Actueel
LLDL-Teun vindt dat vrouwen grenzen moeten krijgen in een relatie: ‘Je mag niet uitgaan!’
Wanneer je je inschrijft voor Lang Leve de Liefde (LLDL), hoop je uiteraard je prins of prinses op het witte paard te vinden. Voor sommige deelnemers betekent dat een slanke blonde vrouw met opvallende kenmerken of een man met een gespierd lichaam en strakke kaaklijn. Anderen zoeken juist iemand met wie ze diepgaande gesprekken kunnen voeren, en weer anderen willen een partner die zij kunnen ‘beschermen’.
De programmamakers doen hun best om kandidaten te koppelen op basis van hun wensen en voorkeuren. Dus als jij bijvoorbeeld Teun heet en een vrouw zoekt die niet graag uitgaat omdat ze dat als ‘emotioneel vreemdgaan’ beschouwt, dan gaan ze blijkbaar op zoek naar precies zo’n persoon.
Wat Is ‘Emotioneel Vreemdgaan’?
Niemand vindt het leuk om bedrogen te worden in een relatie. Toch verschilt de definitie van vreemdgaan van persoon tot persoon. Voor sommigen betekent het letterlijk fysiek contact met een ander, terwijl anderen vinden dat uitgaan met vrienden of vriendinnen al over de grens gaat. Hoewel veel mensen simpelweg plezier maken tijdens een avondje stappen, zijn er ook mensen die daar anders over denken. Een goed voorbeeld daarvan is Teun.
Teun en Zijn Grenzen in een Relatie
Hoewel we niet zeker weten of deze deelnemer echt Teun heet, noemen we hem zo omdat we zijn naam nergens kunnen vinden en hij ‘op een Teun lijkt’. In de aflevering waarin hij verschijnt, heeft hij een date met een charmante vrouw die werkzaam is in de uitgaanswereld. Ondanks haar werk geeft ze aan zelf niet uit te gaan, omdat ze dat beschouwt als ‘emotioneel vreemdgaan’.
Dat is een interessante opvatting en een die al snel als muziek in de oren klinkt voor Teun. Zijn visie op relaties blijkt echter nog veel verder te gaan dan alleen de kwestie van uitgaan. Teun deelt namelijk dat hij vindt dat vrouwen “hun ding moeten blijven doen in een relatie, maar er zijn wel grenzen.” Hoewel grenzen in een relatie normaal zijn, wekt zijn toon en manier van formuleren op zijn minst enige vraagtekens op.
Jaloezie of Bescherming?
Wat Teun vervolgens zegt, maakt het gesprek alleen maar ongemakkelijker. Volgens hem bestaat jaloezie niet; het is simpelweg een ander woord voor ‘beschermend zijn’. Deze interpretatie van jaloezie is bijzonder, want waar ligt de grens tussen zorgzaamheid en controle?
Zijn date lijkt zich steeds ongemakkelijker te voelen naarmate Teun verder spreekt. Haar gezichtsuitdrukking verraadt dat ze wellicht spijt krijgt van haar deelname aan Lang Leve de Liefde. Het moment waarop Teun zijn opvattingen deelt, laat een duidelijke spanning ontstaan. Zijn date lijkt te beseffen dat ze in een situatie terecht is gekomen waar ze zich niet prettig bij voelt.
Rode Vlaggen?
Hoewel het idee van ‘beschermen’ in een relatie op het eerste gezicht liefdevol kan klinken, kan het in sommige gevallen ook een teken zijn van controlerend gedrag. De uitspraken van Teun roepen vragen op over zijn visie op relaties en de manier waarop hij denkt dat een gezonde relatie zou moeten functioneren.
Zijn date lijkt steeds minder enthousiast te worden naarmate het gesprek vordert. Misschien hoopt ze dat het diner snel ten einde komt of dat er een manier is om subtiel aan de situatie te ontsnappen.
Conclusie: Vlucht of Blijf?
