Actueel
Thérèse Boer vindt kracht bij hartsvriendin Astrid Joosten: een vriendschap in moeilijke tijden
De recente gebeurtenissen rondom sterrenchef Jonnie Boer (60) hebben de culinaire wereld stil doen staan. Samen met zijn vrouw en levenspartner Thérèse Boer had hij net besloten om meer te genieten van het leven en het werk wat los te laten. Hun gedeelde passie voor De Librije, het beroemde restaurant in Zwolle, had hen jarenlang verbonden — zowel professioneel als persoonlijk.
In deze ingrijpende fase van haar leven hoeft Thérèse er gelukkig niet alleen voor te staan. Aan haar zijde staat Astrid Joosten (67), haar hartsvriendin van al meer dan twintig jaar. De presentatrice en wijnkenner weet als geen ander wat het betekent om door een emotionele periode heen te gaan. Haar betrokkenheid bij Thérèse is groot, oprecht en bovenal warm.
Een vriendschap die groeide uit liefde voor wijn
De bijzondere band tussen Thérèse en Astrid begon ruim twee decennia geleden. Astrid bracht toen samen met haar man Willem Ennes een bezoek aan De Librije. Er ontstond meteen een klik tussen beide stellen, en al snel volgde een hechte vriendschap tussen de twee vrouwen. De gedeelde liefde voor wijn, gastvrijheid en kwaliteit bracht hen niet alleen privé, maar ook zakelijk samen. Zo begonnen ze samen een online wijnwinkel, waarin hun passie voor smaak, beleving en toegankelijkheid samenkomt.
Wat deze vriendschap zo sterk maakt, is niet alleen hun gedeelde interesses, maar vooral hun onvoorwaardelijke steun voor elkaar — ook als het leven andere wendingen neemt dan verwacht.
Teruggeven wat ooit ontvangen werd
Jaren geleden ging Astrid zelf door een moeilijke tijd toen haar man Willem ernstig ziek werd. In die periode was Thérèse er dag en nacht voor haar vriendin. Ondanks de drukte in haar eigen leven en werk nam ze steeds tijd voor een telefoontje, een bezoekje of een luisterend oor. Die betrokkenheid maakte diepe indruk op Astrid. “Ze liet telkens merken dat ze aan me dacht,” zei ze daar later over. “Dat gaf me kracht.”
Diezelfde warmte en
aandacht wil Astrid nu teruggeven. In een persoonlijke reactie op
haar website schreef ze:
“Het raakt me diep wat
mijn vriendin Thérèse nu meemaakt. Ik voel met haar mee, met
Jonnie, en met hun kinderen.”
De woorden laten zien hoe oprecht haar medeleven is en hoe krachtig hun onderlinge band inmiddels is geworden.
Een liefde als fundament
Thérèse en Jonnie Boer waren niet alleen levenspartners, maar ook samen het hart van De Librije. Hun samenwerking was intens, harmonieus en succesvol. Zij zorgde voor de sfeer, de wijnkaart en de beleving aan tafel, terwijl Jonnie de keuken tot in perfectie beheerste. Samen vormden ze een uniek duo, dat met passie en toewijding een van Nederlands meest bijzondere restaurants tot leven bracht.
Juist omdat hun band zo sterk en verweven was, voelt deze nieuwe levensfase voor Thérèse als een enorme verandering. Maar ze blijft dapper. En zoals ze dat ook bij anderen heeft gedaan, laat ze zich nu zelf dragen — door haar omgeving, haar familie, haar team, en door Astrid.
Vriendschap als houvast
Astrid Joosten begrijpt als geen ander hoe belangrijk steun kan zijn als het leven op z’n kop staat. Ze weet hoe het voelt als alles even stilvalt. Daarom is ze nu een veilige haven voor Thérèse: iemand bij wie je mag huilen, lachen, praten of juist even helemaal niets hoeft te zeggen.
In moeilijke tijden is het vaak niet de hoeveelheid mensen om je heen die telt, maar de kwaliteit van de connecties. En de vriendschap tussen deze twee vrouwen is diep geworteld. Geen vluchtige kennismaking, maar een band opgebouwd in tientallen jaren van delen, beleven en samen doorgaan.
Ook De Librije zoekt een nieuw evenwicht
Ondertussen gaat het leven in en rond De Librije voorzichtig verder. De sfeer is anders, dat is voelbaar. Maar de kern blijft overeind: liefde voor het vak, voor de gasten, en voor de beleving. Zoon Jimmie Boer speelt daarin een belangrijke rol, net als chef-kok Nelson Tanate, die al jarenlang meedraait in de keuken.
