Actueel
Klaas Bijl zat voor de ontvoering huilend in de auto: ‘Er moet daar iets bij hem zijn geknapt’
De verdwijning van Jeffrey (10) en Emma (8) houdt Nederland al dagenlang in zijn greep. Inmiddels lijkt het lot van de kinderen en hun vader Klaas Bijl (67) tragisch te zijn bezegeld, nadat dinsdagavond een auto met meerdere lichamen werd aangetroffen in het water bij Winschoten. Wat voorafging aan die fatale gebeurtenis, begint nu langzaam duidelijk te worden. Bekenden van Klaas vertellen over een man die zich in de dagen voor de verdwijning in een steeds instabielere toestand bevond.
Volgens meerdere bronnen was Klaas Bijl op de ochtend van de vermissing zwaar geëmotioneerd. Hij bevond zich op dat moment in Duitsland, waar hij kennissen bezocht. Daar barstte hij volgens ooggetuigen in tranen uit. “Hij zat huilend in zijn auto,” vertelt een vriend die hem die ochtend sprak. “We maakten ons zorgen. Hij had het duidelijk mentaal zwaar.”
De zorgen van zijn omgeving waren niet ongegrond. Uit voorzorg namen vrienden zijn autosleutels in beslag, in de hoop dat hij tot rust zou komen en geen overhaaste beslissingen zou nemen. Maar Bijl bleek vastberaden. Hij had een reservesleutel bij zich en vertrok alsnog. Korte tijd later zou hij terugrijden naar Nederland, naar Beerta, waar zijn twee kinderen verbleven.
Daar haalde hij Jeffrey en Emma op. Volgens zijn vriendin Mirna, die bij hem thuis verbleef, was Klaas bij thuiskomst onrustig en gejaagd. “Hij kwam ineens binnen, heel anders dan normaal. Hij zei dat hij met de kinderen naar McDonald’s ging, maar daarna riep hij: ‘We gaan naar het paradijs’.” Dat moment werd door haar als alarmerend ervaren, maar voor ze kon ingrijpen, waren ze vertrokken.
Vlak daarna, rond 15.30 uur, werden Jeffrey en Emma voor het laatst gezien. Ze stapten met hun vader in de auto en verdwenen van de radar. Het was het begin van een landelijke vermissingszaak, die resulteerde in een Amber Alert en een massale zoekactie, waarbij honderden mensen betrokken raakten.
De p0litie vreesde al snel het ergste. In de woning van Klaas werd een brief gevonden met inhoud die aanleiding gaf tot grote zorgen. Daarin zou de vader hebben verwezen naar een eindbeslissing, wat leidde tot het vermoeden dat hij zichzelf en zijn kinderen iets aan wilde doen.
Wat Klaas precies tot dit punt bracht, is onderwerp van onderzoek, maar omstanders wijzen op een diepgewortelde strijd rond de voogdij. Klaas zou zich steeds machtelozer hebben gevoeld in de omgang met zijn kinderen. Na een pijnlijke scheiding had hij slechts beperkt contact met zijn kinderen. Die beperkte omgangsregeling zou hem zwaar zijn gevallen.
Een bekende van de familie vertelt: “Klaas was niet gewelddadig, maar hij voelde zich buiten spel gezet. Hij had het gevoel dat hem alles werd afgenomen. Zijn kinderen waren zijn alles, en het idee dat hij hen misschien nog minder zou zien, vrat aan hem.”
Er zijn signalen dat Klaas zich al langere tijd in een isolement bevond. Zijn sociale kring was klein, en volgens zijn vriendin worstelde hij met gevoelens van eenzaamheid. Ook was er sprake van alcoholgebruik. “Hij dronk veel, vaak ’s avonds. Soms gooide hij spullen kapot. Maar hij bleef wel altijd liefdevol naar zijn kinderen,” aldus een buurvrouw.
De mentale gesteldheid van Klaas zou de laatste weken verder zijn afgebrokkeld. Vrienden zagen hem steeds minder. Die zaterdag, toen hij huilend in zijn auto zat, was volgens kennissen een duidelijk kantelpunt. “Er moet iets zijn geknapt in zijn hoofd,” aldus een vriend. “Hij was geen slechte man, maar hij zat vast. Hij wist geen uitweg meer.”
De keuze om toch met zijn kinderen te vertrekken, ondanks eerdere pogingen van zijn omgeving om hem tegen te houden, wijst op een tragisch voornemen. De reservesleutel symboliseert in die zin de vastberadenheid van een man die een beslissing had genomen, hoe onbegrijpelijk die ook is.
De vondst van de auto met lichamen op dinsdagavond bevestigt dat de angstige vermoedens van velen wellicht bewaarheid zijn. Hoewel de p0litie nog geen officiële identificatie heeft gedeeld, is de verwachting dat het gaat om Klaas en zijn kinderen. De auto kwam overeen met het opgegeven signalement en werd gevonden in een kanaal bij Winschoten, niet ver van de plek waar Klaas voor het laatst was gesignaleerd.
