Connect with us

Actueel

Ophef om bikinifoto Maxima: “Dit kan je echt niet maken”

Avatar foto

Published

on

Ophef rond vermeende bikinifoto’s van Máxima: hoe zit het met privacy en media?

Een discussie die al jaren sluimert, is deze week opnieuw aangewakkerd: mogen er zomaar bikinifoto’s van koningin Máxima gepubliceerd worden? Het onderwerp kwam aan bod in de uitzending van Shownieuws, waarin panelleden stevig met elkaar in debat gingen over de grenzen van privacy, persvrijheid en publieke verantwoordelijkheid. De aanleiding? Niet een concrete nieuwe foto van Máxima, maar een breder gesprek over bikinibeelden van royals, waarbij ook haar naam viel.

Hoewel het om een hypothetisch voorbeeld ging, riep het veel vragen op. Hoe ver mogen media gaan in het tonen van leden van het koninklijk huis in privésetting? Is een koningin in badkleding nog altijd een ‘publiek figuur’, of verdient zij in zulke momenten juist extra bescherming?

De context: van prinsessen tot koningin

In de uitzending werd onder meer gesproken over recente ophef in Spanje, waar foto’s van kroonprinses Leonor in bikini verschenen in een roddelblad. Dat leidde tot stevige reacties: enerzijds over het feit dat ze nog maar 19 is, anderzijds over het inbreuk maken op haar persoonlijke levenssfeer. In de Nederlandse context werd vervolgens de vergelijking gemaakt met koningin Máxima. Wat als zij op het strand wordt gefotografeerd? Mag dat zomaar?

Royaltydeskundige Sandra Schuurhof en presentator Dyanta Brooks spraken zich fel uit tegen het publiceren van zulke beelden. “Als iemand als Máxima op het strand loopt, heb je toch ook gewoon fatsoen? Dan maak je daar geen foto van, laat staan dat je die publiceert,” stelde Schuurhof resoluut.

Nederlandse mediacode: een uitzonderlijke afspraak

Nederland kent een bijzondere situatie als het gaat om de koninklijke familie: de zogenoemde mediacode. Deze informele afspraak tussen het Koninklijk Huis en de pers werd in 2005 ingevoerd en houdt in dat leden van het koningshuis in hun privésfeer met rust worden gelaten — zolang ze niet optreden in officiële hoedanigheid. In ruil daarvoor stelt het Koninklijk Huis met enige regelmaat foto’s beschikbaar van de koninklijke familie in informele setting, bijvoorbeeld tijdens vakanties of koninklijke dagen.

Volgens deze code is het dus niet toegestaan om zonder toestemming privébeelden van koninklijke familieleden te publiceren. Dat geldt ook als het om beelden gaat die op een openbare plek, zoals een strand, zijn gemaakt.

Wat als er toch een bikinifoto opduikt?

Toch blijft de vraag: wat als er tóch een bikinifoto van Máxima wordt gemaakt — bijvoorbeeld op vakantie in een ander land waar geen mediacode geldt — en die beelden worden aan een Nederlands medium aangeboden?

Volgens Sandra Schuurhof is het dan duidelijk: “Als een medium besluit die foto te publiceren, dan volgt vrijwel zeker een rechtszaak. Je krijgt dan een juridische procedure aan je broek, en de rechter moet dan beoordelen of het beeld wel of niet valt onder het algemeen belang of een privacyschending is.”

In het verleden is dit al vaker voorgekomen. Zo werd in 2009 het Duitse blad Bunte aangeklaagd vanwege het publiceren van vakantiefoto’s van Máxima en Willem-Alexander. De rechter gaf het koninklijk paar gelijk en stelde dat de beelden privé waren, ondanks dat ze op een strand waren gemaakt.

Mag het volgens de wet?

Volgens mediajuristen is het juridisch toegestaan om op openbare plekken te fotograferen, ook van publieke figuren. Maar het publiceren van die beelden is een ander verhaal. De wet maakt een duidelijk onderscheid tussen maken en verspreiden. In Nederland geldt daarbij een sterke bescherming van de persoonlijke levenssfeer.

Bij leden van het koninklijk huis wordt daarbij vaak nog strenger geoordeeld, omdat hun positie bijzonder is. De bescherming van hun privacy wordt gezien als belangrijk onderdeel van hun functioneren. Bovendien wordt er door de Rijksvoorlichtingsdienst regelmatig fotomateriaal beschikbaar gesteld, waardoor de pers niet afhankelijk is van toevallige ‘scoops’ in privésetting.

Is het ‘algemeen nut’ een geldige reden?

Een ander punt dat vaak naar voren komt in discussies over privéfoto’s, is het zogeheten ‘algemeen nut’. Sommige media verdedigen het publiceren van bijvoorbeeld bikinifoto’s met het argument dat het koningshuis jaarlijks tientallen miljoenen euro’s aan belastinggeld ontvangt, en dat er dus sprake is van een publieke verantwoordelijkheid.

