Actueel
Koen Wauters deelt vreselijk nieuws: “Je wil de pijn van je kind overnemen, maar dat gaat niet”
Koen en Nono Wauters zetten zich in voor Kinderrevalidatiecentrum: “Je wil de pijn van je kind overnemen, maar dat kan niet”
Op zaterdagochtend was het centrum van Sijsele het decor van een bijzonder hartverwarmende gebeurtenis. Niemand minder dan Koen Wauters en zijn zoon Nono zakten samen af naar het dorp om deel te nemen aan een benefietevenement ten voordele van het Kinderrevalidatiecentrum (KRC) van het UZ Gent. Voor vader en zoon was het een bewuste en betekenisvolle keuze om er te zijn, en niet zomaar een publieke vertoning. Sinds 2022 zijn Koen en Nono namelijk officieel peters van het centrum – een engagement dat ze met hart en ziel invullen.
“Kinderen raken mij diep, daar kan ik niet aan voorbijgaan”
In gesprek met Het Laatste Nieuws laat Koen zich van zijn meest betrokken kant zien. “Als het om kinderen gaat, heb ik een week hart. Dat is altijd zo geweest. Ik wil helpen waar ik kan,” vertelt hij. Die betrokkenheid is niet zomaar een formaliteit: Koen beseft hoe belangrijk het is dat bekende gezichten zich publiekelijk inzetten voor een goed doel. “Onze aanwezigheid hier is symbolisch, maar ook praktisch. Het zorgt voor zichtbaarheid, voor steun en voor extra aandacht voor onderzoek.”
Met zijn typische nuchterheid en oprechte emotie voegt hij eraan toe: “Dit event draagt bij aan de kennis en middelen die nodig zijn om kinderen met een beperking de beste zorg te geven. En daar dragen we als peters graag ons steentje aan bij.”
Dankbaarheid en bewustzijn
Het bezoek aan het benefiet raakt Koen ook persoonlijk. Wanneer hij over zijn eigen kinderen praat, is zijn stem doordrenkt van dankbaarheid. “Ik prijs me gelukkig dat mijn kinderen gezond zijn,” zegt hij met zichtbare emotie. Maar tegelijk realiseert hij zich dat gezondheid geen vanzelfsprekendheid is. “Hier zie je ouders die dag in dag uit vechten voor het herstel van hun kind. Dat is een realiteit die we niet mogen vergeten.”
Koen spreekt de gevoelens uit die zoveel ouders herkennen. “Je wil je kind niet verliezen. Je wil niet dat het pijn lijdt. Als ouder heb je de reflex: laat mij die pijn maar dragen. Maar dat kan niet. Wat je wél kunt doen, is aanwezig zijn, je kind omringen met liefde en ervoor zorgen dat het de beste zorg krijgt die mogelijk is.”
Samen sterk voor kinderen
Ook zoon Nono is meer dan een symbolische aanwezigheid. De jonge Wauters groeit op met het besef dat maatschappelijke inzet ertoe doet. Door samen met zijn vader als peter op te treden, toont hij hoe je als jongere impact kunt maken. Hij hielp mee tijdens de actie, nam de tijd om met kinderen en ouders te praten, en gaf zo blijk van een warme en oprechte betrokkenheid.
Voor het Kinderrevalidatiecentrum betekent de steun van de familie Wauters veel. Niet alleen op het vlak van publiciteit, maar ook op emotioneel vlak. De peterschap van Koen en Nono zorgt voor extra motivatie binnen het team en geeft de kinderen een gezichtspunt van hoop en steun buiten de z!ekenhuismuren.
Meer dan een benefiet
Het benefiet in Sijsele draaide niet enkel om fondsenwerving. Er werd ook aandacht besteed aan verhalen van ouders, getuigenissen van artsen en therapeuten, en er waren speelse activiteiten voor de kinderen. Er werd muziek gespeeld, gelachen en zelfs gedanst – een viering van kracht en solidariteit.
Voor Koen en Nono was het een dag vol indrukken, maar ook van betekenis. “Zien hoe die kinderen zich ondanks hun beperkingen uitleven, geeft hoop. Ze hebben zoveel veerkracht. En de ouders? Die verdienen een medaille. Hun doorzettingsvermogen, hun liefde, hun kracht… het is bewonderenswaardig,” aldus Koen.
Geen ijdel engagement
Wat opvalt aan de betrokkenheid van Koen Wauters, is dat het niet zomaar gaat om een verplichte passage of vluchtige steun. Hij kiest bewust voor engagementen die hem raken en waar hij écht iets kan betekenen. Dat blijkt ook uit zijn jarenlange inzet voor verschillende sociale initiatieven, vaak zonder veel media-aandacht.
Bij het KRC neemt hij de rol van peter op zich met verantwoordelijkheidsgevoel. “Ik wil niet zomaar mijn naam verbinden aan iets. Als ik ergens mijn schouders onder zet, dan wil ik ook écht bijdragen. Als we met onze naam kunnen zorgen voor extra aandacht, middelen en steun, dan doen we dat met overtuiging.”
