Actueel
Man stuurt mij en de kinderen naar hostel en boekt luxehotel voor zichzelf en zijn moeder
Toen de familie Smith aan hun zomervakantie begon, hoopten ze op ontspanning en gezinsbinding. Maar een onverwachte beslissing van Steve, waarbij hij de comfort van zijn moeder boven het geluk van zijn gezin plaatste, leidde tot een schokkende wending van gebeurtenissen. Steve werd geconfronteerd met de ware betekenis van luxe.
We keken allemaal uit naar onze zomervakantie. Het was een druk jaar geweest en we hadden een pauze nodig. Ons gezin is hecht. Daar is mijn man Steve, een succesvolle zakenman die altijd lijkt te weten waar de beste vakantieplekken zijn.
Vervolgens zijn er onze drie kinderen: Ben, de oudste, altijd nieuwsgierig en vol vragen; Jack, onze middelste, energiek en dol op avontuur; en Rachel, onze jongste, lief en dol op tekenen. Eindelijk is er Steve’s moeder, Evelyn. Ze is wat veeleisend maar houdt veel van haar kleinkinderen.
Steve had een charmant stadje uitgekozen voor onze uitje. Hij praatte eindeloos over de prachtige landschappen en de rustige sfeer. We hadden allemaal hoge verwachtingen van de reis. Maar zodra we bij het hostel aan de rand van de stad aankwamen, voelde ik dat er iets niet klopte.
Het hostel was schoon maar basic. De kinderen keken rond, duidelijk teleurgesteld. Ben trok zijn neus op. “Moeten we hier blijven, mam?” Ik haalde diep adem, probeerde kalm te blijven. “Steve, waarom verblijven we hier?” vroeg ik, mijn frustratie verbergend.
Steve glimlachte helder naar me. “Moeder heeft comfort nodig,” zei hij. “Ze kan niet omgaan met het lawaai en de chaos met de kinderen. Ik moet voor haar zorgen, dus we verblijven in het luxe hotel alleen voor volwassenen in de stad zodat ze kan ontspannen. Het is beter zo. We ontmoeten elkaar allemaal morgen om samen te zijn.”
Ik wilde protesteren, maar ik wist dat het zinloos zou zijn. “Prima,” zei ik zachtjes, terwijl ik de kinderen hielp om zich in onze kamer te settelen. Het hostel was niets zoals ik had gehoopt. Het was klein, met alleen de basisvoorzieningen. De kinderen waren duidelijk niet blij. “Dit is niet wat ik had verwacht,” mompelde ik onder mijn adem.
Intussen genoten Steve en Evelyn van hun luxe hotel. Steve was enthousiast, belde me op FaceTime om hun weelderige kamer te laten zien. “Kijk naar deze plek, Sarah,” zei hij, terwijl hij de camera rondzwaaide. “De kinderen zouden dol zijn op het zwembad.”
Ik forceerde een glimlach, mijn bloed kookte terwijl ik naar de video keek. “Het ziet er mooi uit,” zei ik kort en beëindigde de oproep zo snel mogelijk. Vanaf dat moment negeerde ik zijn oproepen.
Die nacht probeerde ik er het beste van te maken. We hadden een eenvoudig diner in het kleine eetgedeelte van het hostel. De kinderen waren nog steeds een beetje teleurgesteld, maar we speelden wat bordspellen voor het slapengaan. Ondanks de eenvoudige accommodatie was er wat vreugde in onze tijd samen.
Terug in het luxe hotel verliepen de dingen niet zo goed voor Steve en Evelyn. “Het eten hier is vreselijk,” mopperde Evelyn na hun eerste maaltijd. “Het zwembad is te koud en de service is zo traag. Deze plek zou top moeten zijn!” Steve probeerde te ontspannen, maar de constante klachten van zijn moeder maakten het moeilijk. Hij belde meerdere keren, hopend zich bij ons aan te sluiten, maar ik antwoordde niet.
