Actueel
Zus Rachel Hazes in Winter Vol Liefde’ en niemand gelooft dat zij het is😱
Het kijkcijferkanon Winter Vol Liefde blijft een van de meest besproken programma’s van dit moment. Met duizenden kijkers die wekelijks aan de buis gekluisterd zitten, zorgt de show niet alleen voor romantiek, maar ook voor een voortdurende stroom aan gesprekken en emoties. Eén van de meest besproken elementen van dit seizoen is de complexe moeder-zoonrelatie tussen deelnemer Mike en zijn moeder Monique. Haar opvallende aanwezigheid roept niet alleen vragen op bij kijkers, maar ook kritiek van media-experts.
Monique’s Dominante Rol
In haar column in De Telegraaf beschrijft tv-kenner Tina Nijkamp Monique als een dominante en overbetrokken moeder. Volgens haar lijkt Monique moeite te hebben om Mike als een zelfstandig individu te zien. In plaats daarvan blijft ze hem zien als iemand die onder haar vleugels moet blijven. “Ze heeft duidelijk de controle over zijn liefdesleven nog niet losgelaten,” schrijft Tina. Monique’s houding en bemoeienis lijken niet alleen Mike, maar ook de potentiële partners in het programma in een lastige positie te plaatsen.
Vergelijking met Rachel Hazes
Tina trekt in haar column een opvallende parallel tussen Monique en Rachel Hazes, de beroemde moeder van André Hazes. Zowel Monique als Rachel hebben een sterke, soms controlerende invloed op het leven van hun zonen. Bovendien delen ze opvallende uiterlijke kenmerken, zoals hun liefde voor een gebruinde teint, extravagante make-up en kleine hondjes.
Rachel Hazes kwam in het verleden veelvuldig in het nieuws vanwege haar bemoeienis met de relaties van André. Haar gespannen relatie met André’s ex-partner Monique Westenberg leidde zelfs tot publieke conflicten. Tina ziet hierin een waarschuwend voorbeeld voor Monique uit Winter Vol Liefde. “Net als Rachel lijkt Monique niet te begrijpen dat haar bemoeienis averechts kan werken,” stelt Tina.
Bemoeienis in Winter Vol Liefde
Het programma biedt kijkers een kijkje in hoe Monique zich voortdurend mengt in de keuzes van Mike. Ze geeft ongevraagd advies, stelt kritische vragen aan potentiële partners en lijkt moeite te hebben met het idee dat haar zoon een serieuze relatie aangaat. Dit gedrag levert ongemakkelijke momenten op in de show en zorgt ervoor dat veel kijkers zich afvragen of Monique Mike wel de ruimte geeft om zijn eigen pad te kiezen.
Tina omschrijft Monique zelfs als een “schoolvoorbeeld van een schoonmoeder in de dop.” Volgens haar wil Monique niet alleen dat Mike een partner vindt die bij hem past, maar ook iemand die aan háár verwachtingen voldoet. “Het lijkt alsof de toekomstige vrouw van Mike niet alleen met hem trouwt, maar ook met zijn moeder,” schrijft Tina.
Een Mogelijk Waarschuwingssignaal
De invloed van Monique op Mike’s liefdesleven roept de vraag op of hun band bestand is tegen de druk van een nieuwe relatie. Tina haalt in haar column een interview aan met André Hazes, waarin hij sprak over de pijnlijke verwijdering van zijn moeder door haar bemoeienis. André gaf aan dat deze controle uiteindelijk leidde tot een breuk in hun relatie. Dit ziet Tina als een waarschuwingssignaal voor Monique: “Als ze haar zoon echt wil behouden, moet ze hem leren loslaten.”
Kritiek van Kijkers
Op sociale media wordt Monique’s gedrag intensief besproken. Veel kijkers uiten hun frustratie over haar dominantie en bemoeienis in het programma. Velen vinden dat ze Mike niet voldoende ruimte geeft om zelf beslissingen te nemen. Anderen zien Monique’s aanwezigheid als een bron van entertainment, maar erkennen tegelijkertijd dat haar gedrag de relaties van haar zoon bemoeilijkt.
De kritiek beperkt zich echter niet alleen tot de kijkers. Ook de halfbroer van Monique’s huidige partner heeft zich onlangs uitgesproken. Hij claimde dat Monique een “spoor van vernieling” heeft achtergelaten in Nederland en dat zowel haar partner als Mike geen zeggenschap hebben in hun gezamenlijke leven. Hoewel deze uitspraken ongefundeerd blijven, versterken ze het beeld van Monique als een dominante figuur.
Advies aan Monique
Tina’s advies aan Monique is duidelijk: ze moet leren loslaten. “Uiteindelijk wil elke zoon de kans krijgen om zijn eigen leven te leiden, zonder dat zijn moeder aan het stuur blijft zitten,” schrijft ze. Het loslaten van die controle kan niet alleen Mike gelukkiger maken, maar ook hun moeder-zoonrelatie versterken.
Tina eindigt haar column met een persoonlijke boodschap aan Monique, die ze liefkozend ‘Mama Mo’ noemt: “Laat je zoon vrij om lief te hebben en keuzes te maken. Alleen door hem die ruimte te geven, houd je hem echt dichtbij.”
Een Spiegel voor Complexe Familiedynamieken
De dynamiek tussen Mike en Monique is een van de redenen waarom Winter Vol Liefde zo’n succes is. Het programma laat zien hoe ingewikkeld relaties kunnen zijn, niet alleen tussen geliefden, maar ook binnen families. Het biedt een spiegel voor kijkers die soortgelijke situaties herkennen in hun eigen leven.
Hoe Gaat Het Verder?
Het blijft afwachten of Monique haar gedrag zal aanpassen en Mike de ruimte zal geven die hij nodig heeft. Voorlopig lijkt ze vast te houden aan haar controle en bemoeienis, wat de spanningen in het programma hoog houdt. Wat echter zeker is, is dat Monique en haar relatie met Mike voor veel gespreksstof blijven zorgen, zowel binnen als buiten het programma.
Conclusie: Een Les in Loslaten
Winter Vol Liefde biedt niet alleen een kijkje in romantiek, maar ook in de complexiteit van familierelaties. De rol van Monique in het liefdesleven van Mike laat zien hoe moeilijk het kan zijn om de controle los te laten, zelfs met de beste intenties. Voor Monique lijkt de grootste uitdaging niet te liggen in het vinden van een geschikte partner voor Mike, maar in het leren vertrouwen op de keuzes van haar zoon. Of ze hierin zal slagen, blijft voorlopig een open vraag, maar één ding is zeker: Monique zal nog lang onderwerp van gesprek blijven.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
