhandelingen gaande zijn.
Tot er een definitief koopcontract ligt, blijft de situatie zorgwekkend voor Maxime en Leroy.
Maandelijkse hypotheeklasten lopen op
Ondertussen tikken de kosten gewoon door. Met een hypotheek van 2,2 miljoen euro, bedraagt de maandelijkse hypotheeklast naar schatting ruim 14.000 euro.
Zolang de villa niet verkocht is, blijft dit bedrag een zware financiële last voor het stel.
Hoewel Maxime en Leroy ongetwijfeld goed verdienen met hun televisiewerk en andere projecten, is het begrijpelijk dat ze de woning zo snel mogelijk willen verkopen.
Elke maand dat het huis langer op de markt staat, betekent een extra kostenpost en mogelijk nog meer financiële schade.
Toekomst blijft onzeker: lukt het om de villa te verkopen?
De vraag blijft of Maxime en Leroy erin slagen hun villa binnen afzienbare tijd te verkopen. Hoewel ze er alles aan hebben gedaan om het huis aantrekkelijker te maken – van prijsverlagingen tot verduurzaming – zijn er nog steeds obstakels die een snelle verkoop in de weg kunnen staan.
Het energielabel, de ligging en het initiële hoge prijskaartje hebben de verkoop buitengewoon lastig gemaakt.
Zal een koper zich alsnog melden? Of blijven Maxime en Leroy nog maandenlang vastzitten aan deze miljoenenwoning?
Één ding is zeker: het huizenavontuur van de Meilandjes is nog lang niet afgelopen. Blijf de ontwikkelingen volgen om te zien hoe dit verhaal eindigt.
Na twaalf intensieve jaren zet prinses Astrid een punt achter een van de meest zichtbare, maar tegelijk minst begrepen taken binnen het Belgische koningshuis. Ze stopt als koninklijk begeleider van handelsmissies naar het buitenland en draagt haar rol stap voor stap over. Eerst neemt koningin Mathilde een deel van die verantwoordelijkheid op zich, later volgt kroonprinses Elisabeth. Op papier lijkt het een logische wissel van generaties, maar achter deze beslissing gaat een veel groter verhaal schuil over inzet, belasting en stille toewijding.
Een rol die vaak wordt onderschat
Wie denkt dat het begeleiden van handelsmissies vooral bestaat uit lintjes doorknippen en handen schudden, vergist zich grondig. Dat benadrukt ook Emmanuel Flaam, CEO van Netalux, die meerdere missies meemaakte. In Het Nieuwsblad zegt hij: “Mensen onderschatten wat zij doet. Je moet altijd scherp staan, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat.”
Tijdens zo’n missie volgen de dagen elkaar in hoog tempo op. Er zijn officiële ontvangsten, seminaries, bedrijfsbezoeken, ontmoetingen met lokale autoriteiten en gesprekken met investeerders. Alles verloopt volgens een strak schema, vaak in verschillende talen en culturele contexten. “En dan is er nog die jetlag, meerdere keren per jaar,” voegt Flaam eraan toe. Het vraagt niet alleen fysieke energie, maar ook mentale scherpte en diplomatiek inzicht.
Meer dan een ceremonieel gezicht
Volgens het Koninklijk Paleis was de rol van prinses Astrid allesbehalve symbolisch. “De belangrijkste opdracht is optreden als boegbeeld van de missie,” legt woordvoerder Lore Vandoorne uit. “In de landen waar we naartoe reisden, was Prinses Astrid degene die de missie leidde.”
Haar aanwezigheid gaf Belgische delegaties een duidelijke meerwaarde. In veel landen opent een lid van het koningshuis deuren die anders gesloten blijven. Bedrijven kregen toegang tot gesprekspartners op hoog niveau, simpelweg omdat Astrid het voortouw nam. Haar agenda zat doorgaans overvol, met nauwelijks ruimte voor rustmomenten. Toch stond ze bekend om haar constante professionaliteit en betrokkenheid.
Twaalf jaar op het hoogste tempo
Sinds 2011 was prinses Astrid het vaste gezicht van de Belgische handelsmissies. Jaar na jaar reisde ze naar alle uithoeken van de wereld om Belgische ondernemingen te ondersteunen bij hun internationale ambities. Dat betekende niet alleen aanwezig zijn, maar ook grondige voorbereiding. Ze verdiepte zich in economische dossiers, sectoren en lokale gevoeligheden, zodat ze tijdens gesprekken inhoudelijk mee kon spreken.
