Actueel
Lang Leve de Liefde-Jill denkt de hele dag aan s*ks en zoekt een vent die dat aankan!
Wanneer je meedoet aan Lang Leve de Liefde, hoop je natuurlijk een partner te vinden die perfect bij je past. Misschien ben je al een tijd single en heb je moeite om iemand te vinden, of misschien ben je gewoon nieuwsgierig naar wat een blind date voor jou in petto heeft. Wat de reden ook is, het programma biedt een unieke kans om de liefde te vinden op een manier die je in het dagelijks leven misschien niet snel zou meemaken.
De programmamakers van Lang Leve de Liefde proberen kandidaten zo goed mogelijk te matchen. Voordat je aan het avontuur begint, vul je een uitgebreide vragenlijst in waarin je jouw voorkeuren en wensen kunt aangeven. Ben je op zoek naar iemand die net zo spontaan en avontuurlijk is als jij? Of misschien iemand die liever iedere avond onder een dekentje met je op de bank naar een serie kijkt? Wat je ook zoekt, het team achter het programma doet hun best om iemand te vinden die bij jouw levensstijl en persoonlijkheid past.
Jill heeft duidelijke prioriteiten
In een recente aflevering van Lang Leve de Liefde werden Jill en Kevin aan elkaar gekoppeld. Vanaf het begin was duidelijk dat Jill niet zomaar genoegen neemt met een oppervlakkige match. Ze weet precies wat ze wil en schuwt er niet voor terug om dit direct op tafel te leggen.
Kevin zocht iemand die spontaan en energiek is, en dat lijkt in ieder geval goed te zijn gelukt met Jill. Ze heeft een open persoonlijkheid en is niet bang om haar voorkeuren te delen. Maar Jill heeft nog een andere prioriteit: de chemie in de slaapkamer. Voor haar is dit een essentieel onderdeel van een relatie, iets wat in haar vorige relaties vaak ontbrak.
Om haar intenties direct duidelijk te maken, gaf Jill bij hun eerste ontmoeting een welkomstcadeau aan Kevin: een potje glijmiddel en een ring voor om zijn jongeheer. Dit zette meteen de toon voor hun date en liet er geen twijfel over bestaan dat Jill serieus is over haar behoeftes en verlangens in een relatie.
Een geschiedenis van korte relaties
Jill heeft naar eigen zeggen zes relaties achter de rug, maar geen van deze heeft langer dan een jaar geduurd. Dit kan erop wijzen dat haar partners in het verleden niet aan haar verwachtingen voldeden, of dat de chemie simpelweg niet sterk genoeg was om een langdurige verbinding op te bouwen. Of Kevin in staat zal zijn om Jill te bieden wat ze zoekt, blijft voorlopig nog een open vraag.
Ondanks de directe aanpak van Jill, lijkt Kevin niet meteen afgeschrikt. Hij neemt de tijd om haar beter te leren kennen en probeert erachter te komen of er een diepe connectie tussen hen kan ontstaan. Toch is het maar de vraag of hun relatie stand zal houden, aangezien Jill zeer specifieke verwachtingen heeft over wat ze zoekt in een partner.
De invloed van fysieke aantrekkingskracht
Uit Jill’s benadering blijkt dat fysieke aantrekkingskracht en intimiteit een belangrijke rol spelen in haar kijk op relaties. Hoewel dit een essentieel aspect is van elke romantische verbinding, kan het ook een struikelblok vormen als andere belangrijke elementen – zoals emotionele connectie en gedeelde interesses – niet aanwezig zijn.
Kevin lijkt een meer voorzichtige en bedachtzame benadering te hebben. Hij wil de tijd nemen om te ontdekken of er een diepe band kan ontstaan, terwijl Jill zich sterk richt op de fysieke aspecten van een relatie. Dit verschil in benadering kan zowel een uitdaging als een leerproces zijn voor beiden.
Wat zegt de wetenschap?
Volgens relatie-experts speelt fysieke aantrekkingskracht een belangrijke rol in het begin van een relatie, maar is het niet de enige factor die bepaalt of een relatie langdurig succesvol zal zijn. Andere elementen, zoals communicatie, gedeelde waarden en emotionele verbinding, zijn minstens zo belangrijk.
