Actueel
Phil (40) gaat verder als baby: ”Ik heb dada gedaan”
Phil, een 40-jarige grondwerker uit Groot-Brittannië, leidt een leven dat velen als opmerkelijk zouden bestempelen. Overdag werkt hij tussen 08.00 en 16.00 uur als een ogenschijnlijk ‘normale’ man. Maar zodra hij thuiskomt, ruilt hij zijn werkkleding in voor een luier en verliest hij zichzelf in een wereld die voor hem voelt als thuis: die van een baby. Phil maakt deel uit van de zogenoemde ABDL-gemeenschap (Adult Baby, Diaper Lover), een subcultuur waarin volwassenen zich gedragen als baby’s en comfort vinden in het dragen van luiers en andere babygerelateerde activiteiten.
Leven als baby na werktijd
Phil ziet eruit als een doorsnee veertiger. Hij werkt hard als grondwerker en heeft, op het eerste gezicht, een leven dat voldoet aan de norm. Maar schijn bedriegt. Zodra zijn werkdag voorbij is, keert hij huiswaarts om zich volledig onder te dompelen in zijn unieke levensstijl. Hij trekt zijn werkkleding uit en ruilt deze in voor een luier, compleet met rompertje en fopspeen.
De ABDL-gemeenschap, waar Phil deel van uitmaakt, bestaat uit volwassenen die zich identificeren met babygedrag. Dit gaat vaak verder dan alleen het dragen van luiers. Leden van deze gemeenschap kiezen ervoor om babygedrag na te bootsen, zoals het gebruik van kleurboeken, het drinken uit een flesje en zelfs het vermijden van het toilet. Phil is daar geen uitzondering op; hij doet zijn behoeften in luiers, net zoals een echte baby.
Een verborgen kant
Lange tijd hield Phil zijn levensstijl verborgen voor de buitenwereld. Zijn familie, vrienden en zelfs zijn werkgever hadden geen idee van zijn geheime fetisj. Hij was bang dat mensen hem zouden uitlachen of hem niet meer serieus zouden nemen. “Ik oog als een normale man. Niemand zou verwachten dat ik, zodra ik thuiskom, mezelf als een baby gedraag,” zegt Phil.
Hij vertelt dat zijn behoefte om terug te keren naar zijn kindertijd voortkomt uit zijn jeugd. Phil groeide op in een gezin dat regelmatig verhuisde. Hij voelde zich daardoor vaak ontheemd en onveilig. “Ik heb nooit echt kunnen genieten van mijn kindertijd. Door de vele verhuizingen was er geen stabiliteit of geborgenheid. Op latere leeftijd begon ik te verlangen naar dat gevoel van veiligheid, naar die onbezorgde tijd als baby.”
Volgens Phil biedt zijn levensstijl hem de kans om die geborgenheid te herbeleven. “Het helpt me ontspannen. Het voelt alsof ik terugkeer naar een plek waar ik echt mezelf kan zijn.”
Barbara: vriendin én ‘moeder’
Phil is niet alleen in zijn bijzondere wereld. Hij heeft een vriendin, Barbara, die inmiddels op de hoogte is van zijn levensstijl en daar een belangrijke rol in speelt. Toen ze elkaar ontmoetten, wist Barbara aanvankelijk niets van Phils geheime kant. Dat veranderde op het moment dat ze hem op een dag plotseling zag met een luier om.
“In het begin was ik geschokt,” geeft Barbara eerlijk toe. “Ik had geen idee wat ik zag of hoe ik moest reageren. Maar uiteindelijk besloot ik Phil te accepteren zoals hij is.” Inmiddels heeft Barbara haar rol in Phils leven volledig omarmd. Ze speelt zijn ‘moeder’ en helpt hem zijn levensstijl vol te houden.
Barbara neemt haar nieuwe rol serieus. Ze zorgt ervoor dat er altijd kleurboeken, babyspeelgoed en gepureerde maaltijden in huis zijn. Daarnaast verschoont ze Phils luiers, al geeft ze toe dat dit niet altijd even makkelijk is. “De luiers verschonen vind ik niet erg, maar de ‘grote boodschap’ is wel een grens. Dat laat ik Phil liever zelf doen,” zegt ze lachend.
Ondanks de uitdagingen geniet Barbara van de bijzondere band die ze met Phil heeft. “We hebben geen kinderen samen, maar op deze manier voel ik me toch een beetje ouder. Het is vreemd, maar het werkt voor ons.”
Openheid en acceptatie
Hoewel Phil zijn levensstijl lange tijd geheim wilde houden, heeft hij nu besloten om ermee naar buiten te treden. Hij hoopt dat zijn openheid helpt om meer begrip en acceptatie te creëren voor mensen zoals hij. “Ik weet dat wat ik doe voor veel mensen vreemd klinkt, maar voor mij voelt het normaal. Dit is wie ik ben, en ik hoop dat anderen dat kunnen accepteren.”