Royaltykenner Joëlle Vanden Houden benadrukt hoe ver Astrid daarin ging. “Ze wilde het misschien té goed doen,” zegt ze. “Ze bereidde zich altijd tot in de puntjes voor.” Die gedrevenheid leverde haar veel respect op in economische en diplomatieke kringen, maar eiste tegelijk een hoge tol.
Signalen van overbelasting
Hoewel prinses Astrid zich naar buiten toe altijd sterk en toegewijd toonde, waren er achter de schermen al langer signalen dat de constante druk haar parten speelde. “Ik vernam dat ze last had van rugproblemen en slecht sliep,” vertelt Vanden Houden. Het zijn klachten die vaak voorkomen bij mensen die langdurig onder hoge spanning staan en weinig herstelmomenten kennen.
Het besluit om te stoppen komt dan ook niet uit de lucht vallen. Na twaalf jaar intensief reizen, voorbereiden en presteren, trekt Astrid een duidelijke grens. Niet uit onwil, maar uit zorg voor haar gezondheid en balans. In een tijd waarin mentale en fysieke belasting steeds vaker bespreekbaar worden, past haar keuze in een bredere maatschappelijke ontwikkeling.
Een zorgvuldig geplande overdracht
De overgang verloopt niet abrupt. Het Koninklijk Huis kiest bewust voor een gefaseerde overdracht. Op korte termijn neemt koningin Mathilde al twee handelsmissies voor haar rekening. Daarmee blijft de continuïteit gewaarborgd en kunnen bedrijven blijven rekenen op koninklijke ondersteuning.
Mathilde brengt haar eigen kwaliteiten mee. Ze staat bekend om haar empathische stijl, talenkennis en sterke internationale uitstraling. Haar ervaring met sociale en economische thema’s sluit goed aan bij de doelen van handelsmissies, waarin niet alleen cijfers tellen, maar ook relaties en vertrouwen.
De toekomst: kroonprinses Elisabeth
Op langere termijn ligt de rol klaar voor kroonprinses Elisabeth. Daarmee krijgt de volgende generatie de kans om ervaring op te doen in een internationaal en economisch kader. Volgens Claire Tillekaerts, voormalig topvrouw van Flanders Investment and Trade, is dat een logische stap. “Elisabeth heeft een natuurlijk charisma en komt toegankelijk over,” zegt zij.
Ook Emmanuel Flaam ziet veel potentieel in de jonge kroonprinses. “Wie haar ziet speechen, merkt dat zij een brok energie is.” Elisabeth combineert een moderne uitstraling met een sterke opleiding en internationale ervaring. Handelsmissies kunnen voor haar een belangrijke leerschool worden in diplomatie, economie en representatie.
Respect voor wat was
Hoewel de focus nu verschuift naar de toekomst, overheerst er vooral waardering voor wat prinses Astrid in twaalf jaar heeft opgebouwd. Ze gaf een duidelijke invulling aan haar rol en zette de lat hoog, zowel voor zichzelf als voor haar opvolgers. Belgische bedrijven kijken met respect terug op haar inzet en de concrete resultaten die handelsmissies onder haar leiding opleverden.
Haar afscheid markeert geen einde, maar een overgang. Astrid blijft actief binnen het koningshuis, zij het met een andere focus en minder intensieve verplichtingen. De ervaring die zij meebrengt, blijft waardevol als achtergrond en klankbord.
Een stille kracht binnen het koningshuis
Het verhaal van prinses Astrid laat zien hoe veeleisend bepaalde koninklijke taken zijn, ook al spelen ze zich grotendeels buiten de schijnwerpers af. Handelsmissies zijn geen glamourreizen, maar complexe operaties waarin diplomatie, economie en menselijk contact samenkomen.
Na twaalf jaar heeft Astrid haar bijdrage geleverd, met toewijding en discipline. Door nu een stap terug te zetten, geeft ze ruimte aan herstel én aan een nieuwe generatie. Het is een beslissing die respect afdwingt en tegelijk vertrouwen uitstraalt in wat komt.