Actueel
Jani Kazaltzis heeft ingrijpend besluit genomen: “Al drie maanden”
Sinds kort is het podcastlandschap van Play een opvallend duo rijker. In ‘Daan & Jani’ nemen Daan Alferink en Jani Kazaltzis wekelijks plaats achter de microfoon om zich te buigen over onpopulaire meningen van luisteraars. Verwacht geen voorzichtig aftasten of diplomatieke antwoorden, maar uitgesproken standpunten, persoonlijke bekentenissen en gesprekken die soms schuren. Precies dat maakt de podcast nu al onderwerp van gesprek.
Een onverwachte bekentenis in de eerste aflevering
In de allereerste aflevering van
de podcast voelde Jani al snel de behoefte om iets van zich af te
praten. Niet over televisie, roem of social media, maar over… eten.
Of beter gezegd: over wat hij níét meer eet.
“De laatste tijd krijg ik zoveel commentaar omdat ik geen vlees
meer eet,” vertelt hij hoorbaar geïrriteerd. Volgens Jani lijkt het
wel alsof zijn bord tegenwoordig interessanter is voor anderen dan
zijn werk of persoonlijkheid.
Wat begint als een ogenschijnlijk klein detail, blijkt al snel een veel grotere levensverandering te zijn. Jani is namelijk niet zomaar vegetarisch gaan eten, hij eet grotendeels veganistisch. En dat is voor iemand die jarenlang bekendstond als een echte vleesliefhebber een opmerkelijke ommezwaai.
Van vleesliefhebber naar vegan(istisch)
Jani steekt niet onder stoelen of banken dat hij vroeger dol was op vlees. “Ik heb altijd veel vlees gegeten,” zegt hij eerlijk. Steak, kip, barbecue: het hoorde allemaal bij zijn dagelijkse leven. Dat hij nu grotendeels plantaardig eet, kwam dan ook niet voort uit een plotseling moreel of ideologisch inzicht, maar uit iets veel concreters.
De aanleiding? Een bezoek aan de dokter.
“Ik ben bij een arts geweest en heb mijn bloed laten testen,” legt Jani uit. De resultaten van dat onderzoek zetten hem aan het denken. Volgens de arts zou het aanpassen van zijn eetpatroon positieve effecten kunnen hebben op zijn gezondheid, energie en zelfs op celniveau.
Gezondheid en verjonging als motivatie
Wat Jani vooral triggerde, was het idee dat je met relatief eenvoudige aanpassingen invloed kunt uitoefenen op je lichaam. “Het is wetenschappelijk bewezen dat je je cellen kunt verjongen door bepaalde dingen in je leven aan te passen,” vertelt hij in de podcast. Dat idee fascineerde hem.
In plaats van alles meteen af te wijzen of het af te doen als een hype, besloot Jani het zelf te testen. Niet met een alles-of-niets-aanpak, maar met een model dat voor hem haalbaar voelde.
Vijf dagen vegan, twee dagen flexibel
Jani benadrukt dat hij zichzelf niet in een keurslijf wil dwingen. Zijn nieuwe levensstijl is dus niet zwart-wit. “Ik ben vijf dagen per week volledig vegan,” zegt hij. “Nul komma nul dierlijke producten.” Dat betekent geen vlees, geen zuivel en geen eieren op die dagen.
Maar daar blijven de deuren niet volledig gesloten. “Twee dagen per week zou ik wél vlees mogen eten.” Dat geeft hem de ruimte om sociaal flexibel te blijven en niet het gevoel te hebben dat hij constant ‘nee’ moet zeggen.
Die flexibiliteit blijkt vooral handig in familiaire situaties. “Als ik een etentje geef bij mij thuis, is het nog altijd met vlees,” vertelt hij. “Zo komen mijn ouders met kerst eten en er zal kalkoen zijn. En dan eet ik gewoon mee.” Voor Jani draait het dus niet om dogma’s, maar om balans.
Reacties uit de omgeving
Toch blijkt die nuance niet
altijd begrepen te worden door zijn omgeving. Jani vertelt dat hij
opvallend veel commentaar krijgt sinds hij minder vlees eet. Soms
goedbedoeld, soms kritisch en soms ronduit
sceptisch.
“Alsof mensen zich persoonlijk aangevallen voelen door wat jij op
je bord legt,” merkt hij op.
In de podcast reflecteert hij op hoe voedselkeuzes in onze samenleving vaak veel meer betekenen dan alleen voeding. Ze raken aan identiteit, traditie en zelfs aan groepsgevoel. Dat iemand daar bewust van afwijkt, roept al snel reacties op.
