Actueel
Phil (40) gaat verder als baby: ”Ik heb dada gedaan”
Phil, een 40-jarige grondwerker uit Groot-Brittannië, leidt een leven dat velen als opmerkelijk zouden bestempelen. Overdag werkt hij tussen 08.00 en 16.00 uur als een ogenschijnlijk ‘normale’ man. Maar zodra hij thuiskomt, ruilt hij zijn werkkleding in voor een luier en verliest hij zichzelf in een wereld die voor hem voelt als thuis: die van een baby. Phil maakt deel uit van de zogenoemde ABDL-gemeenschap (Adult Baby, Diaper Lover), een subcultuur waarin volwassenen zich gedragen als baby’s en comfort vinden in het dragen van luiers en andere babygerelateerde activiteiten.
Leven als baby na werktijd
Phil ziet eruit als een doorsnee veertiger. Hij werkt hard als grondwerker en heeft, op het eerste gezicht, een leven dat voldoet aan de norm. Maar schijn bedriegt. Zodra zijn werkdag voorbij is, keert hij huiswaarts om zich volledig onder te dompelen in zijn unieke levensstijl. Hij trekt zijn werkkleding uit en ruilt deze in voor een luier, compleet met rompertje en fopspeen.
De ABDL-gemeenschap, waar Phil deel van uitmaakt, bestaat uit volwassenen die zich identificeren met babygedrag. Dit gaat vaak verder dan alleen het dragen van luiers. Leden van deze gemeenschap kiezen ervoor om babygedrag na te bootsen, zoals het gebruik van kleurboeken, het drinken uit een flesje en zelfs het vermijden van het toilet. Phil is daar geen uitzondering op; hij doet zijn behoeften in luiers, net zoals een echte baby.
Een verborgen kant
Lange tijd hield Phil zijn levensstijl verborgen voor de buitenwereld. Zijn familie, vrienden en zelfs zijn werkgever hadden geen idee van zijn geheime fetisj. Hij was bang dat mensen hem zouden uitlachen of hem niet meer serieus zouden nemen. “Ik oog als een normale man. Niemand zou verwachten dat ik, zodra ik thuiskom, mezelf als een baby gedraag,” zegt Phil.
Hij vertelt dat zijn behoefte om terug te keren naar zijn kindertijd voortkomt uit zijn jeugd. Phil groeide op in een gezin dat regelmatig verhuisde. Hij voelde zich daardoor vaak ontheemd en onveilig. “Ik heb nooit echt kunnen genieten van mijn kindertijd. Door de vele verhuizingen was er geen stabiliteit of geborgenheid. Op latere leeftijd begon ik te verlangen naar dat gevoel van veiligheid, naar die onbezorgde tijd als baby.”
Volgens Phil biedt zijn levensstijl hem de kans om die geborgenheid te herbeleven. “Het helpt me ontspannen. Het voelt alsof ik terugkeer naar een plek waar ik echt mezelf kan zijn.”
Barbara: vriendin én ‘moeder’
Phil is niet alleen in zijn bijzondere wereld. Hij heeft een vriendin, Barbara, die inmiddels op de hoogte is van zijn levensstijl en daar een belangrijke rol in speelt. Toen ze elkaar ontmoetten, wist Barbara aanvankelijk niets van Phils geheime kant. Dat veranderde op het moment dat ze hem op een dag plotseling zag met een luier om.
“In het begin was ik geschokt,” geeft Barbara eerlijk toe. “Ik had geen idee wat ik zag of hoe ik moest reageren. Maar uiteindelijk besloot ik Phil te accepteren zoals hij is.” Inmiddels heeft Barbara haar rol in Phils leven volledig omarmd. Ze speelt zijn ‘moeder’ en helpt hem zijn levensstijl vol te houden.
Barbara neemt haar nieuwe rol serieus. Ze zorgt ervoor dat er altijd kleurboeken, babyspeelgoed en gepureerde maaltijden in huis zijn. Daarnaast verschoont ze Phils luiers, al geeft ze toe dat dit niet altijd even makkelijk is. “De luiers verschonen vind ik niet erg, maar de ‘grote boodschap’ is wel een grens. Dat laat ik Phil liever zelf doen,” zegt ze lachend.
Ondanks de uitdagingen geniet Barbara van de bijzondere band die ze met Phil heeft. “We hebben geen kinderen samen, maar op deze manier voel ik me toch een beetje ouder. Het is vreemd, maar het werkt voor ons.”
