Actueel
Kijkers krijgen rillingen van Yannick die zijn s*ksfantasieën uitspreekt naar date in LLDL!
Lang Leve de Liefde (LLDL) staat bekend om het koppelen van singles die op zoek zijn naar hun soulmate. Of je nu net een relatiebreuk hebt doorgemaakt of de ware liefde nog niet bent tegengekomen, het programma biedt een unieke kans om iemand te ontmoeten. De programmamakers doen hun uiterste best om een geschikte match te vinden op basis van jouw voorkeuren en eigenschappen.
Voor sommigen draait liefde vooral om innerlijke connectie en gedeelde waarden, terwijl anderen een sterke voorkeur hebben voor fysieke aantrekkingskracht. Maar voor Yannick, een van de opvallendste deelnemers van deze week, lijkt liefde vooral een kwestie van het uiten van zijn intieme fantasieën. En dat zorgde voor nogal wat reacties bij kijkers.
Yannick deelt zijn wilde plannen
Yannick is een man met een missie, en hij laat er geen gras over groeien. Bij het eerste gesprek met zijn date in de villa besluit hij direct open kaart te spelen. “Ik ben geen poes, geen kitten. Nee, ik ben een tijger,” verklaart hij met een zelfverzekerde glimlach. Yannick wil duidelijk maken dat hij niet vies is van passie en intensiteit, en dat zijn verwachtingen in de slaapkamer minstens zo hoog zijn als zijn ambitie in de liefde.
Zijn boodschap is helder: hij houdt niet van een vluchtige ontmoeting of een kort moment van intimiteit. Voor Yannick moet het langdurig en intens zijn, en als het aan hem ligt, zelfs meerdere keren achter elkaar. Terwijl hij zijn visie deelt, probeert zijn date beleefd te luisteren, maar haar lichaamstaal verraadt een mengeling van ongemak en verbazing.
Kijkers reageren massaal
De woorden van Yannick bleven niet onopgemerkt bij de kijkers thuis. Social media ontplofte met reacties op zijn directe aanpak en zijn uitgesproken verwachtingen. Veel mensen vonden zijn gedrag ongepast en vooral veel te vroeg voor een eerste kennismaking.
Een kijker schreef: “Laat hem eerst even de trap op en neer rennen om te zien of hij het langer dan vijf minuten volhoudt. Zij lijkt in ieder geval niet onder de indruk van zijn stoere praat.” Een ander reageerde: “Het enige wat hij doet, is over zichzelf praten. Samenvatting: ik, ik, ik… En dat met een te klein shirt dat niet eens zijn buik bedekt.”
Anderen konden er met wat humor naar kijken. “Die jongen lijkt eerder bezig met zichzelf te verkopen dan een connectie te maken,” merkte iemand op. Een ander voegde toe: “Zijn verstand hangt duidelijk een halve meter lager dan zijn hoofd.”
Kritiek en ongemak
Yannicks directe benadering riep niet alleen vermaak op, maar ook de nodige kritiek. Veel kijkers vonden dat hij zich in een eerste gesprek meer had moeten richten op het leren kennen van zijn date en minder op zijn eigen wensen en verlangens. “Hij lijkt niet echt geïnteresseerd in wie zij is, alleen in wat zij hem kan bieden,” luidde een veelgehoorde opmerking.
Ook de manier waarop Yannick zijn fysieke voorkeuren beschreef, zorgde voor ongemak. “Er is een tijd en plaats voor alles, en dit was duidelijk niet het moment om zo expliciet te worden,” aldus een kijker. Anderen bekritiseerden zijn gebrek aan subtiliteit en vonden dat hij zichzelf te dominant opstelde.
Wat vindt zijn date ervan?
Hoewel Yannick duidelijk zijn intenties kenbaar maakte, leek zijn date een andere aanpak te prefereren. Haar reactie op zijn woorden was terughoudend, en ze leek niet onder de indruk van zijn zelfverzekerde houding. In plaats van een enthousiaste reactie, bleef het gesprek op een beleefde maar afstandelijke toon doorgaan.
Haar lichaamstaal sprak boekdelen: ze leunde achterover, vermijdde direct oogcontact en hield haar antwoorden kort. Kijkers merkten op dat ze waarschijnlijk meer waarde hechtte aan een oprechte en gelijkwaardige verbinding dan aan grootse uitspraken over passie en intensiteit.
Waar ligt de grens?
De situatie rondom Yannick roept een bredere discussie op over wat passend is in een eerste ontmoeting. Moet je direct open en eerlijk zijn over al je verwachtingen, of is het beter om eerst een basis van wederzijds respect en begrip op te bouwen? Voor veel kijkers was het duidelijk: Yannick ging te ver en had meer rekening moeten houden met het tempo en de gevoelens van zijn date.
Het incident toont aan hoe belangrijk het is om in realityshows als LLDL niet alleen te focussen op jezelf, maar ook op de ander. Yannick’s aanpak mag dan voor hem werken, maar het lijkt erop dat het niet de juiste strategie was om zijn date te winnen.
De toekomst van Yannick in LLDL
Of Yannick en zijn date een klik zullen vinden, blijft onzeker. Het is duidelijk dat zijn directe aanpak niet de juiste snaar raakte, maar wie weet kan hij met wat reflectie en aanpassing alsnog een sterke connectie opbouwen. Voor nu blijft zijn optreden vooral voer voor discussie en entertainment bij de kijkers thuis.
Lang Leve de Liefde biedt een unieke kans om de ware te vinden, maar zoals Yannick laat zien, is het ook een podium waar grenzen getest worden en waar niet elke aanpak succesvol is. Eén ding is zeker: de deelname van Yannick heeft voor genoeg gespreksstof gezorgd, zowel in de villa als daarbuiten.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
