Actueel
Kijkers maken gehakt van Hélène Hendriks 📺😡 ‘Nooit meer terugkomen’
De uitzending van Vandaag Inside afgelopen vrijdag verliep anders dan gebruikelijk, want vaste presentator Wilfred Genee schitterde door afwezigheid. Zijn vervanger? Hélène Hendriks. Hoewel zij al vaker de VI-tafel heeft geleid, vielen de reacties van kijkers dit keer allesbehalve positief uit. Op sociale media werd massaal kritiek geuit: “Nooit meer terugkomen, dit is gewoon pijnlijk om te kijken.”
Wilfred Genee mist meerdere afleveringen
De reden voor de afwezigheid van Genee bleek vrij alledaags. Hendriks verklaarde in de uitzending:
“Wilfred kon geen oppas regelen voor zijn kinderen. Hij is niet op vakantie, maar had thuis wat dingen te regelen.”
Daar bleef het niet bij, want Hendriks voegde eraan toe dat Genee ook maandag afwezig zal zijn. Dit betekent dat zij de presentatietaken opnieuw zal overnemen. Voor veel fans was dit geen goed nieuws. In eerdere afleveringen was Hendriks al eens ingevallen, maar toen kon ze rekenen op gemengde reacties. Dit keer was de kritiek echter ongekend fel.
Kijkers missen het ‘Genee-effect’
Op sociale media werd direct gereageerd op de uitzending zonder Genee. Een greep uit de vele reacties op X (voorheen Twitter):
🔹 “Hélène Hendriks is prima voor bepaalde programma’s, maar dit werkt gewoon niet. Vandaag Inside heeft Wilfred Genee nodig.” 🔹 “Ik kijk voor de dynamiek tussen Wilfred, René en Johan. Dit voelt zo geforceerd. Zet desnoods iemand anders neer.” 🔹 “Hélène is een goede presentatrice, maar niet voor dit format. Ze laat de gasten te veel praten zonder structuur.”
Veel kritiek richtte zich op het feit dat Hendriks de scherpe dynamiek van Genee miste. Waar Genee vaak met scherpe vragen en kwinkslagen de tafel in toom houdt, liet Hendriks dat meer los. Hierdoor namen René van der Gijp en Johan Derksen het gesprek volledig over, wat volgens veel kijkers de balans in het programma verstoorde.
“Dit is een ander programma zonder Genee”
Het format van Vandaag Inside draait grotendeels om de onderlinge chemie tussen de presentator en de twee vaste tafelgasten. Genee fungeert hierin vaak als provocerende spelverdeler. Hij stelt kritische vragen, prikkelt Derksen en Van der Gijp en zorgt ervoor dat het gesprek op een natuurlijke manier voortvloeit.
Hendriks kiest daarentegen een andere aanpak. Ze is minder confronterend, stelt minder uitdagende vragen en lijkt zich meer op haar gemak te voelen in een rol als ‘gastvrouw’ dan als harde gespreksleider. Hierdoor ontstond een situatie waarin de tafelgasten hun gang konden gaan zonder veel tegenwicht.
Voetbaljournalist Sjoerd Mossou merkte dit ook op:
“Hélène Hendriks is zonder twijfel een van de beste presentatrices van Nederland, maar Vandaag Inside is Wilfred Genee. Je mist die scherpe randjes en dat pakt het programma niet goed uit.”
Johan Derksen en René van der Gijp verdedigen Hendriks
Hoewel kijkers keihard oordeelden over de uitzending, waren Derksen en Van der Gijp milder. Na afloop van de uitzending werd Hendriks gevraagd hoe ze het had ervaren. Derksen was duidelijk:
“Mensen moeten niet zo zeiken. Hélène doet het prima, ze heeft haar eigen stijl. Wilfred is Wilfred, maar Hélène heeft hier vaker gezeten en dat ging prima.”
Ook Van der Gijp nam het op voor Hendriks:
“Ik snap het wel hoor, mensen houden van Wilfred. Maar als hij er even niet is, dan moet je niet meteen de paniekknop indrukken. Dit programma draait toch om de gesprekken? Of Wilfred of Hélène er zit, maakt niet uit.”
Desondanks leek Hendriks zich bewust van de kritiek. Tijdens de uitzending grapte ze meerdere keren dat ze “de hitte van het publiek wel verwachtte” en voegde ze toe: “Ik hoop dat Wilfred maandag wéér geen oppas kan vinden, dan kan ik hier nog even blijven.”
Krijgt Hendriks een tweede kans?
Voorlopig blijft het afwachten hoe de kijkcijfers zich ontwikkelen zonder Genee. Als de negatieve reacties aanhouden, zou het kunnen dat de VI-redactie besluit om in de toekomst een andere vervanger te kiezen. Namen als Jan Joost van Gangelen of zelfs oudgediende Kees Jansma worden door sommige fans genoemd als betere invallers.
Wat wel zeker is: maandag zal Hendriks opnieuw aan tafel zitten. De vraag is of ze het publiek kan overtuigen, of dat de kritiek alleen maar verder zal toenemen.
Wat denk jij? Heeft Hélène Hendriks toekomst bij Vandaag Inside, of is het echt een programma dat niet zonder Wilfred Genee kan?
De gezondheidstoestand van Bruce Willis blijft de afgelopen tijd verder achteruitgaan, en dat laat diepe sporen na bij zijn familie. Volgens mensen uit zijn directe omgeving is er binnen het gezin een pijnlijk maar eerlijk besef gegroeid: de man die hij ooit was, is langzaam aan het verdwijnen. Zijn dochters hebben daar in stilte al afscheid van genomen – niet van hun vader als persoon, maar van wie hij vroeger was.
