Actueel
Patty Brard geeft Bridget Maasland mégatrap op tv: ‘Slipje omlaag!’
Zó, Patty Brard haalt hard uit naar Bridget Maasland
Patty Brard maakte gisterenavond in Shownieuws een spraakmakende rentree en haalde snoeihard uit naar Bridget Maasland. De vete tussen de twee lijkt nog lang niet voorbij, vooral omdat Patty Bridget nog steeds verantwoordelijk houdt voor het verpesten van haar huwelijksfeest door haar gedrag met André Hazes jr. In dit artikel gaan we dieper in op de achtergrond van dit conflict en de gevolgen ervan.
De beruchte bruiloft van Patty Brard
In 2014 trouwde Patty Brard en nodigde ze onder meer Bridget Maasland uit. Tijdens dit feest ontstond er echter een controversiële situatie: Bridget zou samen met André Hazes jr. zo intiem zijn geweest dat het opviel bij de aanwezigen. Hoofdredacteur Evert Santegoeds van weekblad Privé onthulde later dat Bridgets slip op haar enkels zou hebben gelegen en dat het koppel ongegeneerd stond te zoenen en te voelen.
Bridget spande een rechtszaak aan tegen Santegoeds en beweerde dat de beweringen onjuist waren, maar verloor op alle punten. Meerdere getuigen bevestigden de gebeurtenissen die zich op de bruiloft afspeelden. Dit heeft Patty Brard altijd dwarsgezeten, vooral omdat Bridget nooit haar excuses heeft aangeboden.
Patty haalt uit in Shownieuws
Tijdens de uitzending van Shownieuws werd Patty gevraagd waarom ze niet aanwezig was bij de boekpresentatie van Bridget. Haar reactie was niet mals:
“Wij waren altijd héél close en we hebben hier natuurlijk ook nog heel lang samengewerkt. Zij heeft zelfs mijn bruiloft destijds gepresenteerd. Maar daar ontmoette ze dus de volkszanger en dat ging er nogal wild aan toe.”
Brard verwees naar de rechtszaak waarin Santegoeds werd aangeklaagd, maar waarbij de rechter oordeelde dat hij de waarheid had gesproken. Ook collega Bart Ettekoven, die getuige was van de situatie, bevestigde de verhalen.
Een jarenlange vete
Sinds het huwelijksfeest is de relatie tussen Patty en Bridget flink bekoeld. Patty probeerde het nog enigszins goed te maken door Bridget recentelijk vriendelijk te begroeten, maar de reactie was allesbehalve hartelijk:
“Ik kwam haar laatst tegen en ik dacht: wat moet ik nu doen, zoveel jaar na dato? Dus ik ben op haar afgestapt, ik heb haar twee zoenen gegeven. Nou, ze keek me aan alsof het grofvuil over d’r werd heen gestort.”
Volgens Patty zou Bridget juist excuses moeten aanbieden voor haar gedrag op de bruiloft. “Als je vijftig wordt en zegt dat je nu veel beter in je vel zit, dan vind ik dat je dat ook moet laten zien.”
Bridget zwijgt over het incident
In haar nieuwe boek rept Bridget met geen woord over de bewuste avond op Patty’s bruiloft. Zelfs de naam van André Hazes jr. wordt niet genoemd; hij wordt simpelweg aangeduid als ‘de volkszanger’. Dit is opvallend, aangezien de impact van hun relatie destijds groot was. Volgens Bart Ettekoven speelt Bridget liever de slachtofferrol door te klagen over bedreigingen naar aanleiding van haar relatie met André, terwijl de echte ophef volgens hem een andere oorzaak had:
“Nederland was niet boos over het leeftijdsverschil tussen Bridget en André. Mensen waren boos omdat zij hun relatie zo opzichtig tentoonstelden, terwijl Monique Westenberg, de ex van André, nog met een gebroken hart thuis zat.”
Ook de gebeurtenissen op de bruiloft van Patty blijven een schaduw werpen over de reputatie van Bridget.