De zaak raakt een gevoelige snaar in de samenleving. Op sociale media, in dorpen als Beerta en Winschoten, en in de landelijke media wordt massaal meegeleefd. Er zijn kaarsen aangestoken, bloemen neergelegd, en berichten van steun gedeeld. Tegelijkertijd is er verontwaardiging over hoe deze tragedie heeft kunnen gebeuren. Sommigen vragen zich af of er eerder signalen zijn gemist.
De p0litie heeft inmiddels aangekondigd dat er een evaluatie komt van het handelen in de aanloop naar de vermissing. Waarom is er, ondanks signalen van onrust bij Klaas en zorgen van de moeder, geen eerdere interventie geweest? Waarom kon hij zijn kinderen meenemen, terwijl er twijfel was over zijn mentale toestand?
Voor nu blijft het wachten op formele duidelijkheid. De identificatie van de lichamen, de afronding van het forensisch onderzoek en het p0litieonderzoek naar de toedracht moeten de komende dagen antwoord geven op de vele vragen.
Wat overblijft is een diep gevoel van verlies. Twee jonge kinderen, geliefd bij familie en school, en een vader die ten onder ging aan wanhoop. De tragedie is niet alleen persoonlijk, maar ook maatschappelijk. Het roept de vraag op: hoe voorkomen we dat wanhoop omslaat in een onomkeerbare daad?
De dagen die volgen zullen zwaar zijn voor de betrokken familieleden, vrienden, en de hele gemeenschap. Maar ook voor de hulpverleners, p0litiemensen en vrijwilligers die zich vol inzet hebben ingezet in de zoektocht. Voor hen was dit geen zaak, maar een missie van mens tot mens. En ook zij zullen moeten verwerken wat er nu, onherroepelijk, is gebeurd.
Oude beelden van Marco Borsato en familie Thielen duiken op: “Ze hadden een warme band”
De rechtszaak rond Marco Borsato heeft een nieuwe dimensie gekregen nu er steeds meer oude videofragmenten en geluidsopnames opduiken die laten zien hoe hecht de band vroeger was tussen de zanger en de familie Thielen. De beelden, die inmiddels veel gedeeld worden op sociale media, tonen een ontspannen en vriendelijke sfeer tussen Borsato en de mensen die nu tegenover hem staan in de rechtbank.
De video’s roepen gemengde reacties op: sommigen zien er een herinnering in aan een tijd waarin Marco dichtbij zijn fans stond, terwijl anderen ze vooral confronterend vinden gezien de huidige situatie.
Een vrolijke videoboodschap voor Asmara
Een van de meest besproken fragmenten is een video uit begin 2009, waarin Marco Borsato een persoonlijke boodschap inspreekt voor Asmara Thielen, die destijds nog maar negen jaar oud was.
De zanger had toen intensief contact met zijn fans via een actieve fansite waar hij wekelijks iemand in het zonnetje zette. Asmara was dat jaar uitgeroepen tot ‘weblog van de week’, omdat ze enthousiast schreef over haar hobby’s, waaronder paardrijden.
In de video verschijnt Marco met een grote glimlach, een cowboyhoed op zijn hoofd en een speelgoedpaard in zijn handen. Met een knipoog begint hij zijn boodschap:
“Jij denkt dat ik Marco ben, maar ik ben eigenlijk cowboy Jimmy,” zegt hij lachend in de camera.
Hij vervolgt speels:
“Ik heb gehoord dat jij fantastisch kunt paardrijden. Dat vind ik echt bijzonder. Dus ik wil op je weblog een filmpje zien waarin jij aan het paardrijden bent.”
De toon van de video is luchtig en humoristisch, precies zoals fans Marco destijds kenden: vriendelijk, toegankelijk en met oog voor zijn jonge achterban.
“Jij bent mijn grote vriendin”
Naarmate de video vordert, wordt de boodschap iets persoonlijker. Borsato blijft in zijn rol als cowboy en kijkt lachend naar het speelgoedpaard in zijn hand:
“Ik zal dit paardje maar niet verder uitlaten, want die zegt nooit zoveel terug,” grapt hij.
Daarna voegt hij toe:
“Ik wil even dat iedereen weet dat jij mijn grote vriendin bent.”
Tot slot zegt hij met een warme glimlach:
“Wie weet — heel misschien ooit een keertje — gaan we samen paardrijden. Of nee, ik kom gewoon kijken, dat lijkt me beter. Ik val er namelijk gauw af. Nou Asmara, heel veel groetjes. Ik weet zeker dat heel veel mensen op je blog gaan reageren!”
