Actueel
Johan Derksen vraagt megabedrag voor verlenging van Vandaag Inside: ‘Dit is absurd!’
Johan Derksen weerlegt geruchten over salarisverhoging bij Vandaag Inside
Johan Derksen heeft onlangs in een interview met Shownieuws zijn standpunt duidelijk gemaakt over de recente speculaties rond contractonderhandelingen bij het populaire programma Vandaag Inside. Volgens de presentator is er geen sprake van dat hij en zijn collega’s, René van der Gijp en Wilfred Genee, een salarisverhoging hebben geëist. “We hebben nooit om een verhoging gevraagd,” benadrukte Derksen.
Ophef na uitspraken Tina Nijkamp
De geruchten over mogelijke salarisverhogingen kwamen op gang na opmerkingen van voormalig SBS 6-directeur Tina Nijkamp. Zij beweerde dat de mannen van Vandaag Inside veel meer waard zouden zijn dan wat ze momenteel verdienen. Volgens Nijkamp liggen hun salarissen naar schatting tussen de 1,2 en 1,4 miljoen euro per jaar per persoon, maar gezien de immense populariteit en reclame-inkomsten van het programma zouden ze volgens haar wel tussen de 2 en 2,5 miljoen euro per persoon kunnen verdienen.
Hoewel Nijkamps berekeningen tot veel discussies hebben geleid, blijft Derksen erbij dat hij en zijn team geen enkele verhoging hebben geëist.
Vergelijking met andere programma’s
Derksen verwees in het interview ook naar de productiekosten van Vandaag Inside in vergelijking met andere televisieprogramma’s. Hij noemde onder meer de realityshow rond de Meilandjes, waarvan de productie veel kostbaarder zou zijn. “Wij maken een programma met lage productiekosten, zeker als je het vergelijkt met shows waarbij hele productieteams caravans door Europa laten rijden,” aldus Derksen.
Hij benadrukte dat, ondanks de schattingen van Nijkamp, geld voor hem en zijn collega’s niet het belangrijkste is. “Met onze kijkcijfers zou je inderdaad kunnen zeggen dat we meer verdienen, maar dat is helemaal niet waar het ons om gaat,” verklaarde hij.
Interne uitdagingen bij Vandaag Inside
Naast de salarisdiscussie ging Derksen in op enkele interne uitdagingen binnen het team. Hij noemde drie problemen die onlangs zijn besproken, waarvan er inmiddels twee zijn opgelost.
Een van de uitdagingen betrof René van der Gijp, die niet langer vijf avonden per week wilde werken. Hij heeft nu op woensdag vrij. Daarnaast voelde Derksen zich eerder een figurant binnen het programma en vond hij dat serieuze onderwerpen te vaak werden genegeerd. Ook dat probleem is volgens hem inmiddels aangepakt.
Het derde punt betreft Wilfred Genee, die volgens Derksen graag een soloprogramma wil presenteren. Genee ervaart soms frustratie omdat zijn succes bij Vandaag Inside niet altijd serieus wordt genomen. “Wilfred is misschien wel de beste presentator van Nederland,” aldus Derksen. “Maar prime time is schaars, en het is lastig om een nieuw programma voor hem te creëren. Daar wordt nu over gesproken.”
Geen focus op geld, maar op samenwerking
Derksen benadrukte meerdere keren dat geld geen rol speelt in de lopende gesprekken. Voor hem draait het vooral om de samenwerking en de balans binnen het team. Hij wees erop dat het succes van Vandaag Inside juist voortkomt uit de dynamiek tussen de drie presentatoren, en dat dit ook de sleutel is tot de toekomst van het programma.
Toekomst van Vandaag Inside
De toekomst van Vandaag Inside lijkt niet alleen afhankelijk te zijn van financiële zaken, maar ook van persoonlijke wensen en professionele ambities binnen het team. Hoewel het programma met hoge kijkcijfers blijft scoren, blijven er uitdagingen achter de schermen.
Of de huidige spanningen zullen leiden tot veranderingen in het format of de samenstelling van het team, blijft vooralsnog onduidelijk. Voor de kijkers is het vooral een kwestie van afwachten hoe deze interne en externe dynamieken zich verder ontwikkelen.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.