Geloof je direct!ik heb dat gehad met Patty Brard en Bridget Maasland..
— Me (@_Kutjong_) March 16, 2023
Komt er ooit een verzoening?
Patty lijkt open te staan voor een verzoening, mits Bridget haar verantwoordelijkheid neemt. “Ik zeg niet dat we elkaar morgen dertig keer moeten bellen, maar een klein excuus zou wel op z’n plaats zijn.”
Ondertussen blijft de vraag of Bridget zich überhaupt de avond nog herinnert. Ze heeft in het verleden vaker toegegeven zich bepaalde gebeurtenissen niet meer te kunnen herinneren door haar alcoholgebruik. Volgens Patty is dat ook mogelijk in dit geval:
“Dat hebben we ook wel eens met haar meegemaakt op een kerstfeestje bij Evert thuis. Toen heb ik haar in een taxi naar huis gezet en toen kwam ze thuis en toen zei ze: ‘Waar ben jij dan? Zal ik daar even naartoe komen?’”
Het blijft dus onzeker of de twee ooit nog tot een vergelijk zullen komen, maar voorlopig lijkt de kou nog lang niet uit de lucht. Eén ding is zeker: Patty Brard heeft haar punt meer dan duidelijk gemaakt en Bridget zal de keiharde aanval niet snel vergeten.
De familie Brandsteder heeft in stilte een lange en zware weg afgelegd. Achter de bekende televisiegezichten en het publieke leven schuilt al jaren een verhaal van zorg, aanpassing en blijvende beperkingen. Het draait om Bob Brandsteder, de minder bekende zoon van Ron Brandsteder en broer van Rick Brandsteder, wiens leven in 2017 abrupt veranderde door een ingrijpend 0ngeluk.
Een moment dat alles veranderde
Wat begon als een alledaagse situatie, eindigde in een drama met levenslange gevolgen. Bob kwam in 2017 ongelukkig ten val op een trap. De impact was direct voelbaar, maar de volledige ernst werd pas duidelijk na medische onderzoeken in het z!ekenhuis. Een MRI-scan bracht aan het licht dat de zenuwen in zijn arm losgeraakt waren van het ruggenmerg — een zeldzame en ingrijpende aandoening die grote gevolgen heeft voor bewegingsvrijheid en dagelijks functioneren.
Sinds dat moment kan Bob zijn arm niet meer gebruiken. Artsen waren duidelijk: herstel zoals hij dat ooit kende, is niet mogelijk. Het is een diagnose die niet alleen lichamelijk zwaar is, maar ook mentaal diepe sporen nalaat.
Leven met blijvende beperkingen
In de jaren na het 0ngeluk is de situatie nauwelijks veranderd. Ondanks intensieve begeleiding, fysiotherapie en medische consulten bleef de verlamming bestaan. Behandeling kon hooguit bijdragen aan kleine verbeteringen in houding en compensatie, maar de fundamentele schade bleef.
Voor de familie Brandsteder betekende dit een complete herinrichting van het dagelijks leven. Bob werd plotseling afhankelijker van zijn omgeving, iets wat voor iemand die gewend is zelfstandig te functioneren bijzonder confronterend kan zijn.
Zijn moeder Yvonne sprak daar eerder openhartig over. Ze gaf aan dat de fysieke situatie al jaren stabiel is, maar dat dit niet betekent dat het makkelijk wordt. “Je leert ermee leven,” zei ze, “maar het went nooit helemaal.”
Een gezin dat bijspringt
Om Bob zo goed mogelijk te ondersteunen, besloot de familie hem dichter bij zijn broer Rick te laten wonen. Er werd een woning voor hem geregeld in de buurt, zodat er altijd iemand in de nabijheid was die kon helpen waar nodig.
Dat besluit zegt veel over de onderlinge band binnen het gezin. Ondanks bekendheid, middelen en een druk bestaan koos de familie voor nabijheid en praktische steun. Niet vanuit plicht, maar vanuit zorg en betrokkenheid.