In Lang Leve de Liefde is het vaak een kwestie van balans vinden tussen deze verschillende aspecten. Sommige koppels voelen direct een vonk, terwijl anderen tijd nodig hebben om een band op te bouwen. Jill en Kevin bevinden zich in een situatie waarin ze moeten ontdekken of hun prioriteiten op één lijn liggen, of dat hun verschillen uiteindelijk te groot zijn.
De toekomst van Jill en Kevin
Of Kevin Jill kan bieden wat ze zoekt, is nog maar de vraag. Hun eerste ontmoeting was in ieder geval allesbehalve saai en zorgde voor de nodige gesprekken onder de kijkers. Sommige mensen bewonderen Jill’s openheid en directe aanpak, terwijl anderen zich afvragen of ze niet te veel nadruk legt op het fysieke aspect van een relatie.
Kevin lijkt een rustige, nuchtere houding te hebben en neemt de tijd om de situatie te analyseren. Dit zou in zijn voordeel kunnen werken als hij in staat is om een evenwichtige en gezonde dynamiek met Jill op te bouwen. Maar als hun prioriteiten te ver uit elkaar liggen, is de kans groot dat hun avontuur bij Lang Leve de Liefde slechts een kort hoofdstuk zal zijn.
Wat de uitkomst ook zal zijn, Jill en Kevin laten zien hoe belangrijk het is om duidelijk te zijn over je verwachtingen in een relatie. Of ze uiteindelijk een match zullen vormen, blijft nog even spannend om te volgen!
Rob Jetten wil straatverlichting dimmen: waarom zijn voorstel zoveel losmaakt in Nederland
Het debat over energie, duurzaamheid en de toekomst van ons stroomnet bereikt steeds vaker de dagelijkse leefomgeving van Nederlanders. Waar de energietransitie lange tijd draaide om grote windparken, zonnepanelen en internationale klimaatdoelen, schuift die discussie nu steeds zichtbaarder richting maatregelen die bewoners direct raken. Een van de meest besproken voorstellen van dit moment komt van D66-leider Rob Jetten, die onlangs opperde om in heel Nederland de straatverlichting in de avonduren te dimmen of op rustige momenten zelfs (deels) uit te schakelen.
De gedachte daarachter is volgens Jetten eenvoudig: als Nederland slimmer met energie omgaat, kunnen we het overbelaste stroomnet ontlasten en tegelijkertijd het bewustzijn vergroten over ons eigen energieverbruik. Maar wat voor de één klinkt als een praktische stap in een groter duurzaamheidsplan, voelt voor de ander als een directe aantasting van veiligheid, leefbaarheid en comfort.
Het voorstel leidde binnen enkele uren tot een vloedgolf aan reacties. Zowel online als in lokale gemeenteraden werd fel gediscussieerd over de vraag: kan je zomaar het licht in de openbare ruimte terugschroeven?
In deze uitgebreide analyse zetten we de achtergronden, reacties, zorgen én mogelijke oplossingen op een rij.
Waarom straatverlichting volgens Jetten op tafel ligt
Rob Jetten, die zich tijdens zijn politieke loopbaan heeft ontpopt tot een van de meest zichtbare voorstanders van een duurzame toekomst, benadrukt dat Nederland op een belangrijk kruispunt staat. De vraag naar elektriciteit stijgt razendsnel, onder meer door de groei van elektrische auto’s, warmtepompen, datacenters en industrieën die overstappen op elektrisch produceren.
Het stroomnet raakt daardoor steeds voller. Op sommige plekken zijn er al wachtlijsten voor bedrijven, sportclubs en woningprojecten die willen aansluiten.
Volgens Jetten is het daarom noodzakelijk om te kijken waar op korte termijn ruimte gecreëerd kan worden:
-
zonder ingewikkelde procedures,
-
zonder miljardeninvesteringen,
-
en zonder ingrijpende verbouwingen.
Openbare verlichting vormt daarbij een interessant puzzelstuk. In Nederland staan ruim 3,5 miljoen lichtmasten, die samen verantwoordelijk zijn voor een aanzienlijk deel van het energiegebruik van gemeenten.
Dat betekent volgens Jetten niet dat het licht overal en altijd uit moet. Hij pleit voor slimme verlichting: fel waar nodig, gedimd waar mogelijk.
