Actueel
Man stuurt mij en de kinderen naar hostel en boekt luxehotel voor zichzelf en zijn moeder
Toen de familie Smith aan hun zomervakantie begon, hoopten ze op ontspanning en gezinsbinding. Maar een onverwachte beslissing van Steve, waarbij hij de comfort van zijn moeder boven het geluk van zijn gezin plaatste, leidde tot een schokkende wending van gebeurtenissen. Steve werd geconfronteerd met de ware betekenis van luxe.
We keken allemaal uit naar onze zomervakantie. Het was een druk jaar geweest en we hadden een pauze nodig. Ons gezin is hecht. Daar is mijn man Steve, een succesvolle zakenman die altijd lijkt te weten waar de beste vakantieplekken zijn.
Vervolgens zijn er onze drie kinderen: Ben, de oudste, altijd nieuwsgierig en vol vragen; Jack, onze middelste, energiek en dol op avontuur; en Rachel, onze jongste, lief en dol op tekenen. Eindelijk is er Steve’s moeder, Evelyn. Ze is wat veeleisend maar houdt veel van haar kleinkinderen.
Steve had een charmant stadje uitgekozen voor onze uitje. Hij praatte eindeloos over de prachtige landschappen en de rustige sfeer. We hadden allemaal hoge verwachtingen van de reis. Maar zodra we bij het hostel aan de rand van de stad aankwamen, voelde ik dat er iets niet klopte.
Het hostel was schoon maar basic. De kinderen keken rond, duidelijk teleurgesteld. Ben trok zijn neus op. “Moeten we hier blijven, mam?” Ik haalde diep adem, probeerde kalm te blijven. “Steve, waarom verblijven we hier?” vroeg ik, mijn frustratie verbergend.
Steve glimlachte helder naar me. “Moeder heeft comfort nodig,” zei hij. “Ze kan niet omgaan met het lawaai en de chaos met de kinderen. Ik moet voor haar zorgen, dus we verblijven in het luxe hotel alleen voor volwassenen in de stad zodat ze kan ontspannen. Het is beter zo. We ontmoeten elkaar allemaal morgen om samen te zijn.”
Ik wilde protesteren, maar ik wist dat het zinloos zou zijn. “Prima,” zei ik zachtjes, terwijl ik de kinderen hielp om zich in onze kamer te settelen. Het hostel was niets zoals ik had gehoopt. Het was klein, met alleen de basisvoorzieningen. De kinderen waren duidelijk niet blij. “Dit is niet wat ik had verwacht,” mompelde ik onder mijn adem.
Intussen genoten Steve en Evelyn van hun luxe hotel. Steve was enthousiast, belde me op FaceTime om hun weelderige kamer te laten zien. “Kijk naar deze plek, Sarah,” zei hij, terwijl hij de camera rondzwaaide. “De kinderen zouden dol zijn op het zwembad.”
Ik forceerde een glimlach, mijn bloed kookte terwijl ik naar de video keek. “Het ziet er mooi uit,” zei ik kort en beëindigde de oproep zo snel mogelijk. Vanaf dat moment negeerde ik zijn oproepen.
Die nacht probeerde ik er het beste van te maken. We hadden een eenvoudig diner in het kleine eetgedeelte van het hostel. De kinderen waren nog steeds een beetje teleurgesteld, maar we speelden wat bordspellen voor het slapengaan. Ondanks de eenvoudige accommodatie was er wat vreugde in onze tijd samen.
Terug in het luxe hotel verliepen de dingen niet zo goed voor Steve en Evelyn. “Het eten hier is vreselijk,” mopperde Evelyn na hun eerste maaltijd. “Het zwembad is te koud en de service is zo traag. Deze plek zou top moeten zijn!” Steve probeerde te ontspannen, maar de constante klachten van zijn moeder maakten het moeilijk. Hij belde meerdere keren, hopend zich bij ons aan te sluiten, maar ik antwoordde niet.
De volgende dagen richtte ik me op het maken van het beste van onze tijd in het hostel. We maakten natuurwandelingen, hadden picknicks in het park en genoten van eenvoudige geneugten zoals verhalen vertellen en spelletjes spelen. De kinderen maakten nieuwe vrienden en we deelden maaltijden met andere reizigers. Ondanks de bescheiden omgeving hadden we een geweldige tijd.
Steve daarentegen zat vast met Evelyn’s ontevredenheid. Niets leek haar tevreden te stellen en hij betreurde zijn beslissing steeds meer met de dag. Hij belde opnieuw, maar ik antwoordde nog steeds niet.
Naarmate de dagen verstreken, voelde ik een gevoel van vrede. De kinderen waren gelukkig en ik besefte dat we geen luxe nodig hadden om van onze tijd samen te genieten. Simpele momenten brachten ons dichter bij elkaar. Op een avond zaten we rond een klein vuur buiten, marshmallows te roosteren en te lachen. Ben draaide zich naar me toe en zei: “Mam, dit is leuk.”