Samen, zolang het kan
Tijdens de feestdagen probeert de uitgebreide familie Willis zo veel mogelijk samen te zijn. Dat betekent: Demi Moore met dochters Rumer, Scout en Tallulah, én Bruce’ huidige vrouw Emma Heming met hun dochters Mabel en Evelyn. De samenstelling is bijzonder, maar de band is hecht. Alles draait om nabijheid, rust en het maken van herinneringen – hoe klein die momenten soms ook zijn.
Binnen de familie leeft het besef dat elke kerst, elk gezamenlijk etentje of simpel samenzijn extra betekenis heeft gekregen. Niet vanuit angst, maar vanuit waardering. Niemand weet hoe de toekomst eruitziet, maar iedereen voelt dat het nu telt.
Een bron vertelt: “De feestdagen waren altijd al belangrijk voor deze familie. Juist nu willen ze die momenten koesteren. Ze voelen zich dankbaar dat Bruce er nog is en dat ze hem kunnen omringen met liefde.”
Afscheid in fases
Het woord ‘afscheid’ krijgt in dit verhaal een andere lading. Het gaat niet om een plots einde, maar om een proces dat zich langzaam ontvouwt. De z!ekte waarmee Bruce te maken heeft, is onomkeerbaar. Dat betekent dat zijn dochters hebben moeten leren loslaten, stap voor stap, terwijl hij fysiek nog bij hen is.
Dat afscheid is niet luid of publiek. Het gebeurt in kleine momenten: wanneer hij hen niet meer herkent, wanneer een gesprek niet meer lukt, of wanneer een herinnering alleen nog bij hen leeft. Het is r0uw in lagen – zonder duidelijke einddatum.
Rumer Willis sprak daar onlangs openhartig over. Ze vertelde dat haar vader haar soms niet meer herkent, maar dat ze daar niet verbitterd over is. “Ik ben vooral dankbaar dat ik hem nog kan vasthouden, hem kan knuffelen. Dat gevoel blijft.”
Leven met een veranderend contact
Bruce heeft intensieve zorg nodig, dag en nacht. Zijn z!ekte beïnvloedt vooral zijn cognitieve vermogens en communicatie. Voor zijn omgeving was die verandering in het begin beangstigend. Emma Heming beschreef dat eerder als confronterend: “Hij was niet meer de warme, open Bruce die iedereen kende. Dat was moeilijk om te zien.”
Toch heeft de familie een nieuw evenwicht gevonden. Door professionele begeleiding, structuur en veel geduld hebben ze geleerd om op andere manieren contact te maken. Communicatie verloopt niet meer via woorden, maar via aanraking, gezichtsuitdrukking en aanwezigheid.
“We hebben een manier gevonden om met hem te zijn,” vertelde Emma. “Niet zoals vroeger, maar op een nieuwe manier die werkt.”
De kracht van nabijheid
Wat opvalt in de verhalen van mensen rond Bruce Willis, is de nadruk op liefde en rust. Er is geen strijd tegen wat niet meer kan. In plaats daarvan wordt er gekeken naar wat er nog wél is: momenten van herkenning, een glimlach, een hand vasthouden, samen in stilte zijn.
Voor zijn dochters is dat een leerproces geweest. Ze hebben moeten accepteren dat hun rol verandert: van kind naar verzorger, van herinneringen ophalen naar nieuwe rituelen creëren. Het vraagt volwassenheid, maar ook zachtheid.
Die houding wordt door velen als bewonderenswaardig gezien. Op sociale media spreken fans hun respect uit voor de manier waarop de familie met de situatie omgaat. Zonder drama, zonder publieke uitbarstingen – maar met openheid en menselijkheid.
Geen grote woorden, wel betekenis
Wat dit verhaal zo aangrijpend maakt, is juist het ontbreken van grote uitspraken. Niemand probeert de situatie mooier te maken dan hij is. Tegelijkertijd is er geen wanhoop. Het is een verhaal over aanpassen, over leven met wat er is, en over liefde die niet verdwijnt, ook als herkenning dat soms wel doet.
Bruce Willis was jarenlang een icoon op het scherm: sterk, charismatisch, onverzettelijk. In deze fase van zijn leven is hij dat op een andere manier geworden – als middelpunt van een familie die laat zien wat zorg, trouw en verbondenheid betekenen.
Een ander soort nalatenschap
Voor zijn dochters zal hun vader altijd meer zijn dan de z!ekte die hem nu beperkt. Hij blijft de man van hun jeugd, van films, van herinneringen die niemand hen kan afnemen. Tegelijk leren ze hem opnieuw kennen, in stilte, in kwetsbaarheid.
Die dubbele werkelijkheid is zwaar, maar ook verbindend. Het dwingt tot vertraging, tot aanwezig zijn in het moment. En misschien is dat wel de grootste les die deze periode met zich meebrengt.
Zoals een familievriend het verwoordt: “Ze r0uwen niet alleen om wat verdwijnt, maar vieren ook wat er nog is.”
Liefde zonder voorwaarden
In alles wat naar buiten komt over Bruce Willis en zijn familie, staat één ding centraal: liefde zonder voorwaarden. Niet afhankelijk van woorden, prestaties of herkenning. Gewoon er zijn, samen.
En misschien is dat, los van roem en carrière, uiteindelijk de meest menselijke rol die iemand kan spelen.