Of Teun uiteindelijk de juiste match voor haar is, blijft de vraag. Eén ding is echter zeker: hij heeft indruk gemaakt, zij het niet per se in de positieve zin. Zijn ideeën over jaloezie en bescherming roepen discussie op en zetten kijkers aan het denken over wat gezonde grenzen in een relatie werkelijk betekenen.
Voor zijn date lijkt de situatie inmiddels duidelijk: het wordt tijd om haar koffers te pakken en een andere weg in te slaan. Misschien is er elders iemand die beter bij haar past, iemand die minder ‘beschermend’ en meer begripvol is.
Wat denk jij? Heeft Teun een punt of is dit een geval waarin het verstand het overneemt en het tijd is om te rennen?
Boodschappen doen wordt steeds duurder: waarom de kassa bij de supermarkt voor zoveel schrik zorgt
Voor steeds meer gezinnen is een bezoek aan de supermarkt geen routineklus meer, maar een moment van spanning. Waar het jaren geleden nog mogelijk was om met vijftig euro een goed gevulde boodschappentas naar huis te gaan, zien consumenten nu tot hun verbazing dat zelfs een klein mandje al richting de honderd euro kan oplopen. Zelfs bij budgetketens zoals Lidl, die lange tijd bekend stonden om hun scherpe prijzen, voelt elke kassabon inmiddels alsof er ongemerkt steeds meer euro’s verdwijnen.
Deze ontwikkeling roept vragen op: waarom worden dagelijkse boodschappen zó veel duurder, en hoe kunnen consumenten zich hier nog tegen wapenen?
Basisproducten stijgen het hardst in prijs
De opvallendste stijgingen zitten bij precies de producten die bijna ieder huishouden dagelijks nodig heeft. Denk aan brood, pasta, olie, groenten, kaas en melk. Het zijn geen luxeartikelen, maar juist de vaste onderdelen van het weekmenu. Terwijl consumenten vroeger vooral verschil merkten bij A-merken, zijn tegenwoordig ook huismerkproducten aanzienlijk duurder dan een jaar geleden.
Veel mensen merken dat het bedrag op het kassascherm sneller oploopt dan ooit, zelfs als ze bewust minder producten in hun mandje leggen. Een simpel ontbijt- of lunchpakket kan al een flinke hap uit het budget nemen. Voor gezinnen met kinderen kan een wekelijkse boodschappenronde zo uitgroeien tot een flinke kostenpost.
Waarom zijn boodschappen zo duur geworden?
Economische deskundigen wijzen op een combinatie van factoren:
-
Stijgende energieprijzen, waardoor productie en voedselverwerking duurder worden.
-
Hogere transportkosten, onder andere door duurdere brandstoffen.
-
Internationale onzekerheid, wat zorgt voor prijsvolatiliteit op de wereldmarkten.
-
Duurdere grondstoffen, waardoor de kostprijs van producten oploopt.
Hoewel deze factoren een logische verklaring vormen, blijven consumenten met een ander gevoel achter: wat het precíes kost om een product te maken, maakt aan de kassa namelijk weinig verschil. Daar draait het vooral om de vraag of je het bedrag kunt betalen.
Strategisch boodschappen doen wordt de nieuwe norm
Steeds meer huishoudens geven aan dat boodschappenplanning een serieuze taak is geworden. Waar een supermarktbezoek vroeger iets was dat “even tussendoor” gebeurde, moet nu bijna elke aankoop worden bekeken alsof het een belangrijke beslissing is.
Mensen passen hun routine aan:
-
Ze nemen rekenmachines mee om prijzen direct te vergelijken.
-
Ze maken strikte lijstjes en blijven daar ook bij.
-
Ze letten bewuster op aanbiedingen, maar ontdekken dat die minder voordelig zijn dan vroeger of sneller uitverkocht raken.
-
Ze doen vaker boodschappen bij verschillende winkels om toch nog ergens te besparen.
Zelfs kinderen merken de verandering. Ouders leggen steeds vaker uit waarom bepaalde producten niet meegaan in het karretje.
