Actueel
Kijkers Miljoenenjacht gaan los om finalist en zeggen allemaal hetzelfde
De finale van Postcodeloterij Miljoenenjacht was weer een avond vol spanning en verrassingen. Finalist Barry stond in de schijnwerpers en kreeg de taak om met een flinke prijs naar huis te gaan.
Toch zorgden enkele van zijn uitspraken voor een storm van reacties op sociale media, waarbij kijkers niet wisten wat ze van hem moesten denken.
Een bijzondere keuze: koffer 16
Tijdens de finale mocht Barry zijn geluksnummer kiezen. Hij ging uiteindelijk voor koffer 16, hoewel hij eerder koffer 18 in gedachten had. Zijn motivatie voor de keuze bracht de nodige verwarring.
Linda de Mol: “Waarom heb je koffer 16 gekozen?”
Barry: “Dat vind ik een mooie leeftijd.”
Linda, zichtbaar nieuwsgierig, vroeg door: “Was je op die leeftijd het gelukkigst?”
Barry: “Nee, dat niet. Maar wel heel gelukkig.”
Kijkers vonden dit een opmerkelijk antwoord. De opmerkingen op sociale media volgden al snel. Sommige mensen waren verbaasd over Barry’s uitleg, terwijl anderen het gewoon vreemd vonden.
Een huwelijk in de wacht
Tijdens het gesprek met Linda de Mol werd nog iets opmerkelijks duidelijk. Barry’s vrouw Corry wacht al 22 jaar op een huwelijksaanzoek. Maar volgens Barry hoeft zij niet te hopen op een trouwring. Trouwen lijkt geen prioriteit voor hem. Zijn droom? Een reis naar Thailand.
Deze combinatie van uitspraken deed veel kijkers vermoeden dat er meer achter zijn plannen zat. Het werd het onderwerp van discussie op platforms zoals Twitter.
Merel schreef: “Ik vind het een vreemde snuiter.”
Helen Noah voegde toe: “16 een mooie leeftijd, wil niet trouwen maar een reis naar Thailand… Ik heb zo mijn bedenkingen bij deze man.”
Sociale media ontploft
Barry’s uitspraken werden in een mum van tijd trending, en de reacties waren verdeeld. Veel kijkers waren kritisch en plaatsten hem al snel in een hokje. Toch waren er ook mensen die geen kwaad in Barry zagen en vonden dat de kritiek overdreven was.
Positieve reacties: Enkele kijkers wezen erop dat Barry gewoon zichzelf was en dat mensen hem niet zo snel moesten beoordelen. “Hij speelt het spel en maakt zijn keuzes. Laat hem lekker,” schreef een gebruiker.
Kritische reacties: Anderen vonden zijn opmerkingen opvallend en konden niet anders dan speculeren over de betekenis ervan.
De grote beslissing: 281.000 euro
Na een reeks zenuwslopende keuzes besloot Barry te dealen bij een bedrag van 281.000 euro. Hoewel hij de kans op 5 miljoen euro in koffer 8 liet liggen, bleek zijn keuze verstandig. In zijn geliefde koffer 16 zat slechts 1.000 euro.
Met zijn gewonnen bedrag kan Barry zijn droomreis naar Thailand realiseren. Of er nog een huwelijksaanzoek voor Corry in zit, blijft een raadsel.
Maar één ding is zeker: Barry zorgde met zijn deelname voor een van de meest besproken finales van Postcodeloterij Miljoenenjacht.
Een finale om niet te vergeten
Het optreden van Barry heeft opnieuw laten zien hoe een televisieprogramma als Miljoenenjacht niet alleen draait om het winnen van geld, maar ook om de persoonlijkheden en verhalen van de deelnemers.
Terwijl de meningen verdeeld blijven, heeft Barry een bedrag gewonnen dat zijn leven kan veranderen.
En zoals altijd zorgde Postcodeloterij Miljoenenjacht weer voor een avond vol spanning, emotie en gesprekken die nog lang zullen doorgaan.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