Merkbare veranderingen in het dagelijks leven
Na ongeveer drie maanden merkt Jani zelf wel degelijk verschil. “Ik slaap beter,” zegt hij. Dat alleen al beschouwt hij als winst. Ook voelt hij zich overdag energieker, al blijft hij voorzichtig met conclusies.
“Het lastige is dat ik veel dingen tegelijk doe,” geeft hij toe. Naast zijn aangepaste eetpatroon experimenteert hij ook met andere gezondheidsinterventies. Zo noemt hij het gebruik van NAD+, een infuus dat volgens sommige studies de celvernieuwing zou stimuleren.
Door die combinatie is het moeilijk om exact te zeggen welk effect aan welke verandering toe te schrijven is. Maar voor Jani lijkt het totaalplaatje positief uit te pakken.
Geen missionaris, maar een experiment
Wat opvalt, is dat Jani nergens de behoefte uitspreekt om anderen te overtuigen. Hij presenteert zijn verhaal niet als dé oplossing voor iedereen, maar als een persoonlijk experiment. “Ik test dit gewoon,” klinkt het nuchter.
Die houding past bij de toon van de podcast, waarin ruimte is voor twijfel, humor en zelfrelativering. Daan Alferink fungeert daarbij als sparringpartner, die doorvraagt, nuanceert en soms ook relativerende grapjes maakt.
Podcast als plek voor eerlijke gesprekken
‘Daan & Jani’ lijkt met deze eerste aflevering meteen duidelijk te maken wat luisteraars kunnen verwachten: geen opgepoetste verhalen, maar eerlijke gesprekken over keuzes die soms tegen de stroom ingaan. Of het nu gaat over voeding, relaties, carrière of maatschappelijke verwachtingen.
De kracht van de podcast zit juist in het bespreken van onderwerpen waar veel mensen wel een mening over hebben, maar die zelden zonder oordeel worden besproken. Jani’s veganistische experiment is daar een perfect voorbeeld van.
Een groter gesprek over levensstijl
Wat begint als een persoonlijke bekentenis, groeit in de aflevering uit tot een breder gesprek over gezondheid, ouder worden en hoe je als mens bewuste keuzes maakt in een wereld vol prikkels en verwachtingen. Jani’s verhaal raakt daarmee aan vragen waar veel luisteraars zich in zullen herkennen.
Hoe zorg je goed voor jezelf zonder extreem te worden? Hoe blijf je sociaal verbonden terwijl je andere keuzes maakt? En hoeveel ruimte geef je jezelf om te experimenteren zonder meteen een label opgeplakt te krijgen?
Voorzichtig optimisme
Of Jani zijn huidige levensstijl op lange termijn zal volhouden, durft hij zelf nog niet te zeggen. Voor nu voelt het goed en dat is genoeg. “Ik merk verschil,” zegt hij. “En zolang dat zo is, ga ik ermee door.”
Met deze openheid zet ‘Daan & Jani’ meteen de toon voor toekomstige afleveringen. Geen pasklare antwoorden, maar eerlijke verhalen. En dat blijkt precies waar veel luisteraars naar op zoek zijn.
De bouw van het nieuwe huis van Viktor Verhulst en Sarah Puttemans is volop bezig en trekt steeds meer nieuwsgierige blikken. Wie langs de werf passeert, ziet duidelijk vooruitgang: de eerste contouren van de bovenverdieping tekenen zich af en de ruwbouw krijgt stilaan vorm. Toch is het nog maar de vraag of alles volgens het oorspronkelijke tijdschema zal verlopen. Volgens berichtgeving van TV-Familie, dat de werken van dichtbij volgt, is het allerminst zeker dat de woning volgend jaar al volledig afgewerkt zal zijn.
Vooruitgang zichtbaar, maar onzekerheid blijft
Dat er beweging zit in de werf, staat buiten kijf. De funderingen liggen er, muren worden opgetrokken en het huis begint eindelijk te lijken op het toekomstbeeld dat Viktor en Sarah voor ogen hebben. Voor veel koppels is dat een bijzonder moment: na maanden van plannen, tekenen en vergaderen zie je plots iets tastbaars ontstaan. Tegelijkertijd is dit ook de fase waarin bouwprojecten vaak complexer worden. Zodra de ruwbouw staat, volgen de technische installaties, isolatie, elektriciteit, sanitair en uiteindelijk de afwerking. En net daar loopt het in de praktijk geregeld mis qua timing.
TV-Familie benadrukt dat de werken wel vorderen, maar plaatst meteen een kanttekening bij de haalbaarheid van een oplevering binnen een jaar. Bouwprojecten hebben nu eenmaal de reputatie dat ze zelden exact volgens plan verlopen. Levertermijnen schuiven op, aannemers hebben volle agenda’s en onverwachte technische problemen kunnen roet in het eten gooien. Het koppel lijkt zich daarvan bewust, al is het nog onduidelijk hoe flexibel hun planning werkelijk is.
