Actueel
Publiek pest valszingende vriendin Peter Gillis van podium af
Publiek pest valszingende vriendin van Peter Gillis van podium af
Wendy van Hout had tot voor kort nog nooit een microfoon vastgehouden, laat staan dat ze wist hoe ze ermee om moest gaan. Toch heeft ze zichzelf inmiddels tot zangeres gebombardeerd en treedt ze regelmatig op. Maar haar zangkunsten worden niet door iedereen gewaardeerd, en dat werd afgelopen weekend op pijnlijke wijze duidelijk.
Een opmerkelijk optreden
Recentelijk stond Wendy op het podium van het Megapiratenfestijn in Gelderland, een groot evenement waar menig volkszanger en feestartiest optreedt. Haar optreden was echter allesbehalve een succes. Bezoekers keken vol verbazing toe en vroegen zich hardop af hoe het mogelijk was dat ze daar mocht staan. Het antwoord op die vraag lijkt voor velen eenvoudig: haar vriend Peter Gillis zou invloed hebben gehad op haar aanwezigheid daar. Hoewel dit niet met zekerheid te zeggen is, blijft het opmerkelijk dat iemand zonder zangervaring zo’n groot podium krijgt.
Kritiek en reacties
Het optreden van Wendy riep felle reacties op. Niet alleen in de zaal, maar ook op sociale media regende het kritiek. Veel mensen vonden haar stem onverdraaglijk en zagen haar aanwezigheid op het festival als een belediging voor echte artiesten die jarenlang werken om zo’n podium te bereiken. Toch lijkt Wendy zich hier niets van aan te trekken.
“Ik heb genoten van mijn optreden,” reageerde ze in een interview. “Mensen hebben altijd iets te zeuren, maar ik ben hier om muziek te maken en te genieten. Of anderen dat nou leuk vinden of niet.”
Haar zelfvertrouwen lijkt door de negatieve reacties niet te zijn aangetast. Sterker nog, ze heeft grootse plannen voor de toekomst.
Toekomstplannen en ambities
In een recent interview met weekblad Party vertelde Wendy dat ze gelooft dat dit pas het begin is. “Als dit het begin is, waar eindigt het dan?” vroeg ze zich af. Ze droomt ervan om vaker op te treden en zichzelf te bewijzen in de muziekindustrie. Ondanks alle kritiek is ze vastbesloten door te gaan met zingen en ziet ze zichzelf al als een succesvolle artiest in de dop.
Maar niet iedereen is even optimistisch over haar toekomst als zangeres. Collega-artiesten reageren terughoudend en het publiek lijkt haar niet bepaald met open armen te ontvangen.
Aanhoudende kritiek
Niet alleen online, maar ook tijdens haar optredens wordt Wendy geconfronteerd met kritiek. Zo trad ze afgelopen weekend op bij Hart voor Muziek, een evenement waar volkszangers en Nederlandstalige artiesten optreden. Toen haar naam werd aangekondigd, was er een handjevol mensen dat juichte, maar het overgrote deel van het publiek reageerde met boegeroep. Een pijnlijke situatie voor iedere artiest, maar Wendy lijkt zich hier weinig van aan te trekken.
“Ik weet dat sommige mensen mij niet mogen, maar dat komt gewoon door jaloezie,” beweert ze zelfverzekerd. “Ik heb in korte tijd iets bereikt waar anderen jaren over doen. Dat steekt natuurlijk.”
Steun van Peter Gillis
Veel mensen speculeren dat haar vriend Peter Gillis een rol speelt in haar prille zangcarrière. De miljonair en realityster heeft immers de middelen en connecties om deuren te openen die normaal gesproken gesloten blijven voor beginnende artiesten. Hoewel er geen hard bewijs is dat hij direct invloed heeft uitgeoefend op haar optredens, blijft het feit dat Wendy zonder enige muzikale ervaring op grote evenementen mag optreden opmerkelijk.
Critici wijzen erop dat Gillis zijn bekendheid en financiële invloed zou kunnen gebruiken om Wendy aan boekingen te helpen. Anderen vinden dat Wendy simpelweg haar droom mag najagen en zichzelf moet kunnen bewijzen op eigen kracht. Hoe dan ook, haar carrière lijkt voorlopig niet te stoppen, ondanks de negatieve reacties.
Publiek spreekt zich uit
Dat het publiek geen fan is van Wendy’s zangkwaliteiten, bleek ook uit de reacties na haar laatste optreden. Op sociale media regende het reacties van teleurgestelde bezoekers:
- “Het was echt niet om aan te horen. Hoe kan iemand met zo’n stem op een podium staan?”
- “Dit moet toch gewoon een grap zijn? Niemand betaalt hier toch echt voor?”
- “Zelfs de karaokebar zou haar niet binnenlaten. Dit is echt een belediging voor muziek.”
Ondanks deze felle kritiek blijft Wendy vasthouden aan haar dromen. Ze blijft doorgaan met optreden en ziet zichzelf al als een vaste naam in de Nederlandstalige muziekscene. “Ik laat me door niemand tegenhouden,” zegt ze strijdlustig. “Ik weet dat ik talent heb en ik ga dat bewijzen.”
Bezoekers Mega Piraten Festijn slopen Wendy van Hout: “Ze zong zo vals a… https://t.co/sWDcOhD6zN via @YouTube
— Jurgen Rau (@JurgenRau2) December 27, 2024
De toekomst van Wendy’s zangcarrière
De vraag is of Wendy’s doorzettingsvermogen uiteindelijk zal resulteren in een succesvolle carrière, of dat het publiek haar blijft afwijzen. Voorlopig lijkt ze vastberaden om haar dromen waar te maken, ongeacht de weerstand die ze ondervindt.
Zal ze ooit geaccepteerd worden door het grote publiek, of blijft ze vooral bekend als de vriendin van Peter Gillis die ondanks alles blijft zingen? De toekomst zal het uitwijzen.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”