De video eindigt zoals hij begon: speels en vriendelijk. De beelden laten zien hoe Marco destijds op persoonlijke wijze contact onderhield met zijn fans, iets wat hem jarenlang typeerde als artiest die zijn publiek dichtbij zich hield.
Een boodschap aan de moeder: Nathalie Thielen
Naast de boodschap voor Asmara is er ook een tweede video opgedoken, waarin Marco zich rechtstreeks richt tot Nathalie Thielen, de moeder van Asmara. Zij was destijds actief binnen de officiële fanclub van de zanger en speelde een grote rol in de online gemeenschap rond zijn muziek.
In de video prijst Marco haar inzet voor de fansite en noemt haar met een glimlach “de moeder van alle fans”.
“Nathalie, jij bent deze week niet alleen weblog van de week, maar ook weblog van de maand,” zegt Marco enthousiast. “Je schrijft persoonlijk, je schrijft lang, je schrijft veel, en je gebruikt prachtige foto’s.”
Daarna vervolgt hij met een warme boodschap:
“Wij houden van je — ik niet alleen, maar alle fans. En dat wil ik een keer heel duidelijk maken.”
Borsato benadrukt dat haar bijdrage aan de fancommunity door veel mensen werd gewaardeerd.
“Doordat jij weblog van de maand bent, kan iedereen zien hoe belangrijk je bent. Maar dat ben jij voor mij eigenlijk het hele jaar door.”
De beelden laten een zanger zien die duidelijk oprecht betrokken was bij zijn fanclub, iets wat destijds een groot deel van zijn imago vormde.
De context van die tijd
De videoboodschappen stammen uit een periode waarin Marco Borsato op het hoogtepunt van zijn carrière stond. Zijn albums verkochten honderdduizenden exemplaren, hij vulde stadions, en zijn fanclub was een van de actiefste van Nederland.
Het was de tijd van persoonlijke videoboodschappen, gesigneerde foto’s en vaste fanbijeenkomsten. Borsato stond bekend als een artiest die zijn fans bij naam kende en ze vaak persoonlijk bedankte voor hun steun.
Asmara en haar moeder Nathalie behoorden jarenlang tot de vaste kern van zijn fanclub. Volgens oude forumberichten hielp Nathalie met het beheer van de website, het plaatsen van updates en het organiseren van fanactiviteiten.
Die hechte band maakt de huidige situatie — waarin de families tegenover elkaar staan in een rechtszaal — des te opmerkelijker.
Reacties op sociale media
De herontdekte video’s hebben inmiddels duizenden reacties opgeroepen. Op sociale media delen mensen uiteenlopende gevoelens: verwondering, nostalgie, maar ook ongemak.
Een veelgelezen reactie luidt:
“Wat een bizarre beelden om nu terug te zien. Je ziet een vrolijke Marco met die mensen, en nu staan ze lijnrecht tegenover elkaar.”
Anderen benadrukken dat de video’s vooral iets zeggen over de sfeer van vroeger:
“Hij had toen met veel fans contact op deze manier. Dit was gewoon hoe Marco toen met zijn community omging.”
Er zijn ook mensen die vinden dat de beelden nu onterecht in een ander daglicht worden gezet.
“Als je deze fragmenten uit hun tijd haalt en bekijkt met de kennis van nu, lijkt alles verdacht. Maar destijds was dit heel normaal in fanland.”
Symboliek en tijdsbeeld
De opnames roepen vragen op over hoe dichtbij artiesten vroeger konden komen bij hun fans, zeker in een tijd zonder sociale media zoals we die nu kennen. Het persoonlijke contact tussen artiest en fan was toen juist een van de charmes van de muziekindustrie.
Media-analist Sanne Hendriks legt uit:
“Marco was een van de eerste artiesten in Nederland die actief gebruikmaakte van internet om fans persoonlijk te bereiken. Hij deed dat met humor en warmte. In de context van die tijd werd dat gezien als iets unieks en verbindends.”
Volgens haar moeten we die beelden niet los zien van het tijdsbeeld.
“Wat toen als onschuldig en charmant werd beschouwd, wordt nu met heel andere ogen bekeken. Dat maakt deze oude video’s zo beladen.”
https://www.youtube.com/watch?v=lYhyiapjKoc
Een herinnering aan een andere tijd
Of de beelden nog invloed zullen hebben op de lopende rechtszaak is niet duidelijk. Juridisch gezien lijken ze geen directe rol te spelen, maar ze bieden wel een blik in het verleden — een tijd waarin Borsato en de familie Thielen ogenschijnlijk in vriendschappelijke harmonie met elkaar omgingen.
De video’s tonen een zanger die met zijn fans lachte, grapte en genoot van de interactie. Wat ooit bedoeld was als vrolijk contactmoment, voelt nu voor velen als een herinnering aan een verloren tijdperk — een tijd waarin alles simpeler leek en onschuldiger aanvoelde.