Actueel
Slecht nieuws voor André Hazes jr. vanwege zijn naam
Verdrietig nieuws rondom André Hazes: door de aanhoudende strijd met zijn moeder Rachel vraagt de zanger zich af of het verstandig was zijn zoon dezelfde naam te geven. In een openhartig gesprek met Fernando Halman deelt hij zijn zorgen en spreekt hij over de impact van de familieruzie.
Conflict over de naam André Hazes
André Hazes ligt al geruime tijd in de clinch met zijn moeder, Rachel Hazes. De strijd draait om het gebruik van de naam André Hazes. Rachel, die de merkrechten op de naam bezit, vindt dat haar zoon deze naam onterecht gebruikt zonder dat zij daar financieel van profiteert. Haar eis: André moet voortaan optreden onder de naam André Hazes jr..
De situatie escaleerde verder toen Rachel op kerstavond een deurwaarder stuurde naar André. De zanger ontving een dagvaarding, waarin hij formeel werd gesommeerd om de naam aan te passen. “Dit was echt een klap in mijn gezicht,” vertelt André. “Zoiets verwacht je niet op een dag die draait om familie en samenzijn.”
Twijfels over de naam van zijn zoon
De voortdurende conflicten rondom zijn naam zorgen ervoor dat André nu zelfs twijfelt aan de naamgeving van zijn zoontje, André Hazes III. Hij blikt terug op het moment dat hij en Monique, de moeder van zijn kind, besloten hun zoon naar hem te vernoemen.
“Het was echt mijn eis dat hij André Hazes zou heten,” geeft André toe. Maar nu, met alles wat er speelt, lijkt hij daar spijt van te krijgen. “Ik heb weleens gesprekken met Monique en vraag me af of het wel zo’n slimme keuze was.”
Zijn zorgen richten zich vooral op de toekomst van zijn zoon. Mocht André Hazes III in de voetsporen van zijn vader treden en ook een carrière in de muziek nastreven, dan vreest hij dat Rachel opnieuw zal proberen haar merkrechten te gebruiken om invloed uit te oefenen. “Misschien wordt hij straks ook gesommeerd om zijn artiestennaam aan te passen. Dat is iets wat ik hem niet wil aandoen,” zegt André.
Een naam als vloek én zegen
De naam André Hazes is altijd een groot deel van de identiteit van de zanger geweest. Hij noemt het een van de mooiste cadeaus die hij ooit heeft gekregen, maar erkent ook dat het een zware last met zich meebrengt. “De naam brengt zoveel verwachtingen met zich mee,” zegt hij.
André verwijst naar de druk die hij zelf heeft ervaren als zoon van de legendarische volkszanger. “Het is al moeilijk genoeg om in de schaduw van mijn vader te staan. Mijn zoon heeft straks niet alleen een beroemde opa, maar ook een vader om tegenop te boksen.”
Hij vervolgt: “Ik voel me schuldig dat ik die last op zijn schouders heb gelegd door hem die naam te geven. Het was vanuit liefde, maar misschien niet doordacht genoeg.”
De complexiteit van een familienaam
De familieruzie tussen André en Rachel is de afgelopen jaren steeds meer naar buiten gekomen, tot groot verdriet van de fans. Wat ooit een liefdevolle familieband was, is veranderd in een strijd om merkrechten, geld en controle. De gevolgen hiervan reiken nu zelfs tot de volgende generatie.
André benadrukt in het interview dat hij hoopt dat zijn zoon in de toekomst de vrijheid zal hebben om zijn eigen keuzes te maken, zonder zich beperkt te voelen door de familienaam. “Ik wil dat hij André Hazes kan zijn op zijn eigen manier. Of dat nu als zanger is, of iets totaal anders.”
De toekomst van de Hazes-dynastie
Ondanks de spanningen met Rachel probeert André zich te focussen op de positieve kanten van zijn leven. Hij heeft zijn band met zus Roxeanne weten te herstellen en geniet van het gezinsleven met Monique en hun zoon. Toch blijft de schaduw van het conflict hangen.