Openheid en acceptatie
Hoewel Phil zijn levensstijl lange tijd geheim wilde houden, heeft hij nu besloten om ermee naar buiten te treden. Hij hoopt dat zijn openheid helpt om meer begrip en acceptatie te creëren voor mensen zoals hij. “Ik weet dat wat ik doe voor veel mensen vreemd klinkt, maar voor mij voelt het normaal. Dit is wie ik ben, en ik hoop dat anderen dat kunnen accepteren.”
Volgens Phil wordt de ABDL-gemeenschap vaak verkeerd begrepen. Veel mensen denken dat het puur draait om een fetisj, maar voor Phil en anderen is het veel meer dan dat. “Het gaat om comfort, veiligheid en ontspanning. Het is een manier om met stress om te gaan en jezelf te uiten.”
Vooroordelen en kritiek
Toch is het voor Phil niet altijd makkelijk om met de vooroordelen van anderen om te gaan. “Mensen oordelen snel over iets dat ze niet begrijpen. Ze denken dat het raar, kinderachtig of zelfs verkeerd is. Maar ik doe niemand kwaad. Dit is gewoon hoe ik mijn leven leid.”
Hij benadrukt dat het belangrijk is om mensen te accepteren zoals ze zijn. “Iedereen heeft wel iets dat hem gelukkig maakt. Voor mij is dat deze levensstijl. Dat betekent niet dat ik gek ben of dat er iets mis is met me. Het betekent alleen dat ik anders ben, en daar is niks mis mee.”
Barbara is het daarmee eens. “In het begin vond ik het ook moeilijk te begrijpen, maar nu zie ik hoeveel geluk het Phil brengt. Dat is uiteindelijk het belangrijkste. Iedereen verdient het om gelukkig te zijn, op welke manier dan ook.”
Een boodschap van begrip
Phil hoopt dat zijn verhaal anderen inspireert om zichzelf te accepteren en open te zijn over wie ze zijn. “Het leven is te kort om je zorgen te maken over wat anderen van je denken. Als iets je gelukkig maakt en niemand anders daarmee kwetst, waarom zou je het dan niet doen?”
Hij roept mensen op om met meer openheid en begrip naar anderen te kijken. “We zijn allemaal anders, en dat is juist wat de wereld zo mooi maakt. Laten we elkaar accepteren zoals we zijn.”
Conclusie
Phil en Barbara vormen samen een onconventioneel, maar gelukkig stel. Terwijl Phil zichzelf terugvindt in de wereld van luiers en babygedrag, biedt Barbara hem de steun en liefde die hij nodig heeft. Hoewel hun levensstijl voor velen moeilijk te begrijpen is, laat hun verhaal zien dat geluk en liefde in vele vormen kunnen bestaan.
Phil blijft vasthouden aan zijn overtuigingen en hoopt dat zijn openheid bijdraagt aan een bredere acceptatie van de ABDL-gemeenschap. “Het is mijn leven, mijn keuze. En ik ben gelukkig. Dat is uiteindelijk het enige dat telt.”
De bouw van het nieuwe huis van Viktor Verhulst en Sarah Puttemans is volop bezig en trekt steeds meer nieuwsgierige blikken. Wie langs de werf passeert, ziet duidelijk vooruitgang: de eerste contouren van de bovenverdieping tekenen zich af en de ruwbouw krijgt stilaan vorm. Toch is het nog maar de vraag of alles volgens het oorspronkelijke tijdschema zal verlopen. Volgens berichtgeving van TV-Familie, dat de werken van dichtbij volgt, is het allerminst zeker dat de woning volgend jaar al volledig afgewerkt zal zijn.
Vooruitgang zichtbaar, maar onzekerheid blijft
Dat er beweging zit in de werf, staat buiten kijf. De funderingen liggen er, muren worden opgetrokken en het huis begint eindelijk te lijken op het toekomstbeeld dat Viktor en Sarah voor ogen hebben. Voor veel koppels is dat een bijzonder moment: na maanden van plannen, tekenen en vergaderen zie je plots iets tastbaars ontstaan. Tegelijkertijd is dit ook de fase waarin bouwprojecten vaak complexer worden. Zodra de ruwbouw staat, volgen de technische installaties, isolatie, elektriciteit, sanitair en uiteindelijk de afwerking. En net daar loopt het in de praktijk geregeld mis qua timing.
TV-Familie benadrukt dat de werken wel vorderen, maar plaatst meteen een kanttekening bij de haalbaarheid van een oplevering binnen een jaar. Bouwprojecten hebben nu eenmaal de reputatie dat ze zelden exact volgens plan verlopen. Levertermijnen schuiven op, aannemers hebben volle agenda’s en onverwachte technische problemen kunnen roet in het eten gooien. Het koppel lijkt zich daarvan bewust, al is het nog onduidelijk hoe flexibel hun planning werkelijk is.
