Actueel
Roxeanne Hazes dreigt: Vragen over Rachel zijn voor mij onacceptabel!
BEELDEN ONDERAAN TE ZIEN!
Roxeanne Hazes heeft in de loop der jaren een duidelijke grens gesteld als het gaat om media-aandacht voor haar persoonlijke leven. In tegenstelling tot haar broer, André Hazes jr., die openlijk praat over de veelbesproken familieruzies met hun moeder Rachel Hazes, weigert Roxeanne categorisch om zich hierover uit te laten. Volgens haar zijn journalisten die toch proberen door te vragen, schuldig aan grensoverschrijdend gedrag.
Strikte voorwaarden voor interviews
In een interview met Grazia legt Roxeanne uit waarom ze zulke strikte restricties hanteert tijdens haar mediaverschijningen. “Ik zeg nooit iets over de dingen die in mijn leven spelen en maak voorafgaand aan interviews altijd de afspraak dat ik niet over familiezaken praat, omdat het bepaalt hoe ik me de week erna voel,” vertelt ze.
Deze duidelijke voorwaarden zijn voor haar essentieel om een gezonde balans te behouden in haar persoonlijke en professionele leven. Toch blijken sommige journalisten geneigd om deze restricties te negeren, wat bij Roxeanne voor flinke frustratie zorgt.
Het woord ‘grensoverschrijdend’ als waarschuwing
Het afgelopen jaar is er veel aandacht geweest voor grensoverschrijdend gedrag in de media- en entertainmentwereld. Voor Roxeanne is dit niet alleen een discussiepunt over machtsmisbruik of ongepaste handelingen; ze ziet het ook als een manier om haar eigen grenzen te beschermen.
“Voor mij is het grensoverschrijdend dat iemand tóch het onderwerp aankaart onder het mom van: ‘Ja, maar we moeten het hier wel even over hebben,’” zegt ze. Dit soort pogingen om haar te dwingen tot antwoorden over haar familie ervaart ze als een directe inbreuk op haar privacy.
Ze benadrukt dat ze daar niet voor terugdeinst: “Als ik zulke vragen krijg, dan noem ik dat grensoverschrijdend gedrag. Waarom? Omdat het dat voor mij is. En dat zou genoeg moeten zijn.”
Waarom Roxeanne zwijgt over Rachel
De vete tussen Roxeanne en Rachel Hazes is een van de meest besproken onderwerpen in de Nederlandse media. Het is publiek geheim dat de spanningen hoog oplopen binnen de Hazes-familie, en dat Roxeanne en Rachel al geruime tijd geen contact meer hebben.
Toch benadrukt Roxeanne dat het herhaaldelijk oprakelen van deze familiekwestie niet alleen schadelijk is voor haar, maar ook voor haar professionele imago. “Waarom zou ik het in de vier minuten tijd die ik krijg aan een talkshowtafel over mijn familie gaan hebben, terwijl ik keihard heb gewerkt aan een nieuw album? Ik kom daar om over mijn muziek te praten, niet om clickbait te worden op een of ander showbizzkanaal.”
De kijkers zijn het zat’
Volgens Roxeanne is er weinig behoefte bij het publiek om steeds maar weer dezelfde verhalen over haar familie te horen. Ze stelt dat de kijkers inmiddels moe zijn van de herhaalde aandacht voor de Hazes-ruzies. “Van wie moet dat? De kijkers zijn het helemaal zat, hoor,” zegt ze resoluut.
Ze ziet het als haar verantwoordelijkheid om de focus te leggen op haar werk en niet op het drama in haar persoonlijke leven. Haar nieuwe album, waar ze maanden hard aan heeft gewerkt, is volgens haar veel relevanter dan de familieruzies die de media telkens opnieuw willen uitmelken.
De kracht van ‘nee’ zeggen
Roxeanne benadrukt dat haar vermogen om ‘nee’ te zeggen tegen vragen over haar familie niet alleen belangrijk is voor haar mentale welzijn, maar ook een krachtig signaal is voor anderen in de entertainmentwereld. Ze moedigt mensen aan om hun eigen grenzen te stellen en zich niet te laten dwingen tot het delen van persoonlijke informatie.
“Ik ben niet verplicht om over mijn familie te praten, net zo min als iemand anders dat is over zijn of haar persoonlijke leven. Het feit dat ik bekend ben, betekent niet dat ik alles met de wereld hoef te delen,” zegt ze.
Focus op muziek en eigen identiteit
Met haar nieuwe album en andere muzikale projecten wil Roxeanne de focus leggen op haar artistieke kant. Ze hoopt dat de media haar hierin kunnen steunen in plaats van zich te richten op sensatie.
“Het is tijd dat mensen me zien voor wie ik ben als artiest, niet alleen als onderdeel van een familie met veel drama. Mijn muziek is wat telt, en ik wil dat dat centraal staat,” besluit ze.
Ondanks de kritiek op haar strikte aanpak, blijft Roxeanne vasthouden aan haar principes. Ze weet dat haar aanpak niet door iedereen wordt gewaardeerd, maar voor haar is het de enige manier om zichzelf trouw te blijven en een gezonde werk-privébalans te behouden.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.