Ik glimlachte, voelde een warmte in mijn hart die geen luxe hotel kon bieden. “Het is echt leuk, Ben,” zei ik. Intussen werd Steve steeds gefrustreerder. “Waarom neemt Sarah de telefoon niet op?” mompelde hij tegen zichzelf terwijl hij mijn nummer opnieuw draaide. Deze keer klaagde Evelyn over de roomservice en ik kon zien dat hij zijn breekpunt bereikte.
Op de laatste dag van onze vakantie besloot Steve het hostel te bezoeken in de hoop me te overtuigen om de laatste nacht in het hotel door te brengen. Maar toen hij aankwam, vond hij de kamer leeg. “Waar is mijn familie?” vroeg hij aan de receptionist, zijn stem geladen met paniek. “Die zijn deze ochtend al vertrokken” antwoordde ze.
Steve’s hart bonkte terwijl hij naar de luchthaven snelde. Hij keek naar het vertrekbord, zijn ogen werden groot toen hij zag dat onze vlucht al vertrokken was. We hadden eerder een vlucht naar huis genomen. Hij stond daar, voelde een mengeling van ongeloof en spijt over zich heen spoelen.
De reis terug naar huis was eenzaam. Toen hij bij ons huis aankwam, stak hij zijn sleutel in het slot, maar het lukte niet om hem om te draaien. Verward en gefrustreerd wiebelde hij nog een paar keer, voordat hij het eindelijk opgaf. Zijn telefoon zoemde met een sms-bericht van mij: “Je hebt een plek geboekt in het lokale hostel. Geniet ervan.”
Steve staarde naar het bericht, zijn hart zonk in zijn schoenen. Zonder andere opties begaf hij zich naar het lokale hostel. De nacht was lang en ongemakkelijk. Liggend in het eenvoudige bed, dacht hij na over de afgelopen dagen. Hij realiseerde zich hoezeer hij ons gezin als vanzelfsprekend had beschouwd, luxe en het comfort van zijn moeder boven ons geluk stellend.
“Ik ben zo blind geweest,” mompelde hij tegen zichzelf, staarde naar het plafond. “Wat heb ik gedaan?” De volgende ochtend keerde Steve terug naar ons huis. Hij stond op de stoep, voelde het gewicht van zijn fouten. Hij klopte aan en ik opende de deur, rustig maar vastberaden. “Sarah, het spijt me zo,” zei hij, zijn stem brak. “Ik zie nu hoe fout ik was. Ik had jou en de kinderen op de eerste plaats moeten zetten. Kun je me vergeven?”
Ik keek hem even aan en knikte toen. “Kom binnen, Steve. Laten we praten.” We gingen aan de keukentafel zitten. Steve haalde diep adem en begon te spreken. “Ik dacht dat ik het juiste deed door ervoor te zorgen dat moeder comfortabel was. Maar ik zie nu dat ik jou en de kinderen heb verwaarloosd. “Ik heb geleerd dat ware luxe niet gaat om luxe hotels of gastronomische maaltijden. Het gaat erom samen te zijn en te genieten van de eenvoudige momenten. Ik beloof dat ik het beter zal doen.
Actueel
Rogier Smit is helemaal van de kaart, verklaart de liefde aan prinses Beatrix en begint op straat keihard te huilen
Rogier Smit opnieuw in het nieuws: emotionele video roept vragen op over zijn welzijn
Voormalig realityster Rogier Smit is opnieuw in de belangstelling komen te staan door een opvallende video die hij deelde via TikTok. In het filmpje spreekt hij met grote emotie over het Nederlandse koningshuis. Vooral zijn woorden over prinses Beatrix maken indruk: terwijl hij haar naam noemt, wordt hij zichtbaar geëmotioneerd en pinkt hij tranen weg. Het fragment roept niet alleen vragen op bij zijn volgers, maar ook bezorgdheid.
Een bekende naam uit de realitywereld
Rogier Smit werd ooit beroemd als de flamboyante helft van het televisieduo Frank en Rogier, bekend van onder andere Paleis voor een Prikkie. Het programma genoot jarenlang grote populariteit bij kijkers, mede door de uitgesproken stijl en persoonlijkheid van Rogier. Maar sinds het stoppen van hun samenwerking heeft zijn leven een andere wending genomen.
De afgelopen jaren verscheen Rogier met enige regelmaat in het nieuws, en niet altijd op positieve wijze. Zijn optredens op social media, interviews in weekbladen en onverwachte video’s leverden hem aandacht op – maar ook zorgen en kritiek.
Een opvallend filmpje met een emotionele lading
De recente TikTok-video waarin Rogier zich uitspreekt over prinses Beatrix, heeft opnieuw de aandacht op hem gevestigd. In de video is te zien hoe hij in gesprek lijkt te zijn met zijn volgers. Hij uit zijn bewondering voor de voormalige koningin en spreekt vol liefde over haar inzet voor Nederland. “Ik wil prinses Beatrix terug,” zegt hij. “Iemand die trots is op Nederland, met het hart op de juiste plaats. Een echte koningin. Ik hou echt van u, Beatrix.” Tijdens het uitspreken van deze woorden raakt hij geëmotioneerd en rollen de tranen over zijn wangen.