Een bijzonder druk jaar in het vooruitzicht
Alsof een grote bouwwerf op zich nog niet genoeg is, breekt er voor Viktor en Sarah ook op persoonlijk vlak een intense periode aan. In 2026 geven ze elkaar het jawoord en die voorbereidingen starten sneller dan veel mensen denken. Een huwelijk organiseren vergt tijd, energie en aandacht: locaties bekijken, gastenlijsten samenstellen, leveranciers vastleggen en beslissingen nemen over talloze details. Dat alles combineren met de opvolging van een bouwproject is voor de meeste koppels een stevige uitdaging.
Voor Viktor en Sarah betekent dit dat ze in dezelfde periode belangrijke knopen moeten doorhakken over zowel hun toekomst als koppel als over hun nieuwe thuis. Dat kan voor extra druk zorgen, zeker wanneer deadlines samenkomen. De afwerking van een huis vraagt immers ook tal van keuzes: vloeren, keuken, badkamer, verlichting, kleuren en materialen. Het zijn beslissingen die je niet even tussendoor neemt.
Financiële ruimte als geruststelling
Toch lijkt paniek voorlopig niet aan de orde. Volgens TV-Familie beschikt het koppel over voldoende financiële marge om zowel de bouw van hun woning als de organisatie van hun huwelijk te dragen. Dat is een luxe die niet voor iedereen weggelegd is. Voor veel koppels vormt net de combinatie van bouwen en trouwen een zware financiële last, waardoor compromissen onvermijdelijk worden.
In het geval van Viktor en Sarah zou die druk minder groot zijn. Hun financiële situatie laat toe om beide projecten naast elkaar te laten lopen zonder dat elk detail tot stress leidt. Dat betekent echter niet dat alles vanzelf zal gaan. Ook met voldoende middelen blijft tijd een cruciale factor. Geld kan veel oplossen, maar geen extra uren in een dag creëren.
De realiteit van bouwen: plannen versus praktijk
Wie ooit gebouwd of verbouwd heeft, weet dat de werkelijkheid vaak afwijkt van de plannen op papier. Zelfs wanneer alles goed voorbereid is, kunnen vertragingen zich opstapelen. Denk aan weersomstandigheden die de werken stilleggen, materialen die later geleverd worden of aannemers die door personeelstekort hun schema moeten aanpassen. Zeker bij een woning die nog in een relatief vroeg stadium zit, is het moeilijk om met zekerheid te zeggen wanneer de sleutels effectief kunnen worden overhandigd.
Dat maakt de timing van de bovenverdieping extra belangrijk. Nu die fase zichtbaar wordt, komt de volgende stap in zicht, maar er blijft nog een lange weg te gaan. De afwerking is doorgaans het meest tijdrovende deel van een bouwproject, juist omdat het om details draait. En net die details maken uiteindelijk het verschil tussen een huis en een thuis.
Leven tussen plannen en verwachtingen
Voor Viktor Verhulst en Sarah Puttemans lijkt 2026 hoe dan ook een jaar te worden waarin veel samenkomt. Een huwelijk, een huis in opbouw en ongetwijfeld ook professionele verplichtingen zorgen voor een volle agenda. De vraag is niet zozeer of het haalbaar is, maar hoe ze met die druk zullen omgaan. Sommige koppels halen net energie uit zulke intensieve periodes, anderen merken dat het hen dwingt om prioriteiten te stellen en verwachtingen bij te stellen.
Of ze in 2026 al effectief kunnen intrekken in hun nieuwe woning, blijft voorlopig een open vraag. Misschien wordt het net iets later, misschien verloopt alles vlotter dan verwacht. Wat vaststaat, is dat het huis stap voor stap vorm krijgt, net zoals hun gezamenlijke toekomst. En soms is dat proces belangrijker dan de exacte einddatum.
Een toekomst die zich langzaam ontvouwt
Bouwen is niet alleen een technisch traject, maar ook een emotionele reis. Elk nieuw muurtje, elke verdieping die zichtbaar wordt, brengt het droombeeld dichterbij. Voor Viktor en Sarah is dat niet anders. Hun woning groeit mee met hun plannen en dromen, terwijl ze zich tegelijk voorbereiden op een nieuw hoofdstuk als getrouwd koppel.
Of alles volgend jaar al afgerond zal zijn, valt nog te bezien. Maar één ding is zeker: de combinatie van een bouwwerf en huwelijksplannen maakt van 2026 een jaar vol verandering, keuzes en nieuwe beginnen. En misschien is het net die dynamiek die ervoor zorgt dat het eindresultaat, wanneer het er eenmaal is, des te meer betekenis krijgt.