Actueel
Monique moet breuk met André Hazes officieel bevestigen: ´Hier gaan we weer!´
De volgers van Monique Westenberg hadden het al gemerkt: André Hazes was de afgelopen tijd opvallend afwezig op haar Instagram. Dit leidde tot speculaties en vragen, waarop Monique zich genoodzaakt voelde om een verklaring te geven.
Hij is er weer
In een recente video op haar Instagram Stories deelt Monique een vrolijke update. “Ik heb een verrassing voor jullie,” zegt ze terwijl ze de camera draait naar André. “Hij is er weer. We hebben hem echt gemist. Het was zó druk, zoveel aan het werk.” De opluchting is duidelijk zichtbaar bij Monique, die blij is om André weer thuis te hebben.
Speculaties over relatieproblemen
Monique vertelt dat de afwezigheid van André en zijn hond Robbie te maken had met praktische redenen. “Robbie kon niet bij ons vanwege Gioia, want die moest natuurlijk even rust hebben,” legt ze uit.
Door de situatie ontstonden er echter geruchten. “Ik krijg berichten: ‘Ik zie niets van jullie samen!’ Mensen dachten dat er misschien problemen waren. Maar nee, er werd gewoon hard gewerkt. Nu is hij er weer,” benadrukt ze.
Robbie’s streken
De afwezigheid van Robbie bij Monique had ook zijn gevolgen. André deelde eerder deze week een hilarisch filmpje op zijn eigen Instagram, waarin hij de ravage liet zien die Robbie had aangericht.
“Het is weer zo ver,” zuchtte André in de video. “Je gaat het niet geloven. Hij staat hier, je denkt: super lief. Maar waar is mijn gordijn?” Het gordijn lag duidelijk op de grond. André sprak zijn ondeugende hond lachend toe: “Je bent zó stout. Hoe heb je dit gedaan?”
Terug naar het normale leven
Met André weer thuis lijkt alles weer in rustiger vaarwater te komen. Zowel Monique als haar volgers zijn blij dat het gezin weer compleet is.
De grappige escapades van Robbie vormen daarbij een luchtige noot in hun dagelijkse leven, terwijl de geruchten over relatieproblemen definitief van tafel zijn.
Het was een ogenschijnlijk normale ochtend toen Tori, slechts vijftien jaar oud, haar ouders in allerijl hun koffers zag pakken. Haar vader, met een ernstige blik in zijn ogen, kondigde aan: “We hebben de kinderbescherming gebeld, zij zullen komen om je op te halen.”
Deze woorden markeerden het begin van een abrupte en hartverscheurende scheiding. Tori en haar jongere broers, Lucas en Ben, werden plotseling uit hun vertrouwde omgeving gerukt en overgeleverd aan het onbekende.
Hun wereld werd gekanteld; wat volgde was een reeks overplaatsingen naar verschillende pleeggezinnen, waarbij elk kind geïsoleerd raakte van de anderen. Dit was het begin van een moeizame reis door een systeem dat zowel onpersoonlijk als onvoorspelbaar was.
Strijd
Gescheiden van haar broers en zonder duidelijke uitleg of toekomst, begon Tori’s strijd tegen de omstandigheden. Haar leven veranderde van een zorgeloze kindertijd naar een strijd om te overleven.
De pleeggezinnen waarin ze terechtkwam varieerden van onverschillig tot koud, waardoor ze zich vaak ongewenst en alleen voelde. Deze emotionele en fysieke isolatie dwong Tori om op jonge leeftijd volwassen te worden, terwijl ze leerde navigeren door een leven vol onzekerheden.
Haar pad werd gekenmerkt door momenten van diepe eenzaamheid en strijd, maar ook door een groeiend gevoel van zelfstandigheid en veerkracht.
Doorzettingsvermogen
Ondanks de ontberingen leerde Tori zichzelf te onderhouden door te werken in verschillende bijbaantjes. Van het schoonmaken van auto’s tot het assisteren in restaurants, elke job bracht haar een stap dichter bij zelfvoorziening.
Deze periode van haar leven was gevuld met kleine overwinningen en grote verliezen, maar haar drijfveer bleef hetzelfde: het herenigen met haar broers en het opbouwen van een stabiele toekomst. Haar vastberadenheid leidde ertoe dat ze genoeg spaarde om te investeren in haar opleiding, een pad dat ze hoopte dat uiteindelijk zou leiden naar een beter leven voor zowel haarzelf als haar broers.
Hereniging
Jaren nadat ze het pleegzorgsysteem had verlaten en een carrière in de retail had opgebouwd, kwam er een onverwachte wending. Op een dag, net toen ze zich comfortabel voelde in haar nieuwe rol als winkelmanager en in haar recent betrokken appartement, klopten haar ouders aan haar deur.
Hun plotselinge verschijning, met koffers en glimlachen alsof er nooit iets was voorgevallen, confronteerde Tori met een verleden dat ze had geprobeerd achter zich te laten. Hun verzoek om onderdak, alsof ze het recht hadden om haar leven binnen te dringen na zoveel jaren van afwezigheid, bracht een stortvloed aan onopgeloste gevoelens naar boven.
Toekomst
De beslissing van Tori om haar ouders de deur te wijzen was niet alleen een daad van zelfbehoud, maar ook een symbolische afsluiting van een hoofdstuk dat haar jarenlang had achtervolgd.
Deze daad van afwijzing gaf haar de ruimte om zich volledig te richten op het vinden van haar broers en het opbouwen van een leven dat vrij was van het verleden. Het was een moment van bevrijding en empowerment, een bevestiging dat ze ondanks alle tegenslagen haar eigen pad kon kiezen.