Actueel
Meilandjes: zwemmen in rijkdom, terwijl Nadège vernederd wordt met slechts 100 euro wel héél karig!
Nadège Coffinet, de huishoudster uit het eerste seizoen van Chateau Meiland, heeft onthuld hoeveel zij betaald kreeg voor haar optredens in het programma. Haar verhaal doet opnieuw stof opwaaien over de manier waarop de Meilandjes met haar zijn omgegaan. Hoewel de familie inmiddels miljonair is geworden dankzij het programma, kreeg Nadège zelf slechts een schamele vergoeding. “Voor miljonairs is dit wel heel karig,” aldus Nadège.
Een rol voor de amusementsfactor
In 2019 maakten de Meilandjes Nadège onderdeel van hun show. Ze werd gepresenteerd als een integraal lid van het gezin, wat voor haar een enorme steun was in haar eenzame leven. Nadège genoot van haar werk en van het gevoel ergens bij te horen. Maar wat ze niet wist, was dat dit alles vooral bedoeld was voor de amusementswaarde van de serie.
Toen de familie besloot terug te keren naar Nederland, stuurden ze Nadège naar huis. Ze kreeg doorbetaald, maar dat had niets met financiële overwegingen te maken. Volgens Nadège wilden de Meilandjes simpelweg van haar af. “Ze hadden geen zin meer in me,” vertelt ze in Shownieuws. Dit kwam hard aan. “Ik dacht dat ik onderdeel was van een gezin, maar uiteindelijk was ik gewoon een pion in hun tv-show.”
Minimale vergoedingen
Nadège werd sinds haar ontslag nog twee keer gevraagd voor opnames in het programma. Maar de vergoedingen hiervoor waren allesbehalve royaal. “Toen ze me in Frankrijk bezochten voor tien minuten opnames, kreeg ik slechts 100 euro,” vertelt Nadège. “Ik voelde me echt in de zeik genomen.”
Een andere keer reisde Nadège naar Nederland om deel te nemen aan een opname. Daarvoor kreeg ze iets meer dan duizend euro. Hoewel dit bedrag iets hoger was, blijft het in schril contrast staan met het enorme succes van de Meilandjes. “Ze hebben miljoenen verdiend met het programma, maar voor mij voelde het alsof ik nauwelijks iets waard was,” zegt ze.
Daarnaast benadrukt Nadège dat haar contact met de familie volledig is verdwenen. “Ik heb Erica een bericht gestuurd toen ik hoorde dat ze gezondheidsproblemen had, maar ik kreeg geen antwoord. Het lijkt alsof ze niets meer met mij te maken willen hebben.”
Evert Santegoeds: “Een pijnlijk verhaal”
Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds sprak bij Shownieuws over de situatie van Nadège. Hij noemt haar verhaal “niet zo leuk” en benadrukt hoe belangrijk ze was voor de Meilandjes tijdens de beginjaren van hun programma. “Nadège was de lieve schat uit Frankrijk die hen door allerlei chaotische situaties hielp. Ze voelde zich echt opgenomen in de familie,” zegt Evert.
“Maar toen de familie besloot het kasteel te verkopen en terug te keren naar Nederland, werd Nadège keihard aan de kant gezet. Ze kwam letterlijk tussen wal en schip terecht.”
Evert wijst erop dat Nadège niet de enige huishoudster is die slecht behandeld lijkt te zijn. Ook hun eerdere huishoudster, een vriendin van de familie, vertrok met stille trom. “Het is een patroon bij de Meilandjes: medewerkers worden ingezet zolang ze nuttig zijn voor het programma, maar zodra ze niet meer nodig zijn, worden ze zonder pardon aan de kant geschoven,” aldus Evert.
“Karig voor miljonairs”
De beperkte vergoedingen die Nadège heeft ontvangen, staan haaks op het succes van de Meilandjes. Chateau Meiland was jarenlang een kijkcijferhit en bracht de familie miljoenen op. Volgens Evert is het begrijpelijk dat Nadège zich genept voelt. “Ze heeft 100 euro gekregen voor een opname in Frankrijk en iets meer dan 1000 euro om naar Nederland te komen. Dat is voor een familie die inmiddels miljonair is wel héél karig.”
Bovendien raakt het niet alleen haar portemonnee, maar ook haar emotionele welzijn. Nadège dacht dat ze echt een band had opgebouwd met de familie, maar dat bleek slechts schijn. “Ze voelt zich gebruikt voor de show, en ik denk dat veel kijkers haar gevoel wel begrijpen,” besluit Evert.
Nadège’s kant van het verhaal
Voor Nadège blijft het een pijnlijk hoofdstuk. Waar ze ooit dacht een nieuwe familie gevonden te hebben, bleef ze uiteindelijk met lege handen achter. Haar verhaal roept vragen op over de ethiek van reality-tv en hoe deelnemers of medewerkers worden behandeld. Nadège benadrukt dat ze geen contact meer heeft met de Meilandjes, ondanks haar pogingen om op een vriendelijke manier contact te zoeken.
Het contrast tussen haar ervaringen en het luxeleven van de Meilandjes is schrijnend. Terwijl de familie profiteerde van het enorme succes van het programma, bleef Nadège achter met minimale vergoedingen en een gevoel van afwijzing.
Kritiek op de Meilandjes
De kritiek op de Meilandjes blijft groeien. Het verhaal van Nadège werpt een schaduw over hun imago als warme, gastvrije familie. Hoewel ze zichzelf presenteren als sympathiek en open, toont dit verhaal een andere kant. Het roept vragen op over hoe zij omgaan met de mensen die ooit dicht bij hen stonden.
Voor veel kijkers blijft de vraag onbeantwoord: hadden de Meilandjes meer kunnen doen om Nadège fatsoenlijk te behandelen? Of is dit simpelweg de harde realiteit van een succesvolle tv-show waarin persoonlijke relaties op de tweede plaats komen?
Eén ding is zeker: Nadège zal altijd herinnerd worden als een
belangrijk onderdeel van het begin van het Chateau
Meiland-succes. Maar voor haar persoonlijk blijft het een
bitter verhaal, waarin een gevoel van familie uiteindelijk niets
meer bleek dan een televisie-illusie.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.