Actueel
Topbasketbalster Milou Dekker (33) plotseling heengegaan
Oud-topspeelster Milou Dekker (33) plots 0verleden: clubicoon van Jolly Jumpers laat diepe indruk na
Met grote verslagenheid heeft de Nederlandse basketbalwereld afscheid moeten nemen van Milou Dekker. De oud-speelster van eredivisieclub Jolly Jumpers 0verleed donderdag plotseling, op slechts 33-jarige leeftijd. Haar 0verlijden laat een grote leegte achter, niet alleen in haar geboortedorp Tubbergen, maar ook bij haar oud-ploeggenoten, coaches en de fans die haar jaren volgden in de sport.
Een kind van de club
Milou Dekker werd geboren en groeide op in Tubbergen, een plaats waar basketbal diep geworteld zit in de gemeenschap. Al op jonge leeftijd sloot zij zich aan bij de lokale basketbalclub Jolly Jumpers. Vanaf haar eerste stappen op het veld was duidelijk dat zij over uitzonderlijk talent beschikte. Haar technische vaardigheden, spelinzicht en inzet vielen al snel op.
Op haar zestiende maakte Milou haar debuut in het eerste damesteam van de club, dat uitkomt in de eredivisie. Daarmee werd zij een van de jongste speelsters ooit in het hoogste Nederlandse basketbalniveau. In de jaren die volgden groeide ze uit tot een vertrouwd gezicht op het veld en een leidende kracht binnen het team.
Spelverdeelster met karakter
Als spelverdeelster had Milou een belangrijke rol binnen Jolly Jumpers. Ze was het type speelster dat het spel kon lezen, kansen kon creëren en op de juiste momenten beslissingen durfde te nemen. Maar haar kwaliteiten beperkten zich niet tot het verdelen van het spel. Ze was allround inzetbaar: ze kon schieten, rebounds pakken en met krachtige drives richting de basket trekken.
Wie haar kende, weet dat Milou niet alleen fysiek sterk was, maar ook mentaal weerbaar en uitgesproken. Ze was eigenwijs, durfde haar mening te geven en ging discussies met coaches niet uit de weg – al vanaf haar tienerjaren. Die houding maakte haar tot een speelster met karakter, iemand die niet zomaar meeging met de stroom, maar haar eigen pad uitstippelde.
Pijn die altijd bleef
Helaas werd haar veelbelovende sportcarrière belemmerd door hardnekkige knieproblemen. Al op jonge leeftijd kreeg ze te maken met pijnlijke knieschijven – een chronisch ongemak dat haar prestaties beïnvloedde en haar veel pijn bezorgde. Om die reden droeg ze tijdens wedstrijden altijd kniebeschermers, die als een soort handelsmerk bij haar verschijning hoorden.
Op haar 23e, na zeven seizoenen op het hoogste niveau, moest Milou de moeilijke beslissing nemen om te stoppen met topsport. De fysieke belasting was te groot geworden. Ze had dan wel geen interlands gespeeld voor het nationale damesteam, maar kwam in haar jeugdjaren wél uit voor diverse vertegenwoordigende nationale jeugdploegen. Voor velen bleef het jammer dat haar fysieke beperkingen een grotere sportieve carrière in de weg stonden.
Van het veld naar de salon
Na haar afscheid van het basketbal koos Milou voor een nieuwe richting in haar leven. Ze verhuisde naar Amsterdam en vond daar haar plek in de kappersbranche. Ook buiten het sportveld bleek ze een energieke en bevlogen persoonlijkheid, iemand die haar klanten met flair en professionaliteit benaderde. Haar creativiteit kwam daar volledig tot uiting en ze bouwde een nieuw bestaan op, ver weg van het topsportleven.
Toch bleef ze in de kern altijd verbonden met haar roots. Milou keerde regelmatig terug naar Tubbergen om familie te bezoeken en had nauw contact met haar ouders. Enkele weken geleden keerde ze definitief terug naar haar geboortedorp. Wat haar reden daarvoor was, is niet publiekelijk bekendgemaakt. Op donderdag 9 mei is ze daar onverwacht 0verleden. Het verdriet in de gemeenschap is groot.