Slimme marketing helpt niet mee
Supermarkten hebben hun schappen zo ingericht dat consumenten vaak ongemerkt naar duurdere producten grijpen. Artikelen op ooghoogte zijn vrijwel altijd prijziger. De voordeligere alternatieven liggen meestal onderaan of helemaal bovenin het schap – minder zichtbaar voor klanten die haast hebben.
Daarnaast zijn er “nepkortingen”, zoals producten die worden verhoogd in prijs en daarna weer in de aanbieding gaan. Luxe verpakkingen of “gezonde claims” maken producten aantrekkelijker, maar niet per se beter voor de portemonnee.
Voor iemand die snel door de winkel loopt, is het bijna onmogelijk om alle psychologische prijsstrategieën te doorzien.
Lidl blijft relatief goedkoop, maar zelfs daar worden de bedragen hoger
Budgetketens zoals Lidl blijven voor veel gezinnen de plek waar ze nog nét binnen het budget kunnen winkelen. Toch is het ook daar duidelijk merkbaar dat de prijzen stijgen. Wanneer zelfs de voordeligste supermarkt duur begint aan te voelen, wordt de kloof tussen inkomen en uitgaven steeds groter.
Dit maakt duidelijk hoe intens de prijsdruk inmiddels is geworden. Voor mensen met een lager of middeninkomen voelt boodschappen doen als een voortdurende rekenoefening, waarbij elke euro telt.
De menselijke kant: gezinnen komen klem te zitten
Waar inflatie vroeger een abstract begrip was, merken consumenten nu dagelijks de gevolgen:
-
Sommige mensen slaan maaltijden over om binnen het budget te blijven.
-
Steeds meer gezinnen melden zich bij voedselbanken.
-
Werkende gezinnen hebben moeite om de maand rond te komen, ondanks meerdere inkomens.
-
De vaste lasten slokken een groter deel van het inkomen op, waardoor er minder ruimte is voor onverwachte uitgaven.
Voedselbanken melden een voortdurende stijging in aanvragen, terwijl donaties juist onder druk staan. Dit laat zien hoe breed het probleem is: niet alleen mensen in armoede, maar ook werkende gezinnen worden geraakt.
Supermarkten boeken hoge winsten: het contrast groeit
Een punt dat regelmatig terugkomt in de discussie, is dat grote supermarktketens recordwinsten blijven boeken. Voor veel consumenten voelt dat wrang: terwijl zij meer betalen, lijkt het alsof bedrijven juist profiteren van de situatie.
Die kloof tussen zakelijke resultaten en de realiteit van de klant wordt steeds zichtbaarder. Het maakt de discussie over “betaalbaar voedsel” urgenter dan ooit.
De sociale impact: boodschappen doen wordt een bron van stress
Waar een supermarktbezoek ooit een simpel alledaags moment was, ervaren veel mensen nu stress zodra ze de winkel binnenlopen. Het gevoel dat alles duur is, dat je continu moet rekenen en keuzes moet afwegen, weegt zwaar.
Zelfs een boterham met kaas — voorheen een van de goedkoopste lunches — is ineens een kleine luxe geworden.
De oplopende prijzen zorgen ervoor dat gezinnen creatiever worden, maar ook dat ze terughoudender zijn in hun keuzes. Dat heeft uiteindelijk invloed op gezondheid, welzijn en leefstijl.
Een toekomst waarin eten weer betaalbaar moet worden
Voeding is een basisbehoefte, geen luxe. Dat vraagt om beleid en bedrijfsvoering die rekening houden met consumenten. Prijsbewuste keuzes zijn normaal, maar het mag nooit zo ver komen dat gezinnen afhankelijk worden van geluk of speciale acties om gezond te kunnen eten.
Bewustwording, transparantie en eerlijke prijzen zijn volgens veel consumenten broodnodig.
Hoe ga jij om met de stijgende prijzen?
Merk jij het ook bij elke
kassabon?
Heb je tips om de kosten te drukken of herken je het gevoel dat
boodschappen doen een serieuze rekenopgave is geworden?
Laat het weten op Facebook — jouw ervaringen kunnen anderen helpen in deze dure tijden.