Volgens Phil wordt de ABDL-gemeenschap vaak verkeerd begrepen. Veel mensen denken dat het puur draait om een fetisj, maar voor Phil en anderen is het veel meer dan dat. “Het gaat om comfort, veiligheid en ontspanning. Het is een manier om met stress om te gaan en jezelf te uiten.”
Vooroordelen en kritiek
Toch is het voor Phil niet altijd makkelijk om met de vooroordelen van anderen om te gaan. “Mensen oordelen snel over iets dat ze niet begrijpen. Ze denken dat het raar, kinderachtig of zelfs verkeerd is. Maar ik doe niemand kwaad. Dit is gewoon hoe ik mijn leven leid.”
Hij benadrukt dat het belangrijk is om mensen te accepteren zoals ze zijn. “Iedereen heeft wel iets dat hem gelukkig maakt. Voor mij is dat deze levensstijl. Dat betekent niet dat ik gek ben of dat er iets mis is met me. Het betekent alleen dat ik anders ben, en daar is niks mis mee.”
Barbara is het daarmee eens. “In het begin vond ik het ook moeilijk te begrijpen, maar nu zie ik hoeveel geluk het Phil brengt. Dat is uiteindelijk het belangrijkste. Iedereen verdient het om gelukkig te zijn, op welke manier dan ook.”
Een boodschap van begrip
Phil hoopt dat zijn verhaal anderen inspireert om zichzelf te accepteren en open te zijn over wie ze zijn. “Het leven is te kort om je zorgen te maken over wat anderen van je denken. Als iets je gelukkig maakt en niemand anders daarmee kwetst, waarom zou je het dan niet doen?”
Hij roept mensen op om met meer openheid en begrip naar anderen te kijken. “We zijn allemaal anders, en dat is juist wat de wereld zo mooi maakt. Laten we elkaar accepteren zoals we zijn.”
Conclusie
Phil en Barbara vormen samen een onconventioneel, maar gelukkig stel. Terwijl Phil zichzelf terugvindt in de wereld van luiers en babygedrag, biedt Barbara hem de steun en liefde die hij nodig heeft. Hoewel hun levensstijl voor velen moeilijk te begrijpen is, laat hun verhaal zien dat geluk en liefde in vele vormen kunnen bestaan.
Phil blijft vasthouden aan zijn overtuigingen en hoopt dat zijn openheid bijdraagt aan een bredere acceptatie van de ABDL-gemeenschap. “Het is mijn leven, mijn keuze. En ik ben gelukkig. Dat is uiteindelijk het enige dat telt.”
Ruben Van Gucht beleeft momenteel een van de meest turbulente periodes uit zijn carrière. De sportjournalist en presentator, jarenlang een vaste waarde op televisie, ligt de afgelopen weken onder een vergrootglas. Zowel bij de openbare omroep VRT als bij commerciële zender VTM kwam zijn naam nadrukkelijk voorbij in berichtgeving die weinig met sport te maken heeft, maar alles met gedrag, werkafspraken en professionele verhoudingen.
Onrust achter de schermen bij de VRT
Binnen de VRT zou er al enige tijd onvrede bestaan over de manier waarop Van Gucht functioneerde. Volgens verschillende bronnen werd hij meerdere keren aangesproken op afspraken die niet werden nagekomen. Het zou daarbij gaan om te laat verschijnen, gebrekkige communicatie en situaties waarin collega’s zich niet serieus genomen voelden. Dat soort signalen bleef niet zonder gevolgen.
Voorlopig is besloten dat Ruben Van Gucht niet langer te zien zal zijn in de sportitems van de VRT-journaals. Dat besluit kwam voor veel kijkers als een verrassing, omdat hij jarenlang een vertrouwd gezicht was bij grote sportmomenten. Intern wordt benadrukt dat het om een tijdelijke maatregel gaat, bedoeld om de rust te laten terugkeren en ruimte te creëren voor evaluatie.
De VRT staat bekend om haar strikte professionele cultuur, waarin samenwerking en betrouwbaarheid zwaar wegen. Wanneer die onder druk komen te staan, wordt er snel ingegrepen. Dat maakt de situatie rond Van Gucht extra beladen: het gaat niet om inhoudelijke kwaliteit, maar om houding en gedrag binnen een team.
Tegelijkertijd exit bij VTM
Alsof de spanningen bij de VRT nog niet genoeg waren, kreeg Van Gucht ook bij VTM te maken met een opvallende wending. Hij maakte deel uit van het populaire programma De Verraders, een spel waarin strategie, vertrouwen en groepsdynamiek centraal staan. Juist in dat format, waar sociale interactie cruciaal is, werd hij voortijdig uit het programma gehaald.
