Actueel
Rachel Hazes getroffen door groot verlies: ‘Onwerkelijk om je zo plots te moeten missen’
Rachel Hazes heeft een emotioneel zware dag achter de rug. Gisteren zou haar vader, Jan van Galen, 78 jaar zijn geworden. Via Instagram deelt Rachel een persoonlijk en ontroerend bericht om stil te staan bij deze bijzondere, maar ook beladen dag.
Een persoonlijke boodschap vol liefde
Rachel begint haar bericht met een liefdevolle felicitatie. “Lieve pap, gefeliciteerd vandaag met jouw verjaardag,” schrijft ze. Ze spreekt de hoop uit dat haar vader, samen met dierbaren, geniet van een borrel aan de ‘Petrusbar’ in het hiernamaals.
“Geef iedereen boven een dikke kus van mij,” voegt ze eraan toe. Deze woorden tonen de diepe verbondenheid die Rachel met haar vader blijft voelen, zelfs na zijn 0verlijden.
Dagelijks een kaarsje bij de urn
Sinds het 0verlijden van haar vader heeft Rachel een speciale herdenkingsplek gecreëerd. Zowel de urn van haar vader als die van haar moeder staan naast elkaar in Spanje, een plek die een grote betekenis heeft voor de familie Hazes.
Rachel vertelt dat ze elke dag een kaars brandt bij deze urnen. “Ik ben zo blij dat ik jullie een laatste rustplaats hier in jullie geliefde Spanje heb kunnen geven,” schrijft ze. Deze dagelijkse gewoonte symboliseert hoe ze haar ouders nog steeds dichtbij houdt.
Een onverwacht verlies
Het 0verlijden van Jan van Galen afgelopen juni kwam onverwacht. Hij sti*rf op 77-jarige leeftijd. Rachel was op dat moment in Spanje en kon niet bij haar vader zijn in zijn laatste uren.
Dit gemis blijft een zware last voor haar. In eerdere interviews en posts heeft Rachel meerdere keren benadrukt hoe plotseling het verlies kwam en hoe moeilijk het voor haar is om dit een plek te geven.
Herinneringen aan een sterke band
In een eerdere Instagram-post gaf Rachel een inkijkje in de hechte band die ze met haar vader had. Ze vertelde over de dagelijkse gesprekken waarin humor en liefde centraal stonden. “Hoe onwerkelijk is het om jou nu ook zomaar te moeten missen,” schreef ze destijds.
Ze herinnerde zich hoe haar vader altijd voor een lach zorgde, zelfs op de moeilijkste momenten. Het telefoontje waarin ze hoorde dat het slecht ging met hem, blijft een van de meest pijnlijke herinneringen voor Rachel.
Een leven vol herinneringen
Met haar liefdevolle woorden en dagelijkse rituelen toont Rachel hoe ze de herinneringen aan haar ouders levend houdt. Ze benadrukt de waarde van de momenten die ze met hen heeft gedeeld, maar ook de pijn van het moeten loslaten. Haar dankbaarheid voor de liefde en humor die haar vader haar heeft gegeven, blijft een centrale rol spelen in haar leven.
Een betekenisvolle rustplaats in Spanje
Rachel’s keuze om de urnen van haar ouders in Spanje te plaatsen, onderstreept de bijzondere band van de familie met dit land. Voor de Hazes-familie was Spanje altijd een plek van rust en geluk. Door hen hier een laatste rustplaats te geven, voelt Rachel dat ze hen op een liefdevolle manier eert.
R0uwen op haar eigen manier
Met haar Instagram-post deelt Rachel niet alleen haar verdriet, maar ook haar veerkracht. Haar boodschap is een herinnering aan hoe belangrijk het is om herinneringen aan dierbaren levend te houden.
Hoewel de pijn van het verlies groot is, probeert ze troost te vinden in de gedachte dat haar ouders nu samen zijn. “Ik hoop dat jullie daarboven net zo veel van elkaar genieten als jullie hier op aarde deden,” schreef ze eerder.
Reacties van fans en volgers
Onder de post van Rachel stroomden de reacties binnen. Veel fans delen hun steun en medeleven met de zangeres. “Blijf sterk, Rachel,” schrijft een volger. “Wat een mooie manier om je ouders te eren,” reageert een ander. De warmte en empathie vanuit haar online gemeenschap lijkt Rachel kracht te geven in deze moeilijke periode.
Een boodschap van hoop en dankbaarheid
Met haar openhartige bericht herinnert Rachel ons eraan hoe belangrijk familie en herinneringen zijn. Ondanks het verdriet kiest ze ervoor om de liefde en warmte die ze van haar ouders heeft gekregen centraal te stellen.
Haar dagelijkse ritueel van een kaars branden is niet alleen een manier om hen te herdenken, maar ook een symbool van hoop en dankbaarheid.
Een nieuw hoofdstuk met een diepe verbinding
Rachel Hazes blijft vechten tegen de pijn van verlies, maar haar rituelen en liefdevolle woorden laten zien hoe belangrijk het voor haar is om verbonden te blijven met haar ouders. Door haar verhaal te delen, biedt ze ook troost en inspiratie aan anderen die met vergelijkbaar verlies te maken hebben.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
