Actueel
Prinses Margarita zet punt achter haar huwelijk 💔 – Dit is de reden!
Prinses Margarita van Bourbon de Parme en Tjalling ten Cate hebben aangekondigd dat hun huwelijk na zestien jaar tot een einde is gekomen. De aankondiging komt voor velen als een verrassing, aangezien het paar lange tijd een stabiel en gelukkig gezin leek te vormen. Toch waren er de afgelopen jaren al geruchten over spanningen binnen de relatie.
Een nieuw begin na een bewogen verleden
Voor Margarita betekende haar huwelijk met Tjalling een frisse start na haar roerige scheiding van Edwin de Roy van Zuydewijn. Die relatie eindigde in een mediastorm, waarbij Edwin openlijk kritiek uitte op de koninklijke familie en Margarita lange tijd in conflict raakte met haar naasten. In jurist Tjalling ten Cate vond ze echter rust en stabiliteit.
Het stel vestigde zich op landgoed De Horsten, in de buurt van koning Willem-Alexander. Samen kregen ze twee dochters en leken ze een harmonieus gezinsleven te leiden. Margarita sprak in interviews met veel liefde over haar man en kinderen en zei: “Ik heb een leuk leven opgebouwd en ben zéér gelukkig.” Nu blijkt echter dat achter die woorden meer schuilging dan aanvankelijk gedacht.
De eerste tekenen van spanning
Al enkele jaren deden geruchten de ronde dat het huwelijk van Margarita en Tjalling onder druk stond. Zo werd gefluisterd dat Tjalling enige tijd in een vakantiewoning verbleef om afstand te nemen van de situatie thuis. Daarnaast werd ontdekt dat hun gezamenlijke villa niet langer op beider naam stond, wat destijds al vragen opriep.
Hoewel het stel aangeeft “uiterst vriendschappelijk” uit elkaar te gaan, blijft de vraag wat er echt is gebeurd. Was er sprake van een derde persoon? Liepen hun interesses uiteen? Of was het huwelijk simpelweg na zestien jaar op?
Een andere scheiding dan haar eerste
De scheiding van Margarita en Tjalling lijkt aanzienlijk rustiger te verlopen dan haar breuk met Edwin de Roy van Zuydewijn. Die relatie eindigde in een ware mediagevecht, waarbij Edwin niet alleen Margarita maar ook de koninklijke familie publiekelijk bekritiseerde.
Margarita heeft in het verleden laten weten geen spijt te hebben van haar eerste scheiding. Over Edwin zei ze destijds: “Hij moet gewoon gaan werken en niet steeds maar jammeren. Ik was ook ongelukkig, maar ik ben dat toch ook niet gebleven?” Haar woorden onderstrepen dat ze vasthoudt aan haar onafhankelijkheid en zelf haar geluk bepaalt.
Waarom nu de breuk?
De vraag blijft: waarom nu? Was de liefde simpelweg uitgeblust, of speelde er iets groters? Hun huwelijk kende geen grote schandalen, geen openbare ruzies en geen juridische conflicten zoals bij haar vorige huwelijk. Maar misschien was juist dát het probleem.
Margarita heeft eerder laten doorschemeren dat haar turbulente relatie met Edwin de Roy van Zuydewijn veel spanning en sensatie met zich meebracht. Mogelijk was haar huwelijk met Tjalling te voorspelbaar geworden, waardoor ze zich niet langer kon vinden in de relatie. Of wellicht groeiden ze simpelweg uit elkaar.
Wat brengt de toekomst?
Voor Margarita betekent deze scheiding opnieuw een nieuw hoofdstuk in haar leven. Ze heeft een succesvolle carrière als juwelenontwerper opgebouwd en lijkt vastberaden haar eigen pad te blijven volgen. Voor Tjalling blijft het afwachten hoe hij zijn nieuwe levensfase vormgeeft. Hoewel hij zich altijd op de achtergrond hield, zal zijn naam ongetwijfeld blijven circuleren in de media nu hij weer vrijgezel is.
Een vreedzame scheiding, of het begin van nieuwe onthullingen?
Voor nu lijkt alles in rust te verlopen, maar zal dat zo blijven? Of komt er later meer informatie naar buiten over de werkelijke reden van hun scheiding? Voor Margarita en Tjalling breekt een nieuwe fase aan, en de vraag is of zij deze in alle discretie kunnen doorlopen, of dat er alsnog meer aan het licht komt dan nu bekend is.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.