Actueel
Veel doden bij zwaar Flixbus-ongeluk
Een tragisch ongeluk heeft zich voorgedaan op de A11-snelweg in de Duitse deelstaat Brandenburg. Een Flixbus, een populaire vervoerder in Europa, kantelde bij een afrit naar een parkeerplaats nabij het knooppunt Uckermark. Het ongeval heeft geleid tot de dood van twee mensen en verwondde elf anderen, waarvan vier zwaargewond zijn.
Details van het ongeval
Het ongeluk vond plaats onder winterse omstandigheden, hoewel het nog onduidelijk is of gladheid hierbij een rol speelde. De bus, die onderweg was naar Polen, kantelde en kwam op zijn zij terecht. Er waren geen andere voertuigen betrokken bij het incident. In totaal zaten er veertien mensen in de bus, waaronder de chauffeur.
De slachtoffers zijn een vrouw van 29 jaar en een man van 48 jaar, zo bevestigde de lokale politie. De overige inzittenden zijn via de voorruit uit het voertuig geëvacueerd. Elf personen raakten gewond en zijn met spoed naar ziekenhuizen in de regio gebracht. Vier van hen verkeren in kritieke toestand.
Reactie van Flixbus
In een officiële verklaring heeft Flixbus zijn medeleven betuigd aan de slachtoffers en hun families. Het bedrijf werkt nauw samen met de autoriteiten om de exacte oorzaak van het ongeluk te achterhalen. Flixbus benadrukt dat de veiligheid van passagiers altijd de hoogste prioriteit heeft. “We roepen op om speculaties te vermijden totdat het onderzoek is afgerond,” aldus de vervoerder.
Herhaling van tragedies
Dit is niet het eerste ernstige ongeval waarbij een Flixbus betrokken is. In maart 2024 kwamen vier mensen om het leven bij een soortgelijk ongeluk nabij Leipzig. Deze incidenten roepen vragen op over de veiligheid van langeafstandsbussen in winterse omstandigheden. Hoewel Flixbus strikte veiligheidsnormen hanteert, blijven dergelijke tragische gebeurtenissen het bedrijf achtervolgen.
Weersomstandigheden en onderzoek
De Duitse politie is gestart met een uitgebreid onderzoek naar de oorzaak van het ongeval. Hoewel de exacte omstandigheden nog onduidelijk zijn, wordt bekeken of de winterse weersomstandigheden een rol hebben gespeeld. De A11-snelweg, die Berlijn met Szczecin in Polen verbindt, staat bekend om haar drukke verkeer en kan bij slecht weer verraderlijk zijn.
Impact op passagiers
De inzittenden, voornamelijk Poolse en Duitse burgers, hebben een traumatische ervaring doorgemaakt. De overlevenden zijn opgevangen door hulpdiensten en krijgen zowel medische als psychologische hulp. De betrokken hulpverleners benadrukken het snelle en gecoördineerde optreden van brandweer, politie en ambulancediensten, wat mogelijk meer slachtoffers heeft voorkomen.
Flixbus en passagiersveiligheid
Flixbus, opgericht in 2013, heeft zich ontwikkeld tot een van de grootste langeafstandsbussen in Europa. Hoewel het bedrijf doorgaans een goede veiligheidsreputatie heeft, zorgen herhaalde ongelukken voor een verhoogd bewustzijn bij reizigers over de risico’s van deze vorm van vervoer. De Duitse vervoersautoriteiten hebben aangegeven de bevindingen van het onderzoek te zullen gebruiken om te beoordelen of aanvullende maatregelen nodig zijn om de veiligheid te verbeteren.
Een oproep tot kalmte
Flixbus heeft zijn passagiers en het publiek gevraagd om speculaties over de oorzaak van het ongeval te vermijden totdat het onderzoek is afgerond. Het bedrijf benadrukt dat dergelijke incidenten uitzonderlijk zijn en dat het alles in het werk stelt om haar veiligheidsmaatregelen te blijven verbeteren.
Hoe nu verder?
De resultaten van het onderzoek zullen cruciaal zijn voor de verdere stappen die Flixbus en de Duitse overheid nemen. Voor de nabestaanden en gewonden blijft het vooral een tijd van rouw en herstel. Het incident herinnert ons eraan hoe belangrijk verkeersveiligheid is, vooral onder uitdagende weersomstandigheden.
Met de komende wintermaanden in zicht, wordt de roep om verbeterde verkeersveiligheidsmaatregelen luider. Het is te hopen dat dit tragische ongeluk leidt tot nieuwe inzichten en preventieve maatregelen, zodat dergelijke tragedies in de toekomst kunnen worden voorkomen.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.