De video werd al snel veel gedeeld, niet alleen vanwege de inhoud, maar vooral vanwege de kwetsbare manier waarop Rogier zich presenteert.
Eerdere video’s roepen vragen op
Het is niet de eerste keer dat Rogier met een video viraal gaat. Kort geleden plaatste hij ook al een opmerkelijke opname vanuit een Kruidvat-filiaal. Daarin bood hij zijn excuses aan “iedereen die hij pijn had gedaan.” Specifiek noemde hij het koningshuis en de familie Oltmans – mensen aan wie hij in het verleden meerdere brieven zou hebben geschreven. “Die ik verdriet heb gedaan. En pijn heb gedaan. Wat het is mijn vader niet. Het is mijn biologische vader niet. Ook nogmaals excuses dan,” zei hij toen – een fragment dat bij velen vragen opriep over de context en betekenis.
De video was emotioneel, maar ook chaotisch. Volgers merkten op dat zijn spraak moeizaam was en dat hij zichtbaar onrustig overkwam. De reacties varieerden van steun en bezorgdheid tot verwarring en kritiek.
Open over zijn mentale gezondheid
In een eerder interview met Party gaf Rogier al aan dat hij zichzelf herkent in het beeld dat mensen van hem hebben. Hij gaf toe dat er sprake is van mentale problemen en dat hij daar nu actief hulp voor zoekt. “Ik weet inmiddels wat er aan de hand is,” vertelde hij openhartig. “Er is sprake van een persoonlijkheidsstoornis. Ik heb een aanmeldformulier ingevuld voor een kliniek. Ik hoop dat ik snel terechtkan.”
Met die openheid hoopt hij waarschijnlijk ook begrip te creëren voor zijn gedrag. “Ik probeer stappen te zetten,” benadrukte hij. Het was een zeldzaam moment van zelfreflectie en kwetsbaarheid.
Zorgwekkende reacties
De recente TikTok-video heeft geleid tot uiteenlopende reacties. Sommige kijkers spreken hun steun uit en roepen op tot mededogen. “Iedereen heeft moeilijke momenten. Laten we wat liever zijn voor elkaar,” schrijft iemand onder de video. Maar er zijn ook volgers die zich hardop afvragen of het wel goed gaat met Rogier.
Een gebruiker tagde zelfs het officiële account van GGZ Nederland in een poging aandacht te vragen voor Rogiers situatie. Anderen speculeren of er mogelijk sprake is van een terugval, waarbij sommigen zelfs verwijzen naar middelengebruik. Dergelijke reacties – hoewel vaak ingegeven door bezorgdheid – kunnen kwetsend overkomen en illustreren hoe snel het oordeel geveld wordt op sociale media.
Tussen kwetsbaarheid en publieke aandacht
De situatie rond Rogier werpt een bredere vraag op: hoe gaan we als samenleving om met publieke figuren die open zijn over mentale problemen? Waar ligt de grens tussen publieke belangstelling en privacy, tussen steun en sensatiezucht?
Rogiers gedrag roept mogelijk vragen op, maar het is ook een roep om hulp – of op z’n minst om gezien te worden. Zijn emotionele uitspattingen, verontschuldigingen en lofzangen zijn wellicht manieren om grip te krijgen op een situatie waarin hij zich verloren voelt.
Van televisiepersoonlijkheid naar mens van vlees en bloed
Waar Rogier ooit bekend stond om zijn uitgesproken karakter op televisie, laat hij zich de laatste tijd steeds vaker van zijn kwetsbare kant zien. Het contrast tussen zijn flamboyante televisiepersoonlijkheid en de emotionele man die nu via TikTok spreekt, is groot. Voor veel volgers maakt dat de situatie des te schrijnender: waar sommigen alleen de glitter en glamour zagen, beseffen steeds meer mensen nu dat ook bekendheid geen bescherming biedt tegen mentale worstelingen.
Een oproep tot begrip
In een tijd waarin mentale gezondheid steeds vaker onderwerp van gesprek is, laat het verhaal van Rogier zien hoe belangrijk het is om openheid te omarmen met mededogen. Iedereen heeft zijn eigen proces, zijn eigen pijn en zijn eigen manier van omgaan met moeilijkheden.
Wie zijn video bekijkt, ziet misschien een man die zich vreemd gedraagt. Maar wie verder kijkt, ziet vooral een mens die probeert overeind te blijven, die zich uitspreekt, excuses maakt en liefdevol spreekt over dingen die hem raken – zoals het koningshuis, of een jeugd die hij nog altijd met zich meedraagt.
Wat nu?
Of Rogier daadwerkelijk binnenkort wordt opgenomen in een kliniek is niet bekend. Maar het is duidelijk dat hij bezig is met een innerlijk proces, en dat dit niet onopgemerkt blijft. Voor zijn fans – en voor iedereen die ooit heeft geworsteld met mentale problemen – is zijn verhaal herkenbaar en menselijk.
Het is te hopen dat hij de rust en ondersteuning vindt die hij nodig heeft. Niet alleen in professionele hulp, maar ook in de publieke opinie: minder harde oordelen, meer begrip.