Voorlopig lijkt de ruzie met Rachel niet snel opgelost te worden. André heeft al meerdere keren aangegeven geen contact meer met haar te willen. De deur lijkt definitief dicht te zijn. “Ik wil mijn leven leiden zonder constante strijd,” zegt hij.
Ondertussen blijft de vraag of de naam André Hazes III een last of een zegen zal zijn. André zelf lijkt vastbesloten om zijn zoon te beschermen tegen dezelfde druk die hij zelf heeft ervaren. Maar hoe dat precies zal uitpakken, zal alleen de tijd leren.
Een boodschap van liefde, maar met een waarschuwing
Het interview eindigt met een boodschap van André aan zijn fans. “Ik ben dankbaar voor iedereen die me steunt in deze moeilijke tijd. Het is niet makkelijk om familieproblemen zo publiekelijk te hebben, maar jullie steun maakt het draaglijker.”
Hij roept anderen ook op om bewust na te denken over de impact van keuzes die vanuit liefde worden gemaakt. “Soms denk je dat je iets goeds doet, zoals het vernoemen van je zoon naar jezelf of je vader. Maar je moet ook nadenken over de gevolgen. Liefde is belangrijk, maar soms moet je verder kijken dan dat.”
Met deze woorden hoopt André niet alleen zijn eigen ervaring te delen, maar ook een les mee te geven aan anderen die met vergelijkbare keuzes en conflicten te maken hebben.
Een gecompliceerd erfgoed
Het verhaal van André Hazes en zijn zoon André Hazes III is er een van liefde, familie, en de complexe erfenis van een beroemde naam. Terwijl André blijft strijden voor zijn eigen onafhankelijkheid en die van zijn zoon, is het duidelijk dat de naam Hazes zowel een trots verleden als een uitdagende toekomst met zich meebrengt. Fans blijven hoopvol dat de familie ooit weer herenigd zal worden, maar voor nu lijkt die droom ver weg.
Actueel
Simon (20), de zoon van Bart De Wever, doet onthutsende bekentenis: ‘Mijn vader is verschrikkelijk’
“Mijn vader is verschrikkelijk”: openhartige woorden van Simon De Wever raken een gevoelige snaar
Het zijn woorden die hard binnenkomen. Niet omdat ze schreeuwerig zijn uitgesproken, maar juist omdat ze doordrenkt lijken van emotie en onmacht. Simon De Wever, de twintigjarige zoon van politicus Bart De Wever, heeft zich in een zeldzaam openhartig moment uitgesproken over de relatie met zijn vader. Zijn uitspraak — “Mijn vader is verschrikkelijk” — veroorzaakte direct opschudding, maar wie verder kijkt dan de letterlijke woorden, ziet vooral een jongvolwassene die worstelt met afstand, verwachtingen en gemis.
Geen politieke aanval, geen publieke afrekening, maar een persoonlijke kreet die veel losmaakt bij mensen die zich herkennen in het gevoel achter de woorden.
Geen beschuldiging, maar een uiting van gemis
Mensen uit de omgeving van Simon benadrukken dat zijn uitspraak niet bedoeld was als een veroordeling van zijn vader als persoon. Integendeel. Het ging volgens hen om het benoemen van een gevoel dat al langer sluimerde: emotionele afstand binnen een vader-zoonrelatie die onder druk staat door verantwoordelijkheden, agenda’s en een leven in de schijnwerpers.
Een familievriend verwoordt
het voorzichtig:
“Hij bedoelt niet dat zijn
vader slecht is. Hij bedoelt dat hij hem mist.”
Dat onderscheid is cruciaal. De uitspraak krijgt pas betekenis wanneer ze wordt gelezen als een uiting van pijn, niet van verwijt.
Opgroeien in de schaduw van een publiek figuur
Simon groeide op met een vader die niet alleen vader was, maar ook een van de meest invloedrijke politici van Vlaanderen. Dat betekent leven met camera’s, commentaar, publieke verwachtingen — en een agenda die zelden leeg is. Voor een kind kan dat verwarrend zijn.
