Actueel
Jeroen Pauw emotioneel bij uitvaart van Manuëla Kemp: ‘Sorry, ik kan het niet’ zij was echt mijn liefde!
Jeroen Pauw was zichtbaar geëmotioneerd tijdens de uitvaart van zijn ex-geliefde Manuëla Kemp. De bekende presentator kon zijn emoties moeilijk de baas toen hij door een cameraploeg van RTL Boulevard werd aangesproken vlak voor de plechtigheid op begraafplaats Zorgvlied. “Sorry, ik ben vandaag gewoon even niet zo goed erin,” zei hij met een breekbare stem.
Een afscheid van een icoon
Manuëla Kemp, een geliefde persoonlijkheid in de Nederlandse media, werd herdacht door vrienden, familie en collega’s. De uitvaart vond plaats op Zorgvlied, gelegen aan de oever van de Amstel, een plek die bekend staat om haar serene sfeer. Onder de aanwezigen bevonden zich vele bekende Nederlanders, die hun respect kwamen betuigen aan een vrouw die diepe indruk had gemaakt in hun levens.
Jeroen Pauw, die jarenlang een relatie had met Manuëla, was een van de prominente gasten. Hoewel hij de winters doorgaans doorbrengt op Curaçao, vloog hij speciaal terug naar Nederland om afscheid te nemen. “Manuëla heeft altijd een bijzondere plek in mijn leven gehad,” liet Jeroen eerder weten. Ondanks speculaties over zijn aanwezigheid, was hij er om haar de laatste eer te bewijzen.
Cameraploegen bij Zorgvlied
Zoals vaak bij de uitvaarten van bekende Nederlanders, stonden er cameraploegen opgesteld bij de ingang van Zorgvlied. Zowel RTL Boulevard als Shownieuws probeerden reacties te krijgen van aanwezige BN’ers. Toen Jeroen Pauw door een verslaggever werd aangesproken, bleek al snel hoe zwaar het verlies hem viel.
Op de vraag wat Manuëla voor hem betekende, reageerde hij emotioneel: “Ja, dat kan niet kort. Als je vraagt wat Manuëla voor mij betekent, dat kan ik je niet kort zeggen, dus dan laat ik hem even voor nu. Sorry. Ja, sorry, ik ben vandaag gewoon even niet zo goed erin.”
Steun vanuit de studio
In de studio van RTL Boulevard werd uitgebreid stilgestaan bij de emotionele reactie van Jeroen. Tv-kenner Rob Goossens herinnerde het publiek eraan dat Jeroen en Manuëla acht jaar lang een relatie hadden. “We hebben hem even gesproken, maar je zult zien: hij kon moeilijk uit z’n woorden komen,” legde Rob uit, terwijl een fragment van het interview werd getoond.
Daphne Bunskoek, een andere ex van Jeroen, reageerde vol begrip: “Ja, dat is ook heel logisch. Op zo’n moment weet je gewoon niet wat je moet zeggen. Het is ontzettend moeilijk.” De studio hield een respectvolle en ingetogen toon terwijl het verlies van Manuëla werd besproken.
Patty Brard in tranen
Ook in de uitzending van Shownieuws kwam het afscheid van Manuëla aan bod. Patty Brard, die eveneens bij de uitvaart aanwezig was, was zichtbaar geëmotioneerd. “Het was een prachtig afscheid, maar ook intens verdrietig. Het verlies is enorm,” vertelde ze terwijl ze vocht tegen haar tranen.
Een blijvende leegte
Manuëla Kemp was jarenlang een vertrouwd gezicht in de Nederlandse media en laat een grote leegte achter bij haar dierbaren. Haar warme persoonlijkheid en grote talent hebben een onuitwisbare indruk gemaakt op de mensen om haar heen. De uitvaart was een moment van collectieve rouw, waarin iedereen stil stond bij haar leven en nalatenschap.
Voor Jeroen Pauw, die duidelijk geraakt was door het verlies, was het een dag vol emoties. Zijn kwetsbare reactie liet zien hoe groot de impact van Manuëla op zijn leven was. Zoals velen die haar kenden benadrukten: “Manuëla zal altijd in ons hart blijven.”
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.