Hoop en perspectief
De kernboodschap van de dag was duidelijk: ieder kind verdient een eerlijke kans op een goede toekomst, ongeacht zijn of haar medische situatie. En dankzij initiatieven als deze, gecombineerd met de warme steun van mensen als Koen en Nono, wordt die kans alleen maar groter.
De actie bracht niet alleen geld op voor verder onderzoek en extra therapeutische middelen, maar ook nieuwe hoop. Hoop voor ouders die zich soms machteloos voelen, voor kinderen die elke dag vechten voor vooruitgang, en voor zorgverleners die met hart en ziel hun werk doen.
Afsluitende woorden van Koen
Aan het einde van de dag nam Koen nog even de microfoon. In een korte, eerlijke toespraak bedankte hij iedereen die was gekomen en benadrukte hij nogmaals waarom dit soort evenementen zo belangrijk zijn.
“We mogen ons gelukkig prijzen met de gezondheid van onze kinderen, maar laten we nooit blind zijn voor degenen die het minder makkelijk hebben. Onze inzet kan het verschil maken. Niet alleen in fondsen, maar ook in aandacht, in luisterend oor, in menselijkheid.”
Hij sloot af met een oproep die bleef hangen: “Blijf geven, blijf steunen, blijf aanwezig. Want uiteindelijk zijn we allemaal ouders, broers, zussen of vrienden. En samen kunnen we zorgen voor een warmere wereld voor deze kinderen.”
Een dag vol warmte, betrokkenheid en hoop. Dankzij mensen zoals Koen en Nono Wauters krijgt het werk van het Kinderrevalidatiecentrum de steun die het verdient – en krijgen kinderen de zorg en kansen die ze nodig hebben.
Veel bedrijven hebben de traditie om hun medewerkers rond de kerstdagen te verrassen met een kerstpakket. Het is een gebruik dat al tientallen jaren bestaat en voor veel mensen onlosmakelijk verbonden is met de laatste weken van het jaar. Of het nu gaat om een doos met etenswaren, een praktisch cadeau of een meer persoonlijke verrassing: het kerstpakket staat symbool voor waardering en afsluiting. Het moment van uitreiken zorgt vaak voor een warme, bijna rituele sfeer op de werkvloer, waarin collega’s samen terugkijken op het afgelopen jaar.
Voor werkgevers is het kerstpakket een relatief eenvoudige manier om dankbaarheid te tonen. Het is een gebaar dat laat zien dat de inzet van medewerkers wordt gezien, zonder dat daar grote woorden voor nodig zijn. Juist omdat het zo’n vaste traditie is, wordt er ook veel betekenis aan gehecht. Medewerkers kijken er vaak naar uit en bespreken onderling wat ze hebben gekregen. Het kerstpakket is daarmee niet alleen een cadeau, maar ook een sociaal moment dat verbindt.
Voor werknemers voelt een kerstpakket vaak als erkenning. Zeker na een intensief of zwaar jaar kan zo’n gebaar extra belangrijk zijn. Het gaat daarbij niet om de financiële waarde, maar om het idee erachter. Een kerstpakket zegt in feite: “We hebben gezien wat je hebt gedaan, dank je wel.” Dat gevoel kan bijdragen aan motivatie, werkplezier en loyaliteit. Zelfs een klein pakket kan dat effect hebben, zolang het met aandacht is samengesteld.
Toch kan het ook anders uitpakken. Wanneer een kerstpakket als karig, onpersoonlijk of zelfs achteloos wordt ervaren, kan het juist teleurstelling oproepen. In plaats van waardering voelt het dan als een gemiste kans. Dat geldt zeker in sectoren waar medewerkers het hele jaar hard hebben gewerkt onder hoge druk. Juist daar ligt de lat gevoelsmatig hoger. Een kerstpakket wordt dan een spiegel van hoe een organisatie met haar mensen omgaat.
Een opvallend kerstpakket zorgt voor discussie
Dat spanningsveld werd dit jaar pijnlijk zichtbaar bij een medewerker van PostNL. Op sociale media verscheen een bericht waarin een medewerker liet zien wat hij vanuit het hoofdkantoor als kerstpakket had ontvangen. Het cadeau bestond uit één enkel item: een kerstbal in de vorm van een PostNL-brievenbus. Hoewel het object op zichzelf misschien als grappig of symbolisch bedoeld was, viel het bij de ontvanger duidelijk verkeerd.
De medewerker deelde zijn teleurstelling, niet zozeer omdat het cadeau weinig waarde had, maar omdat het gebaar volgens hem geen recht deed aan de inzet van het afgelopen jaar. In een sector waar veel wordt gevraagd van werknemers — denk aan lange dagen, piekdrukte rond feestdagen en werken in weer en wind — voelde dit pakket voor hem als een schrale afsluiting. Het bericht werd al snel opgepikt en gedeeld, wat leidde tot veel reacties.
