Connect with us

Actueel

Zus Rachel Hazes in Winter Vol Liefde’ en niemand gelooft dat zij het is😱

Avatar foto

Published

on

Het kijkcijferkanon Winter Vol Liefde blijft een van de meest besproken programma’s van dit moment. Met duizenden kijkers die wekelijks aan de buis gekluisterd zitten, zorgt de show niet alleen voor romantiek, maar ook voor een voortdurende stroom aan gesprekken en emoties. Eén van de meest besproken elementen van dit seizoen is de complexe moeder-zoonrelatie tussen deelnemer Mike en zijn moeder Monique. Haar opvallende aanwezigheid roept niet alleen vragen op bij kijkers, maar ook kritiek van media-experts.


Monique’s Dominante Rol

In haar column in De Telegraaf beschrijft tv-kenner Tina Nijkamp Monique als een dominante en overbetrokken moeder. Volgens haar lijkt Monique moeite te hebben om Mike als een zelfstandig individu te zien. In plaats daarvan blijft ze hem zien als iemand die onder haar vleugels moet blijven. “Ze heeft duidelijk de controle over zijn liefdesleven nog niet losgelaten,” schrijft Tina. Monique’s houding en bemoeienis lijken niet alleen Mike, maar ook de potentiële partners in het programma in een lastige positie te plaatsen.


Vergelijking met Rachel Hazes

Tina trekt in haar column een opvallende parallel tussen Monique en Rachel Hazes, de beroemde moeder van André Hazes. Zowel Monique als Rachel hebben een sterke, soms controlerende invloed op het leven van hun zonen. Bovendien delen ze opvallende uiterlijke kenmerken, zoals hun liefde voor een gebruinde teint, extravagante make-up en kleine hondjes.

Rachel Hazes kwam in het verleden veelvuldig in het nieuws vanwege haar bemoeienis met de relaties van André. Haar gespannen relatie met André’s ex-partner Monique Westenberg leidde zelfs tot publieke conflicten. Tina ziet hierin een waarschuwend voorbeeld voor Monique uit Winter Vol Liefde. “Net als Rachel lijkt Monique niet te begrijpen dat haar bemoeienis averechts kan werken,” stelt Tina.


Bemoeienis in Winter Vol Liefde

Het programma biedt kijkers een kijkje in hoe Monique zich voortdurend mengt in de keuzes van Mike. Ze geeft ongevraagd advies, stelt kritische vragen aan potentiële partners en lijkt moeite te hebben met het idee dat haar zoon een serieuze relatie aangaat. Dit gedrag levert ongemakkelijke momenten op in de show en zorgt ervoor dat veel kijkers zich afvragen of Monique Mike wel de ruimte geeft om zijn eigen pad te kiezen.

Tina omschrijft Monique zelfs als een “schoolvoorbeeld van een schoonmoeder in de dop.” Volgens haar wil Monique niet alleen dat Mike een partner vindt die bij hem past, maar ook iemand die aan háár verwachtingen voldoet. “Het lijkt alsof de toekomstige vrouw van Mike niet alleen met hem trouwt, maar ook met zijn moeder,” schrijft Tina.


Een Mogelijk Waarschuwingssignaal

De invloed van Monique op Mike’s liefdesleven roept de vraag op of hun band bestand is tegen de druk van een nieuwe relatie. Tina haalt in haar column een interview aan met André Hazes, waarin hij sprak over de pijnlijke verwijdering van zijn moeder door haar bemoeienis. André gaf aan dat deze controle uiteindelijk leidde tot een breuk in hun relatie. Dit ziet Tina als een waarschuwingssignaal voor Monique: “Als ze haar zoon echt wil behouden, moet ze hem leren loslaten.”


Kritiek van Kijkers

Op sociale media wordt Monique’s gedrag intensief besproken. Veel kijkers uiten hun frustratie over haar dominantie en bemoeienis in het programma. Velen vinden dat ze Mike niet voldoende ruimte geeft om zelf beslissingen te nemen. Anderen zien Monique’s aanwezigheid als een bron van entertainment, maar erkennen tegelijkertijd dat haar gedrag de relaties van haar zoon bemoeilijkt.

De kritiek beperkt zich echter niet alleen tot de kijkers. Ook de halfbroer van Monique’s huidige partner heeft zich onlangs uitgesproken. Hij claimde dat Monique een “spoor van vernieling” heeft achtergelaten in Nederland en dat zowel haar partner als Mike geen zeggenschap hebben in hun gezamenlijke leven. Hoewel deze uitspraken ongefundeerd blijven, versterken ze het beeld van Monique als een dominante figuur.


Advies aan Monique

Tina’s advies aan Monique is duidelijk: ze moet leren loslaten. “Uiteindelijk wil elke zoon de kans krijgen om zijn eigen leven te leiden, zonder dat zijn moeder aan het stuur blijft zitten,” schrijft ze. Het loslaten van die controle kan niet alleen Mike gelukkiger maken, maar ook hun moeder-zoonrelatie versterken.