Toch blijft er ook een harde realiteit: geld, connecties en bekendheid kunnen veel mogelijk maken, maar ze kunnen geen wonderen verrichten. De medische wereld bood geen oplossing die Bob zijn oude leven kon teruggeven.
Mentale klap en langzaam herstel
Naast de fysieke gevolgen had het 0ngeluk ook een zware mentale impact. Ron Brandsteder vertelde eerder dat zijn zoon lange tijd diep zat. Het verlies van bewegingsvrijheid, toekomstplannen en vanzelfsprekendheid liet sporen na.
Voor een ouder is dat misschien wel het zwaarst: machteloos moeten toekijken hoe je kind worstelt met iets waar je niets aan kunt veranderen. Ron verwoordde het ooit treffend: hij zou zich niet kunnen voorstellen zelf met zo’n beperking te moeten leven.
Toch kwam er, na verloop van tijd, een kentering. Bob begon langzaam zijn nieuwe werkelijkheid te accepteren. Niet omdat hij geen verdriet meer voelde, maar omdat blijven vechten tegen het onvermijdelijke te veel energie kostte.
Leren leven met een nieuw perspectief
Acceptatie betekent niet opgeven. In het geval van Bob betekende het zoeken naar manieren om zijn leven opnieuw vorm te geven, binnen de grenzen die er nu eenmaal zijn. Kleine stappen, nieuwe routines en het opnieuw vinden van eigenwaarde buiten fysieke mogelijkheden.
Ron sprak daar met trots over. Over hoe zijn zoon, ondanks alles, weer vooruit durfde te kijken. Dat proces gaat met vallen en opstaan, maar het getuigt van veerkracht.
Voor buitenstaanders is zo’n traject vaak onzichtbaar. Er zijn geen grote interviews, geen publieke updates, geen dramatische momenten op televisie. Het is een stil gevecht, dat zich grotendeels achter gesloten deuren afspeelt.
Een bewuste keuze voor privacy
Die behoefte aan rust en afscherming werd onlangs opnieuw duidelijk bij het afscheid van Ron Brandsteder. De plechtigheid vond plaats in zeer besloten kring. Geen camera’s, geen publieke aanwezigheid, geen media-aandacht.
In de podcast Strikt Privé lichtte Evert Santegoeds toe dat hier bewust voor gekozen is. Hij gaf aan dat hij voldoende informatie had om pers te sturen, maar dat hij dat niet heeft gedaan uit respect voor de wens van de familie.
Volgens Santegoeds speelt Bob hierin een belangrijke rol. Hij zou er sterk de voorkeur aan geven om buiten beeld te blijven. Geen publieke aandacht, geen foto’s, geen verhalen — alleen ruimte om in rust te rouwen en te verwerken.
Respect boven sensatie
Die keuze werd breed gerespecteerd. In een tijd waarin alles wordt gedeeld en vastgelegd, is het opvallend en veelzeggend wanneer een bekende familie expliciet kiest voor stilte. Het onderstreept dat niet alles bedoeld is voor het publieke domein.
Voor Bob is die afscherming extra belangrijk. Zijn leven is al ingrijpend veranderd; extra aandacht zou weinig toevoegen en mogelijk zelfs belastend zijn.
Het laat zien dat achter bekende namen gewone mensen schuilgaan, met gewone zorgen, verdriet en kwetsbaarheid. Soms is het grootste gebaar juist het respecteren van grenzen.
Een verhaal dat blijft
Het verhaal van Bob Brandsteder is geen verhaal van snelle oplossingen of wonderbaarlijk herstel. Het is een verhaal over blijvende beperkingen, maar ook over aanpassing, familiebanden en menselijke veerkracht.
Het herinnert eraan dat niet elke strijd zichtbaar is en dat sommige gevolgen een leven lang meegaan. Tegelijk toont het hoe belangrijk steun, begrip en rust zijn in zulke situaties.
Voor de familie Brandsteder blijft Bob, boven alles, zoon en broer — niet een medisch dossier of een publiek verhaal. En misschien is dat wel de belangrijkste les uit dit stille, maar indringende verhaal.