Reacties van collega’s en buitenstaanders
Wat vooral opviel, was de solidariteit vanuit collega’s. Medewerkers van het depot waar de betrokkene werkte, besloten in te grijpen. Zij vulden het oorspronkelijke cadeau aan met extra attenties en pakten alles feestelijk in. Daarmee wilden ze laten zien dat waardering niet alleen van bovenaf hoeft te komen, maar ook onderling kan worden gegeven. Dat gebaar werd door velen als hartverwarmend ervaren.
Online stroomden de reacties binnen. Sommige mensen vonden de kerstbal juist creatief en symbolisch: een herkenbaar object dat trots op het bedrijf uitstraalt. Anderen waren minder mild en spraken van “bezuinigingen op de verkeerde plek”. De discussie draaide al snel niet meer alleen om dit specifieke pakket, maar om een bredere vraag: wat mag je als medewerker verwachten van een kerstpakket?
De symbolische waarde van een kerstpakket
Een kerstpakket is in essentie een symbool. Het staat niet gelijk aan salaris of bonussen, maar vertegenwoordigt iets anders: aandacht. Wanneer die aandacht ontbreekt of als minimaal wordt ervaren, kan dat harder aankomen dan een financiële tegenvaller. Mensen willen zich gezien voelen, zeker aan het einde van een jaar waarin ze zich hebben ingezet voor het bedrijf.
In veel organisaties wordt het kerstpakket daarom zorgvuldig samengesteld. Soms zelfs met keuzemogelijkheden, zodat medewerkers iets kunnen kiezen dat bij hen past. Dat kost meer moeite, maar levert vaak ook meer waardering op. Het laat zien dat er is nagedacht over de ontvanger, en niet alleen over het afvinken van een traditie.
Besparingen en realiteit
Tegelijkertijd is het geen geheim dat veel bedrijven te maken hebben met stijgende kosten. Energieprijzen, lonen en logistieke uitdagingen zetten budgetten onder druk. In dat licht kiezen sommige organisaties ervoor om te besparen op extra’s zoals kerstpakketten. Dat is begrijpelijk, maar het blijft een delicate balans. Juist kleine besparingen op symbolische momenten kunnen een groot effect hebben op hoe medewerkers zich voelen.
Het voorbeeld van de PostNL-medewerker laat zien hoe dun die lijn kan zijn. Wat voor de ene persoon een ludiek cadeau is, voelt voor de ander als een gebrek aan waardering. Dat verschil in beleving maakt het onderwerp zo gevoelig. Het gaat niet alleen om wat je geeft, maar ook om hoe dat wordt ontvangen.
Waardering zit soms in kleine dingen
Opvallend genoeg liet deze situatie ook een positieve kant zien. Het initiatief van collega’s om het pakket aan te vullen, benadrukte dat waardering niet altijd van het management hoeft te komen. Onderlinge betrokkenheid kan minstens zo belangrijk zijn. Voor de medewerker in kwestie werd het uiteindelijk een warmer moment dan het oorspronkelijke cadeau deed vermoeden.
Dat zegt veel over de kracht van collegialiteit. In een tijd waarin werk steeds individualistischer kan aanvoelen, zijn dit soort gebaren waardevol. Ze laten zien dat mensen elkaar niet laten vallen, ook niet als een officieel gebaar tekortschiet.
Een traditie die blijft evolueren
Het kerstpakket zal waarschijnlijk nooit helemaal verdwijnen. Daarvoor is de traditie te diep geworteld in de werkcultuur. Wel verandert de invulling ervan. Steeds vaker zien we duurzame pakketten, lokale producten of ervaringen in plaats van spullen. Ook dat is een manier om betekenis toe te voegen zonder per se meer geld uit te geven.
Het verhaal rond het PostNL-kerstpakket laat vooral zien hoe belangrijk context en verwachtingen zijn. Een kerstpakket is geen verplicht nummer, maar een kans. Een kans om waardering uit te spreken, verbinding te creëren en het jaar positief af te sluiten.
Meer dan een doos onder de boom
Uiteindelijk draait het niet om de inhoud van de doos, maar om het gevoel dat ermee wordt overgebracht. Medewerkers willen voelen dat hun inzet ertoe doet. Dat kan met een groot gebaar, maar net zo goed met een klein, doordacht cadeau. Of, zoals in dit geval, met de warmte van collega’s die elkaar steunen.
Wat vind jij: moet een kerstpakket vooral praktisch zijn, persoonlijk of symbolisch? En waar ligt voor jou de grens tussen “prima” en “teleurstellend”? De discussie laat zien dat dit onderwerp nog lang niet is uitgepraat — en dat misschien juist daarom het kerstpakket zo’n bijzondere traditie blijft.