In de uitzending van Shownieuws merkte muziekkenner Ronald Molendijk op dat het koningshuis jaarlijks “59 miljoen euro” kost. “Dan mag je toch wel een foto in bikini publiceren?” zei hij. Sandra Schuurhof reageerde fel: “Wat is dan het nut van zo’n foto? Máxima in badpak op het strand? Wat zegt dat over haar functioneren of haar rol als koningin?”

Ook andere deskundigen stellen dat het ‘algemeen nut’ slechts in zeer specifieke gevallen geldt — bijvoorbeeld als het gaat om gedrag dat daadwerkelijk nieuwswaardig is of politieke implicaties heeft. Een vakantiekiekje in badkleding voldoet daar vrijwel nooit aan.

Internationaal gezien: Nederland als uitzondering

In andere landen zijn de regels rond privacy van royals veel minder strikt. In het Verenigd Koninkrijk, Spanje of Monaco worden leden van koninklijke families regelmatig in bikini of zwembroek gefotografeerd — vaak zonder toestemming. Dat leidt geregeld tot controverse, maar zelden tot juridische stappen.

Toch staat Nederland bekend om zijn relatief strikte mediacode en juridische bescherming. Nederlandse media houden zich daar doorgaans netjes aan. Dat is deels uit respect, deels omdat de risico’s groot zijn.

Ethiek versus sensatie

De discussie over bikinifoto’s van Máxima raakt daarmee aan een dieper liggend spanningsveld in de media: de balans tussen nieuwsgierigheid van het publiek en respect voor privacy. Waar ligt de grens? En wie bepaalt die?

Volgens veel kijkers en kenners zou de media zélf die verantwoordelijkheid moeten nemen. In plaats van te kijken naar wat er juridisch ‘mag’, zou de vraag moeten zijn: “Is het fatsoenlijk? Is het nodig? Voegt het iets toe?”

In het geval van een koningin die op vakantie gaat met haar gezin en in bikini op het strand ligt, lijkt het antwoord voor velen duidelijk: nee, dit is privé.

 

Conclusie: geen beeld zonder context

De discussie over mogelijke bikinifoto’s van Máxima is uiteindelijk veel groter dan een beeld alleen. Het gaat over normen, waarden, mediagedrag en respect. Het gaat over hoe we omgaan met publieke figuren, zeker zij die een ceremoniële en representatieve functie vervullen, zoals onze koningin.

Hoewel Máxima zich zelden uitspreekt over haar eigen privacy, laat het koninklijk huis via de mediacode weten wat wél en niet gewenst is. Zolang daar geen geldige reden voor publicatie tegenover staat, blijft het advies: camera uit, of op z’n minst: publiceer niet.

Of je nu vindt dat bekende mensen automatisch minder privacy hebben of juist meer bescherming verdienen, één ding is zeker: het debat over privacy en sensatie zal nog wel even doorgaan. Maar laten we vooral het menselijk aspect niet vergeten — zelfs koninklijke benen verdienen rust aan het strand.

Actueel

Gijs (22) verloor zijn zus Eva Kroot (26): ‘Bij een roodborstje denk ik altijd aan Eva’

Avatar foto

Published

on

Gijs (22) mist zijn zus Eva elke dag, maar voelt haar nabijheid in een klein roodborstje: “Alsof ze even komt kijken hoe het met me gaat”

Voor Gijs Kroot (22) uit Tilburg betekent een roodborstje veel meer dan een toevallig vogeltje in de tuin. Sinds zijn oudere zus Eva (26) aan longk*nker 0verleed, duikt het diertje op onverwachte momenten op. En telkens voelt het als een teken van verbondenheid. “Alsof ze even laat weten dat ik er niet alleen voor sta.”

Een onverwachte diagnose bij een jonge vrouw vol leven

Eva Kroot was sportief, sociaal en volop bezig met de toekomst. Niemand in haar omgeving had verwacht dat haar leven plots in het teken zou staan van z!ekenhuisbezoeken, scans en behandelingen. Op haar 24e kreeg Eva de diagnose longk*nker. “In eerste instantie dachten we aan een hardnekkige verkoudheid,” vertelt Gijs. “Niemand dacht aan iets ernstigs, zeker niet bij iemand die nog zo jong is en nooit heeft gerookt.”

De schok was groot. Ondanks de ingrijpende diagnose bleef Eva optimistisch en veerkrachtig. Ze onderging behandelingen, leefde zo bewust mogelijk en bleef betrokken bij haar omgeving. “Zelfs toen ze al uitbehandeld was, bleef ze een blij mens,” zegt Gijs. “Ze wilde blijven leven in het nu. Dat typeerde haar.”