De volgende dagen richtte ik me op het maken van het beste van onze tijd in het hostel. We maakten natuurwandelingen, hadden picknicks in het park en genoten van eenvoudige geneugten zoals verhalen vertellen en spelletjes spelen. De kinderen maakten nieuwe vrienden en we deelden maaltijden met andere reizigers. Ondanks de bescheiden omgeving hadden we een geweldige tijd.
Steve daarentegen zat vast met Evelyn’s ontevredenheid. Niets leek haar tevreden te stellen en hij betreurde zijn beslissing steeds meer met de dag. Hij belde opnieuw, maar ik antwoordde nog steeds niet.
Naarmate de dagen verstreken, voelde ik een gevoel van vrede. De kinderen waren gelukkig en ik besefte dat we geen luxe nodig hadden om van onze tijd samen te genieten. Simpele momenten brachten ons dichter bij elkaar. Op een avond zaten we rond een klein vuur buiten, marshmallows te roosteren en te lachen. Ben draaide zich naar me toe en zei: “Mam, dit is leuk.”
Ik glimlachte, voelde een warmte in mijn hart die geen luxe hotel kon bieden. “Het is echt leuk, Ben,” zei ik. Intussen werd Steve steeds gefrustreerder. “Waarom neemt Sarah de telefoon niet op?” mompelde hij tegen zichzelf terwijl hij mijn nummer opnieuw draaide. Deze keer klaagde Evelyn over de roomservice en ik kon zien dat hij zijn breekpunt bereikte.
Op de laatste dag van onze vakantie besloot Steve het hostel te bezoeken in de hoop me te overtuigen om de laatste nacht in het hotel door te brengen. Maar toen hij aankwam, vond hij de kamer leeg. “Waar is mijn familie?” vroeg hij aan de receptionist, zijn stem geladen met paniek. “Die zijn deze ochtend al vertrokken” antwoordde ze.
Steve’s hart bonkte terwijl hij naar de luchthaven snelde. Hij keek naar het vertrekbord, zijn ogen werden groot toen hij zag dat onze vlucht al vertrokken was. We hadden eerder een vlucht naar huis genomen. Hij stond daar, voelde een mengeling van ongeloof en spijt over zich heen spoelen.
De reis terug naar huis was eenzaam. Toen hij bij ons huis aankwam, stak hij zijn sleutel in het slot, maar het lukte niet om hem om te draaien. Verward en gefrustreerd wiebelde hij nog een paar keer, voordat hij het eindelijk opgaf. Zijn telefoon zoemde met een sms-bericht van mij: “Je hebt een plek geboekt in het lokale hostel. Geniet ervan.”
Steve staarde naar het bericht, zijn hart zonk in zijn schoenen. Zonder andere opties begaf hij zich naar het lokale hostel. De nacht was lang en ongemakkelijk. Liggend in het eenvoudige bed, dacht hij na over de afgelopen dagen. Hij realiseerde zich hoezeer hij ons gezin als vanzelfsprekend had beschouwd, luxe en het comfort van zijn moeder boven ons geluk stellend.
“Ik ben zo blind geweest,” mompelde hij tegen zichzelf, staarde naar het plafond. “Wat heb ik gedaan?” De volgende ochtend keerde Steve terug naar ons huis. Hij stond op de stoep, voelde het gewicht van zijn fouten. Hij klopte aan en ik opende de deur, rustig maar vastberaden. “Sarah, het spijt me zo,” zei hij, zijn stem brak. “Ik zie nu hoe fout ik was. Ik had jou en de kinderen op de eerste plaats moeten zetten. Kun je me vergeven?”
Ik keek hem even aan en knikte toen. “Kom binnen, Steve. Laten we praten.” We gingen aan de keukentafel zitten. Steve haalde diep adem en begon te spreken. “Ik dacht dat ik het juiste deed door ervoor te zorgen dat moeder comfortabel was. Maar ik zie nu dat ik jou en de kinderen heb verwaarloosd. “Ik heb geleerd dat ware luxe niet gaat om luxe hotels of gastronomische maaltijden. Het gaat erom samen te zijn en te genieten van de eenvoudige momenten. Ik beloof dat ik het beter zal doen.
