Actueel
Op slechts 2-jarige leeftijd werd ze al omschreven als een echte pop – ontdek haar transformatie na al die jaren
Het grootbrengen van kinderen is een taak vol verantwoordelijkheden, en de interpretaties van goede opvoeding kunnen uiteenlopen. Een punt van discussie is vaak of het vroegtijdig blootstellen van kinderen aan de publieke belangstelling wel zo verstandig is.
Desondanks doen zich situaties voor waarbij deze blootstelling haast onontkoombaar is. Dit geldt bijvoorbeeld voor kinderen die geboren worden met bijzondere talenten of opvallende kenmerken die direct in het oog springen. Een voorbeeld hiervan is Aira Marie, een jonge model. Al op tweejarige leeftijd trok ze de aandacht in de modelwereld.
Aira’s vlekkeloze huid en aandoenlijke gezichtsuitdrukkingen gaven haar de allure van een levende pop, waardoor ze opviel. Haar ouders zagen haar unieke charme en besloten haar al op jonge leeftijd voor te stellen aan een modellenbureau.
Foto’s van Aira gingen snel rond op het internet, waar haar bijzondere schoonheid werd geprezen. Hoewel er speculaties waren over fotobewerking, werd al snel duidelijk dat Aira’s poppenachtige verschijning geheel natuurlijk was en niet het resultaat van digitale manipulatie.
Het verhaal vervolgt na de foto:
Aira’s leven kwam in een stroomversnelling terecht met modellenwerk, fotoshoots en studio-optredens, waardoor haar kindertijd verre van doorsnee was.
Haar ouders geloofden in haar sterrenpotentieel, maar naarmate Aira ouder werd, begon haar unieke uitstraling te veranderen. Dit resulteerde in minder interesse vanuit de modelwereld en een afname in de vraag naar haar deelname aan shows en fotoshoots.
Nu, als tiener, beheert Aira actief haar socialmediaprofielen en blijft ze content delen met haar volgers. Ze heeft een aanzienlijke fanbase op haar Facebookpagina, met rond de 12.000 volgers.
Het verhaal van Aira illustreert de vluchtigheid van de kindermodellenindustrie. Deel dit verhaal met vrienden en familie als je het boeiend vindt.
Roy Oude Rikerink opnieuw zwaar getroffen door zorgwekkende gezondheidsupdate: “We hebben de juiste woorden nog niet”
Het blijft een zware periode voor Roy Oude Rikerink en zijn vrouw Annick Velthuis, bekend van het programma Over Mijn Lijk. Via Instagram deelt Annick een boodschap die velen diep raakt: de tum0r in Roys hoofd is opnieuw gegroeid. Het stel probeert hun leven vast te houden zoals het is, maar de nieuwe medische ontwikkelingen brengen grote onzekerheid met zich mee. “We hebben de juiste woorden nog niet,” schrijft Annick openhartig.
De update komt hard binnen bij iedereen die Roy de afgelopen jaren heeft gevolgd. Het stel is inmiddels een vertrouwd gezicht geworden: altijd eerlijk, altijd liefdevol, altijd vechtend voor lichtpuntjes, hoe klein die soms ook zijn.
Een gesprek zonder woorden: het nieuws komt binnen
Op haar Instagramkanaal deelt Annick een lang bericht waarin ze de nieuwe situatie probeert te beschrijven. In de kern geeft ze aan dat er opnieuw groei is vastgesteld in Roys hoofd. De artsen zien duidelijke veranderingen, maar nog niet genoeg om alle details te duiden. Dat volgt later.
“We hebben de juiste woorden nog niet. Er is wederom groei geconstateerd in het hoofd bij Roy. Maar ergens is er nog niet genoeg duidelijkheid voor ons, maar dat komt nog.”
De boodschap is zacht uitgesproken, maar de lading is enorm. Voor Roy en Annick komt het nieuws extra hard aan omdat zij al jarenlang leren omgaan met het constante op- en neergaan van hoop en realiteit.
Hoe ga je verder als alles even stilvalt?
Ondanks het zware nieuws proberen Roy en Annick hun leven zo gewoon mogelijk door te laten gaan. Ze zoeken steun bij elkaar, bij hun omgeving, bij hun dagelijkse routines. Samen praten ze veel, soms tot diep in de avond. Soms zijn ze boos, soms verdrietig, soms lachend om de kleine dingen. Het leven loopt door — zelfs op momenten dat het eigenlijk even stil zou moeten staan.
Annick verwoordt dat als geen ander:
“We zijn sterk, we praten, we zijn onder de mensen, ik ben aan het werk, Roy is fijn bij de mensen waar hij wil zijn. Daarna knuffelen we, praten we weer en zijn we boos, verdrietig, en dan gaat het leven gewoon weer door en maken we ons druk over wat we gaan eten, want we hebben niks in huis.”
Het is een herkenbaar beeld voor veel gezinnen die leven met z!ekte: verdriet en liefde bestaan naast elkaar, soms binnen dezelfde minuut.