Volgens mensen die Simon goed kennen, voelde hij zich soms letterlijk en figuurlijk op de tweede plaats komen. Niet uit onwil van zijn vader, maar door de realiteit van een leven dat grotendeels in het teken staat van publieke verantwoordelijkheid.
“Als je vader altijd bezig is met het land, vraag je je af waar jij past,” zou Simon hebben gezegd.
Die gedachte is pijnlijk herkenbaar voor kinderen van ouders met veeleisende beroepen, of dat nu in de politiek, zorg, het bedrijfsleven of de media is.
Een poging tot verzoening die strandde
Volgens bronnen dicht bij het gezin zou er recent een poging zijn geweest om de relatie te herstellen of in elk geval te verdiepen. Er werd een gesprek gepland waarin alles uitgesproken zou worden. Verwachtingen waren hoog, maar de uitkomst bleek teleurstellend.
“Ze spraken langs elkaar heen,” aldus een
betrokkene.
“Simon zocht nabijheid en
erkenning. Bart zocht oplossingen en structuur.”
Het gesprek eindigde zonder ruzie, maar ook zonder het gevoel dat er echt verbinding was ontstaan. Juist die leegte kan soms meer pijn doen dan een open conflict.
Publieke reacties: verdeeld maar betrokken
De uitspraak van Simon leidde tot een golf aan reacties in Vlaanderen en daarbuiten. Op sociale media, in opinies en gesprekken aan de keukentafel werd de situatie breed besproken. De meningen lopen uiteen, maar de toon blijft opvallend vaak empathisch.
Veel mensen herkennen zichzelf in Simons woorden:
-
“Dit gaat niet over politiek, dit gaat over vaderschap.”
-
“Een zoon mag zijn gevoel uiten, ook als dat ongemakkelijk is.”
-
“Dit is geen aanval, dit is een noodkreet.”
Tegelijk zijn er ook stemmen die vinden dat zulke zaken privé hadden moeten blijven, los van media-aandacht. Die spanning tussen openheid en privacy is precies wat dit verhaal zo complex maakt.
Stilte van Bart De Wever zegt ook iets
Van de kant van Bart De Wever is er geen publieke reactie gekomen. Voor wie hem kent, is dat niet verrassend. Hij staat erom bekend privézaken buiten de openbaarheid te houden en conflicten liever binnenskamers te bespreken.
Insiders suggereren dat hij het gesprek met zijn zoon niet via de media wil voeren, maar op een moment en plek die rust en veiligheid bieden. Of en wanneer dat gebeurt, is onbekend.
Wat wel duidelijk is: zwijgen betekent niet per se onverschilligheid. Soms is stilte een poging om escalatie te vermijden.
Een breder gesprek over emotionele beschikbaarheid
Wat deze situatie overstijgt, is het grotere thema dat ermee wordt aangeraakt: emotionele beschikbaarheid van ouders, vooral vaders, in een wereld die steeds meer vraagt. Succes, verantwoordelijkheid en maatschappelijke druk kunnen onbedoeld afstand creëren binnen gezinnen.
Simons verhaal raakt een snaar omdat het universeel is. Het gaat over gezien willen worden, gehoord willen worden, en het gevoel dat liefde soms verloren gaat in praktische drukte.
Geen schandaal, maar een kwetsbaar moment
Wie dit verhaal leest als sensatie, mist de kern. Dit is geen rel, geen politieke kwestie, geen aanval. Het is een moment van kwetsbaarheid, uitgesproken door iemand die nog zoekt naar zijn plek — als zoon, als individu, los van de rol van zijn vader.
De
woorden “mijn vader is
verschrikkelijk” klinken hard, maar wie tussen de regels
leest, hoort iets heel anders:
een zoon die zijn vader nodig heeft.
En misschien is dat, in alle rumoer, de meest menselijke boodschap van allemaal.