Een bijzonder druk jaar in het vooruitzicht
Alsof een grote bouwwerf op zich nog niet genoeg is, breekt er voor Viktor en Sarah ook op persoonlijk vlak een intense periode aan. In 2026 geven ze elkaar het jawoord en die voorbereidingen starten sneller dan veel mensen denken. Een huwelijk organiseren vergt tijd, energie en aandacht: locaties bekijken, gastenlijsten samenstellen, leveranciers vastleggen en beslissingen nemen over talloze details. Dat alles combineren met de opvolging van een bouwproject is voor de meeste koppels een stevige uitdaging.
Voor Viktor en Sarah betekent dit dat ze in dezelfde periode belangrijke knopen moeten doorhakken over zowel hun toekomst als koppel als over hun nieuwe thuis. Dat kan voor extra druk zorgen, zeker wanneer deadlines samenkomen. De afwerking van een huis vraagt immers ook tal van keuzes: vloeren, keuken, badkamer, verlichting, kleuren en materialen. Het zijn beslissingen die je niet even tussendoor neemt.
Financiële ruimte als geruststelling
Toch lijkt paniek voorlopig niet aan de orde. Volgens TV-Familie beschikt het koppel over voldoende financiële marge om zowel de bouw van hun woning als de organisatie van hun huwelijk te dragen. Dat is een luxe die niet voor iedereen weggelegd is. Voor veel koppels vormt net de combinatie van bouwen en trouwen een zware financiële last, waardoor compromissen onvermijdelijk worden.
In het geval van Viktor en Sarah zou die druk minder groot zijn. Hun financiële situatie laat toe om beide projecten naast elkaar te laten lopen zonder dat elk detail tot stress leidt. Dat betekent echter niet dat alles vanzelf zal gaan. Ook met voldoende middelen blijft tijd een cruciale factor. Geld kan veel oplossen, maar geen extra uren in een dag creëren.
De realiteit van bouwen: plannen versus praktijk
Wie ooit gebouwd of verbouwd heeft, weet dat de werkelijkheid vaak afwijkt van de plannen op papier. Zelfs wanneer alles goed voorbereid is, kunnen vertragingen zich opstapelen. Denk aan weersomstandigheden die de werken stilleggen, materialen die later geleverd worden of aannemers die door personeelstekort hun schema moeten aanpassen. Zeker bij een woning die nog in een relatief vroeg stadium zit, is het moeilijk om met zekerheid te zeggen wanneer de sleutels effectief kunnen worden overhandigd.
Dat maakt de timing van de bovenverdieping extra belangrijk. Nu die fase zichtbaar wordt, komt de volgende stap in zicht, maar er blijft nog een lange weg te gaan. De afwerking is doorgaans het meest tijdrovende deel van een bouwproject, juist omdat het om details draait. En net die details maken uiteindelijk het verschil tussen een huis en een thuis.
Leven tussen plannen en verwachtingen
Voor Viktor Verhulst en Sarah Puttemans lijkt 2026 hoe dan ook een jaar te worden waarin veel samenkomt. Een huwelijk, een huis in opbouw en ongetwijfeld ook professionele verplichtingen zorgen voor een volle agenda. De vraag is niet zozeer of het haalbaar is, maar hoe ze met die druk zullen omgaan. Sommige koppels halen net energie uit zulke intensieve periodes, anderen merken dat het hen dwingt om prioriteiten te stellen en verwachtingen bij te stellen.
Of ze in 2026 al effectief kunnen intrekken in hun nieuwe woning, blijft voorlopig een open vraag. Misschien wordt het net iets later, misschien verloopt alles vlotter dan verwacht. Wat vaststaat, is dat het huis stap voor stap vorm krijgt, net zoals hun gezamenlijke toekomst. En soms is dat proces belangrijker dan de exacte einddatum.
Een toekomst die zich langzaam ontvouwt
Bouwen is niet alleen een technisch traject, maar ook een emotionele reis. Elk nieuw muurtje, elke verdieping die zichtbaar wordt, brengt het droombeeld dichterbij. Voor Viktor en Sarah is dat niet anders. Hun woning groeit mee met hun plannen en dromen, terwijl ze zich tegelijk voorbereiden op een nieuw hoofdstuk als getrouwd koppel.
Of alles volgend jaar al afgerond zal zijn, valt nog te bezien. Maar één ding is zeker: de combinatie van een bouwwerf en huwelijksplannen maakt van 2026 een jaar vol verandering, keuzes en nieuwe beginnen. En misschien is het net die dynamiek die ervoor zorgt dat het eindresultaat, wanneer het er eenmaal is, des te meer betekenis krijgt.