Tina eindigt haar column met een persoonlijke boodschap aan Monique, die ze liefkozend ‘Mama Mo’ noemt: “Laat je zoon vrij om lief te hebben en keuzes te maken. Alleen door hem die ruimte te geven, houd je hem echt dichtbij.”


Een Spiegel voor Complexe Familiedynamieken

De dynamiek tussen Mike en Monique is een van de redenen waarom Winter Vol Liefde zo’n succes is. Het programma laat zien hoe ingewikkeld relaties kunnen zijn, niet alleen tussen geliefden, maar ook binnen families. Het biedt een spiegel voor kijkers die soortgelijke situaties herkennen in hun eigen leven.


Hoe Gaat Het Verder?

Het blijft afwachten of Monique haar gedrag zal aanpassen en Mike de ruimte zal geven die hij nodig heeft. Voorlopig lijkt ze vast te houden aan haar controle en bemoeienis, wat de spanningen in het programma hoog houdt. Wat echter zeker is, is dat Monique en haar relatie met Mike voor veel gespreksstof blijven zorgen, zowel binnen als buiten het programma.


Conclusie: Een Les in Loslaten

Winter Vol Liefde biedt niet alleen een kijkje in romantiek, maar ook in de complexiteit van familierelaties. De rol van Monique in het liefdesleven van Mike laat zien hoe moeilijk het kan zijn om de controle los te laten, zelfs met de beste intenties. Voor Monique lijkt de grootste uitdaging niet te liggen in het vinden van een geschikte partner voor Mike, maar in het leren vertrouwen op de keuzes van haar zoon. Of ze hierin zal slagen, blijft voorlopig een open vraag, maar één ding is zeker: Monique zal nog lang onderwerp van gesprek blijven.

Actueel

Sarah Puttemans onthult dat ze ziek is

Avatar foto

Published

on

Sarah Puttemans openhartig over haar strijd met migraine: “Het beïnvloedt mijn hele leven”

Sarah Puttemans, de vriendin van Viktor Verhulst, spreekt in een interview met NINA openhartig over een onderwerp dat vaak onzichtbaar blijft voor de buitenwereld: haar jarenlange strijd met migraine. Sinds haar zeventiende wordt haar leven beheerst door deze intense hoofdpijn, die veel verder gaat dan een gewone pijnscheut in het hoofd. Het is een verhaal dat veel mensen niet kennen, maar dat voor Sarah haar dagelijkse realiteit is.

Migraine: veel meer dan een gewone hoofdpijn

Voor Sarah is migraine geen simpele hoofdpijn die vanzelf weer overgaat. Het heeft invloed op alles wat ze doet, van werk tot ontspanning. “Mijn grootste lastigheid is waarschijnlijk mijn migraine,” vertelt ze eerlijk. “Ik sukkel er al mee sinds mijn 17de en dat beïnvloedt eigenlijk m’n hele leven.”

Die invloed merk je aan kleine én grote dingen. Prikkels die voor anderen onschuldig lijken, zoals harde muziek of fel licht, kunnen voor haar de aanleiding zijn voor een aanval. “Ik moet opletten met prikkels en met geluid,” legt ze uit. “Dat zijn voor mij echte triggers. Ze kunnen ervoor zorgen dat ik meteen felle steken in mijn hoofd krijg.”

Feestjes zijn soms te veel

Juist daarom kan het soms lastig zijn om deel te nemen aan sociale gelegenheden. “Feestjes zijn om die reden weleens moeilijk,” geeft Sarah toe. “En alcohol ook, want dat is ook een bekende trigger.” Toch wil ze niet dat dit haar helemaal tegenhoudt. “Ik wil niet degene zijn die steeds moet zeggen dat ze hoofdpijn heeft,” zegt ze. “Want dat klinkt bijna als een uitvlucht. En voor je het weet zeggen mensen: ‘Daar heb je haar weer, met haar migraine.’”

Die opmerkingen raken haar soms, omdat ze weet dat mensen niet altijd begrijpen hoe heftig migraine kan zijn. “De meeste mensen begrijpen dat wel,” zegt ze. “Maar toch… het blijft moeilijk uit te leggen als je het zelf niet meemaakt.”

Een angstaanjagende ervaring

Twee jaar geleden kreeg Sarah te maken met een uitzonderlijk zware migraineaanval, die veel verder ging dan wat ze gewend was. “Ik was gaan lunchen met mijn mama en toen ik wat later in de auto zat, ben ik beginnen verlammen,” herinnert ze zich nog goed. “Ik kreeg vlekken voor mijn ogen, verloor mijn zicht, kon mijn voet niet meer bewegen en voelde mijn arm niet meer.”