“Het gaat niet om besparen om het besparen,” benadrukte hij. “Het gaat om bewust omgaan met energie op momenten dat het net overbelast is.”
Hij wijst erop dat veel gemeenten al experimenteren met sensoren, dimschema’s en energiezuinige LED-verlichting. In sommige dorpen gaat het licht automatisch feller branden zodra er iemand langsloopt; op andere plekken wordt verlichting ’s nachts al deels gedimd.
Toch vindt Jetten dat dit niet langer afhankelijk mag zijn van individuele gemeenten: er moet een landelijke strategie komen.
De zorgen van burgers: ‘Een donkere straat voelt niet veilig’
Waar Jetten vooral kijkt naar duurzaamheid en het efficiënt inzetten van energie, klinkt bij veel Nederlanders een heel andere zorg: veiligheid.
1. Onveiligheidsgevoel
Vooral vrouwen, ouderen en ouders van tieners spreken zich daar duidelijk over uit. Donkere straten worden al snel geassocieerd met onoverzichtelijke situaties, minder zicht en een groter gevoel van kwetsbaarheid.
Het gaat daarbij niet alleen om daadwerkelijke risico’s, maar vooral om het gevoel dat ontstaat wanneer een buurt minder verlicht is.
“Je voelt je gewoon minder
prettig in het donker,” schrijft een gebruiker op X.
“Hoe leg ik mijn dochter van 15 uit dat ze voortaan door donkere
straten naar huis moet fietsen?”
2. Verkeersveiligheid
Verkeersdeskundigen wijzen daarnaast op de gevaren van te weinig licht op:
-
rotondes
-
kruispunten
-
fietspaden
-
oversteken
-
landelijke wegen zonder vangrails
Nederland is een fietsland, en goede zichtbaarheid is een belangrijk onderdeel van verkeersveiligheid. Vooral in de herfst- en wintermaanden, wanneer veel scholieren vroeg vertrekken en laat thuiskomen, kan dimmen volgens experts tot verwarrende of gevaarlijke situaties leiden.
Een verkeersonderzoeker uit
Utrecht verwoordde het zo:
“Het is een begrijpelijke maatregel vanuit energiebesparing, maar
we moeten ontzettend voorzichtig zijn. Je wilt geen risico dat te
voorkomen was.”
Is de energiewinst wel zo groot?
Een andere lijn van kritiek richt zich op de vraag of deze maatregel überhaupt veel oplevert. Straatverlichting zou volgens sceptici maar een klein deel zijn van het totale energieverbruik in Nederland.
Critici noemen het daarom symboolpolitiek: zichtbaar, maar niet substantieel.
Waarom, zo vragen zij, ligt de focus op:
-
gezinnen,
-
woonwijken,
-
dorpen en steden,
terwijl energie-intensieve sectoren zoals industrie, datacenters, agrarische bedrijven en luchtvaart minder vaak onderwerp zijn van dergelijke maatregelen?
De kritiek komt neer op één
vraag:
Wordt de
verantwoordelijkheid eerlijk verdeeld?
Jetten reageerde daarop door te zeggen dat de energietransitie een gezamenlijke inspanning is, waarbij zowel grote als kleine maatregelen bijdragen aan het geheel.
Experts vragen om nuance: niet overal hoeft het licht aan te blijven
Hoewel veel Nederlanders moeite hebben met het voorstel, klinkt er ook constructieve feedback.
Locatiegebonden verlichtingsplannen
Steeds meer experts pleiten voor een gebiedsgerichte aanpak. Niet elke straat hoeft dezelfde hoeveelheid licht. Mogelijke plekken waar dimmen wél verantwoord kan zijn:
-
lege parkeerplaatsen na 22.00 uur
-
industrieterreinen buiten werktijden
-
fietspaden met sensoren die licht aanzetten bij beweging
-
sportcomplexen die ’s nachts gesloten zijn
-
parken waar geen doorstroom is
Deze aanpak wordt in delen van Duitsland en Scandinavië al toegepast.
Slimme technologie als alternatief
Nederland loopt technisch voorop en beschikt over:
-
LED-lampen die 90% minder energie verbruiken dan oude lampen
-
sensoren die licht automatisch laten oplichten bij beweging
-
slimme lantaarnpalen die onderling communiceren
Volgens ingenieurs is het zelfs mogelijk om verlichting volledig te laten reageren op het aantal voorbijgangers, de verkeersdrukte en weersomstandigheden.
