Actueel
Patty Brard zegt nee tegen Shownieuws na overlijden Ron Brandsteder: ´Knap van haar!´
Op de dag van het overlijden van Ron Brandsteder koos Patty Brard ervoor om niet aan de desk van Shownieuws te verschijnen. Volgens haar collega’s was dat een respectvolle en chique beslissing. Ze wilde zichzelf niet op de voorgrond plaatsen op zo’n beladen dag.
Patty’s afwezigheid valt op
Hoewel Patty Brard tegenwoordig weer regelmatig te zien is bij Shownieuws, ontbrak ze gisterenavond in de uitzending. De ochtend ervoor overleed haar ex-man Ron Brandsteder op 74-jarige leeftijd. Voor Patty voelde het ongepast om diezelfde avond op televisie over hem te praten.
De redactie van Shownieuws besloot daarom ex-collega Mariska van Kolck uit te nodigen om herinneringen aan Brandsteder op te halen.
Presentatrice Tooske Ragas benoemde Patty’s afwezigheid. “Natuurlijk rijst de vraag: waarom is Patty hier vanavond niet?” De reden werd al snel duidelijk: het lag te gevoelig voor haar.
Een bewuste keuze
Privé-baas en Shownieuws-collega Evert Santegoeds, die goed bevriend is met Patty, gaf meer uitleg. “Ja, dat vond ze niet helemaal gepast. We hebben hier gezeten toen Manuëla Kemp overleed, dat was een goede vriendin van ons allebei, en dat praat toch wat makkelijker dan als je ook nog eens met iemand getrouwd bent geweest en gescheiden.”
Volgens Santegoeds voelde Patty zich ongemakkelijk bij de situatie. “Er is een andere vrouw in het leven geweest, meer dan veertig jaar. Patty voelde zich daar een beetje ongemakkelijk bij.” Hiermee doelt hij op Yvonne, de vrouw met wie Ron Brandsteder zijn leven deelde na de scheiding van Patty.
Dat betekent niet dat het nieuws haar koud liet. Evert vertelt dat Patty behoorlijk schrok toen hij haar het overlijden meldde. “Het was wel van: ‘Ach jee’, en dan denk je toch terug in de tijd, toen je nog wel heel gelukkig was en verliefd en dacht: we kunnen samen de hele wereld aan. Dat is toen iets anders gelopen.”
Reacties op haar beslissing
Mariska van Kolck, die in plaats van Patty aan de desk zat, sprak zich uit over haar beslissing. “Dat is toch ook chic?” Volgens haar was het een verstandige keuze om niet in de media te verschijnen op zo’n emotioneel beladen dag.
Evert was het daar volledig mee eens. “Ja, dat je jezelf niet zo op de voorgrond wil dringen op een dag als vandaag.” Ook Tooske begreep de beslissing van Patty. “Ja, dat begrijp ik ook goed.”
Patty heeft zelf nog geen officiële reactie gegeven op het overlijden van Ron Brandsteder. Het lijkt erop dat ze ervoor kiest om haar verdriet in alle rust te verwerken, zonder de media-aandacht die onvermijdelijk zou volgen als ze bij Shownieuws had aangeschoven.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.