“Ik denk dat Roy echt nog wel eventjes bij ons blijft”
Ondanks de groei van de tum0r ziet Annick perspectief. Ze schrijft hoopvol dat Roy volgens haar nog “eventjes” bij hen blijft. Daarmee doelt ze op het feit dat de artsen hebben aangegeven dat er de komende maanden ruimte is om te blijven genieten — om bewust tijd met elkaar door te brengen, zonder meteen te hoeven vrezen voor nieuwe klappen.
“Wat we nu wel weten is dat we ongeveer een half jaar de tijd hebben om alles uit het leven te halen, en er daarna opnieuw duidelijkheid komt.”
Die woorden benadrukken hoe het gezin leeft in fases. Niet in jaren, maar in maanden. Elke keer volgt een nieuwe evaluatie. En elke keer weer die spanning: wat gaat de nieuwe scan laten zien?
Annick legt uit dat ze eigenlijk al maanden bewust aan het leven zijn, stap voor stap, maar dat er nu opnieuw een concreet tijdsvenster op tafel ligt. Een klokje dat zachtjes meeloopt.
“Alleen staat er nu weer een klokje ingesteld op mei 2026. Tenzij het toch slechter gaat.”
Het is eerlijk, rauw, maar ook ontzettend moedig verwoord.
Zeven jaar leven met een hersentum0r
Roy kreeg zeven jaar geleden de diagnose die zijn leven voorgoed veranderde. Sindsdien volgt hij behandelingen, scans, trajecten en gesprekken. In een interview met Shownieuws vertelde hij twee jaar geleden al dat veel dingen steeds moeilijker werden.
“Praten is moeilijker en ik herken cijfers en letters soms niet meer, vooral als ik onder druk presteren moet. Daar ga ik binnenkort een heel zwaar traject voor in.”
Het is een proces dat langzaam doorwerkt in zijn dagelijks leven. Niet altijd zichtbaar voor anderen, maar altijd aanwezig voor hemzelf en zijn gezin.
Ruimte voor liefde, ruimte voor leven
Wat aan alles te zien is: Roy en Annick proberen op alle mogelijke manieren te blijven leven zoals zij dat willen. Ze maken plannen, ze trekken eropuit, ze zoeken rust bij familie en vrienden, en ze durven zelfs nog vooruit te kijken — hoe onzeker dat vooruitkijken ook is.
Het is juist die levenshouding die hen geliefd maakt bij kijkers van Over Mijn Lijk. Hun openheid, hun eerlijkheid, hun warmte. Ze laten zien dat je zelfs in de moeilijkste omstandigheden kunt blijven zoeken naar licht.
Ook bij Alex slaat het noodlot opnieuw toe
Opvallend genoeg staat Roy niet alleen in deze ingewikkelde periode. Eerder deze week deelde Linda, de vrouw van mede-Over Mijn Lijk-deelnemer Alex, eveneens ingrijpend nieuws.
Bij Alex is een nieuwe bult ontdekt — en die blijkt kwaadaardig.
Linda schrijft:
“Eigenlijk heb ik geen idee hoe ik dit op moet schrijven. Het komt niet als een plotselinge verrassing, maar het is wel plotseling heel snel gegaan allemaal.”
Slechts veertien weken na zijn laatste operatie, waarbij een tum0r uit zijn schedel werd verwijderd, groeide er opnieuw een zwelling. De scan bevestigde daarna het ergste: op meerdere plekken breidt de tum0r zich uit, ook onder de kunstmatige schedel en langs de randen van het hersenvlies.
“Ongelooflijk hard gegaan en dit tempo hadden we niet verwacht.”
De wanhoop die uit haar woorden spreekt, is hartverscheurend. Linda en Alex weten niet hoe ze hun zoontje Aaron moeten vertellen wat er speelt. Ze willen hem beschermen, maar ook eerlijk zijn. Een bijna onmogelijke balans.
“We willen eindelijk doen alsof het er niet is, maar dat kan niet, want de tranen weten zich een weg naar buiten te duwen.”
Een gemeenschap die meeleeft
Wat deze verhalen zo indrukwekkend maakt, is de ongelooflijke kracht van de mensen die ze dragen. Roy, Annick, Alex en Linda laten keer op keer zien hoe liefde, veerkracht en humor zelfs in de donkerste momenten kunnen bestaan.
Op sociale media stromen steunbetuigingen binnen. Mensen reageren massaal met hartjes, kaarsjes, lieve woorden en herkenning. De gemeenschap rondom Over Mijn Lijk heeft een unieke band: kijkers voelen zich verbonden met de levensverhalen die op televisie worden gedeeld.
Blijven leven, ook als de toekomst onzeker is
De updates van Roy en Alex maken opnieuw duidelijk hoe kwetsbaar, maar ook hoe kostbaar het leven is. Hoe mensen zichzelf steeds opnieuw bijeenrapen, zelfs wanneer het nieuws steeds zwaarder wordt.
Roy en Annick richten zich de komende maanden op samen zijn, genieten, praten, lachen, huilen en elke dag nemen zoals hij komt. Ze weten dat het klokje tikt, maar laten zich er niet volledig door leiden.
Zoals Annick zo mooi zei:
“We maken ons druk over wat we gaan eten, want we hebben niks in huis. En zo gaat het leven gewoon door.”