De vraag is dus niet óf er bespaard kan worden, maar hoe dat kan zonder dat mensen zich onveilig voelen.
Gemeenten zitten klem: zij moeten het uiteindelijk uitvoeren
Gemeentebesturen reageren verdeeld. Veel gemeenten willen wel bijdragen aan energiebesparing, maar benadrukken dat zij dagelijks verantwoordelijk zijn voor de leefbaarheid van wijken.
Een wethouder uit
Noord-Brabant zei hierover:
“Wij zijn de eersten die gebeld worden wanneer een lantaarnpaal uit
staat. Mensen voelen het meteen in hun eigen straat. Je kunt dat
niet met één landelijke maatregel oplossen.”
Daarnaast zitten veel gemeenten vast aan:
-
bestaande verlichtingscontracten
-
onderhoudsplannen
-
oude infrastructuur die niet zomaar aangepast kan worden
Een landelijke verplichting zou daarom niet alleen gevoelig liggen, maar ook technisch lastig uitvoerbaar zijn.
De grotere discussie: wie draagt de last van de energietransitie?
Onder de oppervlakte speelt
een bredere vraag:
Wie draagt het meest de
gevolgen van duurzaamheidsmaatregelen?
Burgers zien steeds:
-
hogere energierekeningen
-
strengere regels in huis
-
discussies over zonnepanelen en warmtepompen
-
nu ook mogelijke aanpassingen in de openbare ruimte
Daarbij ontstaat het gevoel dat huishoudens veel moeten inleveren, terwijl grote bedrijven minder zichtbare offers brengen.
Jetten benadrukt dat dit beeld niet klopt en dat het bedrijfsleven juist zware transitie-eisen krijgt opgelegd. Toch blijft het gevoel bestaan dat de balans niet altijd eerlijk voelt—een gevoel dat eerder al opdook in debatten over stikstof, klimaatplannen en woningbouw.
De politieke dimensie: waarom het voorstel gevoelig ligt
In de politiek wordt het voorstel nauwlettend in de gaten gehouden, omdat het raakt aan gevoelige thema’s zoals:
-
veiligheid
-
leefbaarheid
-
energiearmoede
-
vertrouwen in de overheid
Voor oppositiepartijen vormt het voorstel een kans om vragen te stellen over de koers van het klimaatbeleid. Coalitiepartners worstelen juist met de balans tussen ambitie en uitvoerbaarheid.
Er wordt gevreesd dat een maatregel die als “klein en praktisch” wordt gepresenteerd, in de praktijk kan uitgroeien tot een bron van grote maatschappelijke weerstand.
Waar liggen de kansen voor een gezamenlijk plan?
Als er één ding duidelijk is, dan is het dat niemand in Nederland zit te wachten op onveilige situaties. Maar veel Nederlanders zien wél dat energiebesparing gewenst is.
De oplossing lijkt daarom te liggen in een combinatie van:
-
slimme technologie
-
gebiedsgericht maatwerk
-
goede communicatie
-
burgerparticipatie
-
transparante data over effecten en energiewinsten
Een landelijke strategie kan werken — maar alleen als deze rekening houdt met de diversiteit van Nederlandse straten, wijken en inwoners.
Een gesprek dat nog lang niet voorbij is
Het voorstel van Rob Jetten heeft losgemaakt wat veel Nederlanders al langer voelen: de energietransitie schuift steeds dichter naar het persoonlijke domein. Waar het eerst ging over windmolens, CO₂-doelen en internationale afspraken, gaat het nu over de straat waarin je woont en de route die je ’s avonds fietst.
De behoefte aan duidelijkheid, nuance en veiligheid is groter dan ooit.
De komende maanden zullen bepalend zijn voor hoe dit voorstel verder wordt opgepakt. Gemeenten, experts, bewoners en politici zullen hun stemmen laten horen. Want hoe noodzakelijk energiebesparing ook is, de manier waarop dat gebeurt moet passen bij het dagelijks leven van miljoenen Nederlanders.
Wat vind jij?
Moet Nederland slimmer omgaan met verlichting, of is dit een grens
die niet overschreden mag worden?
Praat mee op onze Facebookpagina en deel je mening.