Een grote zus én een beste vriendin

Gijs en Eva waren meer dan broer en zus. Ze waren elkaars vertrouwelingen. “Eva was degene bij wie ik altijd terechtkon. Ze luisterde zonder oordeel, wist precies wat ze moest zeggen. Ze heeft me altijd aangemoedigd om mezelf te zijn.” Hij pauzeert even. “Zij was mijn anker, mijn veilige plek.”

De z!ekte sloopte haar lichaam, maar niet haar geest. Tot haar laatste weken bleef Eva vragen hoe het met anderen ging. “Ze vroeg meer naar ons dan naar zichzelf. Zelfs in die laatste fase was ze bezorgd om mijn studie, mijn dromen, mijn toekomst.”

De leegte is niet in woorden te vangen

Eva 0verleed begin 2024. Gijs was 22, Eva pas 26. Het verlies voelde als een mokerslag. “De wereld draaide gewoon door, maar voor ons stond alles stil.” De lege plek in het gezin is voelbaar bij elke maaltijd, elk gesprek, elk toekomstplan. “Rouwen is niet iets dat je even doet. Het is iets dat in je verweven raakt.”

Gijs vond het moeilijk om zijn draai te vinden na het verlies. “Alles voelde zinloos. Studeren, plannen maken, zelfs lachen. Want hoe kon ik verder gaan terwijl zij dat niet meer kon?”

Een roodborstje in de tuin verandert alles

En toen, een paar dagen na de uitvaart, gebeurde er iets opmerkelijks. “Ik stond in de tuin en zag een roodborstje op het hek zitten. Het bleef rustig zitten, keek me aan. Het voelde niet zomaar als een vogel. Het voelde als… Eva.”

Sindsdien duikt het vogeltje op bij momenten van twijfel, verdriet of eenzaamheid. “Soms ben ik aan het wandelen, en dan vliegt er ineens een roodborstje voor me uit. Dan weet ik: ze is er nog, op haar eigen manier.”

Voor Gijs is het roodborstje geen toeval, maar een symbool. “Of je nu spiritueel bent of niet: dat kleine diertje geeft mij rust. Het is alsof Eva zegt: ‘Ik ben bij je, ga maar door.’”

Eva’s kracht op tv: leven met open vizier

Eva deed mee aan het televisieprogramma Over Mijn Lijk, waarin jonge mensen met een levensbedreigende z!ekte hun verhaal delen. “Ze wilde geen medelijden, maar begrip,” vertelt Gijs. “Ze wilde laten zien dat je ook kunt leven, ook als je weet dat je tijd beperkt is.”

De aflevering waarin Eva centraal stond, raakte vele kijkers. Het leverde talloze reacties op van mensen uit het hele land. “Ze kreeg berichten van mensen die zich herkenden in haar verhaal. Dat ze zich minder alleen voelden door haar openheid.”

Gijs is trots op wat zijn zus heeft achtergelaten. “Ze heeft iets groots gedaan door gewoon zichzelf te zijn. Kwetsbaar, liefdevol en eerlijk.”

Herinneren door te leven

Hoewel de pijn groot blijft, probeert Gijs zijn weg te vinden. Hij studeert psychologie en werkt aan een podcast waarin rouw bij jongeren centraal staat. “Rouwen is iets waar weinig over wordt gepraat, zeker onder jongeren. Maar het is zó belangrijk om die ruimte te maken.”

Zijn podcast biedt herkenning, een luisterend oor en soms een vleugje humor. “Niet om het licht te maken, maar om te laten zien dat verdriet en lachen naast elkaar mogen bestaan.”

Elke keer als Gijs aan Eva denkt – en dat is vaak – zegt hij zachtjes “Hoi Eva” als hij weer een roodborstje ziet. “Het helpt me om haar dichtbij te houden, ook al is ze fysiek weg.”

Symboliek van het roodborstje: troost in een kleine vorm

In veel culturen staat het roodborstje symbool voor verbondenheid met een 0verledene. Of het nu geloof, toeval of intuïtie is: voor veel mensen biedt het troost. Voor Gijs voelt het als een liefdevol teken dat hij niet alleen is.

“Het is klein, fragiel en toch zo krachtig,” zegt hij. “Net zoals Eva. Ze was een licht mens. En dat licht wil ik blijven voelen.”

Wat Eva hem leerde

Gijs vertelt dat hij dankzij Eva op een andere manier naar het leven is gaan kijken. “Ze leerde me dat je niet hoeft te wachten op een grote gebeurtenis om te voelen dat het leven waardevol is. Het zit in de kleine dingen. Een lach, een goed gesprek, of dus… een roodborstje.”

Hij sluit af met een boodschap voor anderen die iemand missen: “Zoek je eigen teken. Voor de een is het een liedje, voor de ander een geur, een plek of dier. Wat het ook is, laat het je helpen. Want we hoeven onze geliefden niet los te laten om verder te kunnen gaan. We mogen ze meedragen.”

Continue Reading