Actueel
‘Productie Winter Vol Liefde maakt een hele grote fout’
De hitshow Winter Vol Liefde nadert zijn finale, maar niet zonder een laatste portie drama en controverse. Een van de meest besproken figuren is Monique, de bemoeizuchtige moeder van deelnemer Mike. Haar opvallende aanwezigheid roept zowel irritatie als fascinatie op bij kijkers en critici. Journalist Jordi Versteegden van De Telegraaf besloot de situatie onder de loep te nemen en spaarde daarbij de makers van het programma niet.
Monique: De Onverwachte Hoofdrolspeler
Hoewel Monique geen officiële deelnemer is aan het liefdesprogramma, lijkt ze meer schermtijd te krijgen dan de meeste kandidaten. Als moeder van Mike is ze constant op de voorgrond aanwezig, iets wat volgens critici deels te wijten is aan haar eigen gedrag, maar ook aan hoe de productie haar in beeld brengt. Monique’s bemoeienis met Mike’s liefdesleven en haar uitgesproken karakter maken haar een controversiële figuur.
Jordi Versteegden stelt in zijn analyse de vraag waarom Monique zich gedraagt zoals ze doet. “Misschien heeft zij wel een jeugd gehad waarin ze getraumatiseerd is,” speculeert de journalist. “Dat is de kant die we niet van haar zien. We zien alleen haar platte, ordinaire kant.” Het is een interessante invalshoek, maar Versteegden erkent ook dat dit niet de hele situatie rechtvaardigt.
De Montage: Sleutel tot Haar Imago
Volgens Versteegden heeft de manier waarop Winter Vol Liefde gemonteerd wordt, een grote invloed op hoe Monique door kijkers wordt waargenomen. “Programma’s als Winter Vol Liefde hebben een gevaarlijke kant,” zegt hij. “Door de montage zien we haar als zo iemand.” Hiermee wijst hij op de mogelijkheid dat Monique’s gedrag door de productie wordt uitvergroot om drama te creëren en kijkcijfers te verhogen.
Toch benadrukt Versteegden dat Monique niet volledig onschuldig is. “Ze doet zelf mee. Het is niet dat dit gedrag geacteerd is,” stelt hij. “Maar het is wel jammer dat ze haar nu zo erg op de voorgrond zetten in het programma.” Hij pleit ervoor dat de productie haar meer nuance geeft, zodat kijkers haar complexere kant kunnen zien.
Een Familielid Doet Boekje Open
Hoewel Jordi Versteegden vindt dat Monique’s gedrag verder uitgediept had moeten worden, lijkt hij een recent schandaal rondom haar te hebben gemist. De halfbroer van Monique’s huidige vriend meldde zich namelijk onlangs met belastende uitspraken. Hij beweert dat Monique een “spoor van vernieling” heeft achtergelaten in Nederland.
Volgens de halfbroer zou Monique zich gedragen als een tiran, met zowel haar vriend als haar zoon Mike als slachtoffer. Hij beschrijft hoe Monique hen in Seefeld volledig onder de duim zou houden. Daarnaast stelt hij dat Monique en haar vriend nog aanzienlijke schulden hebben openstaan bij hem. Deze uitspraken werpen een schaduw over Monique’s rol in het programma en maken haar gedrag in Winter Vol Liefde des te controversiëler.
Geen Act, maar Realiteit
Een belangrijk punt dat Versteegden benadrukt, is dat Monique’s gedrag niet geacteerd is. Hoewel realityprogramma’s vaak kritiek krijgen voor het creëren van onrealistische scenario’s, lijkt Monique’s bemoeizucht authentiek te zijn. Dit maakt het des te pijnlijker dat ze in het programma een bijna karikaturale rol speelt, wat volgens Versteegden deels de schuld is van de makers van het programma.
“Het is jammer dat ze haar nu zo erg op de voorgrond zetten in het programma,” zegt hij. “Ze geven haar geen kans om een andere kant van zichzelf te laten zien.” Dit gebrek aan balans in hoe Monique wordt gepresenteerd, draagt bij aan de negatieve beeldvorming rondom haar.
Monique’s Onthullende Uitspraken
Naast de kritiek op haar bemoeizucht, zorgen Monique’s uitspraken en gedrag in het programma voor ophef. Haar directe en soms harde opmerkingen maken haar een opvallende, maar ook polariserende persoonlijkheid. Sommige kijkers waarderen haar eerlijkheid, terwijl anderen haar gedrag beschouwen als een bron van onnodig drama.
De Impact op Mike
Een van de meest besproken aspecten van Monique’s aanwezigheid is de invloed die ze heeft op haar zoon Mike. Veel kijkers vinden dat Mike zich te veel laat beïnvloeden door zijn moeder, waardoor hij moeite lijkt te hebben om zijn eigen beslissingen te nemen. Dit roept vragen op over hoe Monique’s rol als moeder en mentor zich verhoudt tot haar bemoeienis in het programma.
Kijkers Reageren Verdeeld
Op sociale media wordt veel gediscussieerd over Monique. Sommige kijkers zien haar als een bron van entertainment en vinden dat ze het programma spannender maakt. Anderen zijn echter kritisch en vinden dat haar gedrag Mike in een moeilijke positie brengt. “Ze moet Mike de ruimte geven om zijn eigen keuzes te maken,” zegt een kijker op Instagram.
De Rol van de Productie
Hoewel Monique’s gedrag veel aandacht trekt, ligt een deel van de verantwoordelijkheid volgens Versteegden bij de makers van Winter Vol Liefde. Door haar zo prominent in beeld te brengen, creëren ze een eenzijdig beeld dat de kijkers beïnvloedt. Dit roept de vraag op in hoeverre reality-tv de werkelijkheid manipuleert voor entertainmentdoeleinden.
Een Complexe Persoonlijkheid
Monique is zonder twijfel een van de meest besproken figuren in Winter Vol Liefde. Haar gedrag, gecombineerd met de manier waarop ze door de productie wordt gepresenteerd, maakt haar een polariserende persoonlijkheid. Toch roept haar verhaal ook empathie op. Versteegden’s suggestie dat haar verleden een rol speelt in haar gedrag, benadrukt dat er meer schuilt achter haar bemoeizuchtige houding.
De Toekomst van Winter Vol Liefde
Met nog maar een paar afleveringen te gaan, blijft Monique een centraal figuur in het programma. Haar aanwezigheid en de controverses die ze oproept, hebben een grote invloed op hoe kijkers het seizoen ervaren. Of haar rol in de finale een afsluitend moment biedt of juist meer vragen oproept, zal binnenkort duidelijk worden.
Conclusie
Monique’s rol in Winter Vol Liefde laat zien hoe reality-tv zowel entertainment als controverse kan bieden. Hoewel haar gedrag authentiek lijkt, heeft de manier waarop ze wordt gepresenteerd door de productie een grote invloed op hoe kijkers haar waarnemen. Haar bemoeizucht en de recente onthullingen van een familielid voegen een extra laag toe aan haar complexe persoonlijkheid.
Of je haar nu ziet als bron van drama of als slachtoffer van haar eigen verleden, één ding is zeker: Monique heeft van Winter Vol Liefde een seizoen gemaakt dat kijkers niet snel zullen vergeten. Wat de toekomst voor haar en Mike brengt, blijft vooralsnog een open vraag.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