Thérèse blijft nauw betrokken bij de dagelijkse gang van zaken. Haar kennis, haar gevoel voor detail en haar hartelijkheid maken haar een onmisbare schakel in het team. Het restaurant is niet alleen haar werkplek, maar ook haar tweede thuis. En net als in elke familie, wordt daar nu gezocht naar een nieuwe balans.
De kracht van echte verbondenheid
Wat dit verhaal zo bijzonder maakt, is dat het draait om liefde in verschillende vormen. De liefde tussen partners, maar ook de liefde tussen vrienden. Tussen vrouwen die elkaar door en door kennen en die weten wat het is om er voor elkaar te zijn, zonder voorwaarden.
De rol die Thérèse ooit vervulde toen Astrid moeilijke tijden doormaakte, wordt nu omgedraaid. Dat wederzijdse geven en ontvangen is wat vriendschap zo waardevol maakt. En dat geldt des te meer wanneer woorden soms tekortschieten, maar aanwezigheid alles zegt.
Samen sterker
In de wereld van gastvrijheid draait alles om verbinding. Dat geldt voor het contact tussen gast en medewerker, maar zeker ook voor de mensen achter de schermen. De band tussen Thérèse en Astrid is er een van vertrouwen, loyaliteit en pure menselijkheid. Ze kennen elkaars tempo, elkaars stijl, en elkaars zwijgen.
In tijden waarin het leven nieuwe vormen aanneemt, zijn dit de relaties die standhouden. Die het verschil maken. Die als anker fungeren in woelige wateren.
Een boodschap van hoop en warmte
Waar veel mensen inspiratie uit halen, is het feit dat deze twee vrouwen op een respectvolle en liefdevolle manier met het leven omgaan. Ze dragen elkaar, vullen elkaar aan, en laten zien dat het mogelijk is om in verbinding te blijven, zelfs als de wereld even stilstaat.
Thérèse laat zien dat het oké is om je kwetsbaar op te stellen, en Astrid toont hoe troostend aanwezigheid kan zijn. Samen vormen ze een krachtig voorbeeld van wat vriendschap echt betekent: niet alleen feestvieren, maar ook samen stil zijn, samen ademen en samen verdergaan.
Conclusie
In het verhaal van Thérèse en Astrid schuilt een universele waarheid: het leven kent momenten van vreugde en van verstilling. Maar met liefdevolle mensen aan je zijde, wordt elke stap draaglijker. De steun die Astrid nu biedt, is een prachtig gebaar van trouwe vriendschap en diepe verbondenheid.
Voor wie het verhaal volgt, is het een reminder dat we er niet alleen voor hoeven te staan. Dat er altijd iemand kan zijn die je begrijpt. En dat ware vriendschap zich pas echt laat zien in de stilste momenten.
Rico Verhoeven wint opnieuw tijdens Glory 100, maar kijkers zijn kritisch: “Weer geen spektakel”
Rico Verhoeven blijft ook na Glory 100 de onbetwiste koning van het kickboksen. De 36-jarige wereldkampioen stapte zaterdagavond opnieuw als winnaar uit de ring, ditmaal na een strategisch duel tegen de Russische vechter Artem Vakhitov. Ondanks de winst zijn veel fans kritisch: waar men had gehoopt op vuurwerk, kregen zij vooral tactiek te zien. Op sociale media stromen de reacties binnen: “Weer zo saai,” klinkt het.
De verwachtingen voor Glory 100 waren hooggespannen. Niet alleen omdat het een jubileumeditie van het vechtsportevenement betrof, maar ook omdat Verhoeven al meer dan 4.000 dagen ongeslagen wereldkampioen is in het zwaargewicht. Toch verliep het gevecht minder spectaculair dan gehoopt.
Een schaakspel in plaats van een knock-out
Voorafgaand aan het duel gaf Verhoeven zelf al aan dat het een strategische wedstrijd zou worden. In interviews vergeleek hij het gevecht met een schaakpartij: geen wilde stoten, maar doordachte bewegingen, timing en controle. “Deze man is geen standaard tegenstander. Hij is technisch, ervaren en gevaarlijk,” waarschuwde Rico.
Die verwachting kwam uit. Van een explosieve confrontatie was nauwelijks sprake. De eerste ronde verliep kalm, waarbij beide vechters vooral aftastten. Pas in de tweede ronde kwam er iets van spanning toen Vakhitov indruk maakte met een spinning backfist, een draaiende vuistslag die Verhoeven vol op de buik trof.
De Nederlander wankelde even en leek kort buiten adem, maar wist zich snel te herpakken. Toch kwam er in de daaropvolgende ronden geen moment waarop het publiek op het puntje van de stoel zat.
Het publiek laat zich horen
In de zaal werd het gebrek aan actie duidelijk gevoeld. Het publiek liet meerdere keren luidkeels merken dat het meer spektakel wilde. Kreten als “Actie, actie, actie!” galmden door de arena, vooral tijdens de vierde en vijfde ronde.