Een geliefd gezicht, een blijvende herinnering
De club waar Milou jarenlang voor speelde, Jolly Jumpers, heeft met diepe droefheid gereageerd op haar 0verlijden. Op sociale media deelden zij een eerbetoon aan hun voormalige speelster. “Milou was een kind van de club. Een geboren teamspeler, een inspiratie voor velen, en bovenal een prachtig mens. We gaan haar enorm missen.”
Ook oud-teamgenoten reageren aangedaan. Ze herinneren zich Milou als een energiebundel vol passie en vuur. Iemand die haar team op sleeptouw kon nemen, maar ook altijd klaarstond voor een grapje, een luisterend oor of een bemoedigende opmerking tijdens zware momenten. “Ze was altijd oprecht, soms streng, maar recht uit het hart,” aldus een van haar voormalige medespeelsters.
Een verlies dat verder reikt
Hoewel Milou Dekker nooit de stap naar internationale roem zette, is haar invloed op de Nederlandse basketbalwereld onmiskenbaar. Ze symboliseerde alles wat lokale sport groot maakt: inzet, betrokkenheid, vriendschap en veerkracht. Haar 0verlijden op zo’n jonge leeftijd raakt veel mensen. Ze was een rolmodel voor jonge meiden in de sport, een voorbeeld van hoe je met passie en karakter je stempel kunt drukken, ook zonder de grote podia.
Voor haar familie, vrienden en iedereen die haar kende, is het verlies nauwelijks te bevatten. Er blijven veel vragen achter, maar bovenal heerst het gevoel van gemis. In haar 33 levensjaren wist Milou sporen na te laten die nog lang zullen blijven nazinderen.
In herinnering
De komende dagen zal de basketbalwereld stil blijven staan bij Milou Dekker. Haar club bereidt een moment van herdenking voor tijdens een thuiswedstrijd. Oud-coaches en teamgenoten zijn uitgenodigd om samen stil te staan bij haar leven en betekenis voor de sport. In Tubbergen zullen de komende weken verhalen worden gedeeld — over wedstrijden, over haar bijzondere karakter en over wie ze was als mens.
Milou Dekker laat een erfenis van kracht, lef en liefde voor het spel na. Ze werd slechts 33 jaar, maar de indruk die ze achterlaat is die van een leven dat telde. Ze zal gemist worden — op het basketbalveld, in de kappersstoel en vooral in de harten van de mensen die haar liefhadden.
Laatste aflevering van Kopen Zonder Kijken: Mike en Eliza ruilen hun ruime woning in voor een compact droomhuis
Vanavond zendt RTL alweer de laatste aflevering van dit seizoen van Kopen Zonder Kijken uit, en het belooft een bijzonder slotstuk te worden. Geen jong gezin dat groter wil wonen, maar juist een ouder stel dat bewust kiest voor kleiner — en praktischer. Mike en Eliza staan centraal, en hun aflevering geeft een verrassende, verfrissende twist aan het bekende format van het populaire programma.
Bewust kleiner gaan wonen
Mike en Eliza zijn een stel dat al wat ouder is en inmiddels een levensfase bereikt heeft waarin de kinderen uit huis zijn. Hun huidige woning is dan ook veel te groot geworden. Geen eindeloze trap, geen overbodige kamers: ze willen een plek waar eenvoud en comfort vooropstaan.
Hun wens? Een levensloopbestendige woning, met alles op de begane grond. Geen trappen meer en zeker geen onderhoudsintensieve tuin. Maar ook hun hobby’s spelen een grote rol in de zoektocht. Eliza is dol op keramiek en heeft behoefte aan een atelier, terwijl Mike z’n vrije tijd graag doorbrengt met het besturen van flightsimulators. Kortom, een woning die klein is, maar wel veel moet kunnen.
Een lastig wensenlijstje
Voor makelaar Alex en bouwkundige Bob is het dan ook geen makkelijke opgave. Het stel blijkt meer wensen te hebben dan in eerste instantie werd aangegeven — en die wensen zijn ook nog eens behoorlijk flexibel, of juist helemaal niet.
Bob verwoordt het treffend: “Er zijn heel veel harde eisen, die eigenlijk helemaal geen harde eisen zijn. En er is een groot zoekgebied, maar eigenlijk ook weer niet. De vraagprijs is vast, maar toch niet helemaal. Weet jij wat we zoeken?” vraagt hij zich hardop af richting Alex.