De situatie werd snel ernstiger. “Ik heb geprobeerd te bellen naar Vik, naar mama en naar de ambulance,” vertelt ze. “Maar ze verstonden me niet. Ik kon nauwelijks nog spreken. Het was alsof mijn hele lichaam niet meer meewerkte.” Uiteindelijk werd ze naar het ziekenhuis gebracht. “Maar daar weet ik eigenlijk niks meer van,” zegt Sarah. “Ik hyperventileerde, had enorme hoofdpijn en wist niet eens mijn naam meer. Tegen de tijd dat mijn ouders er waren, was ik helemaal weg van de wereld. Ik had zoveel pijn dat ik dacht dat ik doodging.”

Geen duidelijke antwoorden

Ondanks deze beangstigende ervaring, is er nooit een sluitend antwoord gekomen op wat er precies aan de hand was. “We hebben nooit met zekerheid geweten wat er toen gebeurde,” zegt Sarah. “Het was sowieso een paniekaanval en sowieso migraine, maar er zijn te weinig onderzoeken gebeurd om dat echt goed vast te stellen.”

Dat gebrek aan antwoorden laat haar met een gevoel van onzekerheid achter. “Je wil weten wat er is gebeurd, zodat je je kan voorbereiden of kan voorkomen dat het nog eens gebeurt,” zegt ze. “Maar dat antwoord hebben we nooit gekregen.”

De angst blijft hangen

Sinds die dag is de angst voor een nieuwe, even heftige aanval nooit helemaal verdwenen. “Het is sindsdien nooit meer gebeurd, maar ik heb er wel schrik voor,” geeft Sarah toe. “Bij elke migraineaanval denk ik: ‘oei, wat als dit weer zo uit de hand loopt?’” Gelukkig heeft ze nu medicatie om de ergste symptomen te bestrijden. “Dat helpt wel,” zegt ze. “Maar het blijft toch hout vasthouden.”

Leven met migraine: een constante zoektocht

Voor Sarah is het omgaan met migraine een constante zoektocht naar wat wel en niet werkt. “Soms voelt het als balanceren op een koord,” legt ze uit. “Je probeert triggers te vermijden, maar je wil ook niet je hele leven laten bepalen door die angst.” Het vraagt veel zelfdiscipline om alert te blijven zonder dat het haar levensvreugde volledig wegneemt.

Ze probeert daarbij ook eerlijk te blijven naar haar omgeving. “Ik heb geleerd dat ik gewoon moet zeggen hoe het zit,” zegt Sarah. “Want alleen zo begrijpen mensen dat dit echt iets is waar je elke dag rekening mee moet houden.”

Begrip van Viktor

Gelukkig kan Sarah altijd rekenen op begrip van haar vriend Viktor. “Hij weet hoe zwaar het kan zijn,” zegt ze. “Hij is er altijd voor me, ook als ik moet afzeggen of als ik weer even niet kan. Dat maakt een groot verschil.” Dat onvoorwaardelijke begrip is voor haar een enorme steun. “Ik voel me daardoor minder schuldig als ik een keer niet mee kan,” zegt ze. “Dat geeft me rust.”

Een taboe doorbreken

Met haar verhaal in NINA wil Sarah ook iets bijdragen aan het doorbreken van het taboe rond migraine. “Veel mensen denken nog steeds dat migraine gewoon een beetje hoofdpijn is,” zegt ze. “Maar dat is het echt niet. Het kan je hele leven beïnvloeden.” Door open te praten over haar eigen ervaringen, hoopt ze anderen te laten zien dat ze niet de enige zijn. “En dat het oké is om er eerlijk over te zijn,” zegt ze. “Want hoe meer mensen erover praten, hoe meer begrip er komt.”

Blijven zoeken naar balans

Ondanks alle uitdagingen blijft Sarah proberen om een balans te vinden. “Ik wil mijn leven niet laten leiden door migraine,” zegt ze vastberaden. “Ik blijf zoeken naar manieren om ermee om te gaan, zodat ik toch kan blijven genieten van de dingen die ik belangrijk vind.”

Ze beseft dat dat niet altijd makkelijk zal zijn, maar ze weigert om op te geven. “Ik ben misschien kwetsbaarder dan sommige anderen,” zegt ze. “Maar ik laat me daardoor niet tegenhouden. Ik wil laten zien dat je ondanks alles nog steeds voluit kunt leven.”

Een boodschap van hoop

Sarah’s verhaal is een boodschap van hoop voor iedereen die worstelt met migraine of andere chronische klachten. Het laat zien dat het oké is om te erkennen dat het zwaar is – maar ook dat het mogelijk is om, stap voor stap, manieren te vinden om ermee om te gaan.

Voor Sarah is de weg nog niet afgelopen. Maar met begrip, steun en haar eigen kracht blijft ze vooruitkijken. “Dat is het enige wat je kan doen,” zegt ze. “Blijven proberen, blijven geloven. En vooral: blijven genieten van de kleine momenten.”

Continue Reading