Actueel
Onze gedachten gaan uit naar Feyenoord-icoon Peter Houtman en zijn vrouw 💔😔
Verschrikkelijk nieuws treft Feyenoord en haar supporters. Peter Houtman, de iconische stadionspeaker van De Kuip en oud-spits van de club, stopt na dit seizoen met zijn werkzaamheden. De 67-jarige Houtman heeft onlangs te horen gekregen dat hij lijdt aan de z!ekte van Alzheimer, een diagnose die zijn wereld én die van zijn dierbaren op zijn kop heeft gezet. Na 27 jaar trouwe dienst als de stem van Feyenoord neemt hij afscheid van een functie die voor hem een tweede leven binnen de club betekende.
Een emotioneel afscheid
In een persoonlijke en emotionele verklaring deelt Houtman het
verdrietige nieuws:
“Met pijn in mijn hart heb ik moeten besluiten om na dit
seizoen mijn werkzaamheden als stadionspeaker neer te leggen.
Onlangs is bij mij Alzheimer vastgesteld. Hoewel de z!ekte nog in
een vroeg stadium is, is het verloop ervan moeilijk te
voorspellen.”
Houtman benadrukt dat Feyenoord altijd diep in zijn hart zit en dat hij niets minder dan het allerbeste wenst voor de club en haar supporters. Het besluit om een stap terug te doen voelt voor hem als een noodzakelijk maar moeilijk afscheid.
Een leven lang Feyenoord
Peter Houtman is onlosmakelijk verbonden met Feyenoord. Als spits scoorde hij in de jaren ’80 93 doelpunten in 136 competitiewedstrijden voor de club. Na zijn actieve voetbalcarrière bleef hij een vertrouwd gezicht binnen de club. Van jeugdtrainer tot presentator van Feyenoord TV en uiteindelijk 27 jaar als stadionspeaker: Houtman heeft generaties Feyenoord-supporters begeleid met zijn herkenbare stem en onmiskenbare passie.
“Feyenoord is sinds mijn jeugd een onlosmakelijk deel van mijn leven geweest,” schrijft hij. “De supporters hebben deze band een gouden rand gegeven.”
Privéomstandigheden wegen mee
Naast zijn eigen diagnose speelt ook de gezondheid van zijn
vrouw een belangrijke rol in zijn besluit.
“Daarnaast is ook mijn vrouw z!ek en is haar z!ekte helaas niet
te genezen. De tijd die ons samen nog gegeven is, willen we vooral
gebruiken om zoveel mogelijk van onze plannen die we nog hebben
waar te maken.”
Houtman benadrukt dat hij en zijn vrouw de komende periode
intens van elkaar en hun dierbaren willen genieten. Hij vraagt de
media vriendelijk om hun persoonlijke situatie te respecteren.
“Ik wil iedereen dan ook vriendelijk vragen om ons niet te
benaderen voor vragen en/of interviews. Dit waarderen wij
enorm.”
Een blijvende liefde voor Feyenoord
Hoewel Houtman zijn rol als stadionspeaker neerlegt, blijft hij
de club en haar supporters trouw.
“Ik zal onze prachtige club op de voet blijven volgen en zoveel
mogelijk wedstrijden in De Kuip samen met mijn zoons
bijwonen.”
De impact van zijn afscheid zal groot zijn, niet alleen voor de
club en de supporters, maar ook voor Houtman zelf. Toch overheerst
de dankbaarheid voor alles wat hij met Feyenoord heeft mogen
beleven.
“Tot slot wil ik mijn diepste dank betuigen aan de club en het
trouwe legioen. Dank jullie wel voor alle mooie en bijzondere
momenten en herinneringen. En dank dat ik na mijn voetbalcarrière,
mijn tijd als jeugdtrainer en 10 jaar bij Feyenoord TV nog 27 jaar
lang jullie speaker mocht zijn.”
Supporters tonen massaal steun
De aankondiging van Houtman heeft diepe indruk gemaakt in de voetbalwereld. Feyenoord-fans reageren massaal met warme woorden en steunbetuigingen op sociale media. Ze prijzen Houtman om zijn toewijding en positieve energie, en velen noemen hem een onmiskenbaar icoon van de club.
“Peter, je bent een held. Bedankt voor alles wat je voor Feyenoord hebt gedaan. Sterkte voor jou en je gezin,” schrijft een supporter. Een ander voegt toe: “De wedstrijden in De Kuip zullen nooit meer hetzelfde zijn zonder jouw stem.”
Een onuitwisbare erfenis
Het afscheid van Peter Houtman markeert het einde van een tijdperk in De Kuip. Zijn stem heeft duizenden wedstrijden begeleid en is een symbool geworden van de verbinding tussen Feyenoord en haar supporters. Zijn nalatenschap zal echter voortleven in de herinneringen van alle fans die hij door de jaren heen heeft geraakt. Houtman blijft een inspiratiebron, niet alleen voor zijn betrokkenheid bij Feyenoord, maar ook voor zijn moed en doorzettingsvermogen in het licht van persoonlijke uitdagingen.
Blik op de toekomst
Hoewel Houtman stopt als stadionspeaker, blijft hij een onvergetelijk deel van de Feyenoord-geschiedenis. Zijn keuze om zich te richten op zijn gezondheid en zijn familie toont de prioriteiten die in deze moeilijke tijden centraal staan. Met zijn warme woorden en positieve blik geeft hij een krachtig voorbeeld van hoe je zelfs in de zwaarste omstandigheden trouw kunt blijven aan je passies en je dierbaren.
“Hoewel ik mijn rol als stadionspeaker neerleg, blijft Feyenoord uiteraard altijd een deel van mij.”
De voetbalwereld zal hem blijven eren, en zijn stem zal altijd blijven resoneren in de harten van het legioen.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.