Toch weten de experts van het programma — zoals we inmiddels gewend zijn — ook dit keer de weg te vinden in het wirwar van wensen, eisen en twijfels.
Een parel in Hengelo
Na het nodige overleg en een stevig concessiegesprek weet Alex uiteindelijk een bijzonder pand te vinden in Hengelo. Geen standaard rijtjeshuis, maar een soort woonboerderij met een verrassend ruim tuinhuis. De plek heeft charme, potentie en vooral: veel mogelijkheden.
In Amsterdam zou zo’n woning misschien ruimte bieden aan tien studenten, maar Mike en Eliza krijgen het helemaal voor zichzelf. Het hoofdgebouw ondergaat een grondige transformatie. De oude keuken verdwijnt en wordt elders in het huis opnieuw ingericht, en ook de badkamer en slaapkamer worden volledig verplaatst om het huis beter aan te laten sluiten op de tuin. De nieuwe indeling is niet alleen praktischer, maar ook verrassend stijlvol.
Eén opvallend detail
Opmerkelijk is wel dat de wens voor een volledig gelijkvloerse woning niet helemaal ingewilligd lijkt. Er is namelijk gewoon een bovenverdieping aanwezig, al wordt die in de aflevering niet in beeld gebracht. Kijkers op social media hebben dit ook opgemerkt en vragen zich af waarom dat deel is weggelaten. Of het nou bewust is gedaan of simpelweg niet relevant werd geacht, het blijft een opvallend gemis.
Hartverwarmende reacties op social media
In tegenstelling tot sommige eerdere afleveringen, waarin kritiek op de keuzes van de deelnemers of het team niet van de lucht was, valt dit slotstuk in bijzonder goede aarde bij het publiek. Op social media regent het warme reacties. Kijkers zijn enthousiast over de rustige, bedachtzame aanpak van Mike en Eliza en vinden het verfrissend om eens een ouder koppel centraal te zien staan.
“Eindelijk eens mensen die wéten wat ze willen en realistisch zijn,” schrijft iemand op X (voorheen Twitter). Een ander merkt op: “Leuk om te zien dat ook mensen zonder kinderen nog dromen en stappen durven zetten.”
Een sterk seizoenseinde
Het huis in Hengelo blijkt uiteindelijk een schot in de roos. Mike en Eliza zijn zichtbaar onder de indruk van de metamorfose en raken ontroerd door het eindresultaat. Alles klopt: de ruimtes voelen logisch, er is plek voor hun hobby’s, en het geheel straalt rust en kwaliteit uit.
Wat misschien nog wel het meest raakt, is hoe nuchter en dankbaar Mike en Eliza reageren. Geen overdreven tranen of hysterische kreten, maar oprechte waardering voor het werk dat Bob en zijn team hebben geleverd.
Ook stylist Roos krijgt lovende woorden. Met haar kenmerkende gevoel voor licht, kleur en indeling heeft ze het geheel niet alleen functioneel, maar ook huiselijk weten te maken. Het eindresultaat is een woning die voelt als een nieuw begin — precies wat Mike en Eliza nodig hadden.
Terugblik op een seizoen vol emoties
Met de aflevering van vanavond komt er een einde aan een seizoen waarin weer veel voorbij is gekomen: stellen met torenhoge eisen, gezinnen in nood, verbouwingen die tegenvielen, maar ook verrassingen die verwachtingen overtroffen. Kopen Zonder Kijken blijft populair, juist omdat het zo’n herkenbare mix van emotie, bouwstress en menselijke verhalen biedt.
De aflevering met Mike en Eliza vormt een waardige afsluiter. Het verhaal is anders dan de gebruikelijke formatlijnen, en daardoor des te boeiender. Geen jonge kinderen, geen drukte of chaos, maar twee mensen die bewust kiezen voor rust, eenvoud en kwaliteit. Het is een verhaal dat raakt — misschien juist omdat het zo normaal is.
Wat brengt de toekomst?
Of er een nieuw seizoen komt, is op het moment van schrijven nog niet officieel bevestigd, maar gezien de kijkcijfers en de aanhoudende populariteit lijkt dat slechts een formaliteit. De vraag is alleen: wie durft volgend jaar het avontuur aan? En weten Bob, Alex, Roos en Martijn dan opnieuw te verrassen met creatieve oplossingen en emotionele huistransformaties?