Emotioneel eerbetoon aan Loretta Schrijver bij start nieuw seizoen van The Masked Singer
Na maanden van wachten is het eindelijk zover: het nieuwe seizoen van The Masked Singer is vanavond van start gegaan. Toch voelt het voor veel kijkers anders dan voorgaande jaren. Want hoewel de spectaculaire pakken, de vrolijke muziek en de mysterieuze sfeer hetzelfde zijn gebleven, ontbreekt er dit keer iets — of beter gezegd: iemand.
Loretta Schrijver, jarenlang een van de meest geliefde juryleden van het programma, maakt dit seizoen geen deel meer uit van het team. Haar afwezigheid zorgde voor een zichtbaar beladen sfeer bij de start van het populaire RTL-programma, waarin uitgebreid werd stilgestaan bij haar leven en werk.
Een icoon dat gemist wordt
Loretta Schrijver was een vertrouwd gezicht op de Nederlandse televisie. Ze werd bij het grote publiek bekend door haar jarenlange presentatie van Koffietijd, maar veroverde de laatste jaren ook een nieuw publiek als jurylid van The Masked Singer. Haar warmte, humor en oprechte enthousiasme maakten haar een onmisbaar onderdeel van het programma.
Toen op 27 maart 2025 bekend werd dat Loretta was 0verleden aan de gevolgen van darmk*nker, reageerde Nederland geschokt. De presentatrice werd 68 jaar oud en liet een grote leegte achter — niet alleen bij haar familie, maar ook bij talloze kijkers die haar als een vaste aanwezigheid in hun huiskamer zagen.
“Loretta is niet te vervangen”
Binnen het team van The Masked Singer was de verslagenheid groot. Presentator Ruben Nicolai en juryleden Carlo Boszhard, Gerard Joling, Buddy Vedder en Monica Geuze spraken openlijk over het verlies.
Volgens Carlo was er kort sprake van de vraag of er een nieuw jurylid moest worden toegevoegd, maar die gedachte werd al snel losgelaten.
“Loretta is niet te vervangen,” zei Carlo treffend in een interview. “Ze bracht iets unieks mee: warmte, humor en menselijkheid. Dat kun je niet overdoen.”
Het programma besloot dan ook dat er dit seizoen geen vervanger zou komen. In plaats daarvan zou Loretta’s aanwezigheid voelbaar blijven, op haar eigen manier.
Een eerbetoon met een lach en een traan
Tijdens de eerste aflevering van het nieuwe seizoen werd het publiek direct geconfronteerd met dat gemis. Voorafgaand aan de onthulling van de eerste deelnemers werd een speciaal eerbetoon uitgezonden, waarin hoogtepunten uit zes seizoenen The Masked Singer werden getoond.
De beelden lieten zien wie Loretta was: altijd opgewekt, met een aanstekelijke lach, maar ook met een scherp oog voor detail. Haar enthousiasme bij elke ontmaskering en haar warme omgang met collega’s en deelnemers maakten diepe indruk.
Terwijl op het scherm de beelden van Loretta voorbij kwamen, was het in de studio muisstil. De juryleden hielden elkaar zichtbaar vast. Carlo Boszhard vertelde later dat dit moment voor iedereen emotioneel was:
“We hebben allemaal onze momenten gehad waarin we aan Loretta moesten denken. Tijdens de opnames komt dat soms ineens binnen, en dan praten we erover. Dat helpt.”
Kijkers diep geraakt
Ook de kijkers thuis reageerden massaal. Op sociale media werd het eerbetoon breed gedeeld en geprezen. Velen gaven aan dat ze het niet droog hielden toen de compilatiebeelden over het scherm gingen.
Een fan schreef op X (voorheen Twitter):
“Ach, Loretta. Wat een mooi eerbetoon. Wat wordt ze gemist.”
Een ander reageerde met ontroering:
“Wat een begin… zo mooi en verdrietig tegelijk. Jeetje, wat een gemis.”
De hashtag #TheMaskedSinger stond al snel in de trendinglijst, met honderden berichten waarin kijkers hun bewondering uitten voor de manier waarop het programma met het verlies omging.