Verhoeven probeerde in de derde ronde nog de druk op te voeren, maar het lukte hem niet om Vakhitov echt in de problemen te brengen. De Rus, zelf voormalig kampioen in het lichtzwaargewicht, hield stand en speelde het tactisch slim.
Na vijf ronden wees de jury Verhoeven unaniem aan als winnaar op basis van punten. Daarmee blijft hij wereldkampioen zwaargewicht in Glory, een titel die hij al sinds 2014 verdedigt. Zijn totale dominantie in de sport blijft dus overeind, al was het deze keer niet met een daverend applaus.
Een sportieve boodschap en excuses van Rico
Wat opviel na afloop, was de manier waarop Verhoeven het publiek toesprak. In een zeldzaam eerlijke toespraak bood hij zijn excuses aan voor het gebrek aan spektakel. “Sorry jongens, dit werd niet het vuurwerk waar jullie op hoopten. Maar deze man is zó gevaarlijk, je kunt geen risico’s nemen,” sprak hij, verwijzend naar Vakhitov.
Het komt niet vaak voor dat een vechter zijn supporters publiekelijk aanspreekt op deze manier, zeker niet na een overwinning. Verhoeven toonde zich daarmee niet alleen een kampioen in de ring, maar ook een sportman met gevoel voor zijn publiek.
Na zijn woorden over het gevecht vroeg hij ook nog om een moment van stilte voor Gaza, wat hem bij sommigen op lof en bij anderen op discussie kwam te staan. Toch bleef het respectvol en ingetogen, en werd zijn verzoek door het publiek ingewilligd.
Kritiek op social media: “Kampioen, maar geen entertainer meer”
Op sociale media is de kritiek op Verhoevens optreden niet mals. Vooral fans die rekenden op een gevecht met meer flair, uiten hun teleurstelling. “Het voelt alsof ik naar een herhaling kijk van zijn vorige partijen,” schrijft een gebruiker. Een ander stelt: “Rico is een machine, maar de vonk is eraf.”
Sommige volgers vergelijken de wedstrijd met eerdere, meer dynamische partijen uit zijn carrière, waarin Verhoeven wel wist te verrassen met krachtige combinaties en beslissende knock-outs. Sinds enkele jaren lijkt hij echter steeds vaker te kiezen voor controle en puntenwinst.
Toch zijn er ook fans die begrip tonen voor zijn strategie. “Je blijft geen kampioen als je domme risico’s neemt,” schrijft iemand op X (voorheen Twitter). “Hij blijft tactisch een meester, al is het soms lastig om naar te kijken.”
Vakhitov: waardige tegenstander
Hoewel Artem Vakhitov uiteindelijk verloor op punten, krijgt hij veel lof voor zijn optreden. De Rus, voormalig Glory-kampioen in een lagere gewichtsklasse, liet zien dat hij technisch goed onderlegd is en over een sterke verdediging beschikt. Zijn spinning backfist was een van de weinige hoogtepunten van het gevecht, en leverde hem zelfs tijdelijk het initiatief op.
Voor Vakhitov was het zijn debuut in het zwaargewicht bij Glory. Hij maakte het Verhoeven moeilijker dan velen vooraf hadden verwacht, en zal waarschijnlijk terugkeren in toekomstige line-ups.
Kampioen sinds 2014: indrukwekkende reeks
Ondanks de kritiek blijft Rico Verhoeven een klasse apart. Hij is al meer dan 4.000 dagen onafgebroken wereldkampioen, iets wat in het moderne kickboksen nauwelijks voorkomt. Zijn laatste verlies dateert van vóór zijn Glory-periode, en sindsdien versloeg hij grote namen zoals Badr Hari, Jamal Ben Saddik en Benjamin Adegbuyi.
Met zijn overwinning op Vakhitov zet hij zijn reeks voort, al groeit de roep om een nieuwe, spannende uitdager. Glory zal ongetwijfeld nadenken over hoe toekomstige partijen weer meer spektakel kunnen bieden zonder de sportieve integriteit te verliezen.
Wat nu voor Rico Verhoeven?
Verhoeven zelf liet na afloop weten eerst rust te willen nemen. “Ik heb me maandenlang voorbereid op deze partij. Nu is het tijd om weer even bij familie te zijn en het hoofd leeg te maken,” aldus de kampioen.
Over een volgende tegenstander is nog niets bekendgemaakt, maar fans hopen dat Glory in 2025 met een nieuwe uitdager komt die Verhoeven echt tot het uiterste kan dwingen. Namen als Antonio Plazibat of een mogelijke rematch met Badr Hari worden al voorzichtig genoemd.