Over de exacte reden van zijn vertrek werd weinig officieel gecommuniceerd. Wel is duidelijk dat zijn deelname vroegtijdig eindigde, wat opnieuw leidde tot speculaties op sociale media en in de pers. Voor Van Gucht betekende dit dat hij op korte tijd op twee fronten negatief in het nieuws kwam, iets wat zelden zonder impact blijft.
Reactie via sociale media
Na alle berichtgeving besloot Ruben Van Gucht zelf te reageren via Instagram. In een bericht probeerde hij zijn kant van het verhaal te belichten. Hij gaf aan dat hij zich niet herkende in sommige beschuldigingen en benadrukte dat hij altijd met passie en inzet heeft gewerkt. Zijn boodschap was duidelijk bedoeld om nuance aan te brengen en te laten zien dat er meer speelt dan wat er in korte nieuwsberichten verschijnt.
Onder dat bericht verschenen honderden reacties. Veel daarvan waren kritisch, maar er klonk ook steun. Opvallend was de reactie van Niels, die onder Van Guchts post schreef: “Vakman en lieve kerel. Punt.” Die korte maar krachtige steunbetuiging viel op, juist omdat ze contrasteerde met de negatieve toon die elders te lezen was.
Verdeelde reacties uit het vak
De situatie rond Van Gucht laat zien hoe verdeeld de meningen zijn. Aan de ene kant staan collega’s en insiders die wijzen op professionele standaarden en het belang van betrouwbaarheid binnen redacties. Aan de andere kant zijn er mensen die hem verdedigen en benadrukken dat één lastige periode niet een hele loopbaan zou mogen overschaduwen.
Van Gucht bouwde door de jaren heen een stevige reputatie op als sportjournalist. Hij stond bekend om zijn vlotte stijl, directe vragen en sterke aanwezigheid voor de camera. Voor veel kijkers is hij nog steeds onlosmakelijk verbonden met grote sportmomenten, interviews en analyses. Juist daarom komt het nieuws hard aan bij zijn achterban.
Werkdruk en zichtbaarheid
De affaire werpt ook een bredere vraag op over werkdruk en zichtbaarheid in de mediawereld. Televisiejournalisten opereren onder hoge druk, met strakke deadlines, publieke aandacht en weinig ruimte voor fouten. Wanneer spanning oploopt, kan dat doorsijpelen in gedrag en communicatie. Dat maakt het vak intens, maar ook kwetsbaar.
Binnen grote omroepen wordt steeds vaker gekeken naar balans, mentale gezondheid en teamdynamiek. Het geval Van Gucht past in een bredere discussie over hoe omroepen omgaan met signalen van disfunctioneren, en waar de grens ligt tussen menselijk falen en professioneel tekortschieten.
Tijd voor reflectie
Voor Ruben Van Gucht zelf lijkt deze periode vooral een moment van pas op de plaats. Door voorlopig niet op het scherm te verschijnen bij de VRT en zijn exit bij VTM, ontstaat er ruimte om afstand te nemen en te reflecteren. Of dat leidt tot een snelle terugkeer, of juist tot een heroriëntatie, is nog onduidelijk.
Wat vaststaat, is dat mediacarrières zelden lineair verlopen. Veel bekende gezichten kennen pieken en dalen, momenten van succes én van kritiek. Hoe iemand met zo’n dal omgaat, bepaalt vaak hoe het vervolg eruitziet. Openheid, zelfreflectie en het herstellen van vertrouwen spelen daarin een sleutelrol.
Blik op de toekomst
Of en wanneer Ruben Van Gucht terugkeert op televisie, is voorlopig de grote vraag. De VRT heeft aangegeven dat het om een tijdelijke maatregel gaat, maar verbindt daar geen concrete termijn aan. Bij VTM is zijn avontuur bij De Verraders in ieder geval afgesloten.
Ondertussen blijft zijn naam onderwerp van gesprek. Niet alleen vanwege de concrete gebeurtenissen, maar ook omdat ze raken aan bredere thema’s als professionaliteit, samenwerking en publieke perceptie. Voor Van Gucht ligt er nu de uitdaging om te laten zien hoe hij met kritiek omgaat en welke lessen hij hieruit meeneemt.
Wat deze episode vooral duidelijk maakt, is hoe snel het beeld rond een mediapersoonlijkheid kan kantelen. In een tijdperk waarin elk detail wordt uitvergroot, is vertrouwen kwetsbaar, maar ook herstel mogelijk. De komende maanden zullen uitwijzen welke richting Ruben Van Gucht inslaat en hoe zijn verhaal zich verder ontwikkelt.