“Wat een mooi eerbetoon voor een mooi mens. Loretta, we gaan je missen,” schreef iemand anders.
De toon van de reacties was eenduidig: respect, dankbaarheid en veel liefde voor een vrouw die jarenlang een glimlach op miljoenen gezichten wist te toveren.
Een moeilijke beslissing achter de schermen
Volgens betrokkenen was het voor de makers van het programma geen eenvoudige keuze om The Masked Singer terug te brengen zonder Loretta. De juryleden hadden veel tijd nodig om het verlies een plek te geven.
Carlo Boszhard legde in het Algemeen Dagblad uit hoe dat proces verliep:
“We hebben allemaal zo onze eigen momenten in het programma waarin we het over ons verdriet hebben. Dat hoort bij rouw, maar ook bij het leven. Door het bespreekbaar te maken, konden we verder.”
De productie besloot het nieuwe seizoen te beginnen met een eerbetoon dat zowel verdriet als vreugde liet zien. “Loretta hield van lachen,” aldus Carlo, “dus we wilden het niet te zwaar maken. Het moest vooral warm zijn — net als zij.”
Geen groot spektakel, maar oprechte emotie
Het eerbetoon aan Loretta werd bewust ingetogen gehouden. Geen groots decor, geen lange toespraken, maar een zorgvuldig gemonteerde video vol herkenbare momenten: Loretta die in lachen uitbarstte, haar goedmoedige plagerijtjes met Gerard Joling, haar scherpe observaties bij de optredens.
De emotionele muziek op de achtergrond maakte het compleet. En toen het filmpje eindigde, klonk er een daverend applaus in de studio.
De camera’s registreerden hoe Carlo, Buddy, Monica en Gerard elkaar even aankeken — zonder woorden, maar met een gedeeld gevoel van verlies én dankbaarheid.
“Het programma mag door, maar het gemis blijft”
In interviews benadrukken de betrokkenen dat The Masked Singer ook dit seizoen veel spektakel zal bieden, maar dat het nooit meer helemaal hetzelfde zal zijn.
“Het is een seizoen met veel humor, maar ook met emotie,” aldus Carlo. “Door ons verdriet te benoemen, kunnen we het programma met respect voor Loretta voortzetten. Ze blijft op een bepaalde manier bij ons.”
Volgens hem was dat ook wat Loretta zelf zou hebben gewild. “Ze hield van vrolijkheid, van samen lachen. Ze zou nooit gewild hebben dat we treurig bleven. Daarom vieren we vooral dat ze er was, in plaats van dat we alleen stilstaan bij het gemis.”
Een warme erfenis
Loretta’s invloed op de sfeer van The Masked Singer is niet te onderschatten. Ze wist spanning en humor te combineren, maar bovenal bracht ze menselijkheid in een programma dat draait om maskers en mysterie. Achter de schermen stond ze bekend als een moederfiguur: iemand die altijd vroeg hoe het met anderen ging en die het team bij elkaar hield.
Veel collega’s beschrijven haar als “het hart van de show”. Dat hart klopt nu niet meer op de voorgrond, maar blijft voelbaar in de manier waarop het programma wordt gemaakt.
Slot: een nieuw seizoen met een bijzondere toon
Het nieuwe seizoen van The Masked Singer belooft opnieuw veel verrassingen, spectaculaire kostuums en muzikale hoogtepunten. Toch hangt er dit keer een extra laag onder de vrolijkheid — een gevoel van dankbaarheid voor wat was, en van gemis voor wie er niet meer is.
Het eerbetoon aan Loretta Schrijver was geen afscheid, maar eerder een herinnering aan wat ze heeft achtergelaten: warmte, humor en oprechte betrokkenheid.
Zoals Carlo Boszhard het verwoordde:
“Loretta is niet te vervangen. Ze blijft onderdeel van ons, van het programma en van de herinneringen van iedereen die ooit met haar heeft gewerkt.”
En precies dat gevoel — een lach én een traan — tekende de ontroerende start van een nieuw hoofdstuk in The Masked Singer.